Αυτοί που θα επιβαρυνθούν από τις ριζικές διαγραφές χρεών που προτείνονται, θα είναι οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα επενδυτικά κεφάλαια, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οι καταθέσεις, καθώς επίσης οι υπόλοιπες μορφές αποταμίευσης
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Ο απώτερος στόχος του «Ταμείου» στην Ευρώπη, στην οποία εισέβαλλε με τη βοήθεια του ελληνικού Δούρειου Ίππου, ενδεχομένως με συνεργό του τη γερμανίδα καγκελάριο (σενάριο), ήταν και είναι οι τραπεζικές καταθέσεις – ενώ προσπαθεί δήθεν να συμβουλεύσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όσον αφορά την καταπολέμηση της υπερχρέωσης, όταν η πατρίδα του, οι Η.Π.Α., είναι πλέον η αναμφισβήτητη υπερδύναμη του χρέους (άρθρο).
Πρόσφατα λοιπόν κατέθεσε ακόμη ένα σχέδιο, το οποίο προβλέπει διαγραφές χρεών των υπερχρεωμένων κρατών, χωρίς συμβιβασμούς και με αποτελεσματικότερο τρόπο – όταν μερικούς μήνες πριν είχε προτείνει τη δήμευση καταθέσεων, καθώς επίσης άλλων περιουσιακών στοιχείων (γράφημα που ακολουθεί), μίας τάξης μεγέθους του 10% (άρθρο).
.
Η πρόταση του ΔΝΤ για δήμευση καταθέσεων στην Ευρώπη – Το πιθανό ποσοστό του κουρέματος (Levy), οι συνολικές καταθέσεις ανά χώρα (1η στήλη, total) και το ποσό του κουρέματος ανά ποσοστό κουρέματος (Tax Revenue, total)
.
Σύμφωνα με το καινούργιο σχέδιο, αυτοί που θα επιβαρυνθούν κυρίως στην Ευρώπη από τις προτεινόμενες ριζικές διαγραφές χρεών, θα είναι οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα επενδυτικά κεφάλαια, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, καθώς επίσης οι υπόλοιπες μορφές αποταμίευσης, με στόχο την εξασφάλιση των γηρατειών – γεγονός που σημαίνει, με τους σημερινούς ποδοσφαιρικούς όρους ότι, δείχνει την «κίτρινη κάρτα» στους καταθέτες.
Περαιτέρω, περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος έχει επενδύσει σε κρατικά ομόλογα, θα «απαλλοτριωθεί» – ένα προσχέδιο που τεκμηριώνει το πόσο επικίνδυνη είναι πλέον η αγορά κρατικών ομολόγων (IMF Working Paper).
Με δεδομένο βέβαια το ότι, κανένας Πολίτης δεν γνωρίζει που είναι επενδυμένα τα χρήματα του ασφαλιστικού ταμείου του, οι καταθέσεις του στις τράπεζες ή τα αμοιβαία του κεφάλαια, θα είναι αδύνατον να αποφύγει την επιβάρυνση του με τα χρέη της χώρας του ή άλλων χωρών.
Αυτό που βέβαια όλοι γνωρίζουμε είναι το ότι, οι πάντες έχουν επενδύσει σε κρατικά ομόλογα, επειδή θεωρούταν ανέκαθεν σίγουρα και εγγυημένα, παρά τις χαμηλές αποδόσεις τους – ένας μύθος που κατέρρευσε όταν χρεοκόπησε η Ελλάδα. Κάτι ανάλογο συνέβη και με τις καταθέσεις, όταν αποφασίσθηκε η δήμευση τους στην Κύπρο – όπου «απαλλοτριώθηκαν» παράλληλα οι μέτοχοι των τραπεζών, μετά το στυγνό εκβιασμό της (ανάλυση).
Το παράδοξο στο σχέδιο του ΔΝΤ, τουλάχιστον για όλους αυτούς που έχουν την ψευδαίσθηση ότι ζουν σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο σέβεται ακόμη την ιδιοκτησία (όσον αφορά τη μεσαία τάξη βέβαια, επειδή η ανώτατη συνεχίζει να προστατεύεται), είναι το ότι, θέτει ως προϋπόθεση για την παροχή δανείων εκ μέρους του ή εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, τη διαγραφή (haircut) των απαιτήσεων των ιδιωτών πιστωτών – τη δήμευση επομένως των περιουσιακών τους στοιχείων.
Στο σημείο αυτό είναι ίσως σκόπιμη η παράθεση ενός γραφήματος, το οποίο αναφέρεται στα βασικά σημεία των υφισταμένων οικονομικών θεωριών – οι οποίες βέβαια έχουν αντικατασταθεί σήμερα από το μονοπωλιακό ή τον κρατικό καπιταλισμό, με θεμέλιο την κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία είτε από την χρηματοπιστωτική ελίτ (Δύση), είτε από έναν κομματικό μηχανισμό (Κίνα).
.
Συγκρίνοντας διαφορετικές οικονομικές σχολές / θεωρίες
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
