Το παράδειγμα της Μποτσουάνα

Ο δημοκρατικός δρόμος

Περαιτέρω, υπάρχει και ο δημοκρατικός τρόπος επίτευξης πολιτικής σταθερότητας, τον οποίο συναντάμε, μεταξύ άλλων, στην Μποτσουάνα – στη μοναδική χώρα που είχε το θάρρος, κατά τον κ. Stieglitz, να διώξει το ΔΝΤ, όταν προσπάθησε να εισβάλλει, θέλοντας να τη «βοηθήσει» στην επίλυση των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε.

.

.

Η χώρα είναι η μοναδική στην Αφρική, εάν όχι στον πλανήτη, που έχει αποδείξει ότι, μπορεί να ξεφύγει ένα κράτος από τα νύχια του ΔΝΤ και να κυβερνηθεί σωστά – σε αντίθεση με άλλες χώρες της ηπείρου, όπως η Νότια Αφρική (άρθρο) και η Νιγηρία (άρθρο), οι οποίες «μολύνθηκαν» από τους αρχιερείς της δύναμης.

Αναλυτικότερα, ακόμη και η επιτροπή διαφάνειας (Transparency International) επαινεί τις πολιτικές δομές της παλαιότερης δημοκρατίας της Αφρικής, σε όλα τα επίπεδα – στα δικαστήρια, τα οποία λειτουργούν εντελώς ανεξάρτητα, στην ελεύθερη δημοσιογραφία, στο σεβασμό των αντίθετων απόψεων, στον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών, στην προστασία των πολιτών από έναν οργανισμό που έχει δημιουργηθεί ήδη από το 1995, καθώς επίσης στο ότι, δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές.

Το γεγονός αυτό είναι αφενός μεν μοναδικό στην Αφρική, αφετέρου τεράστια προσβολή για το «λίκνο της δημοκρατίας» – για την Ελλάδα δηλαδή, η κυβέρνηση της οποίας οδήγησε στις φυλακές τους βουλευτές ενός νόμιμα εκλεγμένου κόμματος, στερώντας τους παράνομα τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Όσο αντίθετοι και αν είμαστε με αυτά που δυστυχώς πρεσβεύει το συγκεκριμένο κόμμα, δεν μπορούμε να αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τέτοιου είδους πολιτικές συμπεριφορές από μία δημοκρατική χώρα – ειδικά από την Ελλάδα.

Συνεχίζοντας η Μποτσουάνα, το μέγεθος της οποίας είναι ίσο με αυτό περίπου της Γαλλίας, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα του τρόπου, με τον οποίο θα μπορούσε να απελευθερωθεί από τη μιζέρια της η Αφρική – δυστυχώς για όλους μας, η Ελλάδα επίσης. Είναι ένα πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης, υψηλού βιοτικού επιπέδου, καθώς επίσης κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας στον πλανήτη – γεγονός που θα έπρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε τόσο σαν Έλληνες, όσο και σαν Ευρωπαίοι ή πολίτες της δήθεν πολιτισμένης Δύσης.

Πάνω από πενήντα χρόνια τώρα λειτουργεί στην Μποτσουάνα μία αξιοθαύμαστη δημοκρατία, η οποία ενδιαφέρεται για την ευημερία και την ασφάλεια των Πολιτών της – διαθέτοντας λειτουργικές υποδομές, καθώς επίσης κανένα ενεργειακό πρόβλημα.

.

.

Η χώρα εκμεταλλεύεται σωστά το δημόσιο πλούτο της (κατέχει το 20% της παγκόσμιας παραγωγής διαμαντιών), έχοντας επιτύχει συχνά πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (γράφημα), κυρίως δε ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο – όπου όμως η διαφθορά ήταν μηδενική, ενώ οι Θεσμοί λειτουργούσαν σωστά και δίκαια, πριν ανακαλυφθούν διαμάντια στο υπέδαφος της.

.

.