.
200 χιλιάδες στρέμματα θα μοιράσει η κυβέρνηση έξι μήνες πριν τις εκλογές σε νέους, ανέργους και αγρότες. Δυστυχώς όμως είναι μια ακόμα πολιτική/λαϊκίστικη απόφαση που θυμίζει τον αναχρονιστικό κολεκτιβιστικό σχεδιασμό της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης. Ιδίως όταν θα απαιτηθεί από τους ανθρώπους αυτούς να εργαστούν πάνω σε αυτή τη γη.
.
Άποψη
– του Γιώργου Μιχαήλ[1]
Τότε που η μάσκα του σοσιαλισμού έπεφτε και παρουσιαζόταν πίσω από αυτήν το αποκρουστικό πρόσωπο του χειροτέρου δυνάστη. Αναγκάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους να δουλεύουν κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες για να θρέψουν ένα ολόκληρο Έθνος. Όσο και εάν αυτή η παρομοίωση μπορεί σήμερα να ακούγεται ακραία, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Αυτό όμως που θα έπρεπε να προκαλεί την θλίψη σε όλους μας, είναι το γεγονός πως αυτή η μαρξιστική νοοτροπία που επινοήθηκε από έναν Γερμανο-εβραίο πριν από 200 χρόνια, εξακολουθεί να δηλητηριάζει ακόμα την σκέψη και τα συναισθήματα μας.
Γιατί εάν δεν τα επηρέαζε, θα είχε ήδη αναδυθεί από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας ένας πραγματικός ηγέτης που με καθαρό νου και σταθερό χέρι θα καθοδηγούσε προς τον σωστό δρόμο όλους τους Έλληνες. Γιατί αυτό το οποίο χρειάζεται η Ελλάδα δεν είναι απλά ένας ψεύτικος διαμοιρασμός της γης. Καμιά ανακούφιση δεν μπορεί να επιφέρει στους πληγωμένους ψυχολογικά και βιολογικά συμπατριώτες μας αυτή η προεκλογική απόφαση, όπως και τόσες άλλες πριν από αυτήν.
Είναι η πολιτική θέληση για τη διατήρηση αλλά και την ανάκτηση χαμένων εδαφών το ουσιώδες χαρακτηριστικό, που μπορεί πράγματι να βελτιώσει τις ζωές όλων των Ελλήνων και τίποτε άλλο. Γιατί μια πολιτική θέληση σαν αυτή, θα ισοδυναμεί με μια Ελλάδα στην οποία οι άνθρωποι της θα εργάζονται για ένα συνολικό στόχο, ο κάθε ένας ξεχωριστά, άλλα και όλοι μαζί ταυτόχρονα. Μια παρόμοια πολιτική θέληση σημαίνει πως το κράτος δεν θα χρειάζεται να εξαπατά τον κόσμο με δήθεν δωρεά Εθνικής γης για την εξασφάλιση ψήφων. Χωρίς σχεδιασμό, χωρίς οργάνωση, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς κατεύθυνση. Ακριβώς όπως η ΔΕΗ εξαπατά τον κόσμο χρησιμοποιώντας τον λιγνίτη χωρίς να πληρώνει τίποτα σε όλους εμάς.
Η Εθνική γη δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν κερδοσκοπίας και καιροσκοπίας. Και προκαλεί απορία το γεγονός, πως κανείς δεν τολμά να σχολιάσει αυτή την ντροπιαστική απόφαση. Όπως και τόσες άλλες προεκλογικές αποφάσεις αυτής αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η Κύπρος, η Μακεδονία και η Ήπειρος έχουν χάσει το 50 τοις εκατό του εδάφους τους.
Η Μικρά Ασία έχει χάσει το 100 τοις εκατό. Ωστόσο οι σύγχρονοι πολιτικοί δεν επιδεικνύουν τον ίδιο ζήλο όταν καλούνται να ασχοληθούν με αυτά τα ζητήματα. Φυσικά δεν προστατεύουν καθόλου την ιδιωτική ακίνητη περιουσία που πολλοί άνθρωποι έχουν αποκτήσει μετά από χρόνια τίμιας εργασίας. Για τους σημερινούς πολιτικούς, η περιουσία αυτή πρέπει να επιστρέψει στο κράτος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κανένα κομμάτι Εθνικής ή ιδιωτικής γης δεν θα έπρεπε να ανήκει στους πολιτικούς και το κράτος. Και όμως το κράτος προσπαθεί να μεταφέρει κάτω από τον έλεγχο του κάθε εκατοστό του εναπομείναντος Ελληνικού εδάφους.
Επίλογος
Γιατί για τους εν ενεργεία πολιτικούς, το έδαφος δεν αποτελεί παρά ένα εργαλείο διατήρησης του υπερτροφικού κομματικού και κρατικού μηχανισμού. Δεν αποτελεί κομμάτι της ψυχής και του σώματος τους όπως θα έπρεπε. Όπως πρέπει να μεταρρυθμιστεί η παιδεία, η νομοθεσία, η τέχνη και ολόκληρη η λειτουργία της χώρας μας, έτσι πρέπει να μεταρρυθμιστεί και η θεσμική διαχείριση της Εθνικός γης. Οι Έλληνες δεν χρειάζονται προεκλογικής δήθεν δωρεές και παροχές, ούτε τον αναχρονιστικό κολεκτιβιστικό σχεδιασμό της Σταλινικής Σοβιετικής Ένωσης. Οι Έλληνες χρειάζονται όραμα. Τα οράματα δεν τα δημιουργούν απλά μέλη ενός κοινοβουλίου. Τα οράματα δημιουργούνται μόνο από πραγματικά φωτισμένους και δυναμικούς ηγέτες.
[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κύπρης, 2017
