Τα μεγαλύτερα προβλήματα των χωρών του Νότου είναι πλέον οι τεράστιες επισφάλειες οι οποίες, για να αντιμετωπισθούν χωρίς να χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, θα απαιτήσουν το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου: κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και δημεύσεις
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Όταν ξεκίνησε η κρίση, η Ελλάδα είχε το χαμηλότερο συνολικό (δημόσιο και ιδιωτικό) χρέος μεταξύ πολλών χωρών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης τον υγιέστερο ιδιωτικό τομέα από χρηματοοικονομικής πλευράς – αφού τόσο οι τράπεζες, όσο και τα νοικοκυριά είχαν πολύ χαμηλά χρέη. Με εντολή όμως των δανειστών, ο ιδιωτικός τομέας της χώρας βυθίστηκε στα κόκκινα νούμερα – για τους εξής κυρίως λόγους:
.
(α) Αφενός μεν λόγω της ύφεσης που επιβλήθηκε, σε συνδυασμό με τους υπερβολικούς φόρους, λόγω των οποίων χρεοκόπησαν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αυξήθηκε κατακόρυφα η ανεργία και μειώθηκαν βίαια οι μισθοί – οπότε τα νοικοκυριά αδυνατούσαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, ενώ κατέρρευσαν παράλληλα οι αξίες των περιουσιακών τους στοιχείων (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.).
(β) Αφετέρου λόγω του εγκληματικού PSI (ανάλυση), της διαγραφής των απαιτήσεων των τραπεζών από το κράτος δηλαδή, από το οποίο χρεοκόπησε ο χρηματοπιστωτικός τομέας της χώρας μας, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να δανείσει την πραγματική οικονομία, καθώς επίσης να χρειασθεί νέα κεφάλαια – οπότε να μεταβιβασθεί ουσιαστικά η ιδιοκτησία των τραπεζών στο ΤΧΣ.
.
Στη συνέχεια η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία, αφού ουσιαστικά επιλέχθηκε η «χρεοκοπία με δόσεις» (άρθρο), με τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών να εκτοξεύονται στα ύψη – έχοντας πλησιάσει σήμερα στα 70 δις € ή στο 40% του ΑΕΠ. Το μέγεθος αυτό, υπερδιπλάσιο της Ιταλίας, είναι κυριολεκτικά τρομακτικό για τις τράπεζες – επίσης για τον λοιπό ιδιωτικό τομέα της χώρας στον οποίο, εάν συμπληρώσουμε τις υποχρεώσεις του απέναντι στο δημόσιο, είναι ουσιαστικά αθεράπευτα χρεοκοπημένος.
Φυσικά, μία σχετικά ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στις υπόλοιπες χώρες του Νότου, όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Ιταλίας (δημόσιο χρέος στο 136% του ΑΕΠ) στο γράφημα που ακολουθεί – στο οποίο διαπιστώνεται η ραγδαία αύξηση των επισφαλειών, στα λογιστικά βιβλία των τραπεζών της.
.
Ιταλία – η ραγδαία αύξηση των επισφαλειών, στα λογιστικά βιβλία των τραπεζών
.
Συνεχίζοντας, μετά από το αποτρόπαιο έγκλημα εναντίον της Ελλάδας που προηγήθηκε, το ΔΝΤ έρχεται στη χώρα μας και «συμβουλεύει» την κυβέρνηση “να βρει άμεση λύση για τα κόκκινα δάνεια, χωρίς όμως να επηρεαστεί η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών” – ακριβώς μερικούς μήνες πριν λήξει ο νόμος, ο οποίος αφορά την προστασία των ακινήτων, απέναντι σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αποδέχεται, μέσω στελέχους της, πως “συμφωνεί με το ΔΝΤ σχετικά με το ότι, το ιδιωτικό χρέος αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας μας“! Δεν αναφέρει φυσικά πως το ΔΝΤ προκάλεσε την αύξηση του ιδιωτικού χρέους, με στόχο τη λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων – όπως επίσης την αύξηση του δημοσίου χρέους, με στόχο την «υπεξαίρεση» της κρατικής περιουσίας.
Με κριτήριο την «πρόταση» του ΔΝΤ, συμπεραίνει κανείς πως πιθανότατα επιδιώκεται η εφαρμογή του «ισπανικού μοντέλου» – σύμφωνα με το οποίο τα υποθηκευμένα ακίνητα μεταφέρονται στην ιδιοκτησία της τράπεζας (με ποια τιμή αλήθεια;), ενώ ο οφειλέτης μένει πλέον ως ενοικιαστής στο σπίτι του.
Προφανώς, εάν η «τιμή μεταφοράς» (κατάσχεσης) είναι χαμηλότερη από αυτά που οφείλει ο δανειζόμενος (ενδεχομένως στο ύψος της αντικειμενικής αξίας του σπιτιού του, την οποία όμως ίσως «φροντίσει» προηγουμένως το κράτος να μειώσει), τότε αφενός μεν θα χάσει το σπίτι του, αφετέρου θα συνεχίσει να χρωστάει το υπόλοιπο δάνειο – οπότε θα μετατραπεί σε έναν «εσαεί σκλάβο χρέους».
Υποθέτουμε βέβαια πως για μην επηρεαστεί η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, θα πρέπει κάποια στιγμή να «συμβάλλουν» και οι καταθέσεις – ενδεχομένως αφού προηγηθεί η χρεοκοπία κάποιας, καθώς επίσης η διάσωση της την τελευταία στιγμή, με τα χρήματα των μετόχων και καταθετών της.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
