.
.
Εάν θέλουμε πραγματικά να ξεφύγουμε από την κρίση, θα πρέπει πριν από όλα να αναγνωρίσουμε τις δικές μας ευθύνες και να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους υπευθύνους – επίσης να μη φοβηθούμε να πληρώσουμε για τα λάθη μας, όπως με την ακούσια στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης.
.
Επικαιρότητα
Όλοι οι λαοί, όπως άλλωστε και οι άνθρωποι, έχουν ελαττώματα και προτερήματα, υπέρ και κατά, θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ο σκοπός είναι όμως να προσπαθούν να διορθώσουν τα ελαττώματα τους, χωρίς να τα δικαιολογούν ενοχοποιώντας πάντοτε κάποιους άλλους – καθώς επίσης να βελτιώνουν σταδιακά τα προτερήματα τους, έτσι ώστε να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Για παράδειγμα, πράγματι η Γερμανία δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο, αφού αιματοκύλισε δύο φορές τον πλανήτη τον 20ο αιώνα – είναι τεκμηριωμένα μία από τις πιο βρώμικες χώρες στην υφήλιο, ενώ εκμεταλλεύεται ασύστολα μέσω της Ευρωζώνης τόσο τους εταίρους της με την πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα και με το μισθολογικό dumping, όσο και πολλές άλλες χώρες διεθνώς.
Εν τούτοις, δεν κατάφερε μόνο να σταθεί στα πόδια της μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατορθώνοντας να της διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος των χρεών και να πληρώνει τα υπόλοιπα με ρήτρα εξαγωγών, αλλά αναδείχθηκε επί πλέον στην ηγετική δύναμη της Ευρώπης και σε με μία από τις ισχυρότερες οικονομίες παγκοσμίως, με τεράστια πλεονάσματα – ενώ ναι μεν υποχρεώθηκε στην υιοθέτηση του ευρώ με αντάλλαγμα την ένωση της, αλλά έλαβε ήδη από τότε τα μέτρα της, έτσι ώστε να μην καταστραφεί από τα εγγενή μειονεκτήματα του που είχε ερευνήσει με τη μεθοδικότητα που τη διακρίνει.
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα διαθέτει μεν έναν ανεκτίμητο πολιτισμό, έναν απίστευτο φυσικό και υπόγειο πλούτο, δεν λειτουργεί επιθετικά και δεν έχει τη «βρωμιά» της Γερμανίας, αλλά δεν προσπάθησε ποτέ να βελτιώσει τα μεγάλα της ελαττώματα – όπως είναι η ζηλοφθονία, η μισαλλοδοξία, η μη στήριξη του ενός από τον άλλο και η επίρριψη των ευθυνών για τις αποτυχίες της σε τρίτους. Για παράδειγμα στο ευρώ, παρά το ότι κανένας δεν την υποχρέωσε να το υιοθετήσει όπως τη Γερμανία, εάν δεν το είχε κάνει θα είχε ήδη χρεοκοπήσει τη δεκαετία του 1990 από τους τόκους του υπέρογκου και δη εξωτερικού χρέους της (έως 25%), δεν έλαβε κανένα μέτρο όταν το έκανε, σταμάτησε να παράγει πλούτο, ενώ είναι το τελευταίο που την οδήγησε στην υπερχρέωση – αφού οι βασικές αιτίες ήταν κυριολεκτικά η ληστεία του κράτους μέσω της διαφθοράς και της διαπλοκής της πολιτικής με την οικονομική της ελίτ.
Όσον αφορά τη χρεοκοπία της είναι το αποτέλεσμα του PSI, στο οποίο επίσης κανείς δεν την υποχρέωσε αφού είχε πολλές άλλες εναλλακτικές λύσεις στη διάθεση της (ανάλυση) – ενώ οφειλόταν στην ανικανότητα ή προδοσία της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ υπό τον κ. Βενιζέλο, ΝΔ και ΛΑΟΣ, η οποία έδεσε την Ελλάδα κυριολεκτικά χειροπόδαρα. Η σημερινή κυβέρνηση απλά είχε (και έχει) πλήρη άγνοια σε σχέση με τη διακυβέρνηση ενός κράτους υποσχόμενη πράγματα που δεν είχε την ικανότητα να δρομολογήσει, παγιδεύτηκε αμέσως (20.02) από τον υπουργό οικονομικών της χάνοντας την ευκαιρία να συγκρουστεί και εκβιάστηκε από τους δανειστές εύκολα, προδίδοντας με τη σειρά της την πατρίδα της – όχι επειδή θα μπορούσε να μην εκβιαστεί και να επιχειρήσει τη σύγκρουση τον Ιούλιο του 2015, αλλά λόγω του ότι δεν παραιτήθηκε αρνούμενη να υπογράψει την τρίτη δανειακή σύμβαση (άρθρο), ανακοινώνοντας δημόσια την παγίδα που στήθηκε και τους εκβιασμούς.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν οι ευθύνες για την υπερχρέωση και τη χρεοκοπία ανήκουν σε εμάς, αφού εμείς εκλέξαμε ή/και ανεχθήκαμε όλες αυτές τις κυβερνήσεις (η μη ύπαρξη εναλλακτικών επιλογών εκτός των συμμοριών που νέμονταν ανέκαθεν το κράτος είναι επίσης δική μας ευθύνη), οι άλλες χώρες έκαναν απλά τη δουλειά τους κοιτάζοντας τα δικά τους συμφέροντα, ενώ ασφαλώς δεν είναι υπεύθυνοι οι Ευρωπαίοι για τη διαφθορά και για τα τεράστια λάθη των ελληνικών κομμάτων – προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να είναι μόνο το δικό μας χρέος επαχθές, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι και όχι αυτό της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας κοκ., πόσο μάλλον όταν υπάρχει ειδική νομοθεσία (άρθρο).
Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως ο λαός μας ήταν αυτός που έκλεισε στη φυλακή το μεγαλύτερο γλύπτη όλων των εποχών, το Φειδία, καταδίκασε σε θάνατο το Σωκράτη, και δολοφόνησε τον Καποδίστρια – ενώ η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που βυθίστηκε σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μετά την απελευθέρωση της από τους Γερμανούς, χάνοντας πολλά από αυτά που προσφέρθηκαν στα άλλα κράτη για την ανάκαμψη τους.
Επομένως, εάν θέλουμε πραγματικά να ξεφύγουμε από την κρίση, θα πρέπει πριν από όλα να αναγνωρίσουμε τις δικές μας ευθύνες και να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους υπευθύνους – επίσης να μη φοβηθούμε να πληρώσουμε για τα λάθη μας, εάν θεωρηθεί απαραίτητη η στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης, με την έννοια της άρνησης να δανεισθούμε με μη βιώσιμα επιτόκια και με υπέρογκα ανταλλάγματα, για να εξυπηρετούμε παλαιά χρέη (όπως οι ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές, η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας κλπ.). Λύσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν – αρκεί να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, διορθώνοντας υα ελαττώματα μας και βελτιώνοντας τα πλεονεκτήματα μας.
Ολοκληρώνοντας, όλα τα παραπάνω λάθη και ελαττώματα μας δεν δίνουν σε κανέναν το δικαίωμα να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία του (πόσο μάλλον στους Γερμανούς) και τους Έλληνες σε φθηνούς σκλάβους χρέους – ούτε φυσικά να υφαρπάξει τα περιουσιακά τους στοιχεία επιβουλευόμενος την εδαφική τους ακεραιότητα, να τους εξευτελίζει διεθνώς, να τους λοιδορεί και να καταρρακώνει ότι πιο πολύτιμο έχουν: την εθνική και ατομική τους αξιοπρέπεια. Εν τούτοις, τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή και όλα κερδίζονται – ενώ πρέπει να προηγηθεί της οποιασδήποτε μάχης οφείλει να δοθεί το «γνώθι εαυτόν», αφού διαφορετικά δεν έχει νόημα να αγωνισθεί κανείς και σίγουρα δεν κερδίζει.
