Τα αποτελέσματα
Σήμερα, τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά, οι κοινωνικές συγκρούσεις αυξάνονται συνεχώς – τα συνταξιοδοτικά ταμεία της χώρας λεηλατήθηκαν, οι κοινωνικές παροχές περιορίσθηκαν, πολλά νοσοκομεία έκλεισαν, ενώ οι επισφάλειες των τραπεζών από τα ενυπόθηκα δάνεια πλησίασαν το 20%.
Περαιτέρω, οι πολίτες μεταναστεύουν μαζικά, ενώ η χώρα εξαθλιώθηκε – επειδή δε στην Ιρλανδία δεν υπήρξε διαγραφή χρεών, όπως στην Ελλάδα, το δημόσιο χρέος της σχεδόν τετραπλασιάστηκε. Η ΕΚΤ φυσικά, καθώς επίσης η ιρλανδική κυβέρνηση, αρνούνται να δώσουν στη δημοσιότητα την επιστολή του τότε διοικητή, με την οποία εκβιάστηκε ο πρώην υπουργός οικονομικών – στον οποίο τέθηκε το δίλημμα «Είτε η Ιρλανδία αναλαμβάνει τα χρέη των τραπεζών, είτε εκδιώκεται από το Ευρώ».
Ο σημερινός διοικητής έγραψε σχετικά πρόσφατα (2012) πώς “η ΕΚΤ πρέπει να χειρίζεται τις σημαντικές και εμπιστευτικές ειδοποιήσεις της σε ευρωπαϊκούς και εθνικούς Θεσμούς της Ευρωζώνης με τέτοιον τρόπο, ο οποίος να υπηρετεί αποτελεσματικά το δημόσιο συμφέρον” – ενώ η κυβέρνηση της Ιρλανδίας θεωρεί πως τυχόν δημοσιοποίηση της συγκεκριμένης εκβιαστικής επιστολής θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στη δυνατότητα της χώρας να δανείζεται και να διαχειρίζεται σωστά τα οικονομικά της.
Η Βουλή όμως της Ιρλανδίας έχει άλλη άποψη – οπότε κάλεσε τον πρώην διοικητή της ΕΚΤ σε απολογία. Ο κ. Trichet βέβαια αρνήθηκε να εμφανισθεί – γεγονός που του επιτρέπεται από το καταστατικό της ΕΚΤ. Ειδικότερα, όπως ανέφερε,
”Όλες οι αποφάσεις της ΕΚΤ λαμβάνονται συλλογικά – ενώ η ευθύνη για την ερμηνεία τους είναι θέμα των εκάστοτε εθνικών κυβερνώντων της ΕΚΤ. Η τότε απόφαση της κυβέρνησης της Ιρλανδίας λήφθηκε από την ίδια – ενώ όλες οι επιστολές που στάλθηκαν, αποτελούν ιδιοκτησία της ιρλανδικής κυβέρνησης“.
Συνεχίζοντας, ο πρώην υπεύθυνος της Τρόικα από την πλευρά του ΔΝΤ αποστασιοποιήθηκε από τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ιρλανδία, ισχυριζόμενος ότι το ΔΝΤ ήθελε να συμμετέχουν οι πιστωτές των ιρλανδικών τραπεζών στη ρύθμιση των χρεών τους – οπότε θα μπορούσε να διαγραφεί ένα μέρος τους, με αποτέλεσμα να ήταν ηπιότερα τα μέτρα για τους Πολίτες της χώρας. Ο δε τότε σύμβουλος του προέδρου της Κομισιόν, σε πρόσφατη συνέντευξη του, είπε τα εξής (πηγή):
.
“Ήταν ανήκουστος ο τρόπος, με τον οποίο η Γερμανία, η Κομισιόν και κυρίως η ΕΚΤ απείλησαν να διώξουν την Ιρλανδία από την Ευρωζώνη, εάν η κυβέρνηση της δεν αναλάμβανε τις ηλίθιες εγγυήσεις για τις τράπεζες. Οι εταίροι της Ιρλανδίας εκμεταλλεύτηκαν την αγωνιώδη επιθυμία της να παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης. Καταλαβαίνω γιατί η ιρλανδική κυβέρνηση έκανε αυτό που έκανε, αλλά θα μπορούσε να αντισταθεί. Η ΕΚΤ θα έπρεπε να το δεχτεί“.
.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ελλάδα απειλήθηκε επίσης με την εκδίωξη της από την Ευρωζώνη – ενώ τόσο ο κ. Sarkozy, όσο και η κυρία Merkel, είχαν ξεκινήσει να συζητούν την έξοδο της Ελλάδας. Για πολλούς μήνες δε οι Γερμανοί πολιτικοί διατηρούσαν σκόπιμα επίκαιρη τη συζήτηση για την εκδίωξη της Ελλάδας, με στόχο να στέλνουν μήνυμα στις υπόλοιπες χώρες – έτσι ώστε να μην αντιστέκονται στην πολιτική φτωχοποίησης και λεηλασίας τους.
.
Επίλογος
Μπορούμε, πρέπει και έχουμε κάθε δίκιο να κατακρίνουμε τον «Εφιάλτη του Καστελόριζου», ιδίως δε την επόμενη κυβέρνηση που εφάρμοσε τα μέτρα εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας και λεηλασίας του ιδιωτικού της πλούτου (ενώ προγραμματίζεται σίγουρα στο παρασκήνιο η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της πάμπλουτης πατρίδας μας, κάτι που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε θυσία).
Εν τούτοις, συγκριτικά με την Ιρλανδία, η Ελλάδα πήρε πολύ περισσότερα υλικά ανταλλάγματα έναντι (άρθρο) – ενώ πλήρωσε ηθικά πολύ ακριβότερα, ευρισκόμενη στο μάτι του κυκλώνα σκόπιμα για πάρα πολλά χρόνια, έχοντας υποστεί έναν άνευ προηγουμένου διεθνή εξευτελισμό.
Τα δε χρήματα που διατέθηκαν για τις ελληνικές τράπεζες επιβαρύνοντας τους Έλληνες είχαν προηγουμένως διαγραφεί, οδηγώντας τες στη χρεοκοπία – ενώ οι Ιρλανδοί οδηγήθηκαν στο ΔΝΤ αποκλειστικά και μόνο λόγω των τραπεζών τους.
Είναι βέβαια εξαιρετικά λυπηρό το να διαπιστώνει κανείς τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί η Ευρωζώνη – η οποία πολύ δύσκολα θα επιβιώσει, με τη Γερμανία μέλος της. Πόσο μάλλον με τους εκβιασμούς που διαπιστώθηκαν στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Ελλάδας – πιστεύοντας πως και η Πορτογαλία εκβιάσθηκε ανάλογα.
Εάν δε η Ισπανία, καθώς επίσης η Ιταλία δεν ήταν τόσο μεγάλες χώρες, τυχόν προβλήματα των οποίων θα οδηγούσαν στη διάλυση του ευρώ, η ΕΚΤ δεν θα αγόραζε ομόλογα του Νότου και δεν θα ενίσχυε τη ρευστότητα – αφού η κρίση τρέφει τους εντολείς της: το χρηματοπιστωτικό θηρίο, καθώς επίσης τη Γερμανία.
Ολοκληρώνοντας, έχουμε την άποψη πως οι εκβιασμοί θα συνεχιστούν και στο μέλλον – γεγονός που σημαίνει πως πρέπει να λάβουμε έγκαιρα τα μέτρα μας, έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει τέτοιες μεθόδους η πρωσική κυβέρνηση (η οποία κατά πολλούς εγκυμονεί έναν νέο δικτάτορα).
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να στηριχθούμε αποκλειστικά και μόνο στις δικές μας δυνάμεις, με πρώτη προτεραιότητα την απαίτηση της εξόφλησης του κατοχικού χρέους από τη Γερμανία – μία οφειλή που δεν αμφισβητείται από κανέναν, ούτε καν από την ίδια.
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
Επισκεφθείτε το Blog του συγγραφέα. Πατήστε εδώ.
