Η πρόσφατη αναφορά στα κόκκινα, στα μη εξυπηρετούμενα δηλαδή δάνεια της Κύπρου, τα οποία συνεχίζουν να αυξάνονται μήνα με το μήνα (γράφημα) είναι αρκετή για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος – αφού σε μία ανάλογη θέση θα βρίσκεται η Ελλάδα, καθώς επίσης πολλές άλλες χώρες της ΕΕ.
.
Κύπρος – η εξέλιξη του ποσοστού των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
.
‘Όπως φαίνεται από το γράφημα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των κυπριακών τραπεζών πλησιάζουν το τρομακτικό ποσοστό του 50% των συνολικών – γεγονός που σημαίνει πως ο ένας στους δύο οφειλέτες δεν πληρώνει, καθώς επίσης πως οι τράπεζες του νησιού είναι στην πραγματικότητα χρεοκοπημένες.
Η επιδιωκόμενη τραπεζική ένωση βέβαια θα έσωζε πιθανότατα το χρηματοπιστωτικό σύστημα – σε καμία περίπτωση όμως την Ευρωζώνη, η μοναδική λύση της οποίας είναι η πολιτική ένωση. Εναλλακτικά, η ελεγχόμενη επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην αφετηρία – στην «προ ευρώ εποχή» δηλαδή (ανάλυση), με ευρείες διαγραφές, καθώς επίσης με αναδιαρθρώσεις χρεών.
.
Τα επιτόκια δανεισμού
Ένας ακόμη παράγοντας κινδύνου κατάρρευσης της Ευρωζώνης, είναι αναμφίβολα τα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων της πραγματικής οικονομίας – παρά το ότι οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, «θριαμβολογούν» για την πτώση των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου (ομόλογα).
Προφανώς δεν κατανοούν πως, αφενός μεν τα πραγματικά επιτόκια (αφαιρουμένου του πληθωρισμού) είναι τεράστια, λόγω του αποπληθωρισμού, αφετέρου πως η «συγκράτηση» τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ΕΚΤ.
Ειδικά η Ελλάδα, το εμπορικό έλλειμμα της οποίας συνεχίζει να αυξάνεται, λόγω της κατακόρυφης μείωσης των εξαγωγών της (γεγονός που σημαίνει πως η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης απέτυχε παταγωδώς), δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να θριαμβολογεί – ενώ, ακόμη και αν επιτύχει τον περιορισμό των δημοσίων χρεών της, απευθυνόμενη στο κλαμπ του Παρισιού (άρθρο), ή μία αναπτυξιακή βοήθεια εκ μέρους της Γερμανίας, όπως ανακοινώνεται, δεν πρόκειται να ξεφύγει από το τέλμα.
Στο θέμα των επιτοκίων τώρα, το πραγματικό δανειακό κόστος των επιχειρήσεων του Νότου έχει αυξηθεί κατακόρυφα – γεγονός που σημαίνει πως από την πολιτική της ΕΚΤ ωφελούνται μόνο τα κράτη και οι τράπεζες. Αυτό είναι το συμπέρασμα της πρόσφατης έκθεσης του ΔΝΤ (πηγή), από την οποία προέρχεται το γράφημα που ακολουθεί (με κόκκινο η Ισπανία, με πορτοκαλί η Ιταλία και με μπλε η Γερμανία).
.
Κόστος δανεισμού για Ισπανία (κόκκινο), Ιταλία (κίτρινο), Γερμανία (μπλε), για δάνεια κάτω του 1 εκ. Ευρώ και με διάστημα αποπληρωμής από 1-5 έτη.
.
Εκτός των επιτοκίων βέβαια, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας υποφέρουν επίσης από τη δύσκολη πρόσβαση τους σε δανειακά κεφάλαια – μεταξύ άλλων, λόγω της αύξησης των τραπεζικών επισφαλειών.
Ειδικά στην Ισπανία και στην Ιταλία, το 20% των αιτουμένων δανείων το πρώτο εξάμηνο του 2014 δεν εγκρίθηκαν – γεγονός που, σε συνδυασμό με το ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία κατέχουν το 80% των θέσεων εργασίας, καθώς επίσης το 70% του ακαθάριστού προϊόντος, αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.
Στα πλαίσια αυτά, η ακριβώς αντίθετη κατάσταση των γερμανικών επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν εύκολη πρόσβαση στο δανεισμό τους, με πολύ χαμηλότερα επιτόκια, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως αφενός μεν οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες συνεχίζουν να κλιμακώνονται, αφετέρου πως ο ανταγωνισμός εκ μέρους των επιχειρήσεων της Γερμανίας είναι ουσιαστικά αθέμιτος – με εξαιρετικά επώδυνα αποτελέσματα για τα εμπορικά ισοζύγια των υπολοίπων κρατών της ζώνης του ευρώ.
.
