Περαιτέρω, παρά τις συγκρούσεις και τις αμοιβαίες κατηγορίες μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της, οι οποίες διογκώνονται τόσο από τα διεθνή, όσο και από τα εθνικά ΜΜΕ, φαίνεται πως το Euro Group θα κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη – μεταξύ άλλων λόγω των πιέσεων που ασκούν οι Η.Π.Α., για γεωπολιτικούς σκοπούς. Η αιτία είναι το ότι, η υπερδύναμη δεν θέλει μία χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ να εξελιχθεί σε ένα ακυβέρνητο, αποτυχημένο κράτος (άρθρο) – το οποίο θα δημιουργούσε προβλήματα στη νοτιοανατολική πλευρά της στρατιωτικής συμμαχίας.
Εκτός αυτού, μόνο η διεθνής οργάνωση ISDA θα μπορούσε να κηρύξει χρεοκοπημένη την Ελλάδα – κάτι που όμως πολύ δύσκολα θα το έκανε, αφενός μεν επειδή ελέγχεται από τις Η.Π.Α., αφετέρου λόγω του ότι θα κατέρρεε πιθανότατα η αγορά των ασφαλιστηρίων κινδύνου (CDS), με ανυπολόγιστα αποτελέσματα για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Επί πλέον, τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα χαρακτηριζόταν ως αποτυχία της ευρωπαϊκής πολιτικής διάσωσης των κρατών – με πιθανό αποτέλεσμα την κατάρρευση της πιστωτικής πυραμίδας, η οποία έχει δημιουργηθεί τόσο στα κράτη, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τους, όσο στο τραπεζικό σύστημα της ΕΕ (ανάλυση).
Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα είναι αφενός μεν όμηρος των συνθηκών, αφετέρου έχει πολύ καλά χαρτιά στα χέρια της – τα οποία όμως δεν φαίνεται να γνωρίζει πώς να χρησιμοποιήσει. Εκτός βέβαια εάν η κυβέρνηση έχει μία κρυφή αριστερή ατζέντα (άρθρο), την οποία διατηρεί μυστική, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να την φέρει στην επιφάνεια.
Για παράδειγμα, διαπιστώνοντας πως η πλειοψηφία των Πολιτών είναι υπέρ του ευρώ, ίσως προσπαθεί να προκαλέσει την αντίθεση τους με την Ευρωζώνη μη εφαρμόζοντας αυτά που η ίδια υπογράφει (συμφωνία 20ης Φεβρουαρίου) – έτσι ώστε να αναγκάζεται η Ευρώπη να δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες πίεσης στην Ελλάδα (στενότητα τραπεζικής ρευστότητας κλπ.), οπότε να κλιμακώνεται η οργή των Ελλήνων Πολιτών και να ενοχοποιούν το ευρώ για τα δεινά τους.
Μία ενδεχόμενη τέτοια κυβερνητική στρατηγική θα είχε ως αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αριθμός των Ελλήνων που τοποθετούνται εναντίον του κοινού νομίσματος – οπότε, όταν θα ξεπερνούσε το 50%, η κυβέρνηση θα διενεργούσε ένα δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του ευρώ, με μεγάλες πιθανότητες να το «κερδίσει». Έτσι θα οδηγούσε τη χώρα στη δραχμή, δήθεν με πρωτοβουλία των Πολιτών της, σταθεροποιώντας τη θέση της ως κυβέρνηση και εφαρμόζοντας μία πραγματικά αριστερή πολιτική.
.
Η ημέρα της κρίσης
Περαιτέρω, ο χρόνος στην κλεψύδρα της κυβέρνησης, είτε έχει, είτε δεν έχει μία «κρυφή ατζέντα», λήγει το αργότερο στα τέλη του Ιουνίου – όπου θα κληθεί να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, για να εξασφαλίσει αφενός μεν την πληρωμή των εξωτερικών οφειλών του 2015, (ύψους 13,8 δις € εάν δεν μεσολαβήσουν ενδιάμεσα ελλείμματα στον προϋπολογισμό – κάτι που θεωρούμε εξαιρετικά πιθανό), αφετέρου αυτές του 2016.
Επειδή όμως τα δάνεια εκ μέρους των χωρών της Ευρωζώνης μπορούν πλέον να προέρχονται μόνο από το ESM, οφείλει κανείς να δώσει σημασία στο άρθρο 13.1b του καταστατικού του – σύμφωνα με το οποίο η Κομισιόν, μαζί με την ΕΚΤ, οφείλουν να αξιολογούν εάν το δημόσιο χρέος μίας χώρας είναι βιώσιμο, πριν εγκρίνουν την παροχή δανείων.
Η Ελλάδα όμως είναι χωρίς καμία αμφιβολία χρεοκοπημένη, έχοντας λάβει μόνο από τα κράτη, την κοινότητα και το σύστημα της ΕΚΤ (τράπεζες), δάνεια που αντιστοιχούν στο 181% του ΑΕΠ της (άρθρο) – ο υπουργός οικονομικών το έχει δηλώσει πολλές φορές σε όλους τους τόνους, το δημόσιο χρέος πλησιάζει το απολύτως μη βιώσιμο 180% του ΑΕΠ, ενώ η Fitch την υποτίμησε στο CCC (junk, σκουπίδια).
Επομένως, η βοήθεια της Ελλάδας είναι αντίθετη με τους κανονισμούς που διέπουν το ESM – όταν την ίδια στιγμή το άρθρο 22.1 υποχρεώνει το μηχανισμό να παρέχει μόνο δάνεια που δεν θέτουν σε κίνδυνο την πιστοληπτική του αξιολόγηση. Τα εκ των προτέρων επικίνδυνα ή χαμένα δάνεια όμως, όπως αυτά προς την Ελλάδα, αφενός μεν απαγορεύονται από τους κανονισμούς, αφετέρου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως επιδοτήσεις – οι οποίες επίσης δεν επιτρέπονται.
Στα πλαίσια αυτά, ακόμη και αν η κυβέρνηση συμφωνήσει με την παροχή ενός τρίτου πακέτου στήριξης, έναντι ενός νέου μνημονίου, δεν είναι καθόλου σίγουρη η έγκριση του – οπότε η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο, εν γνώσει της (ενδεχομένως και της Ευρωζώνης, η οποία δεν είναι απίθανο να έχει τη δική της κρυφή ή μυστική ατζέντα).
Ολοκληρώνοντας, η κρυφή ατζέντα της κυβέρνησης φαίνεται πολύ πιθανή. Διαφορετικά δεν είναι κατανοητό το ότι, ο υπουργός οικονομικών «διαλαλεί» τη χρεοκοπία της Ελλάδας, αφού γνωρίζει πως έτσι καθιστά αδύνατο το δανεισμό της από το ESM και την ΕΚΤ, καταστρέφει κυριολεκτικά τις δυνατότητες αναχρηματοδότησης των τραπεζών, καταρρέουν οι χρηματιστηριακές τους τιμές, λόγω των υποτιμήσεων των εταιρειών αξιολόγησης κοκ.
.
Επίλογος
Είναι εμφανές πως αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα, ενώ μπορεί να επιτευχθεί, ανεξάρτητα από τις όποιες «κρυφές ατζέντες» της κυβέρνησης και της Ευρώπης, είναι η διαγραφή τουλάχιστον του 50% του δημοσίου χρέους της – παράλληλα με ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα της τάξης των 20 δις €, για την ανασύσταση του παραγωγικού της ιστού.
Άλλωστε, όσα δάνεια και αν πάρει, δεν θα καταφέρει να αυξήσει τις εξαγωγές της τουλάχιστον στα 50 δις € από 25 δις € περίπου, στο επίπεδο της Πορτογαλίας έστω, η οποία εξάγει σχεδόν τα διπλάσια (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος) – οπότε είναι αδύνατον ποτέ να επανέλθει σε μία βιώσιμη ανάπτυξη.
.
.
Επειδή όμως ακριβώς αυτό αναίρεσε η κυβέρνηση, τη διαγραφή χρέους δηλαδή προτού καν τη διεκδικήσει, εύλογα υποθέτει κανείς πως κάτι μας κρύβει – δίνοντας περισσότερες πιθανότητες στο να επιδιώκει κρυφά να οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή, αφού προηγουμένως δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα ανάλογο δημοψήφισμα.
Ενδεχομένως λοιπόν η Ελλάδα να οδηγείται σε μία καλοστημένη παγίδα, η οποία δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη για το μέλλον της – αν και ελπίζουμε να κάνουμε λάθος, αξιολογώντας εσφαλμένα τις ενδείξεις, καθώς επίσης τη συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Επίσης να μην συμβαίνει κάτι ανάλογο με την Ευρωζώνη – να μην μας οδηγεί δηλαδή στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, για λόγους δικούς της, ή επειδή έχει καταλάβει την ενδεχόμενη «κρυφή ατζέντα» της κυβέρνησης.
