Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση κόστισε στον πλανήτη περί τα 5 τρις € – με κριτήριο την αύξηση των χρεών στα τέλη του 2012, αφαιρούμενων αυτών που θα είχαν συσσωρευτεί υπό κανονικές συνθήκες (εάν δηλαδή δεν είχε ξεσπάσει ενδιάμεσα η κρίση).
Πρωταθλητής, όσον αφορά την πτώση του βιοτικού επιπέδου σαν αποτέλεσμα της κρίσης, αναδείχθηκαν οι Η.Π.Α. – με συνολική απώλεια ύψους 1,3 τρις €. Ακολούθησε η Γερμανία, με απώλειες της τάξης των 500 δις € – αν και, με κριτήριο το ποσοστό της απώλειας σε σχέση με το ΑΕΠ της εκάστοτε χώρας, προηγείται η Γερμανία, με 19% του ΑΕΠ 2012 (μόλις 8,6% για τις Η.Π.Α.).
Περαιτέρω, σύμφωνα πάντοτε με τη μελέτη δύο γερμανικών τραπεζών, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, η παγκόσμια οικονομία θα είχε αναπτυχθεί με ρυθμό 1,7% υψηλότερο από το σημερινό – με κριτήριο τους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ των ετών 1995 και 2008.
Ως βασικός υπεύθυνος για την κρίση θεωρούνται οι Η.Π.Α. – αφενός μεν επειδή επέτρεψαν τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, αφετέρου λόγω των ενυπόθηκων δανείων χαμηλής εξασφάλισης.
Στα παραπάνω πλαίσια, θα ήταν ίσως εύλογο να εξετασθεί το κόστος της κρίσης για την ελληνική οικονομία – πως δηλαδή θα είχε εξελιχθεί η πατρίδα μας, εάν δεν είχε μεσολαβήσει η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών από τις Η.Π.Α., με τη βοήθεια της χρεοκοπίας της Lehman Brothers και των διεθνών δραστηριοτήτων της (πώληση τίτλων με κερδοσκοπικούς στόχους, χωρίς πραγματική αξία κλπ.).
Κατά την άποψη πολλών, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν θα είχε ξεφύγει από τα όρια (αν και το 15% του 2009 δεν ήταν σε καμία περίπτωση πραγματικό, αποσκοπώντας στην ενδοτική διευκόλυνση της εισόδου του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη, από την ελληνική κερκόπορτα), το χρέος δεν θα είχε επιβαρυνθεί σημαντικά, ενώ η Ελλάδα δεν θα είχε αναγκασθεί να βιώσει την έκρηξη της ύφεσης και της ανεργίας – γεγονότα που προκάλεσε αναμφίβολα η δραστηριοποίηση του ΔΝΤ.
Βέβαια, ακόμη και σήμερα θα μπορούσε η Ελλάδα να τα καταφέρει – αρκεί να υπήρχε μια επαρκής κυβέρνηση, η οποία να είχε την ικανότητα να λύσει τα χρόνια προβλήματα της οικονομίας της (γραφειοκρατία, πολιτική και συνδικαλιστική διαφθορά, πελατειακό κράτος, ασταθές επιχειρηματικό και φορολογικό πλαίσιο, αδυναμία προσέλκυσης σοβαρών επενδύσεων κλπ.).
Η αισιοδοξία αυτή πηγάζει από το γεγονός ότι, έχει ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη στη Δύση (Πίνακας), το οποίο συγκρίνεται μόνο με αυτό της Γερμανίας.
ΠΙΝΑΚΑΣ: Συνολικό χρέος, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, επιλεγμένων χωρών, με στοιχεία του 2011
| Χώρα |
Σύνολο |
Δημόσιο |
Επιχειρήσεις* |
Νοικοκυριά |
|
|
|
|
|
|
| Ιρλανδία |
419 |
109 |
191 |
119 |
| Ιαπωνία |
391 |
233 |
81 |
76 |
| Πορτογαλία |
348 |
114 |
132 |
102 |
| Ισπανία |
309 |
88 |
133 |
88 |
| Βρετανία |
283 |
105 |
77 |
101 |
| Η.Π.Α. |
273 |
106 |
78 |
85 |
| Ευρωζώνη |
260 |
100 |
89 |
71 |
| Γαλλία |
259 |
109 |
82 |
67 |
| Βέλγιο |
254 |
117 |
82 |
55 |
| Ιταλία |
251 |
123 |
77 |
51 |
| Ελλάδα** |
241 |
109 |
63 |
69 |
| Γερμανία |
210 |
87 |
63 |
60 |
* Χωρίς το χρηματοπιστωτικό κλάδο
** Πριν τη διαγραφή
Πηγή: Eurostat, Fed, T. Reuters, BSG
Γνωρίζοντας όμως μεταξύ άλλων ότι, είναι η μοναδική χώρα που υποχρεώθηκε να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων της σε τέτοιο βαθμό (διάγραμμα), παρά το ότι η ενέργεια αυτή επιδείνωσε τα μέγιστα την ύφεση, οι περισσότεροι είναι της άποψης πως για να τα καταφέρει, θα πρέπει να σταματήσει να «ενσαρκώνει» το ρόλο του πειραματόζωου και του ανόητου θύματος της Δύσης.
–
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
Εξέλιξη των μισθών (κόκκινη γραμμή) και της απασχόλησης (μπλε γραμμή)
–
Όπως φαίνεται από το διάγραμμα (πηγή: Journal of Economic Perspectives – Eurostat), οι μέσοι μισθοί στην Ελλάδα καταρρέουν κυριολεκτικά μετά το 2010 – στην Ιρλανδία παραμένουν σχεδόν αμετάβλητοι (ελαφρά άνοδος), ενώ τόσο στην Πορτογαλία, όσο και στην Ισπανία αυξάνονται.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι τα προβλήματα της χώρας μας είναι τα μικρότερα μεταξύ των παραπάνω χωρών, τεκμηριώνει με τον καλύτερο τρόπο το έγκλημα που διαπράττεται – με κυριότερο θύμα το φτωχότερο πληθυσμό της χώρας.
