Το εξωτερικό χρέος της όμως έχει αυξηθεί δραματικά (γράφημα), το νόμισμα της έχει σχεδόν καταρρεύσει, ο εμφύλιος πόλεμος έχει ζημιώσει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία, ενώ η ενεργειακή της «τιμωρία» από τη Ρωσία, της δημιουργεί ήδη μεγάλα προβλήματα.
.
Ουκρανία – η εξέλιξη του εξωτερικού χρέους της χώρας.
.
Ο ρόλος τώρα της γερμανίδας καγκελαρίου δεν είναι εμφανής, με εξαίρεση το ότι έχει τοποθετηθεί απροκάλυπτα και εξ ολοκλήρου υπέρ της αμερικανικής πολιτικής στην περίπτωση της Ουκρανίας. Το ίδιο συνέβη και στο Ιράκ, όπου εντελώς παραδόξως αποφασίστηκε η αποστολή όπλων στους Κούρδους. Για πρώτη φορά λοιπόν στην πρόσφατη ιστορία της η Γερμανία στέλνει επίσημα όπλα, σε μη ελεγχόμενες στρατιωτικές ομάδες, παρά το ότι γνωρίζει, μέσω των Η.Π.Α, τα αποτελέσματα τέτοιων ενεργειών για τη χώρα της.
Ολοκληρώνοντας, φαίνεται πως οι Ουκρανοί Πολίτες, εάν τελικά δεν ξεσπάσει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θα ζουν για πολλά χρόνια κάτω από την ηγεσία ξένων. Θα μετατραπούν λοιπόν σε προτεκτοράτο, όπως η Ελλάδα – αφού προηγουμένως κατατμηθεί η χώρα, ενδεχομένως κατά το παράδειγμα της Κύπρου. Πιθανότατα βέβαια δεν θα συμφωνήσει η Ρωσία, η οποία δεν θέλει το ΝΑΤΟ σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα της – οπότε οι εξελίξεις δεν μπορούν να προβλεφτούν.
.
Η ολλανδική τραγωδία
Στην Ολλανδία τώρα, στην οποία το ιδιωτικό χρέος έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, ενώ απειλείται με την έκρηξη της φούσκας των ακινήτων (άρθρο), η κρίση της Ουκρανίας έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στους αγρότες.
Ειδικότερα, η ρωσική απαγόρευση εισαγωγής λαχανικών από τις χώρες της ΕΕ οδηγεί πολλές γεωργικές επιχειρήσεις στη χρεοκοπία, ενώ έχει μεγάλες επιπτώσεις και στους δανειστές τους: κυρίως στην Rabobank, η οποία είναι παραδοσιακά ο μεγαλύτερος χρηματοδότης τους (έχει δανείσει συνολικά 7 δις € στους αγρότες της χώρας).
Αυτοί που έχουν επηρεαστεί περισσότερο είναι οι παραγωγοί ντομάτας (θεωρείται ως «το διαμάντι του στέμματος» της ολλανδικής αγροτικής καλλιέργειας), πιπεριάς και αχλαδιών. Δυστυχώς για τους αγρότες, οι κυρώσεις επιβλήθηκαν σε μία εποχή, όπου ο αγροτικός τομέας της χώρας προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της γενικότερης ύφεσης στη χώρα και στην ΕΕ, τα οποία είχαν ήδη προκαλέσει μία σειρά χρεοκοπιών.
Η ΕΕ υποσχέθηκε βέβαια να ενισχύσει τους αγρότες με 125 εκ. €, για σοδειές που καταστρέφονται ή σαπίζουν. Από την άλλη πλευρά, η ολλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης της μερικής απασχόλησης στη γεωργία – μέσω του οποίου οι εργοδότες λαμβάνουν κρατικές επιδοτήσεις, όταν περιορίζουν το χρόνο εργασίας, έτσι ώστε να μην παράγονται προϊόντα που είναι αδύνατον να πουληθούν.
Ευτυχώς βέβαια, το εμπορικό ισοζύγιο της Ολλανδίας (Εξαγωγές – Εισαγωγές) είναι θετικό (γράφημα), ενώ ο αγροτικός τομέας αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της οικονομίας της. Εν τούτοις, οι χρεοκοπίες έχουν αλυσιδωτά αποτελέσματα, τα οποία δεν είναι τόσο εύκολο να προσδιοριστούν.
.
Ολλανδία – η εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας.
.
Για την Ελλάδα βέβαια τα αποτελέσματα ίσως αποδειχθούν δυσμενέστερα, σε σχέση με την Ολλανδία – επειδή το κράτος αδυνατεί να βοηθήσει, ενώ οι τράπεζες συνεχίζουν να μειώνουν το δανεισμό τους προς την πραγματική οικονομία.
.
Η αντιδράσεις στην Ισπανία
Οι αγρότες της Καταλονίας διαδήλωσαν εναντίον των κυρώσεων που επέβαλλε η ΕΕ στη Ρωσία, απορρίπτοντας τα μέτρα στήριξης της γεωργίας που ανακοίνωσε η Κομισιόν. Η αιτία είναι ο φόβος τους, σχετικά με το ότι τα χρήματα δεν θα φτάσουν στους ίδιους επειδή, με βάση την εμπειρία τους, οι ενισχύσεις καταλήγουν στους ενδιάμεσους εμπόρους, στους κεντρικούς παραγωγούς (συσκευαστές) και στα ασφαλιστικά ταμεία.
Το εμπορικό όμως ισοζύγιο της χώρας είναι αρνητικό (γράφημα), όπως και τα υπόλοιπα οικονομικά της μεγέθη (ανάλυση) – οπότε οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ουκρανία θα είναι μεγαλύτερες, συγκριτικά με την Ολλανδία.
.
Ισπανία – η εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας.
.
Αντιδράσεις υπήρξαν και σε άλλα μέρη της Ισπανίας, όπως στη Γρανάδα, στην οποία οι αγρότες έριξαν τόνους πατάτες μπροστά από ένα Σουπερμάρκετ. Στην Ελλάδα βέβαια δεν διαπιστώθηκε κάτι ανάλογο, αφού οι αγρότες διαδηλώνουν «παραδοσιακά» το Φεβρουάριο, ο οποίος αργεί ακόμη.
.
