Ρατσισμός και ξενοφοβία;

.

“Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ελβετία δεν πρέπει να γίνει αιτία ομαδικών επικρίσεων – αντίθετα, οφείλει να προβληματίσει σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία.

Ειδικότερα, εάν η πολιτική δεν μπορέσει να δημιουργήσει ελπίδες στους Ευρωπαίους, σχετικά με τη μελλοντική οικονομική τους κατάσταση, τότε τα κόμματα που είναι εναντίον των ξένων θα αυξήσουν σημαντικά τα ποσοστά τους στις ευρωεκλογές. Εάν δε υπερισχύσουν εκείνες οι εθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες αντιστρατεύονται την ενωμένη Ευρώπη, τότε το ευρωκοινοβούλιο θα χάσει εντελώς τη νομιμοποίηση του“. 

.

Στο πρόσφατο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία, με αυξημένη συμμετοχή των Πολιτών (56%), αποφασίσθηκε με μία μικρή πλειοψηφία (50,3% ή με 19.500 ψήφους περισσότερους), η ελεγχόμενη μετανάστευση των ξένων. Αναλυτικότερα, η υποχρέωση της κυβέρνησης να φέρει ένα νομοσχέδιο εντός των επομένων τριών ετών, το οποίο να καθορίζει το μέγιστο αριθμό, καθώς επίσης τις «ποσοστώσεις» – με βάση τις οποίες θα μπορούν να προσλαμβάνονται ξένοι εργαζόμενοι, όταν δεν υπάρχουν κατάλληλοι Ελβετοί, για την πλήρωση των εκάστοτε θέσεων εργασίας.

Προηγουμένως θα πρέπει να αλλάξει η Ελβετία τη συμφωνία με την Ευρώπη, όσον αφορά την ελεύθερη μετακίνηση των Πολιτών – ενώ διακινδυνεύονται επτά ακόμη διακρατικές συμβάσεις, κυρίως δε η ελεύθερη είσοδος της στην εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά.

Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνεται το μερίδιο των ξένων από την εκάστοτε χώρα, ως ποσοστό επί του συνολικού αριθμού τους – με τους Ιταλούς να προηγούνται (16%), ακολουθούμενοι από τους Γερμανούς (15,6%), τους Πορτογάλους (13,4%) και τους Γάλλους (5,8%).

.

.

Περαιτέρω, η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία δήλωσε προσβεβλημένη και απογοητευμένη από τη στάση των Ελβετών – αν και κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι, εάν τυχόν διενεργούνταν ανάλογα δημοψηφίσματα στις χώρες της Ευρώπης, θα είχαν διαφορετικό αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον σε αυτές που έχουν τόσους ξένους, όπως η Ελβετία – με την εξέλιξη του ποσοστού τους, στο σύνολο του πληθυσμού, να φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί.

.

.

Παρά το ότι όμως οι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιτέθηκαν αρχικά στην Ελβετία, κατακρίνοντας και απειλώντας την με τη λήψη μέτρων εναντίον της, οικονομικής φύσεως, κατάλαβαν γρήγορα ότι έχουν να χάσουν οι ίδιοι περισσότερα, από ότι η Ελβετία – η οποία είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες της Ευρώπης, αφού οι ελβετικές εταιρείες εισάγουν (ετήσια) προϊόντα αξίας 108 δις € (το 74% όλων των εισαγωγών τους) από τις ευρωπαϊκές χώρες.

Από τις εισαγωγές αυτές, τα 30 δις € προέρχονται από τη Γερμανία – ενώ η Ελβετία εξάγει μόλις 90 δις € στην ΕΕ (το 55% των συνολικών εξαγωγών της), έχοντας ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο μαζί της (-18 δις €).

Περαιτέρω, η Ελβετία είναι ο 4ος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ευρώπης, μετά τις Η.Π.Α., την Κίνα και τη Ρωσία – ενώ, σε αντίθεση με την Κίνα και τη Ρωσία, οι οποίες εμφανίζουν εμπορικά πλεονάσματα στις συναλλαγές τους με την Ευρώπη, η Ελβετία έχει ελλείμματα. Εκτός αυτού, η γεωγραφική θέση της χώρας την καθιστά απαραίτητη στην Ευρώπη, όσον αφορά τις πάσης φύσεως μεταφορές – επίσης, για τη σύνδεση της Ιταλίας με την κεντρική Ευρώπη.

Ουσιαστικά βέβαια, οι ανησυχίες που δημιούργησε το δημοψήφισμα στις Βρυξέλλες δεν είναι οικονομικής φύσεως, αλλά πολιτικής – επειδή η Κομισιόν φοβάται ότι, οι Πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών θα απαιτήσουν την ανάλογη συμμετοχή τους στις αποφάσεις: την άμεση δημοκρατία, όπως αυτή λειτουργεί στην Ελβετία.

Ένα σύστημα, όπως αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι περισσότεροι νόμοι ψηφίζονται κρυφά από τους Πολίτες, φοβάται όσο τίποτα άλλο την άμεση δημοκρατία – ενώ δεν θέλει σε καμία περίπτωση να διακινδυνεύσει τα τεράστια προνόμια του, μεταξύ των οποίων τις απίστευτα υψηλές αμοιβές των εκλεγμένων ευρωβουλευτών.

Ολοκληρώνοντας, η εθνικιστική παράταξη της Γαλλίας (Front National – Le Pen), η οποία είναι εναντίον του Δικαίου της ανεκτικότητας και επιθυμεί τον έλεγχο των συνόρων, θεωρώντας τον ως τη βασικότερη προϋπόθεση της εθνικής ανεξαρτησίας, καθώς επίσης της Δημοκρατίας, τοποθετήθηκε υπέρ της στάσης των Ελβετών – αναφέροντας ότι στο δεύτερο μεγαλύτερο εργοτάξιο της Γαλλίας, στη Δουνκέρκη, μόλις το 40% των εργαζομένων είναι Γάλλοι, αφού ένας Ρουμάνος κοστίζει 30% λιγότερο (επειδή αμείβεται μεν με το βασικό μισθό, όπως οι Γάλλοι, αλλά οι κρατήσεις γίνονται με βάση αυτές που ισχύουν στην πατρίδα του).

Η παράταξη θεωρεί πως η Ευρωζώνη μοιάζει με τη σοβιετική ένωση του παρελθόντος, περιορίζει το βιοτικό επίπεδο των λαών, είναι αρνητική για την ασφάλεια τους και καθόλου θετική για την Οικονομία. Επιθυμεί δε να επιβάλλει ένα δημοψήφισμα στη Γαλλία, όσον αφορά την επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα, τον πλήρη έλεγχο των συνόρων, καθώς επίσης την οικονομική της ανεξαρτησία – ενώ είναι υπέρ του οικονομικού πατριωτισμού, με την έννοια της προτίμησης των γαλλικών επιχειρήσεων σχετικά με τις ξένες, όσον αφορά τα δημόσια έργα, επί πλέον δε την επιβολή φόρου στις εισαγωγές (3%) στα προϊόντα εκείνων των χωρών, οι οποίες χρησιμοποιούν τη μέθοδο του dumping για να τα προωθούν.

Προφανώς εννοεί κυρίως τη Γερμανία, η οποία εισβάλλει με τον τρόπο αυτό στις άλλες χώρες – ενώ φαίνεται πως έχει την άποψη ότι, είναι αδύνατον να λειτουργήσει σωστά μία ένωση κρατών, με τη Γερμανία εντός της. Την ίδια άποψη συμμερίζονται πολλές άλλες χώρες, βλέποντας πως η Γερμανία έχει καταλάβει όλες τις βασικές θέσεις στους οργανισμούς της Ευρωζώνης επιβάλλοντας, κυριολεκτικά με απολυταρχικό τρόπο, αυτά που η ίδια θέλει.

Υπενθυμίζουμε ότι η Γαλλία έχει τη δυνατότητα επιστροφής στο φράγκο, αφού το 85% των ομολόγων της είναι στο εθνικό της δίκαιο – όπως ήταν επίσης της Ελλάδας (90%), πριν από την υπογραφή του εγκληματικού PSI, με το οποίο όχι μόνο πυροβολήσαμε τα πόδια μας, αλλά και κάναμε απαγορευτική την επιστροφή στη δραχμή (μετατροπή των ομολόγων σε αγγλικό δίκαιο κοκ.).