Το θέμα φυσικά που απασχολεί την αμερικανική κυβέρνηση είναι η προστασία, καθώς επίσης η καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας στην Αφρική – γνωρίζοντας πως ο φυσικός πλούτος της μαύρης ηπείρου (γράφημα) έχει τεθεί στο στόχαστρο της Κίνας, η οποία δαπανά το 50% περίπου της βοήθειας που παρέχει προς τις αναδυόμενες οικονομίες, σε αφρικανικά κράτη.
.
Αφρική – η χαρτογράφηση των φυσικών πόρων που διαθέτει η ήπειρος. Στο πάνω μέρος, αναγράφονται τα τρία μέρη της εικόνας:
(α) Ποσοστό της παγκόσμιας παραγωγής (percentage of world’s production), όπου η Γκάνα (και λοιπές) έχει το 9% του μεριδίου της παραγωγής χρυσού, ενώ το Gongo μαζί με την Botswana, παρέχουν το 43% της παραγωγής διαμαντιών. Παράλληλα η Ν. Αφρική, είναι υπεύθυνη για την παραγωγή του 77% σε λευκόχρυσο/πλατίνα και η Namibia και Νιγηρία για το 16% του Ουρανίου.
(β) Εκτίμηση της ετήσιας αξίας εξαγωγών, όπου η Νιγηρία και η Ανγκόλα μαζί, αγγίζουν τα $170 δις σε εξαγωγές πετρελαίου.
(γ) Η προοπτικές παραγωγής τζίρου για νέες επενδύσεις (στο σύνολο, προοπτικές για αύξηση του τζίρου της Αφρικής κατά $10 δις ετησίως).
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Περαιτέρω, η Κίνα οργανώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα διμερείς συζητήσεις με τους ηγέτες των αφρικανικών χωρών – ενώ η Ιαπωνία, σε μία σύνοδο κορυφής στο Τόκυο, συμπεριφέρθηκε ανάλογα, αφού ο πρωθυπουργός της συζήτησε για 15-20 λεπτά με τον κάθε Αφρικανό ηγέτη χωριστά.
Οι Η.Π.Α. όμως θέλουν να εφαρμόσουν μία διαφορετική στρατηγική, έχοντας την εμπειρία της Ευρώπης – παρά το ότι το σχέδιο μίας ενωμένης Αφρικής θεωρείται πως έχει πολύ λίγες προοπτικές επιτυχίας, ότι δεν είναι ρεαλιστικό.
Στο σημείο αυτό οφείλει να αναφέρει κανείς πως η Αφρική είναι μεγαλύτερη από τις Η.Π.Α., την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Ευρώπη μαζί – ενώ η απόσταση από το Νότο μέχρι το Βορά είναι 8.000 χιλιόμετρα, στα οποία ζουν παραπάνω από 1 δις άνθρωποι που μιλούν 2.000 διαφορετικές γλώσσες. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται το αληθινό μέγεθος της Αφρικής – συγκρινόμενο με άλλες περιοχές του πλανήτη.
.
Αφρική – το μέγεθος της ηπείρου και η σύγκρισή της με μεγάλες χώρες του κόσμου.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Ολοκληρώνοντας, με το τέλος της αποικιοκρατικής εποχής μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες των κρατών της ηπείρου πίστευαν ότι, η οικονομική και κοινωνική εξέλιξη της, θα εξασφαλιζόταν μόνο εάν δημιουργούνταν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αφρικής – η πολιτική ένωση όλων των κρατών μεταξύ τους.
Ο πρώτος πρόεδρος δε της Γκάνας, η οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ανέφερε σε μία σύσκεψη κορυφής των χωρών της Αφρικής το 1963, ότι η ένωση θα ήταν μία μεγάλη, μοναδική ευκαιρία για την ήπειρο – λέγοντας τα εξής:
“Εάν χάσουμε αυτή την ιστορική και υπέροχη ευκαιρία, τότε θα προετοιμάσουμε ένα γόνιμο έδαφος, για μία ακόμη μεγαλύτερη διάσπαση και διχόνοια μεταξύ μας – κάτι που δεν θα μας συγχωρήσουν ποτέ οι λαοί της Αφρικής“.
.
Επιμύθιο
Στη δυτική Αφρική οκτώ χώρες ενώθηκαν μεταξύ τους, υιοθετώντας ένα κοινό νόμισμα και ιδρύοντας μία κεντρική τράπεζα. Στην κεντρική Αφρική έξι χώρες έκαναν το ίδιο – ενώ στην ανατολική Αφρική πολλοί άνθρωποι μπορούν πλέον να ταξιδεύουν ελεύθερα από χώρα σε χώρα, έχοντας μόνο την ταυτότητα της χώρας τους, όπως στην ΕΕ. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας δε, θα δημιουργηθεί μία ζώνη ελευθέρου εμπορίου, για τα κράτη της ανατολικής και δυτικής πλευράς της ηπείρου.
Στα πλαίσια αυτά, η συνάντηση που θα διενεργηθεί στην Ουάσιγκτον έχει σκοπό την προώθηση της ένωσης της ηπείρου, η οποία θα βασίζεται στην Οικονομία και όχι στην Πολιτική – κάτι ανάλογο με την προώθηση και τη δημιουργία της ΕΕ στο παρελθόν, «υπό την αιγίδα», ως μία «λανθάνουσα αποικία» καλύτερα της υπερδύναμης.
Αν και είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί, πόσο μάλλον να το τοποθετήσει στη μεγάλη εικόνα του πλανήτη σήμερα (απομόνωση της Ρωσίας, αναταραχές στη Μέση Ανατολή, εντάσεις στην περιοχή της Κίνας κλπ.), μπορεί σίγουρα να υποθέσει τους πραγματικούς στόχους της υπερδύναμης – καθώς επίσης τις αντιδράσεις των υπολοίπων «μονομάχων», με έπαθλο την παγκόσμια ηγεμονία.
