Για τις μεγάλες οικονομίες του πλανήτη, ειδικά για τις Η.Π.Α., η αντιμετώπιση του τεράστιου χρέους, μέσω της ανάπτυξης, δεν αποτελεί λύση – ενώ ο καπιταλισμός πλησιάζει στο τέλος του.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Το μοναδικό που μπορεί κανείς να μάθει από την ιστορία είναι το ότι, ο άνθρωπος δεν μαθαίνει ποτέ από τα λάθη των προγόνων του – αφού κάνει πάντοτε τα ίδια.
Στα πλαίσια αυτά, παρά το ότι δεν υπάρχει κανένας σχεδόν οικονομικός δείκτης που να μην μας προειδοποιεί πως πλησιάζει η μεγαλύτερη καταιγίδα όλων των εποχών, η κρίση των κρίσεων, ενώ είναι αρκετοί αυτοί που προβλέπουν ένα παγκόσμιο «κραχ» άνευ προηγουμένου, ελάχιστοι το πιστεύουν.
Σε κάθε περίπτωση, για τις μεγάλες οικονομίες του πλανήτη, κυρίως δε για τις Η.Π.Α., επίσης για την Ιαπωνία, η «φυγή προς τα εμπρός», η αντιμετώπιση δηλαδή της κρίσης χρέους με τη βοήθεια της ανάπτυξης, δεν αποτελεί λύση – πόσο μάλλον όταν φαίνεται πλέον καθαρά ότι, ο καπιταλισμός φτάνει στο τελευταίο του στάδιο.
(α) Όσον αφορά το πρώτο σκέλος του συμπεράσματος μας, το ότι δηλαδή δεν αποτελεί λύση για τις Η.Π.Α. η αντιμετώπιση του χρέους μέσω της ανάπτυξης, τα διαγράμματα που ακολουθούν δεν επιτρέπουν μεγάλες αμφιβολίες.
.
Δείκτης S&P 500 (μπλε) και αύξηση στην ποσότητας χρήματος από τη Fed (πράσινο). Όταν η Fed αυξάνει την ποσότητα χρήματος κατά 3,25 δις $, ο βασικός δείκτης των Η.Π.Α., ο S&P, ανεβαίνει κατά μία μονάδα.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Σύμφωνα με το παραπάνω διάγραμμα, όταν η Fed αυξάνει την ποσότητα χρήματος κατά 3,25 δις $, ο βασικός δείκτης των Η.Π.Α., ο S&P, ανεβαίνει κατά μία μονάδα (περί τις 1.800 μονάδες στο τέλος του έτους, από 1.739,1 σήμερα).
Με δεδομένο λοιπόν το ότι, η κεντρική τράπεζα δεν έχει σταματήσει να αυξάνει τη ρευστότητα, διαθέτοντας 85 δις $ μηνιαία, ο δείκτης θα συνεχίσει να ανεβαίνει κατά 26 μονάδες το μήνα – στο ύψος των 1.800 μονάδων στο τέλος του έτους, από 1.739,1 σήμερα. Αυτό φυσικά δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί επ’ αόριστο – ενώ πιθανότατα θα «καταρρεύσει», όταν η Fed υποχρεωθεί να σταματήσει την παροχή ρευστότητας (πριν είναι πολύ αργά για το δολάριο και τα ομόλογα).
.
ΑΕΠ Αμερικής (μπλε) και χρέος Αμερικής (κόκκινο). Φαίνεται καθαρά ότι, η αύξηση του ισολογισμού της Fed έχει «αποκολληθεί» από την αύξηση του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας ορισμένες διαφοροποιήσεις μετά την έξοδο από τον κανόνα του χρυσού.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Από το δεύτερο διάγραμμα φαίνεται καθαρά ότι, η αύξηση του ισολογισμού της Fed έχει «αποκολληθεί» από την αύξηση του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας ορισμένες διαφοροποιήσεις μετά την έξοδο από τον κανόνα του χρυσού.
Ειδικότερα, από εκείνη την εποχή και μετά, ο ρυθμός ανάπτυξης των Η.Π.Α. έχει ξεπεράσει μόλις 11 φορές το ρυθμό αύξησης του Ισολογισμού της Fed – την τελευταία φορά το 2001 (αριστερή στήλη του διαγράμματος). Η υπόθεση, με βάση τη συγκεκριμένη εξέλιξη, φαίνεται στο τέλος του διαγράμματος.
Με δεδομένο δε το ότι, η ποσότητα χρήματος δεν πρέπει να ξεπερνάει το ΑΕΠ, εάν θέλει κανείς να αποφύγει τον πληθωρισμό, η εξέλιξη δεν είναι καθόλου καλή για τις Η.Π.Α. – χείριστη φυσικά για το δολάριο, το οποίο προβλέπουμε πως θα βρεθεί στο στόχαστρο των διεθνών κερδοσκόπων, όπως κάποτε η βρετανική στερλίνα..
