.
Το 2005 το κράτος του Ισραήλ έκανε μια σοβαρή προσπάθεια ειρηνικής προόδου στην κατεύθυνση της δημιουργίας Παλαιστινιακού κράτους, με την μονομερή απόφαση αποχώρησης από την λωρίδα της Γάζας συμπεριλαμβανομένης της βίαιης εκδίωξης Εβραίων εποίκων, η οποία όμως πολύ γρήγορα σκόρπισε στους πέντε ανέμους: Το 2006 η σιιτική οργάνωση Χεζμπολά του Λιβάνου άρχισε να δημιουργεί σειρά επεισοδίων στα σύνορα Ισραήλ – Λιβάνου προσφέροντας θαυμάσια αφορμή στα πιο ακραία στοιχεία των Ισραηλινών να επιβάλλουν μια βίαιη αντίδραση που βούτηξε στο αίμα ολόκληρο τον Λίβανο (νεκροί 1082 Λιβανέζοι από τους οποίους το ένα τρίτο παιδιά, 144 Ισραηλινοί στρατιώτες και 500 μέλη της Χεσμπολάχ -100 κατά τους άραβες).
.
Ο χάρτης της περιοχής όπως βρίσκεται διαμορφωμένος από το έτος 2012
.
Την ίδια χρονιά (2006) ξέσπασε εμφύλιος Παλαιστινιακός πόλεμος όταν η Χαμάς (υποστηρίζει την καταστροφή του Ισραήλ και την δημιουργία Ισλαμικού Παλαιστινιακού κράτους) αναδείχτηκε νικήτρια σε (δημοκρατικές) εκλογές, αλλά η νίκη της δεν αναγνωρίστηκε όχι μόνο από τους αντιπάλους της (Φατάχ), αλλά και από την Διεθνή κοινότητα και το Ισραήλ. Το ολέθριο αποτέλεσμα του εμφύλιου των Παλαιστινίων, ήταν ο νέος διαχωρισμός της Παλαιστίνης (έλεγχος της λωρίδας της Γάζας από την Χαμάς και της Δυτικής Όχθης από την Παλαιστινιακή Αρχή που υποστηρίζεται από την Φατάχ).
Τον Δεκέμβριο του 2008, ένας νέος κύκλος αίματος ξεκίνησε στην Παλαιστίνη: Η Χαμάς από την λωρίδα της Γάζας, εξαπέλυσε αυτοσχέδιες οβίδες προς την γειτονική Ισραηλινή πόλη Σντερότ προκαλώντας πανικό (αναφέρθηκαν 1 νεκρός και μικρές υλικές ζημιές). Το Ισραήλ αντέδρασε για μια ακόμα φορά με τρόπο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία πως θα ανταποδώσει την προοπτική εξόντωσης του από την Χαμάς: Δεκάδες υπερσύγχρονοι πύραυλοι τραυμάτισαν χιλιάδες Παλαιστίνιους και σκότωσαν 1.400, μεταξύ των οποίων άμαχοι πολίτες, γυναίκες και παιδιά. Ταυτόχρονα η λωρίδα της Γάζας απομονώθηκε και αποκλείστηκε από φαγητό, νερό και στοιχειώδη υγιεινή.
Οι οργισμένες όμως αντιδράσεις δεν περιορίστηκαν την φορά αυτή στον Αραβικό κόσμο. Επεκτάθηκαν στην διεθνή κοινότητα αλλά και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ με σημαντικές «παράπλευρες απώλειες» (Αναζωπύρωση αντιδικιών με όλες τις ισλαμικές χώρες, αντιδράσεις από την Λατινική Αμερική και διακοπή διπλωματικών σχέσεων με την Βενεζουέλα).
Ο αποκλεισμός της Γάζας και των Παλαιστινίων που «προτίμησαν» την Χαμάς είναι απόλυτος. Οι προσπάθειες αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας εμποδίζονται είτε με διπλωματικά, είτε με βίαια μέσα.
Στο τέλος Μαΐου 2010 έξη πλοία με ανθρωπιστική βοήθεια προς την αποκλεισμένη Γάζα κατελήφθησαν από τους Ισραηλινούς μέσα σε λουτρό αίματος (10 νεκροί, 60 τραυματίες) με μια επιχείρηση που χαρακτηρίστηκε πειρατεία σε διεθνή ύδατα και προκάλεσε οξύτατη κρίση στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας (οι 9 νεκροί της Ισραηλινής επιχείρησης ήταν Τούρκοι), διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με την Μαυριτανία και ματαίωση ζωτικών για το Ισραήλ στρατιωτικών ασκήσεων με την Ελλάδα.
Το 2014 (8 Ιουλίου) στην αποκλεισμένη από ξηρά και θάλασσα Λωρίδα της Γάζας ξέσπασε νέα αιματηρή τραγωδία (σύμφωνα με το Παλαιστινιακό Υπουργείο Υγείας, μέχρι τις 8 Αυγούστου 2014, 1.890 νεκροί, ανάμεσα τους 430 παιδιά και έφηβοι, ενώ σύμφωνα με τη Unicef, το 73% των θυμάτων είναι άμαχοι) με το Ισραήλ να κατηγορεί την Χαμάς για επιθέσεις με ρουκέτες από πυκνοκατοικημένες περιοχές της Γάζας χρησιμοποιώντας σαν «ασπίδα» άμαχους και τους Παλαιστίνιους να απαντούν πως πρόκειται για μια απόλυτα φυσιολογική αντίσταση απέναντι σε ένα κατακτητή του λαού και των εδαφών της Παλαιστίνης.
Το σύγχρονο Ισραήλ των 7,5 εκ. κατοίκων (20% του πληθυσμού είναι Άραβες Εβραίοι, πολλοί από τους οποίους μουσουλμάνοι) θυμίζει λίγο Βαβυλωνία: 2 επίσημες γλώσσες (Εβραϊκή, Αραβική) και πολλές άλλες γλώσσες που μιλούν οι παλινοστούντες Εβραίοι της διασποράς – από Ρωσικά ή Ρουμάνικα μέχρι Αχμαρικά.
Στις τελευταίες εκλογές (Ιανουάριος 2013) έλαβαν μέρος 32 (τριάντα δύο) κόμματα με το πρώτο κόμμα (Λικούντ) να συγκεντρώνει 23,32% με 884.631 ψήφους, το δεύτερο (Υπάρχει Μέλλον) 14,32% με 543.280 ψήφους και το τελευταίο (Moreshet Avot) 0,01% με 451 ψήφους.
Το ισχύον σύστημα της απλής αναλογικής επιβάλλει πολυκομματικές κυβερνήσεις και στην σημερινή κυβέρνηση του Βενιαμίν Νετανιάχου συμμετέχουν 4 συνολικά κόμματα (εκτός από το πρώτο Λικούντ, το πρωτοεμφανιζόμενο Υπάρχει Μέλλον με αρχηγό ένα πρώην αστέρα της τηλεόρασης, το ακροδεξιό κόμμα Εβραϊκή Εστία και το Χατνουάχ της πρώην υπουργού Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι).
Επίσημα, η πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι η Ιερουσαλήμ, αλλά πολλές διπλωματικές αποστολές (μεταξύ των οποίων εκείνες των ΗΠΑ και της Ελλάδος) βρίσκονται στο Τελ-Αβίβ μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με το καθεστώς που θα ισχύσει για την Ιερουσαλήμ (εκτός συνόρων – Διεθνής Πόλη).
.
.
Συμπέρασμα: Το σημερινό κράτος του Ισραήλ αντιμετωπίζει ολοένα και εντονότερα το αίσθημα της ανασφάλειας το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Αδίστακτοι και μανιακοί τζιχαντιστές που έχουν σαν στόχο κάθε άνθρωπο που δεν συμφωνεί με την δική τους θρησκεία ή τον φρικτό επί γης «παράδεισο» που ονειρεύονται, ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια γύρω του με τον πολιτισμένο κόσμο να μην συνειδητοποιεί (ως συνήθως) τον μεγάλο κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Επί πλέον η μέχρι πρότινος σύμμαχος του Ισραήλ Τουρκία όχι μόνο υποστηρίζει απροκάλυπτα τους πιο ακραίους ισλαμιστές (ISIS) αλλά ακολουθεί και εμπρηστική ρητορική εναντίον του Ισραήλ «ξεχνώντας» ότι έκανε ή εξακολουθεί να κάνει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα στην κατεχόμενη Κύπρο (εισβολή, μαζικούς εποικισμούς, δολοφονίες, στρατιωτική κατοχή, καταστροφή εκκλησιών, περιφρόνηση αποφάσεων ΟΗΕ) υπό τα απαθή βλέμματα της πολιτισμένης Δύσης χωρίς την παραμικρή διάθεση να εφαρμόσει η ίδια αυτά για τα οποία με μεγάλη θρασύτητα κατηγορεί τους άλλους, χωρίς να την ενδιαφέρει τι θα γινόταν αν οι Ελληνοκύπριοι εξαπέλυαν ξαφνικά ρουκέτες εναντίον των κατεχομένων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Το σημερινό κράτος του Ισραήλ θεωρεί πως οι γειτονικές του χώρες δεν πρόκειται να αποδεχτούν με ειλικρίνεια την συνύπαρξή τους και για τον λόγο αυτό έχει δημιουργήσει μια τερατώδη πολεμική μηχανή την οποία επιδεικνύει σε κάθε αφορμή, με ενέργειες όμως που διαιωνίζουν το μίσος δημιουργώντας ολόκληρες γενιές νέων «μαχητών της ελευθερίας» οι οποίοι βλέπουν την Παλαιστίνη να βρίσκεται υπό την κατοχή ή τον ασφυκτικό έλεγχο του Ισραήλ, παρά τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών «για ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους» που χρονολογούνται από το έτος 1948.
Η ειρηνική συνύπαρξη (με την αναγνώριση του Ισραήλ) που έχουν ήδη αποδεχτεί η Αίγυπτος και η Ιορδανία καθώς και η «ανοχή» που επιδεικνύουν οι μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα απέναντι στο Ισραήλ, δεν είναι αρκετά ώστε να εξασφαλιστεί μια διαρκής ειρήνη.
Σήμερα, ο επί δεκαετίες εποικισμός κατεχομένων εδαφών της Παλαιστίνης συρρίκνωσε το μελλοντικό Παλαιστινιακό κράτος σε ασφυκτικά περιορισμένο χώρο ο οποίος φαίνεται αδύνατο να γίνει αποδεκτός σε ένα μελλοντικό συμβιβασμό.
Συνεπώς, η δημιουργία ενός αξιοπρεπούς Παλαιστινιακού κράτους με την περιθωριοποίηση των εξτρεμιστών και στις δύο πλευρές (η μία ζητάει την ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους του Ισραήλ και η άλλη ζητάει την κατάκτηση όλων ανεξαιρέτως των εδαφών της Παλαιστίνης με πλήρη κυριαρχία του Ισραήλ) αποτελεί την μόνη μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση, η οποία είναι βέβαιο πως κάποτε θα καταστεί μονόδρομος.
******
Η τριλογία «Το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας!»
ΙΣΡΑΗΛ: (Μέρος Α) , ΤΟΥΡΚΙΑ: (Μέρος Β) , ΕΛΛΑΔΑ/ΚΥΠΡΟΣ: (Μέρος Γ)
******
