Μεγάλο μερίδιο της ρωσικής κοινωνίας θεωρεί πως η Ουκρανία δεν είναι ανεξάρτητη, αλλά μέρος του ορθόδοξου ρωσικού έθνους, ενώ οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών παραμένουν ασύμμετρες, με τη Ρωσία να επιδιώκει μία ηγεμονική θέση
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Η ΕΕ και η Ουκρανία υπέγραψαν το πολιτικό μέρος της μεταξύ τους συμφωνίας σύνδεσης τοποθετώντας, σύμφωνα με τον «μεταβατικό» πρωθυπουργό της Ουκρανίας, τα θεμέλια της συμμετοχής της χώρας του στην ευρωπαϊκή κοινότητα, η οποία θα ακολουθήσει αργότερα.
Οι Βρυξέλες συμφώνησαν επίσης τη δραστική μείωση των δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα από την Ουκρανία ενώ, κατά τον υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας, “οι κυρώσεις στη χώρα του αποτελούν μία προσπάθεια να κερδίσει η Δύση πόντους, στο γεωπολιτικό παιχνίδι“.
Η αλληλεγγύη της Ευρώπης στο θέμα της Ουκρανίας είναι πραγματικά «συγκινητική», ενώ δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη στην Κύπρο, την οποία δολοφόνησε εν ψυχρώ. Πόσο μάλλον όταν η ΕΕ ανακοίνωσε την προθυμία της να υπογράψει και την οικονομική συμφωνία ένωσης, εάν η Ουκρανία το θελήσει.
Ένας από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης πάντως στη Γερμανία κατηγορεί την καγκελάριο, λέγοντας πως «χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά», όσον αφορά το εκάστοτε εθνικό δίκαιο. Απορρίπτει δε τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και επισημαίνει ότι, η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, “έχει πληγώσει σοβαρά τα ενδιαφέροντα της Ρωσίας”.
Η Γερμανία βέβαια, επειδή είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας, θα αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα στη βιομηχανία της, εάν αποφάσιζε να επιβάλλει σκληρότερες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Πιθανότατα λοιπόν δεν θα το επιτρέψει η οικονομική της ελίτ, με πρώτη από όλες την αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία τα προηγούμενα χρόνια έχει επενδύσει αρκετά δισεκατομμύρια στη χώρα.
.
Ο Πούτιν σε επίσκεψη του σε έκθεση της VW στο Ανόβερο της Γερμανίας
.
“Αναμένουμε μία διπλωματική λύση όσον αφορά τη συγκεκριμένη εξέλιξη“, ανέφερε χαρακτηριστικά ο διευθυντής πωλήσεων της BMW, ενώ ο γενικός διευθυντής της VW είχε ανακοινώσει τον περασμένο Νοέμβρη πως η Ρωσία είναι η στρατηγική αγορά νούμερο ένα της Ευρώπης, όσον αφορά την ανάπτυξη. “Έχουμε επενδύσει εκεί μεγάλα ποσά, οπότε αυτή η στιγμιαία καταιγίδα μας ενοχλεί πάρα πολύ”, είπε πρόσφατα.
Όσον αφορά την Ιταλία, οι πλούσιοι Ρώσοι αγοράζουν τα πιο ακριβά αυτοκίνητα, ενισχύοντας σημαντικά τη μειωμένη εσωτερική ζήτηση, ενώ το 30% όλων των αγορών πολυτελών προϊόντων, από τουρίστες εκτός ΕΕ, γίνονται από Ρώσους. Το αντίστοιχο μερίδιο αγοράς στη Γαλλία είναι 11%, ενώ στη Μ. Βρετανία 5%, όπου όμως στις αγορές ακριβών κατοικιών οι Ρώσοι ευρίσκονται στις πρώτες θέσεις (το Μονακό στη Γαλλία ζει ουσιαστικά από τους Ρώσους).
Στις αγορές συναλλάγματος πάντως η κρίση έχει ήδη ξεκινήσει, παρά τις περιορισμένες ακόμη κυρώσεις αφού, στους τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου, οι επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα από την αστάθεια του ρουβλίου (9% υποτίμηση έναντι του δολαρίου).
Ειδικά για την Ελλάδα, για την οποία η Ρωσία αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα της τουριστικής της βιομηχανίας (1,3 εκ. Ρώσοι επισκέφθηκαν τη χώρα μας το 2013, από τους συνολικά 18 εκ. ξένους), το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Η πτώση υπολογίζεται πάνω από το 30% (300.000 λιγότεροι Ρώσοι).
Οι ξενοδόχοι της Ισπανίας φοβούνται τη μείωση των τουριστών γενικότερα από την Ανατολική Ευρώπη, κυρίως λόγω της υποτίμησης των νομισμάτων της περιοχής. Θεωρούν δε πως θα προτιμήσουν την Αίγυπτο ή την Τουρκία, όπου το ρούβλι και τα υπόλοιπα νομίσματα δεν έχουν χάσει την αγοραστική τους αξία.
Ένα ιδιαίτερα μεγάλο ρίσκο για την Ισπανία συναντάται στον κλάδο των ακινήτων, επειδή τα προηγούμενα χρόνια πλούσιοι Ρώσοι αγόραζαν πολυτελείς εξοχικές κατοικίες στα παράλια της Μεσογείου. Λόγω του πολιτικού προβλήματος που ενέκυψε, πολλοί Ρώσοι έπαψαν να ενδιαφέρονται, με αποτέλεσμα να μειωθούν απότομα οι πωλήσεις.
.
Η Ουκρανία και η Ρωσία
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, είναι ίσως σκόπιμο να αναφερθεί κανείς στην ιστορική σχέση της Ουκρανίας με τη Ρωσία, ειδικά επειδή η σημερινή εχθρότητα τους δεν αποτελεί ένα εντελώς καινούργιο φαινόμενο. Πόσο μάλλον όταν από κοινού οι πρόεδροι της Ουκρανίας και της Ρωσίας, ο L. Krawtschuk και ο B. Jelzin, ήταν αυτοί που έδωσαν τη χαριστική βολή στη Σοβιετική Ένωση.
Βέβαια, η Ρωσική Ομοσπονδία υπάρχει αδιάλειπτα από το Μεσαίωνα, ενώ η Ουκρανία υπήρξε ως κράτος μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα το 17ο αιώνα, καθώς επίσης από το 1918 έως το 1920. Το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας υπήρξε για πολλούς αιώνες επαρχία της τσαρικής αυτοκρατορίας και μέλος της Σοβιετικής Ένωσης αργότερα. Αυτή ακριβώς η «ιμπεριαλιστική κληρονομιά», δημιούργησε τις ασυμμετρίες στις σχέσεις μεταξύ των δυο χώρων με αποτελέσματα, τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
