Αν και η Ελλάδα υποφέρει τα τελευταία χρόνια από τη βαριά αυτή ασθένεια, η οποία είναι σχεδόν θανατηφόρα όταν μειώνονται ταυτόχρονα οι ονομαστικοί μισθοί και τα εισοδήματα, φαίνεται πως προσβλήθηκαν οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Σε ανάλυση του κ. Βιλιάρδου από το Μάιο του 2010, με τον τίτλο «Στασιμοπληθωρισμός, η απόλυτη συνταγή χρεοκοπίας», γράφτηκαν τα εξής:
.
“Είναι γνωστό ότι ο καπιταλισμός, τον οποίο εμείς τουλάχιστον δεν «ταυτίζουμε» με το σύστημα της ελεύθερης οικονομίας, παρομοιάζεται με ένα αεροπλάνο, το οποίο μπορεί να σταθεί στον αέρα, μόνο εάν κερδίζει συνεχώς ύψος.
Εάν δηλαδή «θελήσει» να διατηρήσει μία σταθερή πορεία, έχοντας «προσεγγίσει» τα όρια της γήινης ατμόσφαιρας, κινδυνεύει να συντριβεί, αφού δεν έχει «εφευρεθεί» ο τρόπος, με τον οποίο είναι εφικτή η οριζόντια «πτήση» του – πόσο μάλλον η ασφαλής «κάθοδος» του, σε χαμηλότερα επίπεδα.
Φυσικά, όπως συνήθως συμβαίνει, υπάρχουν κάποιες αιτίες, οι οποίες εμποδίζουν τη σταθεροποίηση του. Κατά την άποψη μας, η σημαντικότερη όλων είναι ο «εγγενής καταναγκασμός» που τον διακρίνει, ο οποίος επικεντρώνεται στη μεγιστοποίηση των «στόχων» του – είτε αυτά είναι τα κέρδη, είτε το μέγεθος των επιχειρήσεων που «κατασκευάζει». Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία όλο και μεγαλύτερων επιχειρήσεων, μέσω της απορρόφησης της μίας από την άλλη, καθώς επίσης τη μεγιστοποίηση των εσόδων, με τη βοήθεια της κερδοσκοπίας.
Τόσο ο ένας τρόπος όμως, όσο και ο άλλος, λειτουργούν εις βάρος των κρατών – κατ’ επέκταση των Πολιτών τους. Για παράδειγμα, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις μειώνουν συνεχώς, με τη βοήθεια της εκτεταμένης φοροαποφυγής, τη φορολογική βάση των κρατών την οποία, για ένα ορισμένο μόνο χρονικό διάστημα, μπορούν να «καλύψουν» οι μικρομεσαίες εταιρείες και οι μισθωτοί φορολογούμενοι.
Η «κάλυψη» αυτή, είναι το αποτέλεσμα της επιβολής υψηλότερων συντελεστών φορολόγησης στους Πολίτες, με σκοπό την εξισορρόπηση της απώλειας φόρων από τις πολυεθνικές. Το «μέτρο» αυτό όμως κάποια στιγμή παύει να αποδίδει, αφού φτάσει στα όρια της φοροδοτικής ικανότητας των Πολιτών και οδηγήσει την Οικονομία στην ύφεση – τα κράτη στην υπερχρέωση.
Περαιτέρω, στα πλαίσια της «εξελικτικής διαδικασίας» του μονοπωλιακού καπιταλισμού, «διαφθείρονται» σκόπιμα οι πολιτικές ηγεσίες, ιδίως αυτές των ασθενέστερων κρατών, με αποτέλεσμα να αυξάνονται δυσανάλογα οι δημόσιες δαπάνες. Έτσι «κυοφορείται», επιδεινούμενος γεωμετρικά, ένας «εκρηκτικός μηχανισμός», τοποθετημένος στα θεμέλια των κρατών – αφού τα διαρκώς μειούμενα έσοδα, απέναντι σε αυξημένες δαπάνες, αργά ή γρήγορα αποσταθεροποιούν εντελώς το «σύστημα».
Από την άλλη πλευρά, η κερδοσκοπία οδηγεί τις επενδύσεις στα χρηματιστήρια, όπου αναμένονται σε συντομότερο χρονικό διάστημα μεγαλύτερες αποδόσεις, από αυτές που θα προσέφεραν οι αντίστοιχες στην πραγματική οικονομία – φυσικά με ανάλογους των κερδών κινδύνους, όπως συμβαίνει πάντοτε, τόσο για τους κερδοσκόπους, όσο και για το ίδιο το «σύστημα».
Τα παραπάνω «δεδομένα», συνδυαζόμενα με τα «οικονομικά και γεωπολιτικά» στρατηγικά προγράμματα των ισχυρότερων δυνάμεων του πλανήτη, «συνθέτουν» από κοινού μία δυσδιάκριτη εικόνα, η οποία πολύ δύσκολα οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα – πόσο μάλλον αφού εμπεριέχει πολλά, διαφορετικά «μέτωπα».
Έτσι λοιπόν, οδηγηθήκαμε πρόσφατα στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία «επιδιορθώθηκε» (προφανώς δεν επιλύθηκε) από τα κράτη – όπου επέλεξαν τελικά να διασώσουν το τραπεζικό τους σύστημα, επιβαρύνοντας τους Πολίτες τους. Ήδη όμως από τότε υποθέταμε τεκμηριωμένα ότι, στην προκειμένη περίπτωση, «το αεροπλάνο είχε αγγίξει τα όρια του» – αφού δεν ακολουθούσε κανένας, ο οποίος θα μπορούσε να διασώσει τα κράτη, εάν και όταν η κρίση εξελισσόταν“.
.
Άρθρο
Όταν έγινε η παραπάνω ανάλυση, με ειδική αναφορά στο θέμα του αποπληθωρισμού που προβλέφθηκε (πράγματι η Ελλάδα βυθίστηκε αργότερα στην παγίδα του), καθώς επίσης στις μεθόδους καταπολέμησης του, είχε τονίστει ότι, η μεγαλύτερη ασθένεια όλων είναι ο στασιμοπληθωρισμός (stagflation) – ο πληθωρισμός δηλαδή που δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη αύξηση της παραγωγής, οπότε οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται, μαζί με την ανεργία, με τη μείωση των επενδύσεων (επομένως της ανάπτυξης) κοκ.
Όπως φαίνεται τώρα από τις πρώτες ενδείξεις στις Η.Π.Α., ο πληθωρισμός «ξυπνάει από το κώμα», στο οποίο είχε βυθιστεί – ενώ οι χρηματαγορές μας προειδοποιούν για την έλευση του. Μεταξύ άλλων, βασική προειδοποίηση είναι η αύξηση των τιμών του πετρελαίου, παρά το ότι οφείλεται σε κάποιο βαθμό στα γεγονότα του Ιράκ.
Επίσης η αντίστοιχη αύξηση των τιμών των τροφίμων, αν και η αιτία είναι κυρίως οι ξηρασίες στην Καλιφόρνια, στη Νότια Αμερική και στην Νοτιοανατολική Ασία – οι οποίες θα προκαλέσουν ενδεχομένως μία μεγάλη επισιτιστική κρίση (ανάλυση), με τον κίνδυνο μίας βιβλικής εισβολής στην Ευρώπη (ανάλυση).
Σε κάθε περίπτωση, ο πληθωρισμός στις Η.Π.Α. έχει ήδη ξεπεράσει επίσημα το 2%, παρά τη χειραγώγηση των στατιστικών εκ μέρους της υπερδύναμης – ενώ σε ορισμένα προϊόντα στις Η.Π.Α. η αύξηση των τιμών είναι πολύ μεγαλύτερη από το μέσο όρο, όπως φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί.
.
ΗΠΑ – Η έντονη αύξηση στις τιμές ορισμένων προϊόντων
.
Εν τούτοις η διοικητής της Fed, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ομιλίας της, προσπάθησε να διασκεδάσει τις ανησυχίες, όσον αφορά την αύξηση του πληθωρισμού. Ανέφερε λοιπόν πως η ανοδική πορεία των τιμών είναι προσωρινή, περιστασιακή – ότι προκαλεί απλά ορισμένους θορύβους. «Πολύς θόρυβος για το τίποτα», όπως θα το μεταφράζαμε στη χώρα μας.
Οι περισσότεροι όμως οικονομολόγοι θεωρούν πως κάνει μεγάλο λάθος – ότι τίποτα άλλο δεν «υποτιμάται» περισσότερο σήμερα, από τον κίνδυνο του πληθωρισμού, παρά τα τρισεκατομμύρια νέων χρημάτων, με τα οποία έχουν πλημμυρίσει οι κεντρικές τράπεζες τις αγορές. Πόσο μάλλον όταν τα βασικά επιτόκια συνεχίζουν να είναι μηδενικά, ενώ οι φούσκες στα περιουσιακά στοιχεία έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Επομένως, τόσο στις Η.Π.Α., όσο και στην Ευρώπη, θα μπορούσε να ξυπνήσει ένα παλαιό φάντασμα, το οποίο πιστεύαμε ότι έχει πεθάνει – ο στασιμοπληθωρισμός δηλαδή, κυρίως επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού δεν φαίνεται να ακολουθεί την προβλεπόμενη ανοδική πορεία.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
