Το 80% των ενυπόθηκων δανείων είναι εγγυημένα από το δημόσιο – οπότε, εάν οι πολίτες δεν πληρώνουν τις δόσεις τους, τότε είναι υποχρεωμένο το κράτος να τις αναλαμβάνει: μία πραγματική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της οικονομίας της χώρας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης προσβάλλονται από μία οικονομική ασθένεια, η οποία θυμίζει, από ορισμένες πλευρές της, αυτήν της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του ’80 – ενώ από άλλες την Ιαπωνία μετά το 1990. Δύο «περιοχές» δηλαδή, οι οποίες ποτέ δεν συνήλθαν, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει.
Ακόμη λοιπόν και αν δεν υπήρχε η σύγκρουση με τη Ρωσία, αρχικά μέσω των οικονομικών κυρώσεων (οι οποίες αδυνατίζουν κυρίως το κράτος που «τρέφεται» από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, κυριολεκτικά από τις «σάρκες των εταίρων» της, τη Γερμανία), η κατάσταση δεν θα ήταν καθόλου καλύτερη – ενώ τα αποτελέσματα της ρωσικής κρίσης, όσον αφορά την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, θα εμφανιστούν στο πραγματικό τους μέγεθος, όταν εισέλθουμε στο χειμώνα.
Το μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης είναι βέβαια οι ισχυρότερες οικονομίες της – με την βυθισμένη στην ύφεση Ιταλία στα πρόθυρα της κατάρρευσης, με την Ισπανία να αδυνατεί να ξεφύγει από την παγίδα του ιδιωτικού χρέους, καθώς επίσης με τη Γαλλία να ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται, μεταξύ άλλων, από το γράφημα που ακολουθεί.
.
Γαλλία – η εξέλιξη στις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων (καφέ) σε σύγκριση με τη συνεχής μείωση στα κέρδη τους (μπλε).
.
Όπως φαίνεται καθαρά, ο αριθμός των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων αυξάνεται συνεχώς μετά το 2007 (καφέ καμπύλη), ενώ τα κέρδη των υπολοίπων περιορίζοντα σταθερά (μπλε καμπύλη). Με βάση τα συγκεκριμένα στοιχεία, αλλά και με πολλά άλλα, η Γαλλία οδηγείται προς την ολοκληρωτική της κατάρρευση – η οποία θα συνοδευθεί σύντομα από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, ενώ δεν αποκλείεται να επιταχύνει το τέλος της Ευρωζώνης.
.
Η Ολλανδική τραγωδία
Η Ολλανδία αντιμετωπίζει με τη σειρά της τεράστια προβλήματα – ειδικά στον τομέα της ακίνητης περιουσίας, όπως έχουμε αναφέρει ήδη από το 2012. Αναλυτικότερα, στα τέλη του 2000 το συνολικό χρέος των νοικοκυριών της ήταν της τάξης των 440 δις € – φτάνοντας μερικά χρόνια αργότερα, τέλη του 2008, στα 770 δις €.
Η μέση ετήσια αύξηση του συγκεκριμένου χρέους υπολογίζεται στο 7% – ενώ η σχέση του με το ΑΕΠ της χώρας εκτοξεύτηκε στο 121%. Για σύγκριση, στη Γερμανία την ίδια χρονική περίοδο αντιστοιχούσε στο 62% του ΑΕΠ – ενώ στην Ελλάδα ήταν σχετικά ανάλογα χαμηλό. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνεται η εξέλιξη του χρέους των ολλανδικών νοικοκυριών, με αφετηρία το 2001 (πηγή: Στατιστική υπηρεσία της Ολλανδίας).
.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη του χρέους των νοικοκυριών της Ολλανδίας
| Έτος |
Χρέος των νοικοκυριών σε δις € |
| 2001 |
474.473 |
| 2003 |
562.196 |
| 2005 |
647.426 |
| 2007 |
720.934 |
| 2009 |
796.546 |
| 2011 |
824.508 |
| 2013 |
821.549 |
| 2014 |
823.109 |
.
Σε γενικές γραμμές τώρα, τα προβλήματα της Ολλανδίας είναι η αύξηση της ανεργίας, καθώς επίσης οι κλιμακούμενες επισφάλειες των τραπεζών της, σε συνδυασμό με το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων – οι τιμές των οποίων είχαν ακολουθήσει έντονα ανοδική πορεία μετά το 2001, όπου, σύμφωνα με το νέο τότε νόμο, οι Ολλανδοί επιτρεπόταν να εκπίπτουν από τις φορολογικές τους δηλώσεις, τους τόκους από τις υποθήκες.
Η αφαίρεση των τόκων από τη φορολογία, η οποία εκείνη την εποχή είχε υιοθετηθεί με στόχο την πιστωτική διευκόλυνση για την ανέγερση νέων κατοικιών, λειτούργησε τελικά ως κίνητρο για τη δημιουργία συνεχώς αυξανομένων χρεών – εκ μέρους των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.
Ειδικότερα, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες (Η.Π.Α., Ιρλανδία, Ισπανία), οι Ολλανδοί δεν δανείζονταν μόνο για να αγοράζουν δική τους κατοικία. Χρεώνονταν επίσης για να καταναλώνουν με τα δανεικά χρήματα, τα οποία αποκτούσαν με εγγύηση τα σπίτια τους – έτσι ώστε να επωφελούνται από τις κρατικές επιδοτήσεις (φοροαπαλλαγές) ακόμη και εκείνοι, οι οποίοι είχαν ήδη δική τους κατοικία.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
