Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των κοινωφελών επιχειρήσεων στην Ευρώπη, στα πλαίσια της TISA (άρθρο) – της ανίερης, μυστικής συμφωνίας, με στόχο τη λεηλασία του πλανήτη από τα 150 διεθνή τέρατα (άρθρο). Κυρίως δε τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού (κείμενο), με στόχο την πλήρη εξάρτηση των αδύναμων κοινωνικών «μαζών» από την ελίτ.
Στα πλαίσια αυτά η υπερδύναμη, γνωρίζοντας πως η κατάσταση της οικονομίας της είναι πλέον εκτός ελέγχου, όσο και αν γίνονται προσπάθειες χειραγώγησης των χρηματιστηρίων με στόχο την απόκρυψη των προβλημάτων, προετοιμάζεται για την αντιμετώπιση μεγάλων κοινωνικών αναταραχών και εξεγέρσεων – εξοπλίζοντας τις δυνάμεις καταστολής (στρατός, αστυνομία) μαζικά.
Εδώ πρόκειται για τον εφοδιασμό τους με βαριά όπλα, τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως σε πολέμους – όπως στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Για παράδειγμα, η αστυνομία έχει στη διάθεση της 432 τανκς, τα οποία είναι ασφαλή απέναντι σε νάρκες – ενώ προγραμματίζεται να εφοδιαστεί με 435 ακόμη διαφόρων τύπων (βίντεο), καθώς επίσης με 44.900 συσκευές νυχτερινής όρασης, με 533 αεροπλάνα και ελικόπτερα, με 93.763 αυτόματα πυροβόλα όπλα κλπ.
Σύμφωνα πάντως με τους New York Times, “φαίνεται πως εξοπλίζουμε τα αστυνομικά μας τμήματα για προβλήματα, τα οποία δεν έχουμε” – κάτι που φυσικά σημαίνει ότι προβλέπονται καταστάσεις, τις οποίες δεν έχουν βιώσει μέχρι σήμερα οι Η.Π.Α. Όπως λέγεται δε πρόκειται για το πρόγραμμα 1033 του Πενταγώνου (πηγή), όπου τα όπλα αγοράζονται από το υπουργείο άμυνας, το οποίο στη συνέχεια τα μοιράζει στις τοπικές Αρχές.
.
Το ουκρανικό μέτωπο του πολέμου
Συνεχίζοντας, η βασική αιτία των πολέμων, εμφυλίων, τοπικών και παγκοσμίων, είναι η Οικονομία – γεγονός που σημαίνει πως οι παγκόσμιοι πόλεμοι μπορούν να προκληθούν κυρίως από τις ισχυρές χώρες του πλανήτη, συνήθως όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης.
Η θέση μας αυτή τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, από το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου μία ισχυρή τότε δύναμη, η Γερμανία, μη έχοντας τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει με τα εξωτερικά της χρέη που είχαν συσσωρευτεί από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησε τον πλανήτη στην καταστροφή – αφού προηγουμένως ανέδειξε στην κυβέρνηση της το ναζιστικό καθεστώς.
Στα πλαίσια αυτά, εάν θέλουμε να ερευνήσουμε την πηγή της σπίθας, από την οποία θα μπορούσε να προκύψει η πυρκαγιά, οφείλουμε να αναζητήσουμε εκείνες τις μεγάλες χώρες, οι οποίες ευρίσκονται οικονομικά με την πλάτη στον τοίχο. Προφανώς λοιπόν δεν είναι ούτε η Γερμανία, ούτε η Ρωσία – επίσης όχι η Κίνα, παρά το ότι διαπιστώνεται εκεί το σπάσιμο της φούσκας ακινήτων, το οποίο θα έχει πολύ σοβαρά επακόλουθα.
Οι χώρες αυτές είναι αναμφίβολα η Ιαπωνία, η οποία ευρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καθώς επίσης οι Η.Π.Α. – με την τελευταία να είναι ο νούμερο ένα ύποπτος, αφού η Ιαπωνία δεν έχει τις στρατιωτικές δυνατότητες για να ξεκινήσει έναν πόλεμο μόνη της, παρά μόνο ως «δυνητικός σύμμαχος» της υπερδύναμης.
Η Ρωσία βέβαια γνωρίζει τον κίνδυνο, ενώ είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει τα περιουσιακά της στοιχεία (υπόγειο πλούτο κλπ.), εάν δεν θέλει να έχει την τύχη του Ιράκ – της Μέσης Ανατολής ευρύτερα. Ενδεχομένως λοιπόν αυτό να εξηγεί την «ετοιμότητα», στην οποία έχει θέσει το Σάββατο το στρατό της, μεταξύ άλλων στα σύνορα της δύστυχης, υπό χρεοκοπία Ουκρανίας – παρά την πρόσφατη συμφωνία εκεχειρίας (εικόνα).
.
Ενδεικτικοί τύποι του πολεμικού εξοπλισμού Ουκρανίας και Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή των συνόρων (η εικόνα έχει επιλεγεί με σκοπό την αναπαράσταση των διαθέσιμων πολεμικών τύπων γενικότερα και όχι της πρόσφατης θέσης/κατανομής αυτών, καθώς η εικόνα σχεδιάστηκε πριν την προσάρτηση της Κριμαίας τον Μάρτιο)
(Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Ολοκληρώνοντας, φαίνεται πως η συμφωνία «παύσης πυρός» για μία εβδομάδα (έως τις 27 Ιουνίου), την οποία ανακοίνωσε ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας, δεν γίνεται σεβαστή από κανέναν – γεγονός που αποδεικνύεται τόσο από την αποστολή καινούργιων στρατιωτικών δυνάμεων εκ μέρους της Ρωσίας, όσο και από τα στρατιωτικά γυμνάσια που ανακοίνωσε ή από τους συνεχιζόμενους θανάτους στρατιωτών.
Οφείλουμε δε να δώσουμε την απαιτούμενη σημασία στην προειδοποίηση της Ρωσίας, για την απειλή ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου (άρθρο) – τον οποίο δεν θα ακολουθούσε ο τέταρτος, κατά τη γνωστή ρήση του Αϊνστάιν.
.
Το μέτωπο του Ιράκ
Στο άλλο μέτωπο του πολέμου, στο Ιράκ, η Ρωσία ανακοίνωσε την στήριξη της κεντρικής κυβέρνησης της χώρας – όπου υπενθυμίζουμε πως οι Η.Π.Α. επιθυμούν την πτώση της, ειδικά του πρωθυπουργού Al–Maliki, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να βοηθήσουν τη χώρα (ότι και αν σημαίνει κάτι τέτοιο).
Η ανοιχτή τοποθέτηση της Ρωσίας οφείλεται, μεταξύ άλλων, στα ενεργειακά της συμφέροντα στην περιοχή – ιδίως στο ιρακινό πετρελαϊκό κοίτασμα «West-Kurna-2», το οποίο καταχωρήθηκε, σε μία δημοπρασία που διεξήχθητε το 2009, στην κοινοπραξία της ρωσικής Lukoil με τη νορβηγική Statoil Hydro.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο πετρελαϊκό κοίτασμα παγκοσμίως (πηγή), συνολικού όγκου παραγωγής 13 δις βαρελιών, το οποίο ευρίσκεται 65 χιλιόμετρα μακριά από την Basra. Η Lukoil κατέχει μία δεύτερη άδεια εξόρυξης (Block 10), μαζί με την ιαπωνική INPEX Corporation, σε μία περιοχή του νοτίου Ιράκ, επίσης σιιτικής κυριαρχίας – για την οποία υπάρχουν φόβοι κατάληψης, από τη σουνητική ISIS (άρθρο).
Εάν ασφαλιστούν οι δύο περιοχές, ο μεγάλος κερδισμένος της πρόσφατης μεγάλης αύξησης της τιμής του πετρελαίου (το Brent στα 115 $, το WTI σχεδόν στα 107 $), θα είναι η Ρωσία – η οποία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός παγκοσμίως, μετά τις Η.Π.Α. (πηγή).
Το γεγονός αυτό, ειδικά η επίσημη τοποθέτηση της Ρωσίας εναντίον της αμερικανικής, στο θέμα της κυβέρνησης του Ιράκ, δεν ευχαριστεί καθόλου τις Η.Π.Α. – ενώ λέγεται πως η χρεοκοπία της τράπεζας στη Βουλγαρία (ανάλυση), οφείλεται στη ξαφνική συμφωνία της με τη Ρωσία, όσον αφορά τον αγωγό πετρελαίου.
Κάτι αντίστοιχο αναφέρεται επίσης, σχετικά με την ξαφνική αθώωση των 230 φυλακισμένων στρατιωτικών από το ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας – αν κι η απελευθέρωση τους δεν θεωρείται τόσο σημαντική, όσο η σύλληψη των «πραγματικών προδοτών» (πηγή). Απλούστερα, κυκλοφορούν «θεωρίες συνωμοσίας», σύμφωνα με τις οποίες επίκειται ο διαμελισμός της Τουρκίας από τις Η.Π.Α., καθώς επίσης η ανακήρυξη ενός κουρδικού κράτους – έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η ηγεμονία της υπερδύναμης στην περιοχή.
