.
Χωρίς ένα σωστό πλαίσιο εταιρικής διακυβέρνησης, καθώς επίσης χωρίς την εμπιστοσύνη των Πολιτών προς την Πολιτεία και τους Θεσμούς της, οι επενδύσεις είναι όνειρο θερινής νύχτας.
.
Επενδύσεις & Αγορές
Μία από τις σημαντικότερες προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή επενδύσεων, ακόμη και αν υποθέταμε πως υπήρχαν οι συνθήκες στην Ελλάδα (ζήτηση κλπ.), είναι το θεσμικό πλαίσιο της εταιρικής διακυβέρνησης – ο τρόπος δηλαδή που διοικούνται οι επιχειρήσεις, καθώς επίσης ο κρατικός μηχανισμός που τις ελέγχει, ελέγχοντας ταυτόχρονα τις ελεγκτικές εταιρείες που συνήθως μεροληπτούν, αφού πληρώνονται από τους ελεγχόμενους.
Το πρόσφατο παράδειγμα της FOLLI-FOLLIE, από το ταμείο της οποίας «αγνοούνται» ποσά της τάξης των 250 εκ. €, σε συνδυασμό με τον ερασιτεχνισμό της επιτροπής κεφαλαιαγοράς εάν δεχθούμε πως δεν υπήρχαν σκοπιμότητες, τεκμηριώνει τη «σαθρότητα» του πλαισίου – ενώ ασφαλώς δεν πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση. Ελπίζουμε πάντως να μην ισχύει για τις παραδοσιακές, εισηγμένες επιχειρήσεις, όπως π.χ. για την ΤΙΤΑΝ – στην οποία μας έκανε εντύπωση η μηδαμινή «απόσβεση» του goodwill ορισμένων θυγατρικών της, παρά το ότι εδρεύουν σε αναπτυσσόμενες χώρες με σημαντικά προβλήματα στις οικονομίες τους, αν και δεν είμαστε σε θέση να το κρίνουμε.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν όλες οι μεγάλες ελληνικές εταιρείες να είναι πολύ προσεκτικές, όσον αφορά τα στοιχεία που δίνουν στη δημοσιότητα – ειδικά μετά το πιθανό σκάνδαλο της FOLLI-FOLLIE, το οποίο τοποθετεί στο στόχαστρο τόσο αυτές, όσο και την Ελλάδα ως χώρα, πολύ περισσότερο λόγω του καταναγκασμού της να προσφύγει στις διεθνείς αγορές για να δανεισθεί.
Η δεύτερη σημαντικότερη προϋπόθεση είναι η εμπιστοσύνη των Πολιτών προς την Πολιτεία – κάτι που δεν συμβαίνει επίσης στην Ιταλία, στην οποία δεν διενεργούνται ανάλογα επενδύσεις. Ειδικότερα, μόλις το 30% των Ιταλών εμπιστεύονταν πλέον την κυβέρνηση τους – ενώ ακόμη χειρότερη είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στη Γαλλία, στην Πορτογαλία στην Ισπανία και στην Ελλάδα που ευρίσκεται στην τελευταία θέση, με μόλις 20%! (γράφημα).
Η Ελβετία με 75% προηγείται, ακολουθούμενη από τη Νορβηγία και το Λουξεμβούργο – ενώ αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό το εάν ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους οι Ιταλοί, όσον αφορά τη νέα κυβέρνηση τους. Κάτι τέτοιο θα εξαρτηθεί ασφαλώς από την τήρηση ή μη των προεκλογικών της δεσμεύσεων, οι οποίες όμως προϋποθέτουν τη σύγκρουση με τη Γερμανία: με τον άγρυπνο θεματοφύλακα του ευρώ και το μελλοντικό δολοφόνο του.
