Με τη νέα εφαρμογή για τα έξυπνα τηλέφωνα, η οποία μέσω GPS βρίσκει τη θέση του πελάτη και το πλησιέστερο αυτοκίνητο, μπορεί κανείς να καλέσει ένα ταξί της αρεσκείας του – ο κίνδυνος χρεοκοπίας της Ισπανίας και ο χαρακτήρας των Ελλήνων.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Μέσω έξυπνου τηλεφώνου (smart phone), με εφαρμογή της ιδιωτικής εταιρείας Uber, η χρηματιστηριακή τιμή της οποίας έφτασε στα 18,2 δις $, μπορεί να καλέσει κανείς ένα ταξί όπως ακριβώς το επιθυμεί – ενώ ειδοποιείται για τον οδηγό και το αυτοκίνητο του, όταν αυτός βρεθεί.
Η πληρωμή γίνεται μέσω του κινητού, ενώ το τιμολόγιο έρχεται αργότερα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e–mail). Ο πελάτης, φτάνοντας στον προορισμό του, μπορεί να αξιολογήσει τον οδηγό με την ίδια εφαρμογή.
.
.
Οι ιδιοκτήτες ταξί τώρα, διαμαρτυρόμενοι εναντίον της εταιρείας, κήρυξαν απεργία σε πολλές ευρωπαϊκές μητροπόλεις – μετατρέποντας τους δρόμους σε τεράστια παρκινγκ. Στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη και στο Βερολίνο συμμετείχαν χιλιάδες ταξί στην απεργία – θεωρώντας πως η εταιρεία Uber λειτουργεί εναντίον των συμφερόντων τους.
Σε κάθε περίπτωση, οπουδήποτε εμφανίζεται η ανταγωνίστρια εταιρεία των ταξί Uber υπάρχουν αντιδράσεις – ακόμη και στις Η.Π.Α. ή στον Καναδά. Στην Ευρώπη όμως, όπου οι οδηγοί είναι καλύτερα οργανωμένοι, τα εμπόδια είναι πολύ μεγαλύτερα – πόσο μάλλον όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ενδιαφέρονται περισσότερο για την προστασία του επαγγέλματος του ταξιτζή, έτσι ώστε να μην καταστραφούν και άλλες θέσεις εργασίας.
Περαιτέρω, σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν κατατεθεί αγωγές εναντίον της Uber – ενώ ένα δικαστήριο του Λονδίνου καλείται να αποφασίσει εάν η τεχνολογία της επιχείρησης είναι όμοια με ένα ταξίμετρο ή όχι. Εάν τυχόν πάντως κάποιο δικαστήριο αποφασίσει εναντίον της εταιρείας, θα της δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα – με δεδομένο ότι τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στο Βερολίνο, τα δικαστήρια αποφάσισαν εναντίον της υπηρεσίας λιμουζίνων της Uber.
Όπως φαίνεται πάντως, οι πολυεθνικές δεν αφήνουν κανέναν τομέα ανεκμετάλλευτο – όπου στην Ελλάδα σειρά έχουν τα φαρμακεία, έως ότου ακολουθήσει ο επόμενος κλάδος.
Οι πελάτες βέβαια απολαμβάνουν τις νέες υπηρεσίες ταξί – αφού είναι ενθουσιασμένοι, σύμφωνα με διάφορες δημοσκοπήσεις. Πολλοί δε έχουν προσέξει την καινούργια εταιρεία από τις διαδηλώσεις – ενώ είναι γνωστό ότι, όσο πιο πολύ μιλάς για κάποιον, καλά ή κακά, τόσο πιο πολύ αναγνωρίσιμος γίνεται.
Συνεχίζοντας, σε ορισμένες αγορές η Uber λειτουργεί επίσης ως προσωπικός οδηγός ή σαν υπηρεσία συνεπιβίβασης – με την έννοια ότι μπορούν περισσότεροι πελάτες να μοιραστούν μεταξύ τους το κόστος διαδρομής. Οι ταξιτζήδες διαμαρτύρονται για την καινούργια αυτή υπηρεσία, κατηγορώντας την εταιρεία ότι λειτουργεί χωρίς να σέβεται τις διατάξεις του κλάδου και χωρίς να πληρώνει τις ακριβές άδειες.
.
Κίνδυνοι χρεοκοπίας της Ισπανίας
Με τις αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων της Ισπανίας να είναι χαμηλότερες των αμερικανικών, φαίνεται ανόητη η αναφορά στην πιθανότητα χρεοκοπίας της. Όμως, όσοι κατανοούν ότι αυτό που έχει σημασία είναι τα πραγματικά και όχι τα ονομαστικά επιτόκια (ανάλυση), τα οποία, σε περιπτώσεις αποπληθωρισμού. είναι επί πλέον των ονομαστικών (πραγματικό επιτόκιο = ονομαστικό + αποπληθωρισμός), καταλαβαίνουν τον κίνδυνο.
Βέβαια η ΕΚΤ υποσχέθηκε πως θα καταπολεμήσει την ύφεση, μειώνοντας τα βασικά επιτόκια κατά 0,10% (!), προτείνοντας παράλληλα τον ονομαζόμενο «1/20» κανόνα – σύμφωνα με τον οποίο τα υπερβολικά (πάνω από το 60% του ΑΕΠ) χρέη, θα πρέπει να μειώνονται κατά 1/20οστό ετήσια, διαφορετικά τα κράτη θα τιμωρούνται με πρόστιμο ίσο με το 0,2% του ΑΕΠ τους!
Προφανώς λοιπόν, κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει τον αποπληθωρισμό, ούτε να εμπιστευθεί τα μεγάλα λόγια της ΕΚΤ – οπότε η Ισπανία έχει πέντε διαφορετικές επιλογές για να αποφύγει τη χρεοκοπία, μία από τις οποίες είναι η αναδιάρθρωση (διαγραφή) του χρέους.
.
(α) Η πρώτη είναι να προσπαθήσει να αυξηθεί το ΑΕΠ ταχύτερα από ότι το δημόσιο χρέος – οπότε να μειωθεί η σχέση χρέος/ΑΕΠ. Σύμφωνα όμως με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ στην Ισπανία, θα παραμείνει κάτω από 1,3% έως το 2020 – κάτι που δεν είναι αρκετό για να σταθεροποιηθεί το δημόσιο χρέος.
(β) Η δεύτερη είναι η συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής (πολιτική λιτότητας), έως ότου αποκτήσει πρωτογενές (προ τόκων) πλεόνασμα. Με πρωτογενές έλλειμμα όμως της τάξης του -4%, η Ισπανία εξακολουθεί να χρειάζεται περαιτέρω «προσαρμογές» – αυξάνοντας τον πολιτικό κίνδυνο από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι δείχνουν αυξανόμενο σημάδια κόπωσης. Εκτός αυτού, η μείωση του ελλείμματος θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη.
(γ) Μια άλλη επιλογή είναι τα καταναγκαστικά μέτρα – όπως η τοποθέτηση ανωτάτων ορίων στα επιτόκια, ο έλεγχος των ροών κεφαλαίου με την ταυτόχρονη οριοθέτηση των αναλήψεων κλπ., κατά το «παράδειγμα» της Κύπρου. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, αλλά θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
