Η Ευρωζώνη είναι μία χάρτινη πυραμίδα, η οποία θα καταρρεύσει απότομα και ξαφνικά, όταν μία χώρα επιχειρήσει ή υποχρεωθεί να «αποβιβαστεί» – ενώ οι ενέργειες της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη
.
Μία κουρασμένη καγκελάριος, καθώς επίσης ένας αναποφάσιστος αμερικανός πρόεδρος, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα οι ισχυρότεροι πολιτικοί ηγέτες του πλανήτη, απασχολήθηκαν με δύο κυρίως προβλήματα: το ένα αφορούσε την Ουκρανία και το άλλο την Ελλάδα, ενώ και στα δύο βρίσκεται απέναντι τους η Ρωσία.
Στο θέμα της Ελλάδας, η καγκελάριος κλήθηκε να δώσει απαντήσεις, σχετικά με το πως θα παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη, επανερχόμενη στην ανάπτυξη. Οι απαντήσεις της κυρίας Merkel τεκμηρίωσαν την αβεβαιότητα της – το ότι δεν γνωρίζει δηλαδή πως να διαχειριστεί τα προβλήματα που έχουν προκύψει. Σε τελική ανάλυση, δήλωσε πως η Ελλάδα πρέπει να καταθέσει ένα σχέδιο, σχετικά με το τι ακριβώς θέλει, ενώ η Ευρωζώνη θα την βοηθήσει μόνο υπό την προϋπόθεση της τήρησης των προγραμμάτων της Τρόικας.
Ο αμερικανός πρόεδρος με τη σειρά του επιδίωξε να βοηθήσει την Ελλάδα, λέγοντας πως πρέπει να στηριχθεί από την Ευρωζώνη, έτσι ώστε να επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης. Το γεγονός βέβαια, σύμφωνα με τον οποίο η Moody‘s υποτίμησε μερικές ώρες αργότερα πέντε ελληνικές τράπεζες, όταν λίγες ημέρες πριν η S&P έκανε το ίδιο με την Ελλάδα, δεν επαληθεύει τις προθέσεις του – αφού οι πράξεις είναι σημαντικότερες από τα λόγια.
Από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης πάντως, οι «κυβιστήσεις» αυξάνονται και πληθύνονται. Μετά την αναίρεση της δέσμευσης για διαγραφή χρέους, ακολούθησε η αποδοχή του 70% των μέτρων της Τρόικας, καθώς επίσης η γονυπετής παράκληση για μία «συμφωνία γέφυρα» – η οποία ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο, από την παράταση του μνημονίου, με άλλο όνομα.
Δύσκολα βέβαια μπορεί να καταλάβει κανείς πως από τη μία πλευρά κάποιος αρνείται την επόμενη δόση της Ευρώπης, ύψους περί τα 7,5 δις €, ενώ από την άλλη ζητάει τα 11,5 δις € του ΤΧΣ, περί τα 5 δις € για έντοκα γραμμάτια, το 1,9 δις € της ΕΚΤ, την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων ομολόγων από την Ευρωζώνη κοκ. – ποσά δηλαδή που αθροιζόμενα, καθορίζουν το κόστος της γέφυρας, το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ τα 20 δις €.
Όταν δε ανακοινώνεται ταυτόχρονα η προσπάθεια αναζήτησης νέας χρηματοδότησης από τις Η.Π.Α., τη Ρωσία και την Κίνα, αποκαλούμενη ως Σχέδιο Β, απογοητεύεται κανείς εντελώς – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι, δεν πρέπει να δοθεί χρόνος στην κυβέρνηση, πριν ακόμη αρχίσει να την κρίνει. Κατά την άποψη μας, η Ελλάδα πρέπει μεν να αναζητήσει νέους συμμάχους, χωρίς όμως επικίνδυνες τυμπανοκρουσίες – ενώ οφείλει να μείνει σταθερή στις θέσεις της (ανάλυση), εάν δεν θέλει να καταλήξει στην Ουκρανία της Μεσογείου.
Σε κάθε περίπτωση, είναι κρίμα να μην χρησιμοποιεί σωστά η Ελλάδα τα πολλαπλά διαπραγματευτικά χαρτιά που έχει στη διάθεση της – όπως φάνηκε από τη ραγδαία αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας (γράφημα), σαν αποτέλεσμα των συζητήσεων περί εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά λέγεται, η Ευρωζώνη είναι μία χάρτινη πυραμίδα – η οποία θα καταρρεύσει απότομα και ξαφνικά, όταν μία χώρα επιχειρήσει ή υποχρεωθεί να αποβιβαστεί.
.
.
Περαιτέρω, στο θέμα της Ουκρανίας, οι δύο ηγέτες φάνηκαν εντελώς ανασφαλείς, επιμένοντας στο μεγάλο ψέμα – σύμφωνα με το οποίο η Δύση πρέπει να είναι σκληρή απέναντι στη Ρωσία, εάν δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο την ειρήνη στην Ευρώπη.
Η δήλωση τους αυτή είναι όμως εντελώς αντίθετη με τις ενέργειες τους, οι οποίες ουσιαστικά προκαλούν τη Ρωσία να ενεργήσει στρατιωτικά – ειδικά μετά τις επεμβάσεις τους στα εσωτερικά ζητήματα της Ουκρανίας, τις κυρώσεις που επέβαλλαν στη Ρωσία, τη χειραγώγηση των τιμών της ενέργειας, καθώς επίσης την περικύκλωση της από το ΝΑΤΟ.
Κλείνοντας, ελπίζουμε να βρεθεί γρήγορα λύση στο θέμα της Ουκρανίας, έτσι ώστε να πάψει να αποτελεί τη διελκυστίνδα των Η.Π.Α. με τη Ρωσία – επίσης στο θέμα της Ελλάδας, πριν οδηγηθεί στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Η επιμήκυνση πάντως του χρόνου αποπληρωμής των χρεών, την οποία επέλεξε δυστυχώς και η σημερινή κυβέρνηση, απλά θα μετατρέψει τους Έλληνες σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές – ενώ την Ελλάδα σε μία αποικία χρέους της Γερμανίας.
