Tο μικρόβιο που κρύβει σκόπιμα το ΔΝΤ, σε κάθε οικονομία που εισβάλλει, μοιάζει με μία βραδυφλεγή βόμβα που καθιστά απαραίτητη την δραστηριοποίηση του ξανά – με εξαίρεση την Μποτσουάνα, η οποία έδιωξε το Ταμείο
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Καθοδηγούμενο από την Ουάσιγκτον, το ΔΝΤ έχει επανειλημμένα υποχρεώσει χώρες, οι οποίες ευρίσκονταν σε οικονομική κρίση, να προβούν σε επώδυνα μέτρα αναπροσαρμογής – ένα «πικρό φάρμακο», το οποίο δύσκολα θα επιβάλλαμε στον εαυτό μας.
Η Παγκόσμια Τράπεζα (ο εντολοδόχος του ΔΝΤ), φημίζεται για τη χρηματοδότηση εξαιρετικά δαπανηρών προγραμμάτων, τα οποία ωφελούν τους υψηλόμισθους συμβούλους, καθώς επίσης τις δικτυωμένες τοπικές ελίτ, χωρίς να προσφέρουν τίποτα στους απλούς πολίτες – αν και οι τελευταίοι καλούνται να πληρώσουν τη νύφη, όταν έλθει η ώρα της εξόφλησης” (B.Obama, πρόεδρος των Η.Π.Α.)
.
Άρθρο
Εάν μας ζητούσε κανείς να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα της εισβολής του ΔΝΤ σε δύο χώρες, η μία εκ των οποίων (Αργεντινή, ανάλυση μας), αποφάσισε να διώξει τους συνδίκους του διαβόλου και χρεοκόπησε, αφού όμως προηγουμένως εξαθλιώθηκε και λεηλατήθηκε σε μεγάλο βαθμό, ενώ η άλλη (Βραζιλία – ανάλυση μας), δεν πτώχευσε μεν, αλλά «ληστεύθηκε» ανάλογα από το Ταμείο, θα ήταν φυσικά πολύ δύσκολο.
Θα μπορούσαμε όμως να πούμε σε γενικές γραμμές ότι, η εξέλιξη της Αργεντινής, όσον αφορά τουλάχιστον το ΑΕΠ της, ήταν πολύ καλύτερη – όπως φαίνεται καθαρά από το γράφημα, στο δεύτερο μέρος της ανάλυσης μας. Επίσης όσον αφορά το δημόσιο χρέος της, το οποίο ευρίσκεται στο 45,6% του ΑΕΠ, από 127% το 2005 – ενώ της Βραζιλίας στο 56,8%, παραμένοντας σχεδόν σε σταθερά επίπεδα.
Εν τούτοις, πρόκειται για δύο διαφορετικές χώρες μεταξύ τους, ειδικά όσον αφορά τον υπόγειο πλούτο και τα ενεργειακά αποθέματα της Βραζιλίας – μίας χώρας κυριολεκτικά πάμπλουτης, η οποία πλήρωσε και πληρώνει πάρα πολύ ακριβά τα λάθη των κυβερνήσεων της. Επομένως, είναι σχεδόν αδύνατες οι συγκρίσεις, τις οποίες μπορούν να κάνουν μόνοι τους οι αναγνώστες – εάν μελετήσουν προσεκτικά και τις δύο αναλύσεις, από τους συνδέσμους που παραθέτουμε.
Περαιτέρω, η εξέλιξη του ΑΕΠ της Βραζιλίας, η οποία υπέφερε τα πάνδεινα από το ΔΝΤ, διαπιστώνεται από το γράφημα που ακολουθεί – ενώ συμπεραίνει κανείς αβίαστα πως, αφενός μεν δεν ήταν τόσο καλή, όσο η αντίστοιχη της Αργεντινής, παρά τον πλούτο της, αφετέρου επιδεινώθηκε σημαντικά από την παγκόσμια κρίση.
.
Βραζιλία – η εξέλιξη του ΑΕΠ της χώρας (σε δις δολάρια Αμερικής)
.
Το πρόβλημα όμως με το οποίο μολύνθηκε η χώρα, όπως συνέβη με όλες όσες υπέστησαν την εισβολή του ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία (ανάλυση), επικεντρώνεται στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – επειδή, κατ’ εντολή του ΔΝΤ, ιδιωτικοποιούνται τα πάντα.
Το αποτέλεσμα είναι να αγοράζονται οι σημαντικότερες εταιρείες σε τιμές ευκαιρίας από τους εντολοδόχους του ταμείου – οπότε να μην έχει τη δυνατότητα πια η οικονομία μίας χώρας να «ορθοποδήσει», αφενός μεν λόγω της φοροαποφυγής των πολυεθνικών, αφετέρου επειδή δεν έχει δικά της οικονομικά όπλα (μεγάλες επιχειρήσεις), για να αντιπαρατεθεί διεθνώς.
Έτσι λοιπόν, βραχυπρόθεσμα αυξάνεται το ΑΕΠ της χώρας που εισβάλλει το ΔΝΤ, αφού προηγουμένως βυθιστεί σκόπιμα στα «τάρταρα» – ενώ με την πολιτική λιτότητας που επιβάλλεται, καθώς επίσης με τη λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, περιορίζονται τα ελλείμματα και τα χρέη.
Μακροπρόθεσμα όμως η κρίση πάντοτε επιστρέφει, αφού έχει σχεδιαστεί ανάλογα από το ταμείο – γεγονός που σημαίνει πως όταν μία χώρα γίνει μία φορά πελάτης του ΔΝΤ, θα είναι πάντοτε πελάτης. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Βραζιλίας (γράφημα που ακολουθεί), τεκμηριώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το συγκεκριμένο συμπέρασμα.
.
Βραζιλία – ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς ΑΕΠ
.
Όπως φαίνεται (η εικόνα είναι ανάλογη και στην Τουρκία σήμερα), το μικρόβιο που κρύβει σκόπιμα το ΔΝΤ, σε κάθε οικονομία που οδηγείται στα νύχια του, μοιάζει με μία βραδυφλεγή βόμβα – η οποία καθιστά απαραίτητη την επαναδραστηριοποίηση του, με ελάχιστες εξαιρέσεις (κυρίως την Μποτσουάνα, η οποία κυριολεκτικά έδιωξε τους «μαύρους ιππότες της κολάσεως», όπως αποκαλούνται διεθνώς).
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
