Στην περιοχή διακυβεύεται το μέλλον της Ρωσίας, οι σχέσεις της με την ΕΕ, καθώς επίσης η ηγεμονία των Η.Π.Α. στον πλανήτη – ενώ ολόκληρη η Ανατολική Ευρώπη θεωρείται ως το επίκεντρο ενός νέου, εξαιρετικά καταστροφικού χρηματοπιστωτικού σεισμού
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
Με την κατάσταση στην περιοχή να θυμίζει τις ημέρες που προηγήθηκαν του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορεί παρά να απορήσει κανείς σχετικά με όλα όσα έχουν συμβεί από το Νοέμβριο του 2013 – πόσο μάλλον όταν μία νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, σύμφωνα με όλους τους διεθνείς παρατηρητές των εκλογών, εκδιώκεται από την ηγεσία της χώρας.
Ο πρόεδρος της δε (Janukowytsch), μετά από βίαιες διαμαρτυρίες, αναταραχές, διαδηλώσεις, καθώς επίσης τρομοκρατικές δολοφονίες, υποχρεώνεται από την (αυτοαποκαλούμενη) αντιπολίτευση να εγκαταλείψει τη θέση του – δραπετεύοντας κυριολεκτικά στο εξωτερικό, κατηγορούμενος ως αιμοσταγής δικτάτορας και εγκληματίας πολέμου.
Σύμφωνα με τον αρχηγό των διαδηλωτών, το «έγκλημα» του προέδρου της χώρας ήταν το ότι, δεν αποδέχθηκε μία ασαφώς διατυπωμένη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ, η οποία προσέφερε στην Ουκρανία ελάχιστα πλεονεκτήματα – προς όφελος μίας ολοκληρωμένης συμφωνίας με τη Ρωσία, η οποία θα ενίσχυε τη χώρα άμεσα με 15 δις €, ενώ θα μείωνε παράλληλα τις τιμές εισαγωγής φυσικού αερίου. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτά που προσφέρθηκαν στην Ελλάδα στις αρχές του 2009, οδηγώντας την τότε κυβέρνηση στην πτώση της, μετά από μία σειρά σκανδάλων – «προκατασκευασμένων» κατά πολλούς.
Επιστρέφοντας στην Ουκρανία, όταν η κυβέρνηση της αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση της Ρωσίας, οι Η.Π.Α. «πάτησαν το γκάζι» – με αποτέλεσμα τη σημερινή καταστροφή. Στα πλαίσια αυτά, μία τυλιγμένη σε ένα πέπλο μυστηρίου παραστρατιωτική νεοναζιστική οργάνωση, η οποία θεωρείται πως διατηρεί σχέσεις με το ΝΑΤΟ, διαδραμάτισε έναν αποφασιστικό ρόλο – όσον αφορά τις σκόπιμες επιθέσεις από ελεύθερους σκοπευτές, καθώς επίσης τις εκρήξεις βίας, οι οποίες οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης.
Η καταστροφή της χώρας από τη Δύση δεν ολοκληρώθηκε φυσικά αφού, όπως συνήθως συμβαίνει, έχει σταλθεί το ΔΝΤ – το οποίο, έναντι αυστηρών μέτρων, θα παρέχει δάνεια στην Ουκρανία, δρομολογώντας τη λεηλασία και την υποδούλωση της. Εάν δε αντιδράσει ή δεν αποδεχτεί τα «μέτρα» ως έχουν, τότε θα ακολουθήσει η γνωστή από την πρώην Γιουγκοσλαβία εισβολή του ΝΑΤΟ – εάν φυσικά παρέμενε ουδέτερη η Ρωσία, η οποία όμως δεν είναι τόσο ανόητη, για να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο, όπως έχει τεκμηριωθεί από την εισβολή της στην Κριμαία (άρθρο).
Victoria Nuland
Στο σημείο αυτό είναι ίσως σκόπιμο να εξετάσει κανείς τον τρόπο, με τον οποίο λειτούργησε η Ευρώπη – ξεκινώντας από την τηλεφωνική συνομιλία της εντεταλμένης για την Ευρώπη εκ μέρους του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών κυρίας Victoria Nuland, με τον αμερικανό πρεσβευτή στο Κίεβο. Στη συνομιλία αυτή, η οποία αποκαλύφθηκε δημόσια, η κυρία Nuland ανέφερε πως ακριβώς θα επιθυμούσε να στελεχωθεί η κυβέρνηση συνεργασίας της Ουκρανίας – ενώ, όσον αφορούσε τις προτεινόμενες από την ΕΕ λύσεις, το σχόλιο της ήταν το γνωστό «Fuck the EU».
Στη συνέχεια, μετά την αποκάλυψη της συνομιλίας δηλαδή, η ΕΕ αποφάσισε να αναλάβει μόνη της την πρωτοβουλία – με το Γερμανό υπουργό εξωτερικών να προτείνει στο Γάλλο ομόλογο του ένα από κοινού ταξίδι στο Κίεβο, με στόχο την αποκατάσταση της ειρήνης στο εσωτερικό της Ουκρανίας, πριν επιδεινωθεί ο εμφύλιος πόλεμος.
Οι δύο Ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών παρακάλεσαν τον Πολωνό ομόλογο τους να συμμετέχει στην προσπάθεια – ενώ στις συνομιλίες που ακολούθησαν στο Κίεβο, συμμετείχαν μαζί με τον πρώην πρόεδρο (Janukowytsch) και οι τρεις ηγέτες της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης ένας εκπρόσωπος της Ρωσίας.
Οι Η.Π.Α. δεν προσκλήθηκαν στις συνομιλίες – ένα γεγονός ασυνήθιστο που υποδηλώνει παράλληλα τη διάσπαση της δυτικής συμμαχίας. Σε κάθε περίπτωση, επιτεύχθηκε η συμφωνία της ΕΕ με τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του εκπροσώπου της πλειοψηφίας των διαδηλωτών – αναφορικά με τη διεξαγωγή νέων εκλογών το Δεκέμβριο, την επιστροφή στο Σύνταγμα του 2004, καθώς επίσης την απελευθέρωση της Julia Tymoschenko από τη φυλακή.
Αν και φάνηκε πως η συμφωνία θα οδηγούσε στο τέλος το πολύμηνο χάος που επικρατούσε στη χώρα, η ηρεμία διήρκεσε μόλις δώδεκα ώρες – αφού, αμέσως μετά, έγινε χαμός. Αναλυτικότερα, ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να πυροβολούν (στις 22 Φεβρουαρίου) το συγκεντρωμένο στην «Πλατεία Ανεξαρτησίας» πλήθος – με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πανικός και να υποχωρήσουν άτακτα οι αστυνομικές δυνάμεις.
.
UNA-UNSO
.
Χωρίς καμία αιτιολογία, ο εκλεκτός της Γερμανίας ηγέτης της αντιπολίτευσης (Klitschko), ο πρώην πυγμάχος που χρηματοδοτείται από γερμανικό ίδρυμα, αναίρεσε τη συμφωνία – ενώ, σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι ελεύθεροι σκοπευτές τοποθετήθηκαν από μία ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση, με το όνομα «UNA-UNSO».
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
