.
Καμία χώρα από τους G7 δεν εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές, όσο η Γερμανία – οπότε αυτός είναι ο βασικός λόγος που συνηγορεί υπέρ των ελεύθερων συνόρων και της παγκοσμιοποίησης, κατηγορώντας τον αμερικανό πρόεδρο για αθέμιτο προστατευτισμό.
.
Επικαιρότητα
Χωρίς καμία αμφιβολία, οι Η.Π.Α. δεν πρόκειται πια να ανεχθούν τα πλεονάσματα των άλλων χωρών εις βάρος τους – γεγονός που τεκμηριώθηκε από τη σύνοδο των G7 στον Καναδά όπου ο πρόεδρος Trump, πιστός στις προεκλογικές του αναφορές, αρνήθηκε να δεσμευθεί για την μη υιοθέτηση προστατευτικών δασμών. Υπενθυμίζουμε εδώ πως η βασική του υπόσχεση προς τους Αμερικανούς, με την οποία κέρδισε την εξουσία, ήταν η εξής:
“Το κατεστημένο προστατεύει τον εαυτό του, αλλά όχι τους Πολίτες της χώρας μας. Οι νίκες του δεν ήταν δικές σας νίκες, οι επιτυχίες του δεν ήταν δικές σας επιτυχίες – ενώ, όταν στην πρωτεύουσα μας γιόρταζε το κατεστημένο, υπήρχαν πολύ λίγες αιτίες για να γιορτάζουν οι οικογένειες που προσπαθούσαν αγωνιωδώς να επιβιώσουν σε ολόκληρη τη χώρα μας.
Για πάρα πολλούς από τους αμερικανούς συμπολίτες μας υπάρχει μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Οι μητέρες και τα παιδιά στις πόλεις μας είναι φυλακισμένοι, παγιδευμένοι καλύτερα στη φτώχεια – τα σκουριασμένα εργοστάσια έχουν εξαπλωθεί σαν τάφοι, όπως οι επιτύμβιες στήλες δηλαδή, σε ολόκληρη τη χώρα.
Η μία μετά την άλλη βιομηχανίες έκλεισαν ή εγκατέλειψαν τις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς την παραμικρή σκέψη – όσον αφορά τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων εργατών, οι οποίοι έμειναν πίσω. Ο πλούτος της μεσαίας τάξης μας υφαρπάχθηκε από τα σπίτια της και στη συνέχεια διαμοιράστηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη”.
Φυσικά οι σύμμαχοι της υπερδύναμης, οι οποίοι είχαν την εντύπωση πως θα τον πείσουν να αλλάξει άποψη, τοποθετήθηκαν εχθρικά εναντίον του – πριν από όλους η γερμανίδα καγκελάριος, η οποία θεωρεί πως θα εκμεταλλεύεται στο διηνεκές τις άλλες χώρες, αυξάνοντας συνεχώς τα πλεονάσματα της δικής της και οδηγώντας τες στη χρεοκοπία. Η αλήθεια όμως είναι πως ο πρόεδρος Trump έχει απόλυτο δίκιο – κάτι που τεκμηριώνεται από το ποσοστό των εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών και ειδικά της Γερμανίας. Ο πίνακας που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικός:
| Χώρα | Ποσοστό εξαγωγών στο ΑΕΠ |
| Γερμανία | 47,7% |
| Καναδάς | 31,0% |
| Ιταλία | 29,8% |
| Γαλλία | 29,3% |
| Μ. Βρετανία | 28,3% |
| Ιαπωνία | 16,1% |
| Η.Π.Α. | 11,9% |
Όπως φαίνεται από το γράφημα, τόσο ο Καναδάς, όσο και οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες στηρίζουν ένα σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ τους στην κατανάλωση των άλλων, στις εξαγωγές δηλαδή – πριν από όλες η Γερμανία, η οποία αύξησε το ποσοστό από 20% το 1993 σχεδόν στο 48% σήμερα. Μεταξύ άλλων με τη βοήθεια του υποτιμημένου ευρώ, ειδικά μετά την κρίση χρέους των εταίρων της, την οποία προκάλεσε κυρίως η ίδια – με την μισθολογική και τιμολογιακή πολιτική dumping που δρομολόγησε μετά το 1999.
Αντίθετα, το ποσοστό της εγχώριας κατανάλωσης της μειώθηκε από το 58% το 2006 στο 53% – οπότε σωστά λέγεται πως τα πλεονάσματα της δεν οφείλονται τόσο στην αύξηση των εξαγωγών, όσο στη μείωση των εισαγωγών, λόγω της φτωχοποίησης ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της. Αρκεί άλλωστε κανείς να επισκεφθεί το Βερολίνο, με τους χιλιάδες αστέγους, για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα. Ακόμη χειρότερα, οι γερμανικές επενδύσεις μειώθηκαν στο 6,7% από 8,4%, ενώ το δημόσιο έχει φτάσει σε σημείο να αφήνει τις υποδομές να καταρρεύσουν ή να υποχρεώνει τους γονείς να επισκευάζουν με δικά τους μέσα τα σχολεία.
Σε κάθε περίπτωση, καμία χώρα από τους G7 δεν εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές, όσο η Γερμανία – οπότε αυτός είναι ο βασικός λόγος που συνηγορεί υπέρ των ελεύθερων συνόρων και της παγκοσμιοποίησης, κατηγορώντας τον αμερικανό πρόεδρο για αθέμιτο προστατευτισμό. Μία χώρα όμως που εξαρτάται τόσο μονόπλευρα από τις εξαγωγές ευημερεί όσο της το επιτρέπουν οι άλλοι – εφόσον φυσικά διαθέτουν τα χρήματα για να αγοράσουν τα προϊόντα της ή είναι πρόθυμοι να χρεωθούν για να το κάνουν.
Ταυτόχρονα είναι επικίνδυνα εξαρτημένη από τα άλλα κράτη επειδή, όταν πάψουν να αγοράζουν τα προϊόντα της, η οικονομία της θα καταρρεύσει – κάτι που φοβάται όσο τίποτα άλλο η καγκελάριος, υποψιαζόμενη πως οι Η.Π.Α. θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου επιβάλλοντας δασμούς στα αυτοκίνητα, ενώ παράλληλα η Ιταλία θα αντιδράσει βίαια στην πολιτική εξαφάνισης της βιομηχανίας της που της επιβάλλει και στη νομοτελειακή χρεοκοπία της.
Αυτό που ζητάει όμως και είναι σε θέση να απαιτήσει ο Αμερικανός πρόεδρος, καθώς επίσης η νέα ιταλική κυβέρνηση, είναι απολύτως σωστό και δίκαιο: ισοσκελισμένα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, έτσι ώστε να μην απομυζείται καμία χώρα από τις άλλες και να μην υπερχρεώνεται, οδηγούμενη στη χρεοκοπία. Δεν φαίνεται δε να παίζει με τις λέξεις καμία από τις δύο χώρες, όπως δυστυχώς η Γαλλία που όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις της υποτάχθηκαν στη Γερμανία – έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα συνδιοικούν την Ευρωζώνη, αποκομίζοντας ανάλογα οφέλη.
Ολοκληρώνοντας, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η απόρριψη της πρότασης του προέδρου Trump να συμμετέχει στους G7 ο πρόεδρος Putin – ιδίως εκ μέρους της Γερμανίας που θεωρεί τη Ρωσία ως το αντίπαλο δέος της στην Ευρώπη, ενώ χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο για να εξαρτάται σε μικρότερο βαθμό από τη χώρα όσον αφορά την ενέργεια. Εν τούτοις, ο Αμερικανός πιστεύει πως όποιο κράτος συμμαχήσει με τη Ρωσία, οι Η.Π.Α. ή η Κίνα, θα κερδίσει τη σύγκρουση για τη μελλοντική ηγεμονία του πλανήτη – ενώ δεν εμπιστεύεται καθόλου τη Γερμανία, γνωρίζοντας πως δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο.
