Η γεωπολιτική και γεωστρατηγική αξία τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου είναι πραγματικά ανεκτίμητη. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο των «μεγάλων δυνάμεων» στις οποίες προστίθενται κατά καιρούς διάφορες ονειροπαρμένες ή μικρομέγαλες «δυνάμεις» από βορά και ανατολή.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Η Ελλάδα με την μαρτυρική Κύπρο συμπληρώνουν την τελευταία νοητή γραμμή του ιδιότυπου και επικίνδυνου «Τρίγωνου των Βερμούδων» της περιοχής μας. Βρίσκονται μπροστά σε τεράστιους γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς κινδύνους που συμπληρώνονται από την αδιαλλαξία μιας νέο-οθωμανικής Τουρκίας η οποία με έντονα επιθετική διπλωματία δημιουργεί μεθοδικά ένα επικίνδυνο «μουσουλμανικό τόξο» στα βόρεια σύνορα μας με ανάλογη, επιθετική διπλωματία Αλβανίας, Σκοπίων με την ιδιότυπη «ανοχή» της Βουλγαρίας, αξιοποιεί πλήρως την αμυντική διπλωματία που ακολουθούν υποχρεωτικά, για λόγους «ειδικών συνθηκών», Ελλάδα & Κύπρος. Ας πάρουμε όμως, όσο πιο συνοπτικά γίνεται, τα πράγματα με την σειρά:
.
.
Γεωπολιτική και στρατηγική αξία Ελλάδας / Κύπρου
Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε προνομιακό σημείο ενός παγκόσμιου γεωπολιτικού ναρκοπέδιου που χαρακτηρίζεται από ένα πολύπλοκο, πολυεπίπεδο και αόρατο πλέγμα το οποίο γίνεται ευρύτερα γνωστό στην κοινή γνώμη πολλά χρόνια αργότερα. Στα θεμέλια του τοπίου αυτού βρίσκεται ο παγκόσμιος ανταγωνισμός γιγαντιαίων αντιμαχόμενων συμφερόντων (ΗΠΑ-Βρετανία, Ρωσία, Κίνα, Ε.Ε.) με συνεχείς προσπάθειες απόκτησης οικονομικής και στρατιωτικής επιρροής. Μέσα στα πλαίσια αυτά, ας δούμε τα πιο απλά, χαρακτηριστικά σημεία που είναι πλέον ορατά στις μέρες μας:
Οι ΗΠΑ με την Βρετανία προσπαθούν μέσα από το κράτος του Ισραήλ να ελέγξουν στοιχειωδώς την ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής με βασικούς στόχους την επιβολή ελέγχου στην «ευρύτερη Μέση Ανατολή» καθώς και την καθιέρωση του δολαρίου ως ενιαίου νομίσματος στην αγορά του φυσικού αερίου όπως ακριβώς και στην αγορά του πετρελαίου. Μέσα στα πλαίσια αυτά εντάσσονται οι «αναταράξεις» σε Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο, Αίγυπτο και οι συνεχείς απειλές εναντίον της Περσίας.
Η δημιουργία όμως, ο εξοπλισμός και η χρηματοδότηση των «μαχητών του Αλλάχ» για την εξυπηρέτηση των σχεδίων τους εκτροχιάστηκε και βρίσκεται εκτός κάθε ελέγχου, αν και τα λάφυρα του λαθραίου πετρελαίου των τζιχαντιστών φαίνεται πως συνεχίζουν ακόμα να «εξαργυρώνονται» από την Τουρκία και το Ισραήλ. Η τρέχουσα συστράτευση ανόμοιων «συμμάχων» για την αντιμετώπιση του εκτός ελέγχου Ισλαμικού Χαλιφάτου σε Ιράκ και Συρία (ΗΠΑ, Βρετανία, Ιράν, Κουρδιστάν, Συρία, Σ. Αραβία, Η.Α.Ε. και –στα λόγια- Τουρκία) είναι βέβαιο πως έχει σύντομη ημερομηνία λήξης.
Στην Ευρώπη, οι ΗΠΑ αφού στήριξαν την Γερμανία ώστε να καταστεί κυρίαρχη δύναμη μέσα στην Ε.Ε. τώρα την χρησιμοποιούν –μεταξύ άλλων- σαν μέσον απομόνωσης της Ρωσίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οργανωμένη κρίση της Ουκρανίας που οδήγησε την Ρωσία σε δράση προκειμένου να αποκαταστήσει την στοιχειώδη επαφή της με την Μεσόγειο, θυμίζει την οργανωμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στα Βαλκάνια με πρωταγωνιστικό ρόλο της Γερμανίας την δεκαετία του 1990 καθώς και την μεθόδευση ίδρυσης πολλών ανεξάρτητων κρατών με την ταυτόχρονη διάλυση της Ένωσης των 15 Σοβιετικών Δημοκρατιών το 1991, παρά την διαφωνία των 9 από αυτές όπως καταγράφτηκε σε σχετικό δημοψήφισμα της 17/3/1991! Επί πλέον, η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρείται αυτονόητο και πειθήνιο όργανο των Αμερικανικών σχεδιασμών αφού είναι δεδομένες οι βλέψεις της να καταστεί παγκόσμια δύναμη με την αντίστοιχη επιρροή.
Στην Νοτιοανατολική Ασία η αυξανόμενη δύναμη της Κίνας αποτελεί σημαντική προτεραιότητα για τις ΗΠΑ. Το διεθνές κύρος, η οικονομική δύναμη (το 2013 η ετήσια μεγέθυνση του ΑΕΠ της Κίνας κατά 630 δις δολάρια ξεπερνά το αντίστοιχο των ΗΠΑ και της Ε.Ε. μαζί που ανέρχεται σε 580 δις δολάρια) καθώς και η αυξανόμενη στρατιωτική ισχύς της Κίνας, σε συνδυασμό με την στρατηγική συμμαχία Κίνας-Ρωσίας, αποτελούν πραγματική απειλή στην παντοδυναμία των ΗΠΑ. Επί πλέον, η Κίνα, με βασικό τροφοδότη ενέργειας την Περσία (άλλος ένας από τους στόχους των ΗΠΑ) διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα της τάξεως των 3,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τα οποία το 60% περίπου είναι…. κρατικά χρεόγραφα των ΗΠΑ! Και στον τομέα αυτό, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρείται αυτονόητη και δεδομένη η συγκυριακή ταύτιση των συμφερόντων Ρωσίας – Κίνας, αφού η Κίνα συνορεύει με τα τεράστια, υπερ-πολύτιμα ενεργειακά αποθέματα της Σιβηρίας, με όποιους «πειρασμούς» αυτό συνεπάγεται.
Μέσα σε αυτό το πολύπλοκο, πολυεπίπεδο και δύσκολα ορατό πλέγμα γιγαντιαίων συμφερόντων, η Ελλάδα και η Κύπρος προβάλλουν σαν καταλυτικές δυνάμεις ικανές να προσφέρουν στην Ευρώπη φτηνή και ασφαλή ενέργεια από τα πλούσια αποθέματα που κρύβουν, συμπληρώνοντας τις μεγάλες ενεργειακές δυνατότητες του Ισραήλ, του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου.
Επί πλέον η Κύπρος προβάλλει σαν ιδανικός ενεργειακός κόμβος και με τις κατάλληλες επενδύσεις μπορεί να μεταφέρει ενέργεια στις αγορές της Βόρειας Αφρικής, της Νότιας Ασίας και μέσω της Ελλάδος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι άριστες σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον Αραβικό κόσμο, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ρωσία, το Ισραήλ και τις ΗΠΑ αποτελούν σπάνια και πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα. Ένας πιθανός Κυπριακός ενεργειακός κόμβος θα διοχέτευε ενέργεια και από αντιμαχόμενους αντιπάλους (Ισραήλ, Λίβανο, Παλαιστίνη, Αίγυπτο) μετατρέποντας τους σε έμμεσους «συνεργάτες» για την αξιοποίηση των ενεργειακών τους αποθεμάτων. Επί πλέον, η αξιολόγηση πως «η Κύπρος αποτελεί εταίρο-κλειδί» (Αμερικανός Αντιπρόεδρος Τζό Μπαίντεν, Μάρτιος 2014) και η εγκατάσταση στην Κύπρο περιφερειακών διευθύνσεων από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς κολοσσούς του πλανήτη (Halliburton και Schlumberger) αποτελούν ασφαλείς ενδείξεις για την αξιοπιστία του σεναρίου αυτού. Ήδη η Κύπρος αποφάσισε να δημιουργήσει (Ιούλιος 2014) ένα Συμβούλιο Γεωστρατηγικών Μελετών με σκοπό την επεξεργασία θέσεων για το Κυπριακό βασισμένων στα δεδομένα που προκύπτουν.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ατλαντικής Συμμαχίας, αποτελεί παραδοσιακό σύμμαχο των Αράβων – αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ 44 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του και αντάλλαξε επισκέψεις σε επίπεδο πρωθυπουργών μόλις το 2010, εξήντα δύο χρόνια μετά την ίδρυση του! Οι επικίνδυνες νέο-οθωμανικές πρακτικές της Τουρκίας καθώς και η ανάγκη ασφαλούς αξιοποίησης των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής, οδήγησαν το Ισραήλ και την Ελλάδα σε στενότερες σχέσεις συνεργασίας από το 2008 με την ενεργοποίηση μιας ανενεργούς «συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας» που είχε υπογραφεί από το 1994.
Η Ελλάδα, με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρόσφερε στην Ε.Ε. και μια μεγάλη «προίκα»: Η Ελλάδα αποτελεί κυρίαρχη δύναμη στην Ευρωπαϊκή ναυτιλιακή βιομηχανία με τα υπό ελληνική σημαία και τα ελληνικών συμφερόντων πλοία, ενώ στο υπέδαφος της υπάρχουν μερικά από τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της Ευρώπης καθώς και πλούσιος ορυκτός πλούτος (από ουράνιο, χρυσό, ασήμι, νικέλιο, χρώμιο, βωξίτες, μέχρι λευκόλιθο, μαγγάνιο, μόλυβδο, σιδεροπυρίτη κ.α.).
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
