Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ
«Όποιος διαδηλώνει εναντίον της κυβέρνησης θεωρείται εχθρός», δήλωσε ο Ισπανός εκπρόσωπος των «Δικαστών για τη Δημοκρατία» – με το συνδικάτο των αστυνομικών να ανακοινώνει ότι, τα υψηλά χρηματικά πρόστιμα υπηρετούν μία πολιτική «κάστα», η οποία δεν μπορεί να περπατάει ελεύθερα στο δρόμο, εάν δεν προστατεύεται από αστυνομικούς.
Υψηλή δικαστική λειτουργός έκρινε το σχέδιο νόμου που θα προταθεί σαν ένα ακόμη βήμα περιορισμού των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκ μέρους του κυβερνώντος κόμματος – μία ακόμη συνδρομή του στον εκφασισμό της Ισπανίας. Κατά την δικαστή, το ίδιο συνέβη με τον αμέσως προηγούμενο νόμο, ο οποίος καθιέρωσε εξαιρετικά υψηλά δικαστικά τέλη – με αποτέλεσμα να μπορούν μόνο οι πλούσιοι να διεκδικούν το δίκιο τους στα δικαστήρια ή να καταθέτουν έφεση εναντίον μίας δικαστικής απόφασης.
Ο εκφασισμός της Ισπανίας δεν επιβραβεύεται μόνο από τις αγορές, αλλά και από τη ηγεσία της Ευρωζώνης – ειδικά από τη Γερμανία, με τη βοήθεια της ΕΚΤ. Στο διάγραμμα που ακολουθεί φαίνονται οι προβλέψεις για τα οικονομικά μεγέθη της χώρας – η οποία συνεχίζει να έχει πολύ υψηλά ελλείμματα.
Επίσης, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Ισπανία έχει έναν υπερβολικά χρεωμένο ιδιωτικό τομέα (τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά), παράλληλα με μία φούσκα ακινήτων, το σπάσιμο της οποίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί
.
Οικονομικά στοιχεία Ισπανίας: Ανάπτυξη ΑΕΠ, Ισοζύγιο προϋπολογισμού, αποκλίσεις με τον συμφωνηθέν προϋπολογισμό που όρισαν οι Βρυξέλλες, χρέος προς ΑΕΠ, ποσοστό ανεργίας.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
Παρά όλες αυτές τις αδυναμίες της, το χρηματοπιστωτικό της σύστημα βοηθήθηκε από την Ευρώπη με 41,3 δις € – απευθείας από το ESM, χωρίς να επιβαρυνθεί το δημόσιο χρέος, όπως απαιτήθηκε από την Ελλάδα και χωρίς την ύπαρξη ενός ΤΧΣ, όπως στην πατρίδα μας. Επομένως, η διορισμένη ηγεσία της Ευρώπης πράγματι επιβραβεύει και επιδοτεί τον εκφασισμό μίας χώρας-μέλους της, με το Γερμανό διευθυντή του ESM (K.Regling) να λέει τα παρακάτω για την Ισπανία:
“Η προθυμία του λαού να αποδεχθεί τα προσωρινά σκληρά μέτρα, για να επιτευχθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη, είναι υποδειγματική. Η ιστορία επιτυχίας της Ισπανίας (success story) αποδεικνύει ότι, η στρατηγική μας να παρέχουμε δάνεια μόνο έναντι αυστηρών απαιτήσεων, λειτουργεί”.
Προφανώς λειτουργεί σε μία χώρα, όπως η Ισπανία, η οποία από το 1939 έως το 1973 αποδέχθηκε τη δικτατορία του F.Franco – έως το 1977 ουσιαστικά, όπου πέθανε ο δικτάτορας και έγιναν για πρώτη φορά ελεύθερες εκλογές (Ιούνιο). Εν τούτοις, δεν είναι δυνατόν να μην βρουν το θάρρος οι νέοι Ισπανοί να ανατρέψουν το διεφθαρμένο καθεστώς της χώρας τους – ενώ δεν είναι τόσο εύκολο να λειτουργήσει ο εκφασισμός των υπολοίπων χωρών, έναντι δανείων των αγορών, του ΔΝΤ και της Ευρώπης.
Σε κάθε περίπτωση, η Ισπανία δεν αναφέρεται στις χώρες που αναμένεται ανάπτυξη για το 2014 (γράφημα που ακολουθεί), έστω και «αναιμική» – οπότε δεν είναι καθόλου σίγουρο το ότι, η «προθυμία» των Πολιτών της θα συνεχισθεί
.
Προβλέψεις ανάπτυξης του ΑΕΠ σε αναπτυσσόμενες και αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.
(*Πατήστε το διάγραμμα για μεγέθυνση)
.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που διαψεύδονται οι προβλέψεις των τραπεζών, όπως πιθανολογούμε πως θα συμβεί και με την παραπάνω. Εν τούτοις, δεν θα βοηθήσει την Ισπανία – αν και τα επιτόκια δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης μάλλον θα διαμορφωθούν χαμηλά, εάν ενταθεί ο αποπληθωρισμός.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, μόνο μέσα σε μία πραγματική δημοκρατία είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να υποστούν τις απαραίτητες θυσίες για την ευημερία της χώρας τους – επειδή, περισσότερο από ότι στα άλλα πολιτεύματα, κατανοούν απόλυτα και αντιμετωπίζουν εντελώς άφοβα την πραγματικότητα. Άλλωστε, η οικονομική ευημερία που πηγάζει από την υιοθέτηση δημοκρατικών πολιτευμάτων, είναι αποδεδειγμένη σε πολλές περιπτώσεις – αφού εκεί στηρίχθηκε η πρόοδος τόσο της Ευρώπης, όσο και των Η.Π.Α.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι βέβαια η δημιουργία συνθηκών εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των «συναλλασσόμενων» (εργατική τάξη, επιχειρηματίες, κράτος), έτσι ώστε να «επανιδρυθεί συμμετοχικά», «αμεσοδημοκρατικά» η Οικονομία της χώρας τους – να λειτουργήσει ορθολογικά, μέσα σε ένα Κράτος Δικαίου, να παράγει πλούτο και να ανεξαρτητοποιηθεί, χωρίς βέβαια να απομονωθεί, από τρίτους.
Η συνεχής εκπαίδευση των Πολιτών, η σωστή ενημέρωση τους, η συμμετοχή τους στις σημαντικές «εθνικές» αποφάσεις, ο διαχωρισμός των τεσσάρων εξουσιών, ο δημόσιος έλεγχος, η εκλογή προέδρου απ’ ευθείας από τους Πολίτες, η επιλογή της κυβέρνησης από αυτόν, η χρηματοδότηση της χώρας τους με τη βοήθεια «Εθνικών ομολόγων» και όχι με υπερβολικούς, νέους φόρους, είναι μερικά μόνο από τα μέσα, τα οποία έχει στη διάθεση της και οφείλει να αξιοποιήσει σωστά η εκάστοτε Πολιτεία.
Υπενθυμίζουμε ότι, ήδη από το 13ο αιώνα οι Βενετοί ανακάλυψαν πως η χρηματοδότηση των πολέμων τους ήταν ευκολότερη μέσω του δανεισμού από τους Πολίτες, παρά μέσω νέων φόρων – γεγονός που σημαίνει πως εάν εμείς οι Έλληνες (οι ιδιωτικές καταθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας υπολογίζονται στα 450 δις €), αναλαμβάναμε μόνοι μας τη χρηματοδότηση του χρέους, με την αγορά ομολόγων του δημοσίου, έστω εγγυημένων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ αλλά με μηδενικό επιτόκιο, η ανάκτηση της ελευθερίας μας, καθώς επίσης της εθνικής μας κυριαρχίας, θα ήταν βέβαιη και ασφαλής.
Ολοκληρώνοντας, η λύση για την έξοδο από την κρίση, για την καταπολέμηση της πολιτικής διαφθοράς, καθώς επίσης για την αποφυγή της δικτατορίας των αγορών, είναι η υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας, σε περιβάλλον μικτής οικονομίας. Η σημερινή παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία, η δικτατορία της ελίτ στις Η.Π.Α., καθώς επίσης ο μονοκομματικός κρατισμός της Κίνας, οδηγούν αργά ή γρήγορα σε καταστροφικούς πολέμους – όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στην ανθρώπινη ιστορία.
Ας ελπίσουμε πως η άρνηση της αποδοχής του εκφασισμού δεν θα αντιμετωπισθεί με φυλετικές εκκαθαρίσεις – όπως φαίνεται πως συμβαίνει σήμερα στην πατρίδα μας, η οποία κινδυνεύει, περισσότερο από ποτέ άλλοτε στη ιστορία της, να πάψει να υπάρχει σαν έθνος.
