Η οικονομικές προκλήσεις της Ρωσίας
Είναι προφανές ότι, η Ρωσία ευρίσκεται πρώτη στο στόχαστρο των Η.Π.Α. οι οποίες θεωρούν ότι, ένα θανατηφόρο χτύπημα της θα ανάγκαζε την Κίνα να συνθηκολογήσει – αναβάλλοντας ή διακόπτοντας εντελώς την ανοδική της πορεία, με στόχο την ανάδειξη της στην ηγεμονική δύναμη του πλανήτη.
Στα πλαίσια αυτά, για να μπορέσει να αμυνθεί οφείλει εν πρώτοις να εθνικοποιήσει την κεντρική της τράπεζα (άρθρο) – έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να εκδίδει ένα ανεξάρτητο νόμισμα, χωρίς να φοβάται συνεχώς τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις της Wall Street, των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, των εταιριών αξιολόγησης κοκ.
Εάν δεν τα καταφέρει, τότε όλες της οι στρατιωτικές επιτυχίες στον πόλεμο της Συρίας ή αλλού, δεν θα έχουν κανένα ουσιαστικό νόημα – επειδή, όσο είναι εξαρτημένη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Δύσης, κάτι που ισχύει φυσικά και για την Κίνα, οι δυνατότητες άμυνας της είναι μηδενικές.
Περαιτέρω, τα χρήματα που εκδίδουν οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες όπως, για παράδειγμα, η Τράπεζα της Αγγλίας ή η Fed, δεν είναι ανεξάρτητα – αφού ελέγχονται από τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες και όχι από τα εθνικά κοινοβούλια. Η ποσότητα δε των δανείων που παρέχονται καθορίζεται από ιδιώτες – στη βάση των κριτηρίων των τραπεζών, όσον αφορά τον πληθωρισμό και την ισοτιμία των νομισμάτων και όχι των αναγκών των κρατών, με γνώμονα την πραγματική τους οικονομία.
Οι ιδιώτες λοιπόν είναι αυτοί που δημιουργούν χρήματα από το πουθενά, απομυζώντας τοκογλυφικά τους λαούς (ανάλυση) – οπότε προέχει η αλλαγή του συγκεκριμένου συστήματος, εάν θέλει μία χώρα, όπως η Ρωσία, να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της.
Περαιτέρω, εκτός από την εθνικοποίηση της κεντρικής της τράπεζας, η Ρωσία χρειάζεται ένα ισχυρό νόμισμα, άτρωτο απέναντι στις επιθέσεις του δολαρίου – γεγονός που σημαίνει ότι, θα έπρεπε να υιοθετήσει ένα «φυσικό» αντίκρισμα απέναντι στο ρούβλι, έτσι ώστε να αυξήσει την αξιοπιστία του.
Το αντίκρισμα αυτό θα μπορούσε να είναι είτε ο χρυσός (άρθρο), είτε τα ενεργειακά της αποθέματα – με την έννοια πως οποιαδήποτε χώρα διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα σε ρούβλια, θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα ανταλλάσσει με χρυσό ή με ενέργεια.
Ευτυχώς για την ίδια, οι Η.Π.Α. έχουν εγκαταλείψει τον κανόνα του χρυσού από το 1971, εκδίδοντας έκτοτε δολάρια χωρίς αντίκρισμα επειδή αδυνατούσαν πλέον να τα ανταλλάξουν με χρυσό – οπότε η Ρωσία έχει μία χρυσή ευκαιρία στη διάθεση της, για να αναδείξει το ρούβλι σε ένα παγκοσμίως αποδεκτό νόμισμα, πλήττοντας πολύ σοβαρά την αξιοπιστία του δολαρίου.
Φυσικά η υπερδύναμη γνωρίζει τη συγκεκριμένη της αδυναμία, έχοντας προλάβει να χτυπήσει τη Ρωσία στην Αχίλλειο πτέρνα της (άρθρο): στην εξάρτηση της οικονομίας της από τις εξαγωγές ενέργειας και τις τιμές της – ενώ θα συνεχίσει να το κάνει με κάθε θυσία, αφού δεν έχει καμία άλλη επιλογή.
Η ενέργεια βέβαια δεν είναι μόνο η Αχίλλειος πτέρνα της Ρωσίας αλλά, επίσης, ένα από τα μεγαλύτερα γεωπολιτικά της όπλα – όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Τουρκίας, η οποία είναι σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένη (γράφημα, ο δεύτερος μεγαλύτερος ενεργειακός πελάτης της Ρωσίας μετά τη Γερμανία), ώστε να αδυνατεί να αντιδράσει στην πολιτική που θέλει να επιβάλλει ο πρόεδρος Putin στη Μέση Ανατολή.
.
.
Εάν συνεχίσει δε να συγκρούεται με τους πάντες στην περιοχή, δεν θα αποφύγει την τριχοτόμηση της (άρθρο) – κάτι που φαίνεται όλο και πιο πιθανό.
.
Επιμύθιο
Η Ρωσία είναι σήμερα σε θέση, μαζί με τις συμμάχους της χώρες της Ευρασίας, των BRICS, καθώς επίσης της Μέσης Ανατολής, να αναμορφώσει τις συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη, από όλες τις πλευρές. Ενδεχομένως δε να απελευθερώσει τα κράτη από την τυραννία της σκλαβιάς του χρέους που έχουν επιβάλλει οι μεγάλες δυτικές τράπεζες, ιδιοκτήτες των κεντρικών – επί πλέον, να θέσει τέρμα στο σύστημα του δολαρίου.
Ενδιαφέρουσες εν προκειμένω ήταν οι προτάσεις του ορθόδοξου Πατριαρχείου της, όσον αφορά την ίδρυση τραπεζών που θα προσφέρουν δάνεια χωρίς τόκους – κατά τα πρότυπα του ισλαμικού τραπεζικού συστήματος. Εν τούτοις, η εξάρτηση της από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τόσο μεγάλη, ώστε να κινδυνεύει να χάσει τον πόλεμο, ακόμη και αν καταφέρει να κερδίσει όλες τις μάχες στη Μέση Ανατολή.
Το ενδεχόμενο αυτό ενισχύεται από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία της, η οποία έχει εισέλθει σε μία φάση υποχρεωτικής λιτότητας – όπου είτε η κυβέρνηση της θα αποφασίσει να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες, είτε θα τις μειώσει, για να διενεργήσει επενδύσεις σε έργα υποδομής, με στόχο να εξασφαλίσει την έξοδο της από την κρίση.
Εάν τελικά αποφασίσει το δεύτερο, όπως μπορεί να υποθέσει κανείς από τους 110.000 δημοσίους υπαλλήλους που έχουν μέχρι στιγμής απολυθεί, τότε θα πρέπει να έχει μία σοβαρή αιτιολογία, η οποία να γίνει αποδεκτή από τους Πολίτες της – επειδή τα αποτελέσματα των επενδύσεων σε έργα υποδομής θα αργήσουν να φανούν, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα λειτουργήσουν θετικά.
Την ίδια στιγμή, παρά το ότι κανένας δεν γνωρίζει εάν οι προθέσεις του Ρώσου προέδρου είναι πράγματι προς όφελος ολόκληρου του πλανήτη, οι συμμαχικές του δυνάμεις περιμένουν θαύματα – ιδιαίτερα μετά την επιτυχία της επέμβασης του στη Μέση Ανατολή.
Επομένως, ευρίσκεται αντιμέτωπος με πολύ μεγάλες προκλήσεις, έχοντας απέναντι του ένα πανίσχυρο κράτος, όπως οι Η.Π.Α., το οποίο δεν είναι καθόλου πρόθυμο να χάσει αμαχητί τα προνόμια που του προσφέρει η παγκόσμια ηγεμονία – έχοντας πάρα πολλές δυνατότητες για να τα στηρίξει.
