Όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς δεν μπορεί να ευελπιστεί πως θα ακολουθήσει σύντομα η Ανάσταση με την έξοδο από τα μνημόνια, διαπιστώνοντας το άθλιο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος των Ελλήνων εκ μέρους της κυβέρνησης και της Τρόικας – ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση παρακολουθεί, ανίκανη να αξιολογήσει σωστά αυτά που συμβαίνουν (ηχητικό)
.
Επικαιρότητα
Μεγάλη Παρασκευή. Τα οκτώ περίπου χρόνια των παθών της Ελλάδας συνεχίζονται, ενώ ο κίνδυνος να σταυρωθεί ξανά, κατά το διήγημα του Καζαντζάκη, είναι μεγαλύτερος από ποτέ – με ορίζοντα την έξοδο της από την τρίτη δανειακή σύμβαση, όπου προβλέπεται να επαναληφθεί η ιστορία της παράδοσης της βόμβας στον επόμενο, κατά το τραγικό προηγούμενο της κυβέρνησης Καραμανλή στον Γ. Παπανδρέου το 2009
Σύμφωνα βέβαια με το πρώτο επίσημο οικονομικό δελτίο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ) του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο όμως έχει στελεχωθεί από άτομα φιλικά προς την κυβέρνηση, το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017 ανήλθε στο θηριώδες 3,7% του ΑΕΠ ή στα 5,93 δις € (πηγή) – παρά το ότι ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν αναιμικός, διαμορφούμενος στο 1,4%. Όσο για τις ιδιωτικές καταθέσεις αυξήθηκαν κατά 5,73 δις €, περιορίζοντας την εξάρτηση των τραπεζών από τον ELA – οπότε συνέβαλλαν στη χαλάρωση των ελέγχων κεφαλαίων. Είναι όμως αλήθεια όλα αυτά;
Όσον αφορά το πρώτο δυστυχώς όχι, αφού εάν τα έτη 2016 και 2017 είχαμε πράγματι πρωτογενή πλεονάσματα, ίσα περίπου με τους καταβληθέντες τόκους, τότε το ακαθάριστο χρέος της χώρας δεν θα είχε αυξηθεί κατά 9,4 δις € στα 330,7 δις € – από 321,3 δις € το 2015. Εκτός αυτού, τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου δεν θα είχαν μειωθεί κατά 1 δις € – με αποτέλεσμα να προκληθεί μία διαχειριστική ασφυξία που υποχρέωσε το κράτος να αντλήσει ακόμη και 600.000 € από το λογαριασμό του στην Τράπεζα της Ελλάδος (SDR) το Δεκέμβρη του 2017, για να καλύψει τις ανάγκες του (γράφημα, πηγή).
Όταν βέβαια τα ταμειακά διαθέσιμα μειώνονται, ευρισκόμενα κάτω από το 1 δις €, τότε δεν δημιουργείται το «μαξιλάρι» που επικαλείται η κυβέρνηση, για την καθαρή έξοδο της χώρας στις αγορές – πόσο μάλλον όταν η πολιτική της «εξόδου» συνοδεύεται από τον σχεδιασμό της διαχειριστικής ασφυξίας της επόμενης κυβέρνησης, με τη μετάθεση πληρωμών μέσω swaps κοκ. για το 2019.
Εάν εδώ προστεθούν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, εκ των οποίων τα 7 δις € παραμένουν άγνωστα έως τη στιγμή του διακανονισμού τους και άρα κρυφό χρέος (παραδόξως κατά την Τρόικα δεν επηρεάζουν το δημοσιονομικό αποτέλεσμα κατά την εξόφληση τους – γεγονός που επεξηγεί μεταξύ άλλων την άνοδο του χρέους παρά τα δήθεν πρωτογενή πλεονάσματα), τότε η εικόνα γίνεται ακόμη πιο σκοτεινή – ενώ φαίνεται πως η διαχείριση του κρυφού χρέους γίνεται μέσω των repos με πολύ μεγάλο κόστος, διαπιστώνοντας πως οι συνολικές δανειακές συμβάσεις αυτού του είδους διπλασιάστηκαν το Δεκέμβριο στα 65 δις €, από τα «συνήθη» 33 δις € κατά μέσον όρο των προηγουμένων μηνών (ανάλυση).
Σε σχέση τώρα με τη μείωση του ELA των τραπεζών, η μεγαλύτερη βοήθεια φαίνεται να προέρχεται από τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων που τοποθετούνται άτοκα στην ΤτΕ, με αποτέλεσμα την έμμεση ληστεία τους – ενώ το γεγονός ότι, ένα μέρος του δημοσίου χρέους χρηματοδοτείται με τα έντοκα γραμμάτια των τραπεζών, σταθερά ύψους περί τα 15 δις €, εκ των οποίων μόνο τα 3,5 δις € μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο στην ΕΚΤ, σημαίνει ότι αφαιρείται ρευστότητα από την πραγματική οικονομία, στραγγαλίζοντας την ακόμη περισσότερο.
Το μοναδικό θετικό στοιχείο, εάν βέβαια ισχύει, είναι η υποχώρηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στα 1,45 δις €, λόγω της αύξησης των ταξιδιωτικών εισπράξεων κατά 10,5% στα 14,6 δις € – τονίζοντας όμως πως η άνοδος του τουρισμού ήταν συγκυριακή, οφειλόμενη στα προβλήματα της Τουρκίας και των άλλων μεσογειακών κρατών.
Ολοκληρώνοντας, όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς δεν μπορεί να ευελπιστεί πως θα ακολουθήσει σύντομα η ανάπτυξη, διαπιστώνοντας το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος των δύστυχων Ελλήνων εκ μέρους της κυβέρνησης, της Τρόικας και της Γερμανίας – ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση παρακολουθεί ανίκανη να αξιολογήσει σωστά αυτά που συμβαίνουν, χωρίς άλλωστε να έχει ένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση και αρκούμενη στη διαχείριση της οικονομίας μέσω των αποτυχημένων μνημονίων. Ακολουθεί η χθεσινή συζήτηση του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο, μεταξύ άλλων για το πολύ κρίσιμο θέμα του πολέμου του νερού.
