Στο κέντρο του τυφώνα

(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)

“Πόσες χιλιάδες χρόνια πολεμάμε αγκιστρωμένοι στα βουνά της πατρίδας μας – κύματα απανωτά μας ρίχνονται οι βάρβαροι και αντέχουμε. Και δεν αντέχουμε μονάχα – βρήκαμε καιρό, αντλήσαμε δύναμη και δώσαμε στον κόσμο τα δύο, τα πιο πολύτιμα αγαθά: ελευθερία στην ψυχή, καθαρότητα στο μυαλό. Εφεύραμε το συλλογισμό και βάλαμε τάξη στο χάος – ελευθερώσαμε την ψυχή από το φόβο” (Καζαντζάκης).

Το έργο «Αυγή και Χρυσή Αυγή» το έχουμε ξαναδεί, αναφέρει δημοσιογράφος στο βιβλίο του (όλα πρέπει να τα διαβάζει κανείς, εάν θέλει να παραμένει, ή δυνατόν, αντικειμενικός), τονίζοντας πως άλλοι σώζουν την Ελλάδα ερήμην των Ελλήνων, άλλοι υποδύονται τους Έλληνες, άλλοι τους αντιστασιακούς, άλλοι τους καταδότες και άλλοι τους αντιφασίστες.

Παράλληλα, θεωρεί ότι βιώνουμε έναν ιδιότυπο, ψυχρό εμφύλιο πόλεμο, χωρίς ένοπλες εχθροπραξίες, αφού βασιλεύει παντού το μίσος, σε όλες του τις εκφάνσεις – ενώ πιστεύει πως «δεν θα ήταν τύραννος ο Καίσαρας (ο πρωθυπουργός), εάν δεν ήταν πρόβατα οι Ρωμαίοι (οι Πολίτες)» (Shakespeare).

Για την τεκμηρίωση της «γενικά περί αντιπολίτευσης» άποψης του, χρησιμοποιεί τα κείμενο ενός Βούλγαρου (!) αναλυτή, σύμφωνα με το οποίο βιώνουμε την ακραία ιθαγενή εκδοχή ενός ευρωπαϊκού «λαϊκίστικου κύματος», το οποίο είναι φτιαγμένο από θυμό, από μίσος κατά των ελίτ, από πολιτική ασάφεια, από «ισοπεδωτική» επιθυμία, από πολιτιστικό συντηρητισμό, από ευρωσκεπτικισμό ενισχυμένο με αντικαπιταλισμό, από δεδηλωμένο εθνικισμό, από λανθάνουσα ξενοφοβία, καθώς επίσης από όσο περισσότερο ρητορική γίνεται εναντίον της διαφθοράς – από ένα υβρίδιο «Τσίπρα-Καμένου», όπως το χαρακτηρίζει.

«Όταν τις νύχτες σκέφτομαι την Ελλάδα, χάνω τον ύπνο μου» θα έλεγε κανείς, μιμούμενος τον Χάινε και τα λόγια του για τη Γερμανία, διαβάζοντας τα παραπάνω – πόσο μάλλον όταν γνωρίζει τις αντιφατικές θέσεις του δημοσιογράφου στο παρελθόν, ο οποίος δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς πως ήταν αμέτοχος στην «προπαγανδιστική χειραγώγηση» που υπηρέτησαν πιστά (ανόητα) ορισμένα ΜΜΕ της χώρας μας.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, επειδή τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ευρώπη, καθώς επίσης ολόκληρος ο υπόλοιπος πλανήτης, ευρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα» αφού βιώνουμε μία «επίπλαστη νηνεμία», ενώ γύρω μας μαίνεται η καταιγίδα και ελλοχεύει ο 3^ος Παγκόσμιος Πόλεμος (σύμφωνα με τη Γερμανίδα καγκελάριο), εμπλουτισμένος με κοινωνικές αναταραχές και με εμφυλίους, είναι ίσως σκόπιμο να αναφέρουμε ορισμένους «δυνητικούς κινδύνους» του 2014 – ελπίζοντας να μην επαληθευθούν ούτε αυτοί, αλλά ούτε και ο κανόνας, με βάση τον οποίο όλες οι νομισματικές ενώσεις «καταρρέουν εκκωφαντικά», εάν δεν εξελιχθούν άμεσα σε πολιτικές.

(α)  Την 1^η Φεβρουαρίου θα αλλάξει η ηγεσία της κεντρικής τράπεζας των Η.Π.Α. – του ισχυρότερου ίσως πιστωτικού ιδρύματος στον πλανήτη. Εάν συνεχισθεί η παράδοση (Η κατάρα της Fed), η νέα διοίκηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με μία τριπλή δοκιμασία: με τις τιμές των μετοχών, με την ισοτιμία του δολαρίου και με τα ομόλογα – με την καταιγίδα των καταιγίδων.

Στην περίπτωση που θα σταματήσουν εντελώς τα πακέτα ρευστότητας, σταδιακά έως τα τέλη του 2014, όπως ανακοινώνεται έμμεσα, θα δημιουργηθούν μεγάλες αναταράξεις στις παγκόσμιες χρηματαγορές – με την Ινδία, τη Βραζιλία, την Κίνα και, κυρίως, την Τουρκία, να αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Τόσο οι ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες είναι οι βασικότεροι χρηματοδότες των χωρών αυτών, έχοντας παράλληλα υπερβολικά διογκωμένους ισολογισμούς, όσο και οι ισχυρές εξαγωγικές χώρες της ηπείρου μας (Γερμανία, Ολλανδία), θα αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες – επίσης οι χώρες εξαγωγής ενέργειας και πρώτων υλών, όπως η Ρωσία, η Αυστραλία, η Μ. Ανατολή και ο Καναδάς.

(β)  Την Άνοιξη θα ξεκινήσει η ΕΚΤ τον έλεγχο των τραπεζικών Ισολογισμών, με την προσομοίωση ακραίων καταστάσεων (stress test). Οι κίνδυνοι που πιθανότατα θα προκύψουν δεν είναι καθόλου αμελητέοι – με τις ιταλικές, τις γαλλικές, τις ισπανικές αλλά και τις γερμανικές τράπεζες να απειλούνται σε μεγάλο βαθμό.

Εάν τυχόν κάποιες από αυτές αμφιταλαντευθούν, θα υπάρξουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα (domino effect) – επειδή δεν έχει επιτευχθεί μία λειτουργική τραπεζική ένωση της Ευρώπης, αφού αυτό που συμφωνήθηκε την περασμένη εβδομάδα, μόνο ως ένα κακόγουστο αστείο μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Ενδεχομένως τότε θα «επιστρέψει δριμύτερη», πολύ πιο επικίνδυνη, η κρίση χρέους της Ευρωζώνης – γεγονός που ήδη προκαλεί συζητήσεις στις αγορές, όσον αφορά τη μαζική αγορά δημοσίων ομολόγων, άρα την αύξηση της ποσότητας χρήματος και την υποτίμηση του ευρώ, εκ μέρους της ΕΚΤ.

(γ)  Στις 22 Μαΐου θα διεξαχθούν οι Ευρωεκλογές – γεγονός που σημαίνει πως ήδη από τον Απρίλιο θα σταματήσουν όλες οι εργασίες στις Βρυξέλες. Νικητές θα είναι πιθανότατα τα ακραία κόμματα – τα περισσότερα από τα οποία είναι εναντίον του κοινού νομίσματος, ενώ αρκετά δεν αποδέχονται ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εάν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι αντιευρωπαϊκή – με όλα όσα συνεπάγεται για το ευρώ, καθώς επίσης για τον υπόλοιπο πλανήτη. Η παράλληλη διεξαγωγή των δημοτικών εκλογών στη Ελλάδα θα δώσει ένα επί πλέον ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση – εάν επιβιώσει βέβαια μέχρι τότε, μετά τα αλλεπάλληλα τρομακτικά λάθη και τις εγκληματικές σχεδόν παραλείψεις της.

(δ)  Στις 25 Μαΐου ακολουθούν οι εθνικές εκλογές στο Βέλγιο – όπου είναι πολύ πιθανόν να κερδίσουν σημαντική επιρροή οι Φλαμανδοί εθνικιστές. Εάν προβλέπουμε σωστά, η πρωτεύουσα της Ευρώπης θα χωριστεί σε δύο στρατόπεδα – κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο όχι μόνο για το Βέλγιο, τα οικονομικά στοιχεία του οποίου είναι επιεικώς άθλια, αλλά και για ολόκληρη την ΕΕ.

(ε)  Τον Οκτώβριο θα αναλάβει η ΕΚΤ την επίβλεψη των ευρωπαϊκών τραπεζών – ενώ έχει αποφασιστεί πως μέχρι τότε θα πρέπει να αποσβεσθούν (διαγραφούν) επισφάλειες, οι οποίες υπολογίζοντα στο 1 τρις €. Όπως φαίνεται, μόνο εάν συμβεί κάτι τέτοιο θα μπορέσουν οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν ξανά την πραγματική οικονομία – χωρίς να είναι πολύ πιθανόν να συμβεί.

To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)