Οι τράπεζες στην Κύπρο άνοιξαν χθες, αφού είχαν υποχρεωθεί να κλείσουν για δώδεκα ολόκληρες ημέρες. Σχηματίσθηκαν μεγάλες ουρές στα καταστήματα τους, μπροστά από τα οποία είχαν τοποθετηθεί οπλισμένες αστυνομικές δυνάμεις, ενώ οι καταθέτες επιτρεπόταν να εισέλθουν χωρισμένοι σε μικρές ομάδες – μία εικόνα που θύμιζε άλλες εποχές, με τις χώρες τότε βυθισμένες στο χάος και στον τρόμο.
Οι Κύπριοι πολίτες χαρακτηρίσθηκαν ως ψύχραιμοι και ώριμοι από την κυβέρνηση τους – επειδή δεν δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. Η στάση τους όμως αυτή οφείλεται πράγματι στην ωριμότητα τους ή, μήπως, είναι το αποτέλεσμα της τακτικής «σοκ και δέους» που εφαρμόσθηκε στο νησί, από τις δυνάμεις κατοχής;
Ήταν αλήθεια ψύχραιμοι και ώριμοι οι πολίτες του Ιράκ ή της Γιουγκοσλαβίας, όταν παρέμεναν στα σπίτια τους, παρά τον απίστευτο βομβαρδισμό της πατρίδας τους από εκείνες τις χώρες, οι οποίες ήθελαν να τις «διασώσουν»;
Περαιτέρω, κανένας πολίτης δεν μπορεί να κάνει ανάληψη από το δικό του λογαριασμό, από τα δικά του χρήματα, υψηλότερη των 300 € – τα εμβάσματα στο εξωτερικό απαγορεύεται να είναι άνω των 5.000 € μηνιαία, ενώ όποιος εγκαταλείπει την Κύπρο δεν επιτρέπεται να έχει μαζί του μετρητά περισσότερα από 1.000 €. Όλα αυτά, με στόχο να αποτραπεί η μαζική φυγή κεφαλαίων από το νησί – για το καλό της Κύπρου και των Κυπρίων δηλαδή.
Συνεχίζοντας, η Κύπρος κατηγορείται ότι έχει ένα οικονομικό μοντέλο, το οποίο δημιουργεί πρόβλημα στην Ευρωζώνη – παρά το ότι αντίστοιχα υπάρχουν σήμερα στο Λουξεμβούργο (22 φορές το ΑΕΠ του), στο Λιχτενστάιν, στο Μονακό, στο Λονδίνο, στη Μάλτα (8 φορές το ΑΕΠ της), στη Σλοβενία κοκ.
Στα πλαίσια αυτά, της προσφέρθηκε από τις δυνάμεις «εισβολής» μία εναλλακτική λύση, η οποία όμως προϋποθέτει μεγάλες θυσίες – ο δανεισμός της από την Ευρωζώνη στο διηνεκές (αφού «δολοφονήθηκε» η οικονομία της), με στόχο να αποφύγει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, στην οποία όμως την καταδίκασε προηγουμένως η Γερμανία.
Ουσιαστικά βέβαια πρόκειται για την «εν λειτουργία» χρεοκοπία της, έτσι ώστε οι εισβολείς να λεηλατήσουν ανενόχλητοι το δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα – για μία δήθεν εναλλακτική λύση λοιπόν, η οποία ωφελεί αποκλειστικά και μόνο το 4ο Ράιχ (πιθανότατα και την Τουρκία, η οποία ήταν στο παρελθόν σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας)
Χωρίς να επεκταθούμε σε περιττές λεπτομέρειες υπενθυμίζουμε εδώ ότι, οι καλύτερες απάτες είναι αυτές που φαίνεται να δίνουν στον άλλο το δικαίωμα επιλογής. Τα θύματα των «απατεώνων» νοιώθουν ανόητα πως έχουν τον έλεγχο – στην πραγματικότητα όμως, είναι απλές «μαριονέτες».
Οι «απατεώνες» αυτοί συνήθως προσφέρουν στους άλλους εναλλακτικές λύσεις – οι οποίες συμφέρουν πάντοτε τους ίδιους, όποια και αν είναι η επιλογή των θυμάτων τους.
Σε τελική ανάλυση, υποχρεώνουν τα θύματα τους να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο κακά – τα τοποθετούν δηλαδή απέναντι σε διλήμματα από τα οποία, όποια και αν είναι η επιλογή τους, βγάνουν οι ίδιοι κερδισμένοι.
Σημείωση: Σύνδεσμος ραδιοφωνικής συνομιλίας 22.03.2013, με τίτλο: «Όσο η Γερμανία παραμένει στο ευρώ, η Ευρωζώνη δεν θα έχει καμία τύχη».
