Με την ίδια λογική θα έπρεπε να ανησυχούμε όταν υψώνουμε κάποια σημαία στη Ρόδο, στο Καστελόριζο ή στη Σάμο – φοβούμενοι ότι θα εμπλέξουμε την πατρίδα μας σε περιπέτειες, σαν να κατοικούμε λαθραία στα νησιά μας, προσέχοντας να μην το μάθουν οι Τούρκοι!
.
«Ήταν ξαφνική απόφαση την ώρα που πίναμε καφέ», δηλώνει ο νεαρός, σημειώνοντας πως «ανεβάσαμε τις σημαίες και ρίξαμε και στεφάνι στη θάλασσα προς τιμήν του Μπαλταδώρου».
Και προσθέτει: «Ξεκινήσαμε την Παρασκευή, στις 11 το πρωί και την πρώτη σημαία τη βάλαμε στο μικρό Ανθρωποφάγο, μετά στο Μεγάλο Ανθρωποφάγο, στο Ασπρονήσι, στο Μακρονήσι και τέλος στο Πετροκάραβο. Τελειώσαμε 4 στις απόγευμα. Το στεφάνι το ρίξαμε στο Πρασονήσι πριν βάλουμε την πρώτη σημαία».
Είναι απαράδεκτο οι «παρέες» να εμπλέκουν την πατρίδα μας σε περιπέτειες, κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε.
Η σημαία είναι ιερή και προβολή ισχύος. Από την στιγμή που θα την υψώσεις πρέπει να την διαφυλάξεις και να δώσεις ακόμη και την ζωή σου. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να υψώνει μια σημαία και στην συνέχεια να την εγκαταλείπει στην τύχη της. Άλλωστε στην ορκωμοσία μας δίνουμε όρκο να μην εγκαταλείπουμε τις σημαίες. Αυτό είναι ύβρη προς τα σύμβολα και πρέπει να εξετασθούν και τυχόν ποινικές ευθύνες.
Η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι υπόθεση της κυβέρνησης και δεν μπορούν οι παρεούλες μεταξύ καφέ και τσιγάρου να εμπλέκουν την πατρίδα μας σε περιπέτειες”. (Κοζάνη 17/4/18, Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α).
.
Επικαιρότητα
Εκτιμούμε πάρα πολύ τον υποστράτηγο, γνωρίζοντας την αγάπη του προς την Ελλάδα και τη σοβαρότητα του. Εν τούτοις, τόσο στο θέμα των Σκοπίων, όσο και στο σημερινό του ελληνικού νησιού, οι απόψεις του μας έκαναν μεγάλη εντύπωση – ενώ δεν είναι ο μοναδικός, αφού αρκετά ΜΜΕ κατηγόρησαν τα «παιδιά» που δεν συμπεριφέρθηκαν με την απαραίτητη υπευθυνότητα απέναντι στους Τούρκους!
Ειδικά όσον αφορά τους τελευταίους, έχουμε ήδη αναφερθεί στην απίστευτη ηλιθιότητα τους, λόγω της οποίας θα οδηγηθεί η χώρα τους στη χρεοκοπία και στο ΔΝΤ. Απλούστατα, με 450 δις $ εξωτερικό δανεισμό, με ένα τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και με τη λίρα να καταρρέει, τα εξωτερικά χρέη της χώρας αυξάνονται στο εγχώριο νόμισμα ανάλογα με την πτώση της ισοτιμίας – ενώ την ίδια στιγμή το ΑΕΠ της σε δολάρια μειώνεται ακατάπαυστα, οπότε το χρέος ως προς το ΑΕΠ.
Επομένως είναι θέμα χρόνου να συμβεί το μοιραίο – πόσο μάλλον όταν το ιδιωτικό χρέος των Τούρκων, από την επί πιστώσει άνοδο της κατανάλωσης, έχει σχεδόν εξαπλασιαστεί σε σχέση με το 2008. Αρκεί δε να επισκεφθεί κανείς σήμερα την Τουρκία για να καταλάβει πως η πλειοψηφία των απλών ανθρώπων έχουν εξαθλιωθεί, αφού η αγοραστική αξία των χρημάτων τους έχει εξαϋλωθεί από τον πληθωρισμό – ενώ φυσικά όποιος μπορεί την εγκαταλείπει, αφενός μεν για να μη χάσει ότι έχει και δεν έχει, αφετέρου για να προστατευθεί από τον τρελό δικτάτορα που κλείνει στις φυλακές τους πάντες, μας προκαλεί συνεχώς, ενώ διεξάγει πανάκριβους πολέμους χωρίς κανένα οικονομικό ή άλλο όφελος για τους Πολίτες.
Σε σχέση όμως με την «ανευθυνότητα» των νεαρών Ελλήνων, δεν γνωρίζουμε γιατί θα πρέπει κανείς να παίρνει άδεια, όταν θέλει να υψώσει την ελληνική σημαία σε κάποια περιοχή της χώρας του. Ούτε ότι οφείλει τότε να τη διαφυλάσσει και να την προστατεύει με τη ζωή του – πόσο μάλλον γιατί είναι εξωτερική πολιτική και υπόθεση της κυβέρνησης.
Κρίνοντας τουλάχιστον από το χάρτη, μας ήταν αδύνατον να καταλάβουμε γιατί οι Τούρκοι «ενοχλήθηκαν« – αφού πρόκειται για ξεκάθαρα ελληνικά νησάκια, πολύ μακριά από τις τουρκικές ακτές (περί τα 11 μίλια), στα οποία βέβαια είναι δικαίωμα μας να υψώνουμε την ελληνική σημαία όπου και όποτε θέλουμε.
Με την ίδια λογική θα έπρεπε να ανησυχούμε όταν υψώνουμε κάποια σημαία στη Ρόδο, στο Καστελόριζο ή στη Σάμο, φοβούμενοι ότι θα εμπλέξουμε την πατρίδα μας σε περιπέτειες – σαν να κατοικούμε λαθραία στα νησιά μας, προσέχοντας να μην το μάθουν οι Τούρκοι!
Κλείνοντας, τέτοιου είδους δηλώσεις και αναφορές εκ μέρους Ελλήνων, ειδικά στρατιωτικών, είναι το λιγότερο θλιβερές – ενώ ή αποδοχή τους θα ήταν δυστυχώς δείγμα δειλίας και εθελοδουλίας που δεν οδηγούν πουθενά, όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κανείς.
