Στη στροφή του διαβόλου

.

Ενώ το ΔΝΤ επιμένει στην εκτύπωση μεγαλυτέρων ποσοτήτων χρήματος εκ μέρους της ΕΚΤ, όπως επίσης από την Τράπεζα της Ιαπωνίας, έτσι ώστε να μη μειωθεί ο παγκόσμιος ρυθμός ανάπτυξης, η Fed, στη χθεσινή της σύσκεψη, αποφάσισε να διατηρήσει τη μείωση κατά 10 δις $ μηνιαία του πακέτου στήριξης της οικονομίας – επίσης όμως να μην αυξήσει το βασικό επιτόκιο κατά 0,25% παρά τις προτάσεις ορισμένων μελών της, κυρίως λόγω της ανησυχητικής πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας στις Η.Π.Α..

Η κατάσταση στη Μ. Βρετανία δεν είναι καθόλου καλύτερη, στην Κίνα είχαμε μία ξαφνική μείωση του δείκτη βιομηχανικής εμπιστοσύνης, με την τραπεζική κρίση προ των πυλών, ενώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της Ιαπωνίας έφτασε σε νέα επίπεδα ρεκόρ – αφού αυξήθηκαν μεν οι εξαγωγές κατά 9%, αλλά οι εισαγωγές ξεπέρασαν ξανά το 25% (γράφημα).

.

.

Στα πλαίσια αυτά, οι πρόσφατες αποφάσεις της κεντρικής τράπεζας (άρθρο), οι οποίες είχαν προκαλέσει τη ραγδαία αύξηση του χρηματιστηριακού δείκτη, έχασαν εντελώς τη σημασία τους – οδηγώντας τις μετοχές σε μία ακόμη πτώση.

Στην Ελλάδα τώρα τα οικονομικά μεγέθη επιδεινώνονται – παρά το ότι έπαψαν να υπάρχουν τα δίδυμα ελλείμματα, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης (άρθρο). Όπως έχουμε αναφέρει δε πολλές φορές, με τη φορολογία σε τόσο υψηλά επίπεδα (Πίνακας Ι που ακολουθεί, πηγή το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής), η ανάπτυξη, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, είναι μάλλον απίθανη.

 .

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συντελεστές φόρων στην Ελλάδα, στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη

Συντελεστές φόρων	Ελλάδα	Μέσος όρος ΕΕ	Μέσος όρος Ευρωζώνη
ΦΠΑ	23%	21,5%	20,5%
Ανώτατος συντελεστής φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων*	46%	39,5%	44,5%
Ανώτατος συντελεστής φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων	26%	21,8%	25,9%

* Ελάχιστα ανταποδοτικός συγκριτικά με άλλες χώρες, ειδικά στην υγεία και στην παιδεία, όπου υπολογίζεται μία επί πλέον επιβάρυνση των Ελλήνων κατά 10% (0% αλλού).

 .

Πολύ περισσότερο όταν τα εισοδήματα (μισθοί, συντάξεις, ενοίκια, κέρδη κλπ.), ονομαστικά και πραγματικά, έχουν μειωθεί σε τέτοιο βαθμό, ενώ οι υπόλοιπες επιβαρύνσεις (χαράτσια, μηδενισμός των φοροαπαλλαγών, έμμεσοι φόροι όπως αυτοί στο πετρέλαιο θέρμανσης, όπου αυξήθηκαν κατά 450%) εκτοξεύθηκαν στα ύψη – παράλληλα με την ανεργία.

Την ίδια στιγμή το συνολικό δημόσιο χρέος (συμπεριλαμβανομένου του ενδοκυβερνητικού) συνέχισε την ανοδική του πορεία – αφού αυξήθηκε κατά 15,94 δις € το 2013, σε σχέση με το 2012, στα 321,48 δις € (305,54 δις € το 2012). Μετά τη ραγδαία πτώση δε του ΑΕΠ στα 183 δις € περίπου, η σχέση χρέους προς ΑΕΠ ξεπέρασε το 175%, έναντι 158% το 2012 – παρά το ότι καθυστέρησε η δόση των 4,9 δις € εκ μέρους της Τρόικας.

Στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί φαίνονται τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα του δημοσίου, τα οποία είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν εάν δεν ακολουθήσει νέος δανεισμός – που όμως δεν θα έπρεπε να προέλθει από το εξωτερικό, επειδή θα συνοδευόταν με νέα μνημόνια, τα οποία θα καταδίκαζαν τη χώρα στο διηνεκές.

.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Ληξιπρόθεσμα ομόλογα του δημοσίου

Έτος	Ποσόν
2014	24,9
2015	16,1
2016	7,1
2017	7,5
2018	4,2
2019	8,2
2020	4,4
2021- 2042	194,9
Σύνολο	267,3

Σημείωση πίνακα: Υπάρχουν ακόμη περισσότερα «ανοιχτά» ομόλογα, έως και το 2053 – ενώ από το συνολικό χρέος των 321,48 δις € τα 213,15 δις € προέρχονται από το μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ. Οι εγγυήσεις του δημοσίου προς κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς ανέρχονταν στο ποσόν των 17,9 δις € στα τέλη του 2013 – ενώ τα διαθέσιμα του δημοσίου μειώθηκαν στα 4,03 δις € από 7,5 δις € το προηγούμενο τρίμηνο του 2013.

 .

Περαιτέρω, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές της Ελλάδας εντός του 2014 υπολογίζονται στα 39,9 δις € – εκ των οποίων τα 15 δις € είναι έντοκα γραμμάτια που χρηματοδοτούνται από τις ελληνικές τράπεζες (τα υπόλοιπα 24,9 δις € είναι δάνεια του ΔΝΤ και ομόλογα, όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙ, τα οποία κατέχουν η ΕΚΤ, οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, καθώς επίσης ορισμένα κερδοσκοπικά κεφάλαια).

Όπως συμπεραίνεται λοιπόν το 2014 (επίσης το 2015) είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο έτος για την πατρίδα μας η οποία, μη έχοντας πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της, θα πρέπει να χρηματοδοτήσει με νέο δανεισμό τη διαφορά των υπολοίπων που έχει να λάβει εκ μέρους της Τρόικας, από τα περίπου 40 δις € ληξιπρόθεσμες οφειλές. Αυτό είναι ουσιαστικά το χρηματοδοτικό κενό που επικαλείται το ΔΝΤ, το οποίο δεν πρόκειται να εκταμιεύσει καμία νέα δόση, εάν δεν επιλυθεί το πρόβλημα από την Ευρωζώνη – από τη Γερμανία δηλαδή, η οποία ηγείται απολυταρχικά της Ευρώπης.