Για όσους μου κάνουν την τιμή να βλέπουν το φεγγάρι που δείχνω, και όχι εμένα και το δάχτυλό μου, δεν έχω παρά να προτείνω δημιουργική αξιοποίηση του όποιου ελεύθερου χρόνου των διακοπών. Για να δούμε πέρα από την εποχή μας και την μιζέρια της.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ένας Έλληνας μιας άλλης εποχής Κώστα, συμφωνώ. Η σαπίλα μας έχει φτάσει προ πολλού και στις ρίζες μας. Ο Έλληνας υπήρξε κυρίως ως φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Το λέω κι εγώ παντού, για να πιστέψω ότι ο χρόνος είναι ακόμα ενεστώτας.
Οι εθνικοί ευεργέτες είναι μεγάλο ελληνικό κεφάλαιο. Πριν αρκετά χρόνια ένας ιερέας σε ακριβή περιοχή μου είχε πει το εξής: «υπάρχει αυξάνουσα φτώχια και φθίνουσα ανθρωπιά. Παλιά, οι πλούσιοι έδιναν για τους φτωχούς έστω έτσι και κάτι για την ψυχή τους. Τώρα δεν πιστεύουν πως έχουν ψυχή».
Το πρόβλημα μας όντως δεν είναι οικονομικό. Έχουμε χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια. Αντί να μας ακολουθήσουν οι «δυτικοί» προς τα πάνω, βουτήξαμε εμείς για να τους βρούμε στον πάτο της λίμνης και ξύνουμε το βούρκο.
Η καλή fb-φίλη Όλγα Φωτακοπουλου είπε σαφώς τα πράγματα με το όνομά τους. Σχολίαζε, μάλιστα, σε μία όχι και τόσο σοβαρή ανάρτησή μου. Ζητώντας αμέσως την συγκατάθεσή της για επώνυμη χρήση του σχολίου της, την ρώτησα «Δημοσιογράφος;» – είχα δει ότι ήταν παλαιότερα. Απάντησε αμέσως: «μια φορά δημοσιογράφος, για πάντα δημοσιογράφος!».
Με τη σειρά μου, στο ίδιο μοτίβο, απευθύνομαι σε όσους θα δήλωναν χαλαρά «μια φορά Έλληνες, για πάντα Έλληνες!». Μόνο που, εκτός από Έλληνες, να είναι και λίγο Κινέζοι. Να αποδέχονται, δηλαδή, ότι «Το καλό γιατρικό έχει πικρή γεύση». Με άλλα λόγια, εδώ που φθάσαμε, θα «ξύσουμε πληγές».
Κάπως έτσι, έχω να προτείνω μία ταχύρρυθμη και διεξοδική μελέτη ακριβώς για αυτό:
Για όσους το είδαν προσεκτικά, ακολουθούν συνοπτικές σκέψεις του υπογράφοντος. Προς αξιολόγηση – φυσικά.
.
Εγκεφαλικότητα
Σίγουρα, το μεγάλο όπλο του Αριστοτέλη Ωνάση ήταν αυτές οι στιγμές περισυλλογής, αργά την νύχτα στην πρύμνη της «Χριστίνας». «Με το παλτό» και «με ένα ουΐσκυ».
Θα πρέπει να φαντασθούμε ότι σκεπτόταν τις επόμενες κινήσεις του, αλλά μαζί και το πού βρίσκεται, όπως και τι «άφησε» η προηγούμενη business. Σκεπτόταν όλα τα ενδεχόμενα, μαζί με όποια στοιχεία και γνώμες θα είχε μαζέψει από τους ανθρώπους του.
Θεωρώ απίθανο να μην ήξερε και το σύστημα «να μιλήσει και το μαξιλάρι». Ο ήρεμος και αδιατάρακτος ύπνος, μας χαρίζει την απάντηση του υποσυνειδήτου μας στο ξύπνημα. Έτσι – υποθέτω – αποφάσιζε.
Ήταν μόνος του ένα think tank ολκής.
.
Διορατικότητα
Αυτή η πανίσχυρη διαδικασία λήψης αποφάσεων (decision making) στηριζόταν αφ’ ενός στην έντονη φιλομάθειά του («Δεν ντρεπόταν να μαθαίνει») και αφ’ ετέρου στην τολμηρή σκέψη για τις ποιοτικές αλλαγές στο μέλλον. Φρόντιζε να είναι «Μπροστά από την εποχή του».
Έτσι αγόρασε τα 6 καναδικά πλοία σε εξευτελιστική τιμή, όταν κανείς δεν τα έπαιρνε. Έτσι είδε ότι «Το πετρέλαιο είναι το καύσιμο του μέλλοντος», έτσι κατέληξε στο «Όσο μεγαλύτερο το τάνκερ, τόσο πιο οικονομικό», έτσι βρέθηκε πρώτος στις σημαίες ευκαιρίας.
Έτσι – πάνω από όλα – έκανε την απίστευτη κίνηση να υπογράψει συμβόλαιο για 30 πλοία χωρίς να υπάρχει καν ναυπηγείο στην κατεστραμμένη μεταπολεμική Γερμανία. Και στήριξε όλο αυτό το απίστευτο εγχείρημα σε πρωτοποριακή τραπεζική χρηματοδότηση, όχι του πλοίου αλλά του συμβολαίου. Συμβολαίου που υπογράφηκε ενώ ο ίδιος «Δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στην πετρελαϊκή πως δεν είχε καράβι». [Χάθηκε η μπάλα;]
.
Απληστία
Στο ασύλληπτο εγχείρημα με τα πετρέλαια της Σαουδικής Αραβίας, δοκιμάσθηκε άσχημα η σύνεσή του. Είναι η μία όψη του νομίσματος, προφανώς, ο αναμφισβήτητος φθόνος του μπατζανάκη του Σταύρου Νιάρχου, όπως και ο κυνισμός του Νίξον.
Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι απειλούσε, και μάλιστα αγρίως, ζωτικά συμφέροντα αμφοτέρων. Δεν έκανε χάρη στον Νιάρχο ο τότε Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ όταν έλεγε «Αν χρειασθεί να σκοτώσετε το κάθαρμα, όχι στο έδαφός μας». Υπεράσπιζε συμφέροντα των «7 αδελφών» και εν τέλει – καλώς ή κακώς ! – της χώρας του.
Πόσο λογικό θα ήταν να κάτσουν να τον παρακολουθούν «με σταυρωμένα τα χέρια;». Πόσο λογικό θα ήταν να αδρανήσουν, ιδίως μπροστά στο απύθμενο κόμπλεξ κατωτερότητας που τους φόρτωνε; Ή, πάλι, ο ίδιος τι θα έκανε στην θέση τους;
Είτε φάνηκε απερίσκεπτος είτε έστησε συνειδητά την πιο απίστευτη κομπίνα, η υπερβολή είναι κραυγαλέα.
.
Ετοιμότητα
Δεν είναι εύκολο – διευκρινίζω – να μαντέψει κανείς αν είχε συνείδηση των ευλόγως αναμενομένων λυσσαλέων αντιδράσεων. Ίσως, μάλιστα, είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποκλείσει κανείς την περίπτωση να έβαλε το χεράκι του στον βομβαρδισμό της Διώρυγας του Σουέζ. Τι άλλο θα μπορούσε να τον σώσει από την οικονομική καταστροφή; Κι όχι μόνον να τον σώσει, αλλά και να τον βγάλει και με χοντρό κέρδος.
Εκτιμώ ότι, αν δεν το προκάλεσε, ήταν σίγουρα ικανός να το σκεφθεί. Ακόμα πιο πιθανό, είναι να συνέβαλε έξυπνα στο να γίνει η σπίθα φωτιά. Λογικό;
.
Αλαζονεία
Η καθαρώς ελληνική άποψή του «Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας» δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αδίστακτη εξόντωση νεαρών φαλαινών στα ανοικτά του Περού. Στην Φύση κάθε θηρευτής φροντίζει την αειφορία του θηράματός του. Κανένα λιοντάρι π.χ. δεν σκοτώνει τα μωρά της αντιλόπης – περιμένει να μεγαλώσουν.
Όμως αυτό δεν είναι κανόνας, δεν είναι σύμβαση, είναι Νόμος της Φύσης. Και είναι αλαζονεία η παραβίασή του, πόσο μάλλον όταν γίνεται για να βγάλει απλώς κι άλλα λεφτά ένας ήδη πάμπλουτος.
.
Προνοητικότητα
Η ευφυέστατη κίνηση, με την ειδική ασφάλιση των φαλαινοθηρικών του, είναι χαρακτηριστική μεγάλου «σκακιστή». Δικαίως γέλαγε ασυγκράτητα μετά, τσεπώνοντας την βαρβάτη αποζημίωση. Και, έξυπνα, το BBC διαφημίζει «γκρίζα» τους Lloyds.
Κάπως έτσι, προκύπτει ότι ευλόγως αναρωτηθήκαμε παραπάνω αν η υπόθεση Σουέζ ήταν πράγματι δικός του δάκτυλος. Απλώς, σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι φρόντισε και κατάφερε να συγκρατήσει τα γέλια του. Για ευνόητους λόγους, βεβαίως-βεβαίως.
