Το άλλο «δυστύχημα»
Ανεξάρτητα τώρα από τα επικίνδυνα παιχνίδια του περιοδικού, καθώς επίσης από τα πραγματικά αίτια της πτώσης της MH17, τα οποία αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν, οφείλουμε ίσως να θυμηθούμε το αεροπλάνο των αερογραμμών του Ιράν, με τον αριθμό πτήσης IR-655 (πηγή), με 275 επιβάτες, καθώς επίσης με 15 μέλη πλήρωμα – το οποίο κατατρίφθηκε από δύο αμερικανικούς πυραύλους, επάνω από τα στενά του Hormuz (3.07.1988).
Οι πύραυλοι είχαν εκτοξευθεί από ένα αμερικανικό πολεμικό πλοίο, χωρίς να τιμωρηθεί κανένας ουσιαστικά, με την κατηγορία του «εγκληματία πολέμου» – ενώ αργότερα ο αμερικανός πρόεδρος G. Bush αρνήθηκε να ζητήσει συγνώμη για το «ατύχημα» από τον ΟΗΕ, στο όνομα των Η.Π.Α., λέγοντας ουσιαστικά πως ήταν μία παράπλευρη απώλεια, σε μία εποχή πολέμου (πηγή).
Κατά τον ίδιο, το πλήρωμα του πολεμικού πλοίου των Η.Π.Α. (USS Vincennes) είχε συμπεριφερθεί σωστά, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούσαν – αφού το ναυτικό της υπερδύναμης ήταν υποχρεωμένο να προστατεύει, κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου του κόλπου (1980-1988), το θαλάσσιο δρόμο, από τον οποίο περνούσαν τα πετρελαιοφόρα για την τροφοδοσία της Δύσης.
.
Η δεύτερη μαύρη επέτειος
Όπως είναι γνωστό, η ήττα της Κίνας στον πρώτο σινο-ιαπωνικό πόλεμο έχει αποδοθεί στο ανοργάνωτο ναυτικό της – αφού, παρά το ότι η ισχύς των στόλων των δύο χωρών ήταν σχεδόν ισοδύναμη (γράφημα), έλειπε από την Κίνα ο συντονισμός.
.
Η ναυτική δύναμη της Κίνας και της Ιαπωνίας την περίοδο πριν το 1894 και σήμερα (στοιχεία 2014). Στο πάνω και στο κάτω μέρος της εικόνας, οι οριζόντιες δύο στήλες απεικονίζουν με κόκκινο χρώμα την συνολική ναυτική δύναμη της Κίνας, ενώ με μπλε αυτή της Ιαπωνίας. Μολονότι η διαφορά είναι πολύ μεγάλη σήμερα, η Κίνα φαίνεται να έχει «επενδύσει» σε μικρότερα πλοιάρια (πχ. Armed coastal patrol craft, οπλισμένα σκάφη παράλιας περιπολίας), με σκοπό να μπορεί κυρίως να ελέγχει τα ύδατα καλύτερα και ταχύτερα, αφού έχει να αντιμετωπίσει παραβιάσεις από πολλές χώρες εχθρικές προς αυτήν.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Σήμερα βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει σημαντικά, όπως συμπεραίνεται από το κάτω μέρος του γραφήματος. Ειδικότερα, αν και το πολεμικό ναυτικό της Ιαπωνίας έχει ακόμη ποιοτικά πλεονεκτήματα, απέναντι σε αυτό της Κίνας, η χώρα έχει ξεπεράσει τα συμπλέγματα του παρελθόντος – διεκδικώντας την ηγεσία στην περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών είναι ξανά εκρηκτική – με κέντρο βάρους ορισμένα αμφισβητούμενα νησιά της Ανατολικής Θάλασσας της Κίνας, καθώς επίσης τις ξαφνικές εθνικιστικές φιλοδοξίες της Ιαπωνίας.
Η βασική μεταβλητή βέβαια στην περιοχή είναι οι Η.Π.Α., οι οποίες είναι με την πλευρά της Ιαπωνίας – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η Ιαπωνία δεν κάνει ότι μπορεί, για να συμβαδίσει με την Κίνα. Πέρυσι δε παρουσίασε επίσημα το μεγαλύτερο πολεμικό πλοίο του στόλου της, μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – ένα πλοίο 248 μέτρων, το οποίο έχει σχεδιαστεί να μεταφέρει 14 ελικόπτερα.
Η εξοπλιστική παράνοια συνεχίζεται λοιπόν και από τις δύο χώρες, οι οποίες παραμένουν εχθρικές μεταξύ τους – ενώ υπενθυμίζουμε πως ο μεγαλύτερος διεκδικητής της παγκόσμιας ηγεμονίας των Η.Π.Α. δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Κίνα.
Είδηση: Στα πλαίσια του οικονομικού πολέμου που διεξάγουν οι Η.Π.Α. εναντίον της Ρωσίας, προστέθηκε η καταδίκη της, με βάση την οποία οφείλει να αποζημιώσει με 50 δις $ (το 10% περίπου των συναλλαγματικών αποθεμάτων της), τους πρώην μετόχους της Yukos του πρόσφατα αποφυλακισθέντος Michail Chodorkowski – οι οποίοι ζητούσαν 100 δις $, για τον τεμαχισμό και την πώληση της.
Εάν η απόφαση του Αμερικανού δικαστή στη Χάγη παραμείνει ως έχει (πηγή), τότε οι κατήγοροι θα μπορούν να κατασχέσουν περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας στο εξωτερικό – όπως στην περίπτωση της Αργεντινής, στα πλαίσια των επιθέσεων των κερδοσκοπικών κεφαλαίων εναντίον της.
Υπενθυμίζουμε πως ο κ. Chodorkowski παρουσιάζεται στη Δύση ως «πολιτικός μάρτυρας» – επίσης, ως «αγωνιστής εναντίον της διαφθοράς» (πηγή). Στην πραγματικότητα βέβαια κατάφερε να συγκεντρώσει μία τεράστια περιουσία, χρησιμοποιώντας μάλλον «σκοτεινά μέσα».
Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2011, σύμφωνα με την οποία “Η καταδίκη του για κλοπή πετρελαίου, για φοροδιαφυγή, καθώς επίσης για ξέπλυμα μαύρου χρήματος δεν είχε πολιτικά κίνητρα“.
Βέβαια, ισχύει παντού το δίκαιο του ισχυρότερου, ενώ τα συμφέροντα των Η.Π.Α. προηγούνται από κάθε τι άλλο – «ιδιαιτερότητες» με τις οποίες πιθανολογούμε πως συμφωνεί ο Αμερικανός δικαστής, ο οποίος καταδίκασε τη Ρωσία να αποζημιώσει τον κ. Chodorkowski.
