ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΜΑΣ
“Οι δυτικές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ αγοράζουν χρόνο, κάτι που δεν σας βοηθάει καθόλου. Η Ελλάδα χρειάζεται μία πραγματική λύση, αφού δεν είναι συνετό να καταπολεμάς μία κρίση χρέους με τεράστια, νέα χρέη…… Οι Γερμανοί αποφασίσαμε στην ενοποίηση ότι, δεν έχει νόημα να μειώνεις συνεχώς τις δαπάνες και να αυξάνεις τους φόρους. Επενδύσαμε πολύ, περί τα 150 δις € ετησίως για δέκα χρόνια και αυξήσαμε τις εργατικές αμοιβές στην ανατολική Γερμανία. Είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα” (G. Steingart – Handelsblatt).
Καταρχήν λοιπόν, απλά και μόνο με έναν νέο δανεισμό, πόσο μάλλον σε συνθήκες «υφεσιακής» λιτότητας, δεν λύνεται το πρόβλημα μας. Αντίθετα, μεταφέρεται επαυξημένο στο μέλλον, με τον ταυτόχρονο περιορισμό των δυνατοτήτων επίλυσης του.
Έχοντας τώρα αναφερθεί στο παρελθόν στις διάφορες δυνατότητες μας, ειδικά στις απαιτήσεις μας από την ΕΕ και από την κυβέρνηση μας, όπως επίσης στις υποχρεώσεις μας (Λιτότητα, δραχμή ή αναδιάρθρωση), επαναλαμβάνουμε ότι, θα μπορούσε να εγκριθεί και για εμάς μέρος της βοήθειας, η οποία δόθηκε στη Γερμανία το 1953 (video). Ειδικότερα στη Γερμανία προσφέρθηκαν τα παρακάτω:
.
(α) Διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των χρεών της, της τάξης του 50%, χωρίς ενυπόθηκες εγγυήσεις για τα υπόλοιπα ή υποχρεώσεις για εκποίηση της δημόσιας περιουσίας της,
(β) Επιμήκυνση της αποπληρωμής των υπολοίπων, με εφικτές δόσεις οι οποίες δεν υπερέβαιναν το 4% των εξαγωγών της,
(γ) Χαμηλά επιτόκια, έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται δυσανάλογα ο ετήσιος προϋπολογισμός της,
(δ) Αναβολή της πληρωμής του μεγαλύτερου μέρους των πολεμικών επανορθώσεων, μέχρι την ενδεχόμενη επανένωση της.
.
Φυσικά οφείλει να προηγηθεί άμεσα η «αναβολή» πληρωμών, εντός του ευρώ (χωρίς να απαιτήσουμε μη εθελούσια διαγραφή του χρέους), έτσι ώστε να μπορέσει η χώρα μας να διαπραγματευθεί σωστά, εκμεταλλευόμενη τα τεράστια πλεονεκτήματα της – πριν είναι πολύ αργά για την Ευρώπη και για όλους μας (άρθρο: «απορρύθμιση, κατάρρευση, πραξικόπημα»)
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
“Οι δυσοίωνες προβλέψεις δεν έχουν στόχο να διασπείρουν την απαισιοδοξία ή τον πανικό, αλλά να αποφευχθούν τα λάθη και να μην γίνουν πραγματικότητα – επίσης, να κινητοποιήσουν τους Πολίτες όλων των χωρών, οι οποίοι πρέπει να πάψουν να εμπιστεύονται το μέλλον τους στις κυβερνήσεις-υπαλλήλους των τραπεζών ή/και των σκιωδών οργανώσεων της παγκόσμιας ελίτ”.
Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι, η Ελλάδα δεν είναι χρεοκοπημένη και μπορεί να μη χρεοκοπήσει – αρκεί να διαχειριστεί σωστά τα οικονομικά της, χωρίς να χάσει άλλο χρόνο, απαιτώντας παράλληλα την είσπραξη αυτών που της οφείλει αναμφίβολα η Γερμανία. Εν τούτοις, χρειάζονται εξαιρετικά ικανά, ανιδιοτελή, αδιάφθορα και ιδίως «επαρκή» άτομα στην ανώτατη ηγεσία της – αφού, όσο καλός και αν είναι ένας υπουργός, εάν δεν έχει τις αντίστοιχες γνώσεις, όπως και την εμπειρία, είναι αδύνατον να τα καταφέρει.
Φυσικά θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση κάποιος, ισχυριζόμενος πως ο υπουργός οικονομικών, για παράδειγμα, αν και δεν είναι ο ίδιος οικονομολόγος, είναι ικανότατος νομικός επιστήμονας, ενώ έχει τους κατάλληλους συμβούλους, οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά το αντικείμενο (το ίδιο ισχύει για τον όποιο υπουργό Υγείας, Δικαιοσύνης κλπ.).
Στην περίπτωση αυτή θα απαντούσαμε λέγοντας ότι, εμείς τουλάχιστον, μη έχοντας γνώσεις Ιατρικής, πόσο μάλλον εμπειρία σε εγχειρίσεις, δεν θα αποτολμούσαμε να κάνουμε μία σοβαρή επέμβαση σε κάποιον ασθενή – όσο έμπειρους χειρουργούς ή ικανούς ιατρικούς συμβούλους και αν είχαμε στην υπηρεσία μας.
Περαιτέρω, παρά το ότι οι δύο πρόσφατες διαδηλώσεις θεωρήθηκαν (πολύ σωστά) εξαιρετικά επιτυχημένες, ενώ είναι αυτές που απελευθέρωσαν την 6η δόση του δανείου (το γεγονός που στην κυριολεξία τρομοκρατεί τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις της ελίτ, είναι η «μετάδοση» των κοινωνικών αναταραχών σε όλη τη Δύση), η κυβέρνηση έχει εκτελέσει πλέον την προσχεδιασμένη αποστολή της (εν αγνοία των βουλευτών, ενδεχομένως και πολλών υπουργών) – ενώ όλα έχουν προβλεφθεί ήδη από τους έμπειρους εισβολείς.
Κατά την πάγια τακτική λοιπόν των παιδιών του Σικάγου, αφού όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια περάσουν από μία «μεταβατική κυβέρνηση» (η οποία θα εισπράξει όλη την οργή των «υπηκόων» της), χωρίς ως συνήθως να είναι κατοχυρωμένα από την απόλυτη πλειοψηφία (180 βουλευτές), θα ακολουθήσει αμέσως μετά η επόμενη κυβέρνηση «σωτηρίας» – η οποία, αφενός μεν θα τα κατοχυρώσει «τελεσίδικα», χωρίς μεγάλες αντιδράσεις από το «πλήθος», αφετέρου θα τα δρομολογήσει σταδιακά στην πράξη, διατηρώντας φυσικά όλα τα εγκληματικά μέτρα (με την εκλεπτυσμένη αιτιολογία ότι, το κράτος έχει συνέχεια και πρέπει να σεβόμαστε τα υπογεγραμμένα).
Όλα αυτά όπως στο «παράδειγμα» της Τουρκίας όπου, αφού ολόκληρη σχεδόν η πολιτική ηγεσία κατέρρευσε, μετά την από κοινού ψήφιση των νομοσχεδίων (για την λήψη των δόσεων του ΔΝΤ), εν μέσω μεγάλων κοινωνικών αναταραχών, ο σημερινός πρόεδρος της, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία αμέσως μετά, ήταν στην πραγματικότητα αυτός που ξεπούλησε τα πάντα στις πολυεθνικές, μοιράσθηκε διαχρονικά την εθνική κυριαρχία της Τουρκίας με τους εισβολείς, ενώ διατήρησε φυσικά τους μισθούς των 300 € (άρθρο μας).
Είναι προφανώς το χειρότερο, αλλά ταυτόχρονα το πιθανότερο σενάριο από όλα όσα μπορούν να μας συμβούν (πολύ χειρότερο ακόμη και από τη δραχμή), η μεγαλύτερη από όλες τις παγίδες καλύτερα – ενώ πολύ δύσκολα θα το αποφύγουμε, εάν δεν διώξουμε αμέσως το ΔΝΤ και εάν δεν αποστασιοποιηθούμε από όλους όσους υποστηρίζουν τα προγράμματα του (άμεσα ή έμμεσα – με δήθεν αλλαγές δηλαδή).
Κλείνοντας, παρά το ότι αρκετοί θεωρούν το Ευρώ ως ένα «θνησιγενές» νόμισμα, ως ένα μοιραίο, θανατηφόρο λάθος δηλαδή, όπως συμβαίνει και με την ίδια την Ευρωζώνη, εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να αντιστραφεί η «τάση» – με την προϋπόθεση ότι θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη η Γερμανία, αφού δεν φαίνεται να συμφωνεί με όλους τους άλλους, έχει τη δυνατότητα να επιβιώσει μόνη της και μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται σε ένα δικό της «σκληρό νόμισμα», το οποίο είναι καταστροφικό για όλες τις υπόλοιπες χώρες (αν και κατά την άποψη μας θα ήταν προτιμότερο να καθαιρεθεί το «καθεστώςMerkel», αφού στην πραγματικότητα είναι αυτό που απειλεί την ενωμένη Ευρώπη και όχι η Γερμανία – οι περισσότεροι Πολίτες της οποίας έχουν ένα αρκετά υψηλό δημοκρατικό και πολιτιστικό επίπεδο).
Σε μία τέτοια περίπτωση, εάν η προβλεπόμενη υποτίμηση του Ευρώ μετά την έξοδο της Γερμανίας, η οποία θα αυξήσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα της Ευρωζώνης, συνδυαστεί με την παροχή μεγαλύτερης «ρευστότητας» από την ΕΚΤ (πληθωρισμό), καθώς επίσης με τη μετατροπή της σε πραγματική κεντρική τράπεζα (όπως η Fed), η οποία θα αγοράζει ομόλογα δημοσίου,η επίλυση του προβλήματος της υπερχρέωσης θα είναι απολύτως εφικτή – επίσης για την Ελλάδα.
VIDEO:
http://www.youtube.com/user/vviliardos#p/a/u/0/djh7g3zi1sA
.
