.
Η πρόταση μας, τουλάχιστον για τους ευάλωτους συμπολίτες μας, είναι η εξής: τα εισοδηματικά κριτήρια για να χαρακτηριστεί κάποιος ευάλωτος είναι 7.000 € για ατομικό εισόδημα ή 10.500 € για οικογενειακό εισόδημα, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά. Δηλαδή 583 € το μήνα για ένα άτομο στην περίπτωση του άγαμου και 875 € εισόδημα για το ζευγάρι – 437 € ο καθένας. Αυτά τα κριτήρια προέρχονται από το Ν4472/2017 – ενώ το σημερινό κόστος διαβίωσης έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, σε σχέση με τότε. Η λύση και πρόταση μας εδώ, είναι να αυξηθούν τα όρια που χαρακτηρίζεται κάποιος ευάλωτος – σε 11.000 για τον άγαμο και 15.000 για το ζευγάρι. Έτσι, χιλιάδες συμπολίτες μας θα τύχουν ευνοϊκότερες συνθήκες – οπότε θα μπορέσουν να σώσουν τα σπίτια τους. Τέλος, όσον αφορά τα αρχαία μας μνημεία και την προβολή τους με δανεισμό, όπως έχει πει ο Μακρυγιάννης, δεν θα συμπράξουμε στην εκχώρηση των αγαλμάτων και όσα τάλαρα και να βγάλουν τα μουσεία.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Επιγραμματικά στην πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, υπέρ των διαχειριστών κόκκινων δανείων και εναντίον των δανειοληπτών, η οποία αφορά πάνω από 700.000 ακίνητα, τεκμηρίωσε ακόμη μία φορά πως η μία κυβέρνηση νομοθετεί και η άλλη εφαρμόζει – εις βάρος των Ελλήνων και προς όφελος τόσο των ξένων, όσο και των τραπεζών.
Ειδικά δε ο χρόνος ρεκόρ των 8 ημερών που χρειάσθηκε ο Άρειος Πάγος για να αποφασίσει, όταν το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα των ελληνικών δικαστηρίων είναι η καθυστέρηση των αποφάσεων, τοποθετεί ένα ακόμη λιθαράκι στη μείωση της εμπιστοσύνης των Πολιτών απέναντι στη Δικαιοσύνη – γεγονός που θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνο για τη Δημοκρατία στην πατρίδα μας.
Η κυβέρνηση βέβαια έχει τη δυνατότητα, με την κατάθεση μία τροπολογίας, να προστατεύσει τα σπίτια των Ελλήνων – γνωρίζοντας πως η αδυναμία τους να πληρώσουν τις δόσεις δεν οφείλεται στους ίδιους, αλλά στην καταστροφική πολιτική των μνημονίων.
Είναι κάτι ανάλογο με τα δάνεια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δηλαδή – όπου μειώθηκε μεν η επιχορήγηση και εκτοξεύθηκαν στα ύψη, αλλά δεν εκχωρήθηκαν σε funds.
Εν τούτοις υποθέτουμε πως δεν θα το κάνει, αφού δεν υπηρετεί τους Πολίτες, αλλά τα κοράκια και τους ξένους – ενώ εάν οι Έλληνες το αποδεχθούν με την ψήφο τους στις εκλογές, θα είναι δυστυχώς άξιοι της μοίρας τους, όσο και αν μας στενοχωρεί κάτι τέτοιο.
Πάντως, ο δικηγορικός σύλλογος Αθηνών, όπως διαπιστώσαμε, καθώς επίσης νομικοί επιστήμονες, είναι επικριτικοί απέναντι στην απόφαση – ενώ περιμένουν, προτού εκφραστούν δημόσια, το σκεπτικό του Αρείου Πάγου.
Ορισμένοι δε θεωρούν πως είναι προϊόν των πολιτικών πιέσεων που ασκήθηκαν – με κριτήριο το ότι, η καταδικαστική απόφαση για τους δανειολήπτες, είχε προαναγγελθεί έμμεσα από την ΤτΕ.
Πως έχει σχέση με τα 18,7 δις € των εγγυήσεων του απαράδεκτου προγράμματος Ηρακλής – το οποίο εμείς χαρακτηρίσαμε, όταν δρομολογήθηκε, ως μία επαίσχυντη συμπαιγνία της κυβέρνησης και των τραπεζών.
Δεν μπορεί βέβαια να περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο, από μία κυβέρνηση που αύξησε το δημόσιο χρέος πάνω από τα 400 δις, θυμίζοντας πως η Ελλάδα χρεοκόπησε με 300 δις και το ιδιωτικό στα 406 δις, με την απίστευτη κακοδιαχείριση της – ενώ παράγει συνεχώς θηριώδη ελλείμματα και χρέη, αντί πλούτο και ευημερία για τους Έλληνες.
Εμείς πάντως, ως ΕΛ, είχαμε και έχουμε ρεαλιστικές προτάσεις, για να μη χαθούν τα σπίτια των Ελλήνων, για να σταματήσει το ξεπούλημα της πατρίδας μας, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν οι Πολίτες όλα τα χρέη τους και για να ευημερήσει η Ελλάδα – όλες γραμμένες αναλυτικά στο πρόγραμμα μας, ενώ τις επαναλαμβάνουμε συνεχώς στις ομιλίες μας.
Δεν οφείλεται βέβαια στο ότι έχουμε θεϊκές ικανότητες, αλλά στην ειλικρινή μας αγάπη για την Ελλάδα και για τους Έλληνες – ενώ αυτός είναι ο λόγος της ίδρυσης της παράταξης μας και όχι η νομή της εξουσίας, όπως δυστυχώς των τριών κομμάτων της Τρόικα Εσωτερικού.
Μία άλλη λύση και πρόταση μας, τουλάχιστον για τους ευάλωτους συμπολίτες μας, είναι η εξής: τα εισοδηματικά κριτήρια για να χαρακτηριστεί κάποιος ευάλωτος είναι 7.000 € για ατομικό εισόδημα ή 10.500 € για οικογενειακό εισόδημα, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Δηλαδή 583 € το μήνα για ένα άτομο στην περίπτωση του άγαμου και 875 € εισόδημα για το ζευγάρι – 437 € ο καθένας.
Αυτά τα κριτήρια προέρχονται από το Ν4472/2017 – ενώ το σημερινό κόστος διαβίωσης έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, σε σχέση με τότε.
Η λύση και πρόταση μας εδώ, είναι να αυξηθούν τα όρια που χαρακτηρίζεται κάποιος ευάλωτος – σε 11.000 για τον άγαμο και 15.000 για το ζευγάρι.
Έτσι, χιλιάδες συμπολίτες μας θα τύχουν ευνοϊκότερες συνθήκες – οπότε θα μπορέσουν να σώσουν τα σπίτια τους.
Συνεχίζοντας στο νομοσχέδιο, δεν προσφέρει κάτι σημαντικό – ενώ ασφαλώς δεν αποτελεί κάποιον εκσυγχρονισμό της μουσειακής πολιτικής, όπως ισχυρίζεται με τον τίτλο του.
Στην ουσία, πρόκειται για μία ακόμη προσπάθεια εμπορευματοποίησης του πολιτισμού μας και εξαγωγής των αρχαίων – η οποία έχει προκαλέσει ήδη τις αντιδράσεις τόσο των αρχαιολόγων, όσο και των Πολιτών, όπως διαπιστώσαμε στη διαβούλευση.
Βέβαια, ο πρωθυπουργός που προσπαθεί να παραμείνει στην εξουσία με ντροπιαστικές μεταγραφές στελεχών άλλων κομμάτων, είχε προαναγγείλει την εμπορευματοποίηση του πολιτισμού μας – στη συνέντευξη του από το 2018 που θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Δήλωσε δε πως είναι θετικός σε κάποια μορφή συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, σε ΣΔΙΤ δηλαδή, στο χώρο των μουσείων και μνημείων – ενώ το 2019 είχε εξαγγείλει την αναβάθμιση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, όπου όμως μόλις τώρα, προεκλογικά, υπάρχουν αναφορές σε ένα νέο σχέδιο.
Αυτό που τελικά δρομολογήθηκε από την κυβέρνηση, ήταν η σύσταση του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, του Ο.Δ.Α.Π. – όπου δημιουργήθηκαν 300 οργανικές θέσεις εκεί κατά το άρθρο 36 του Ν4761/2020, με κόστος 2,53 εκ. € κατά την τότε έκθεση του ΓΛΚ.
Δεν μπορεί πάντως να είναι η πανδημία ή ο πόλεμος στην Ουκρανία η δικαιολογία, για το ότι δεν υπήρξε καμία βελτίωση των μουσείων – αντίθετα, υπήρχε περισσότερος χρόνος για μελέτη, καθώς επίσης διάφορες ενδεχόμενες επιδοτήσεις, από χρήματα της πανδημίας.
Αν μη τι άλλο, θα μπορούσαν να είχαν λειτουργήσει έστω οι οπτικοαουστικές εφαρμογές, για επισκέψεις εξ αποστάσεως – κάτι που αποτελούσε αντικείμενο του ΟΔΑΠ.
Περαιτέρω, με το σημερινό σχέδιο νόμου μετατρέπονται πέντε μεγάλα μουσεία σε ΝΠΔΔ, όπως είναι ήδη δηλαδή το Μουσείο της Ακρόπολης – καταθέτοντας στα πρακτικά για ποια πρόκειται, πώς ήταν πριν και πώς θα είναι μετά.
Η αυτονόμηση των μουσείων πάντως, είχε ήδη δρομολογηθεί από το τέλος του 2020 – όπου, σύμφωνα με εξαγγελία του Πρωθυπουργού, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, τα Αρχαιολογικά Μουσεία της Θεσσαλονίκης και του Ηρακλείου, το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών και το Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, από διευθύνσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, μετατρέπονταν σε αυτοτελείς οντότητες.
Τι συνέβη αλήθεια αυτά τα δύο χρόνια που λειτούργησαν ως ανεξάρτητες οντότητες; Δεν κατάφεραν κάτι τα μουσεία ως αυτοτελείς οντότητες και πρέπει να γίνουν αυτοτελείς νομικές μορφές για να το καταφέρουν; Τι θα αλλάξει;
Το μόνο που βλέπουμε πάντως να δρομολογείται με συνοπτικές διαδικασίες πριν τις εκλογές, είναι ο διαγωνισμός για μίσθωση 59 αναψυκτήριων – εν μέσω αντιδράσεων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτές τις δήθεν μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμούς και ιδιωτικοποιήσεις, τις έχουμε διαπιστώσει και αλλού – με καταστροφικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, στις Ανεξάρτητες Αρχές που είτε είναι αποτυχημένες, όπως η ΡΑΕ, είτε ανύπαρκτες όπως η ΡΑΣ και η ΡΑΛ – ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις, όπως της ΔΕΗ ή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κατέληξαν σε υψηλότερα κόστη και σε κρατικές επιδοτήσεις, με το χρέος μας να αυξάνεται συνεχώς, παρά το ξεπούλημα των ασημικών της πατρίδας μας.
Η μετατροπή σε ΝΠΔΔ πάντως, ξεκίνησε με το Μουσείο Ακρόπολης το 2008 – όπου ο σημερινός υπουργός ανάπτυξης είχε πει τότε πως γινόταν για να δοθούν μισθοί σε ΔΣ, όπως διαβάσαμε στη διαβούλευση.
Πρέπει να είχε δίκιο αφού, μέσω της λειτουργίας των μουσείων κάτω από ένα ημιδημόσιο σύστημα ως ΝΠΔΔ σήμερα, θα διοριστεί ΔΣ, με την υπουργική απόφαση του άρθρου 7 – αν και με κάποια μοριοδότηση από το ΑΣΕΠ του άρθρου 8.
Επί πλέον, με ειδικό καθεστώς αμοιβών και επιδομάτων – επίσης για τους προϊσταμένους και το προσωπικό στα μουσεία ΝΠΔΔ με το άρθρο 18 και στον ΟΔΑΠ, με το άρθρο 55.
Όλα αυτά προεκλογικά – οπότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς για ποιο λόγο δρομολογούνται. Για τη δωροδοκία των ψηφοφόρων, για ψήφους!
Συνεχίζοντας, με δεδομένο το ότι δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα για τα μουσεία μας, φαίνεται πως στο σημερινό νομοσχέδιο υποκρύπτεται ακόμη μία προσπάθεια της κυβέρνησης για την εξαγωγή αρχαιοτήτων – θυμίζοντας την πρώτη του Ν4858/21, η οποία επέτρεπε την εξαγωγή αρχαιοτήτων για 25 έτη, με υπουργική απόφαση και με την ανανέωση της για ακόμη 25 έτη.
Ειδικότερα δρομολογείται ένα παραθυράκι, μέσω της δημιουργίας παραρτημάτων των πέντε μουσείων/ΝΠΔΔ στο εξωτερικό, με το άρθρο 4 παρ. 2 ιβ – επίσης για δανεισμό, με το άρθρο 13 παρ. 2ζ, ενδεχομένως και από το μουσείο της Ακρόπολης. Δεν είναι απαράδεκτο;
Ακόμη χειρότερα, για αυτόν το δανεισμό αρχαιοτήτων από τα μουσεία/ΝΠΔΔ, θα αναλάβει την κάλυψη της ασφάλισης το δημόσιο – δηλαδή το σχετικό κόστος, με τα άρθρα 36 έως 48.
Εδώ πρόκειται για κάτι ανάλογο, με την εγγύηση του κράτους για το σχέδιο ΗΡΑΚΛΗΣ – μέσω του οποίου τα funds υφαρπάζουν τα σπίτια των Ελλήνων με πλειστηριασμούς.
Δεν υπάρχει δε καν κόστος από το ΓΛΚ, επειδή δεν έχει αποφασιστεί ακόμη – ενώ όταν θα αποφασιστεί, θα αποφασίσει μια επιτροπή που θα ορίζει ο Υπουργός που, σύμφωνα με το άρθρο 45, θα ορίζει και την καλυπτόμενη αξία των αρχαιοτήτων. Ντροπή, μεγάλη ντροπή – χωρίς καμία διάθεση υπερβολής.
Έτσι θα προβληθεί η χώρα μας στο εξωτερικό; Με την εξαγωγή αρχαίων που υποστήριξε επίσης ο κ. Παπανδρέου στη συζήτηση του άλλου νομοσχεδίου; Αυτός που γύριζε στο εξωτερικό και χαρακτήριζε τη Ελλάδα διεφθαρμένη;
Όταν πουλήσαμε τα ακίνητα που χρησιμοποιούνταν από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Εξωτερικών, όπως στη Νέα Υόρκη και αλλού, για λίγα εκατομμύρια, επειδή το ζήτησε η Τρόικα;
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου σίγουροι για τις προθέσεις μίας κυβέρνησης που τσιμέντωσε την Ακρόπολη – ενώ η καταστροφικότητα των μνημονιακών κυβερνήσεων και οι επιφυλάξεις μας, τεκμηριώνονται από τα πάγια που μεταφέρθηκαν στο Υπερταμείο.
Εν προκειμένω, μεταφέρθηκαν χωρίς καν αποτίμηση της αξίας τους και καταγραφή στο Μητρώο Παγίων – θυμίζοντας πως συμπεριλαμβάνονταν 2.330 αρχαία μνημεία που τελικά, μετά τη γενική κατακραυγή, επεστράφησαν στο δημόσιο το 2018.
Οφείλουμε πάντως να σημειώσουμε πως η Τρόικα επιμένει για τη μεταβίβαση παγίων, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά – με εξαίρεση κάποιων που αποδείχτηκαν μη μεταβιβάσιμα, όπως δάση, παραλίες, ποτάμια, περιοχές με αρχαιολογικό ή πολιτιστικό ενδιαφέρον κοκ.
Τέλος, στις λοιπές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, έχουμε το άρθρο 76 – με το οποίο προστίθεται μία διάταξη για την προστασία μαρτύρων που δίνουν πληροφορίες για αρχαία.
Εν τούτοις, δίνεται περιθώριο σε παραβάτες να ξεφεύγουν των συνεπειών, λόγω ακυρότητας των ανακριτικών πράξεων – αφού προστίθεται η αναφορά σε «απολύτως αναγκαίες» ειδικές ανακριτικές πράξεις.
Τι είδους νομοθέτηση είναι αυτή; Πώς μπορεί να ψηφίσει κανείς τόσο πρόχειρα νομοσχέδια; Δεν ελέγχει καθόλου το υπουργείο αυτά που αναγράφονται;
Κλείνοντας, στη μελέτη Πισαρίδη έχει ειδικό βάρος ο πολιτισμός, όπου διαπιστώνονται τόσο οι δυνατότητες του χώρου, όσο και οι αδυναμίες του – ενώ προτείνεται η βελτίωση των υποδομών και η χρήση των νέων οπτικοακουστικών τεχνολογιών, χωρίς όμως ιδιωτικοποιήσεις.
Παρά το ότι λοιπόν έχουν υιοθετηθεί πολλές από τις προτάσεις του, αφενός μεν στον πολιτισμό προωθούνται ΣΔΙΤ, αφετέρου δεν έχει συμβεί σχεδόν τίποτα όσον αφορά τον πρωτογενή τομέα, τη μεταποίηση και τη βιομηχανία. Δεν πρόκειται λοιπόν για μία υποκριτική στάση της κυβέρνησης;
Σε σχέση με το ΓΛΚ, αν και παρέχονται κάποια στοιχεία όσο αφορά τα νέα μουσεία, τα οποία είναι καλύτερα σε σχέση με άλλα νομοσχέδια, δεν υπάρχει συνολική κοστολόγηση, όπως για λειτουργικά έξοδα και κρατικές επιχορηγήσεις – οπότε δεν γνωρίζουμε τι θα μπορούσε να προσφέρει το νομοσχέδιο, πόσο θα κοστίσει, την κοστολόγηση για επενδύσεις και τις ικανότητες των ατόμων που θα επιλεχθούν μετά.
Πάντως, η αξιοποίηση μουσείων θα πρέπει να τεθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο συνεργιών με την υπόλοιπη οικονομία – ενώ ο πολιτισμός θα μπορούσε να είναι μια βιομηχανία υπηρεσιών για την Ελλάδα, εάν τον εκμεταλλευόμασταν όχι μόνο στον τουρισμό, αλλά και στην εκπαίδευση, ειδικά εάν υπήρχαν ιδιωτικά ΑΕΙ.
Επίσης στην παραγωγή, αφού αποτελεί έμπνευση για τις επιστήμες και τα προϊόντα – όπως της εναλλακτικής ιατρικής, των βοτάνων, της αρχιτεκτονικής, της μόδας κλπ.
Κλείνοντας, συνολικά το σημερινό είναι ένα άσκοπο επί της αρχής νομοσχέδιο και προβληματικό στην ουσία – γεγονός που αποτελεί χαρακτηριστικό αυτής της κυβέρνησης που έχει προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στην οικονομία μας.
Μπορεί όμως να τις καλύπτει, με τη συνδρομή των διατεταγμένων ΜΜΕ που πληρώνει αδρά – ενώ είχε την πολυτέλεια των χρημάτων της ΕΚΤ για την πανδημία που όμως σπατάλησε αλόγιστα.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, στις ΗΠΑ διενεργείται έλεγχος για τα επιδόματα που δόθηκαν την περίοδο της πανδημίας – ενώ όσοι καταχράστηκαν χρήματα, οδηγούνται στη φυλακή.
Τέλος, όσον αφορά τα αρχαία μας μνημεία και την προβολή τους με δανεισμό, όπως έχει πει ο Μακρυγιάννης, δεν θα συμπράξουμε στην εκχώρηση των αγαλμάτων και όσα τάλαρα και να βγάλουν τα μουσεία.
