.
Τα αλλεπάλληλα ερωτήματα μας στην κυβέρνηση για την εταιρία, χωρίς να δίνεται καμία σοβαρή απάντηση – ενώ με την τιμή του νικελίου που παράγει στα 37.000 $ σήμερα, στο +30%, είναι αδιανόητη η επιτάχυνση του ξεπουλήματος της, χωρίς να προηγηθεί η εξυγίανση της. Δεν έχει καμία λογική η σπατάλη 44 δις € με δανεικά μέσα σε δύο μόλις χρόνια, αντί να στηριχθεί η παραγωγή της χώρας μας.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Η ΛΑΡΚΟ έχει εγκαταστάσεις κυρίως στην Φθιώτιδα, όπου είναι το εργοστάσιο της Λάρυμνας – επίσης στα μεταλλεία της στην Εύβοια, στη Βοιωτία και στην Καστοριά.
Στα Σέρβια Κοζάνης εξορύσσει λιγνίτη για τη ΔΕΗ – κάτι που θεωρούμε πολύ σημαντικό για το κόστος παραγωγής της, αλλά θα αναφερθούμε στη δευτερολογία μας.
Η ΛΑΡΚΟ έχει τεθεί σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης από την κυβέρνηση – ενώ το ΤΑΙΠΕΔ προωθεί το ξεπούλημα της.
Το χαρακτηρίζουμε ξεπούλημα, επειδή δεν έχει προηγηθεί η εξυγίανση της σε λογιστικό, λειτουργικό και τεχνολογικό επίπεδο – σημειώνοντας πως κανένας λογικός άνθρωπος δεν πουλάει το σπίτι του, χωρίς προηγουμένως να το έχει ανακαινίσει.
Όσο για τις συσσωρευμένες ζημίες, δεν έχουν δημοσιευθεί καν οι οικονομικές καταστάσεις για να τις μελετήσουμε – όπως ακριβώς συνέβη με τo σκανδαλώδες ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων στη Fraport.
Συνεχίζοντας, αναφέρεται πως η ΛΑΡΚΟ αντιμετωπίζει προβλήματα συμμόρφωσης με την περιβαλλοντική νομοθεσία – κάτι που επιβεβαίωσε ο κ. Σταϊκούρας σε ερώτηση μας, καταθέτοντας επί πλέον έναν πίνακα με τα χρέη της, ύψους 485 εκ. € στις 24.01.2020
Το γεγονός αυτό περιορίζει την ελκυστικότητα και την κερδοφορία της εταιρίας – αν και συζητείται μία πενταετής περίοδος προσαρμογής για τον ενδεχόμενο επενδυτή, ελπίζοντας να μην υπάρχει μόνο ένας ενδιαφερόμενος, όπως γράφεται και συνηθίζει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Όπως μας ενημέρωσε τώρα ο κ. Σταϊκούρας, είναι μεν υψηλή η τιμή του νικελίου σήμερα, αλλά αυξάνονται επί πλέον οι τιμές των πρώτων υλών που χρησιμοποιεί η ΛΑΡΚΟ, όπως το ρεύμα, το πετρέλαιο και ο γαιάνθρακας – γεγονός που συρρικνώνει την κερδοφορία της.
Εν τούτοις, με την τιμή του νικελίου στα 26.997 $ ο τόνος χθες και με το κόστος παραγωγής στα 16.000 $, υπάρχουν αρκετά περιθώρια – αν και το κόστος θα έχει αυξηθεί, κυρίως λόγω της ανόδου των τιμών του ηλεκτρικού.
Η λύση τώρα που θα επέτρεπε τη μείωση του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος, είναι η σύναψη διμερών συμβολαίων αγοράς ενέργειας ή ΡΡΑ – κάτι που συνηθίζεται μεταξύ βιομηχανικών παραγωγών ρεύματος και βιομηχανικών καταναλωτών.
Έχει αλήθεια εξασφαλισθεί με τέτοιες συμβάσεις η ΛΑΡΚΟ, όπως για παράδειγμα η Μυτιληναίος που αγοράζει στα 33 € τη MWH από φωτοβολταϊκά για 10 συν 5 χρόνια, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά;
Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, έχει σταλθεί ήδη από το 2021 για έγκριση της Κομισιόν η κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των βιομηχανιών μέσω των ΑΠΕ – σε κάποιο ποσοστό βέβαια.
Οι ερωτήσεις μας εδώ είναι οι εξής:
(1) Ποια είναι τα περιβαλλοντικά θέματα της ΛΑΡΚΟ και το κόστος των επενδύσεων για την αντιμετώπιση τους, χωριστά για τα μεταλλεία και το εργοστάσιο; Ποια είναι τα ενδεχόμενα πρόστιμα από την ΕΕ και ποια η περίοδος χάριτος που μπορεί να δοθεί σε επενδυτές; Σε αυτήν την περίοδο χάριτος, η ΕΕ θα δεσμεύει για τη μη επιβολή προστίμων;
(2) Έχει εξεταστεί η σύναψη διμερών συμβολαίων από τη ΛΑΡΚΟ για την προμήθεια ηλεκτρικού ρεύματος, είτε από τη ΔΕΗ είτε από τρίτους, πριν το ξεπούλημα;
Δευτερολογία
Όπως αναφέραμε, βασικό μέρος του κόστους της ΛΑΡΚΟ είναι το ηλεκτρικό ρεύμα – ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη ΔΕΗ, αναφέρονται ως ο λόγος που η εταιρία περιήλθε σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο σήμερα, όπου αυξάνονται οι τιμές, (α) λόγω της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης, όσον αφορά το χρηματιστήριο ενέργειας και την πρόωρη απολιγνιτοποίηση, καθώς επίσης (β) λόγω των διεθνών συγκυριών.
Η ΔΕΗ είναι βέβαια μέτοχος της ΛΑΡΚΟ και οι δύο εταιρίες έχουν επί πλέον κοινή μετοχική σχέση, μέσω του Υπερταμείου – ενώ η ΛΑΡΚΟ διαθέτει κοιτάσματα λιγνίτη που εκμεταλλεύεται η ΔΕΗ.
Περαιτέρω, στο ΕΣΕΚ της ΝΔ συμπεριλαμβάνεται η χρήση στερεών καυσίμων στη βιομηχανία, έως το 2030 – σε ποσότητες που θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Αυτό που προτείνουμε λοιπόν, είναι να συνδυαστεί η παραγωγή στη ΛΑΡΚΟ που είναι ενεργοβόρος και έχει μεγάλες οφειλές στη ΔΕΗ, με την ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη από τη ΔΕΗ και την προμήθεια της ΛΑΡΚΟ.
Πόσο μάλλον εάν ισχύει η απαλλαγή από το κόστος ρύπων της βιομηχανίας που επιτρέπει η ΕΕ, τουλάχιστον έως το 2030 – όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά.
Πρόκειται βέβαια για βιομηχανίες που κινδυνεύουν να μεταφερθούν εκτός της ΕΕ – όπως όμως εδώ η κατεργασία του νικελίου της ΛΑΡΚΟ που πιθανολογείται πως θα μεταφερθεί στα Σκόπια ή στην Τουρκία.
Το θέμα πάντως της αγοράς ρεύματος, με απαλλαγή από τα δικαιώματα ρύπων, είχε αναφερθεί από φορείς της αγοράς και συγκεκριμένα από την ΕΒΙΚΕΝ – ενώ εμείς είχαμε ρωτήσει στο νομοσχέδιο της απολιγνιτοποίησης, χωρίς να πάρουμε απάντηση
Ως προς τις λεπτομέρειες, θα μπορούσε να δρομολογηθεί είτε με την καύση του κοιτάσματος της ΛΑΡΚΟ στα εργοστάσια της ΔΕΗ, είτε να αποσχισθούν κάποια εργοστάσια της ΔΕΗ και να ενσωματωθούν στη ΛΑΡΚΟ – οπότε να το αναλάβει ή ίδια ή μία τρίτη εταιρία.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως στο Αλιβέρι στην Εύβοια, κοντά στην ΛΑΡΚΟ δηλαδή, έως τη δεκαετία του ’80 υπήρχε ορυχείο λιγνίτη και παραγωγή ενέργειας από τη ΔΕΗ.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να εκπονηθεί ένα συνολικό σχέδιο που θα αφορά το τι μπορεί να προσφέρει η ΛΑΡΚΟ στην Ελλάδα, μαζί με την ηλεκτροκίνηση, ως ένα οικοσύστημα – εκμεταλλευόμενοι επί πλέον τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης για την πράσινη ατζέντα της ΕΕ, σε συμφωνία με τους ενδιαφερόμενους επενδυτές.
Διευκρινιστικά, δεν έχουμε καμία προκατάληψη, ως προς το να παραμείνει κρατική η ΛΑΡΚΟ – αφού αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρξει εγχώρια παραγωγή.
Άλλωστε αρχικά η ΛΑΡΚΟ ήταν ιδιωτική – αφού ιδρύθηκε από τον Μποδοσάκη. Εκτός αυτού, μια λύση χρησιμοποίησης του λιγνίτη για τη βιομηχανία, θα ωφελήσει την ίδια και την Ελλάδα.
Οι ερωτήσεις μας εδώ είναι οι εξής:
(1) Έχει εξετασθεί το ενδεχόμενο να εκμεταλλευθεί το λιγνίτη της η ΛΑΡΚΟ, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ ή από άλλη εταιρία που θα αγοράσει μονάδες της ΔΕΗ; Όπως δηλαδή προβλέπεται στο ΕΣΕΚ; Έχει μελετηθεί η απαλλαγή της ΛΑΡΚΟ από τα δικαιώματα ρύπων, με τη χρήση των σχετικών κανονισμών της ΕΕ για τη βιομηχανία;
(2) Έχει εξετασθεί το ενδεχόμενο πώλησης του λιγνίτη ως ορυκτό σε άλλη εταιρία στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; Για παράδειγμα στην Τουρκία, στη Βουλγαρία, στην Αλβανία ή στα Σκόπια που διαθέτουν λιγνιτικές μονάδες, ενώ εμείς εισάγουμε ηλεκτρική ενέργεια;
