.
Η όλη διαδικασία δεν θυμίζει αλήθεια τα μνημόνια και ειδικά το αποτρόπαιο έγκλημα του PSI, από την εθνοκτόνα συγκυβέρνηση που ισχυριζόταν πως το χρέος θα περιοριζόταν κατά 180 δις €, ενώ η Ελλάδα θα διέφευγε από την κρίση; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ότι χειρότερο έχει συμβεί ποτέ σε μία χώρα στην παγκόσμια ιστορία, όπως έχουμε τεκμηριώσει δεκάδες φορές – ενώ ασφαλώς δεν θα θέλαμε να συμμετέχουμε ποτέ σε κάτι τέτοιο. Συμφωνώντας δε με τους διεθνολόγους που αγαπούν πραγματικά την Ελλάδα, όταν έχουμε μία διαρκή παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας από τους Τούρκους, προσβλητική, εξευτελιστική και με τις πλάτες της Γερμανίας, δεν κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο και αντιδράμε αμέσως – αφού διαφορετικά τοποθετούμαστε επίσης προ ενός τετελεσμένου γεγονότος και δεν πρέπει να το δεχόμαστε με σκυφτό το κεφάλι.
.
Άποψη
Η Ελλάδα είναι δυστυχώς μία χώρα που απογοητεύει και που πληγώνει συνεχώς τους Έλληνες – Πολίτες και πολιτικούς, τόσο στο κυβερνών κόμμα, όσο και στην αντιπολίτευση. Για παράδειγμα, ενώ είναι βέβαιος κανείς πως μπορεί να επιλύσει εύκολα τα προβλήματα της, να υπογράψει συμφέρουσες διεθνείς συμβάσεις ή να κερδίσει σε πολεμικές αναμετρήσεις, όπου δεν κινδυνεύει από κανέναν αλλά μόνο από τον κακό της εαυτό ή εάν πυροβολήσει η ίδια τα πόδια της, συμβαίνει αυτό ακριβώς – όπως με τη μικρασιατική καταστροφή που «έκαψε» μόνη της τα σημαντικά προνόμια που της δόθηκαν, ως αποτέλεσμα της επιλογής των συμμαχικών δυνάμεων που κέρδισαν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Κάτι ανάλογο συνέβη με την επιβολή του πρώτου μνημονίου, ειδικά του PSI (ανάλυση), παρά τις σχετικά εύκολες και βιώσιμες λύσεις που υπήρχαν προηγουμένως, καθώς επίσης του τρίτου μνημονίου – ενώ απαιτήθηκε η «τυφλή υπογραφή» όλων από τους βουλευτές, κάθε φορά με το πιστόλι στον κρόταφο, εκθέτοντας τους ίδιους και προκαλώντας τεράστιες ζημίες στη χώρα.
Σήμερα η ίδια απογοητευτική ιστορία επαναλαμβάνεται, με τις συμβάσεις για τις ΑΟΖ με την Ιταλία και με την Αίγυπτο – οι οποίες θα συζητηθούν τη Δευτέρα στη Βουλή προσχηματικά, αφού έχουν ήδη υπογραφεί από την κυβέρνηση, ενώ θα ψηφισθούν την Τετάρτη. Εν προκειμένω, οι βουλευτές της συμπολίτευσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλούνται να εκφράσουν τις απόψεις τους, χωρίς να μπορούν όμως να αλλάξουν τίποτα – ενώ οι δύο συμφωνίες θα ψηφιστούν, ακόμη και αν είναι οι χειρότερες δυνατές, αφού η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία των 158 βουλευτών της.
Το εκβιαστικό και παραπλανητικό δίλημμα δε, απέναντι στο οποίο θα πρέπει να τοποθετηθούν, ειδικά όσον αφορά την Αίγυπτο, είναι το εξής:
(α) Εάν δεν υπογραφεί η συμφωνία, τότε θα συνεχίσει να υπάρχει αυτή της Τουρκίας με τη Λιβύη – ενώ δεν θα μπορούμε να εμποδίσουμε την εισβολή της Τουρκίας στη δική μας υφαλοκρηπίδα, αφού δεν την έχουμε ορίσει επίσημα.
(β) Εάν υπογραφεί, τότε αναγνωρίζουμε μειωμένη επήρεια στην Κρήτη, στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, στην Κάρπαθο, στη μισή Ρόδο και στην Κάσο – ενώ, ακόμη χειρότερα, χάνουμε πιθανότατα τη δυνατότητα σύναψης ΑΟΖ με την Κύπρο, αφού η Αίγυπτος θέλει να έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.
Περαιτέρω, κάναμε μεν παραχωρήσεις στην Ιταλία, με την μειωμένη επήρεια ΑΟΖ όσον αφορά τους Οθωνούς και τις Στροφάδες, καθώς επίσης την αλιευτική ζώνη που μας κόστισε ήδη την ίδια συμπεριφορά των Τούρκων στο Αιγαίο (ψάρεμα εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης που δικαιούμαστε των 12 μιλίων, πηγή), αλλά το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο, συγκριτικά με την Αίγυπτο – η Βουλή της οποίας λογικά βιάσθηκε να την ψηφίσει, αφού παραχωρούμε πολύ περισσότερα, από όσα μπορούσε να φαντασθεί.
Με απλά λόγια, επικράτησε ξανά ο κακός μας εαυτός, ενώ πυροβολήσαμε δύο φορές τα πόδια μας – τη δεύτερη πολύ περισσότερο. Τι πρέπει να ψηφίσει λοιπόν μία υπεύθυνη αντιπολίτευση σήμερα, τοποθετούμενη προ τετελεσμένων γεγονότων και ως συνήθως με το πιστόλι στον κρόταφο, ειδικά στο θέμα της Αιγύπτου;
Παρών, να μην πάρει θέση δηλαδή, όπως φαίνεται να επιλέγει η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά το ότι όταν κυβερνούσε είχε μία ανάλογη άποψη για τη συμφωνία, με αυτήν της κυβέρνησης; Ναι, νομιμοποιώντας τα τεράστια λάθη της διαπραγμάτευσης που είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέραμε, αφού υπάρχουν επί πλέον πολλά νομικά και άλλα θέματα; Όχι, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ότι δεν στηρίζει την κυβέρνηση σε μία δύσκολη στιγμή που απαιτείται εθνική ομοψυχία;
Από την άλλη πλευρά, η όλη διαδικασία δεν θυμίζει αλήθεια τα μνημόνια και ειδικά το αποτρόπαιο έγκλημα του PSI, από την εθνοκτόνα συγκυβέρνηση που ισχυριζόταν πως το χρέος θα περιοριζόταν κατά 180 δις €, ενώ η Ελλάδα θα διέφευγε από την κρίση; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ότι χειρότερο έχει συμβεί ποτέ σε μία χώρα στην παγκόσμια ιστορία, όπως έχουμε τεκμηριώσει δεκάδες φορές – ενώ ασφαλώς δεν θα θέλαμε να συμμετέχουμε ποτέ σε κάτι τέτοιο.
Κατά την υποκειμενική μας άποψη, η απάντηση είναι αυτονόητη: η μη αποδοχή τετελεσμένων, η απόρριψη προσχηματικών συζητήσεων για προαποφασισμένες συμβάσεις, ποτέ αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο, καθώς επίσης η επιμονή στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας – το οποίο έτσι και αλλιώς δίνει δικαιώματα στην Ελλάδα, χωρίς να χρειάζονται τέτοιοι απίστευτοι ερασιτεχνισμοί.
Συμφωνώντας δε με τους διεθνολόγους που αγαπούν πραγματικά την Ελλάδα, όταν έχουμε μία διαρκή παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας από τους Τούρκους, προσβλητική, εξευτελιστική και με τις πλάτες της Γερμανίας, δεν κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο και αντιδράμε αμέσως – αφού διαφορετικά τοποθετούμαστε επίσης προ ενός τετελεσμένου γεγονότος και δεν πρέπει να το δεχόμαστε με σκυφτό το κεφάλι.
