.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχει καρτέλ αφού οι τιμές που προσφέρονται δεν είναι οι ίδιες, σε ανόητους απευθύνεται; Πάντοτε με αυτόν τον τρόπο δεν λειτουργούν τα καρτέλ; Με τέτοιου είδους προπετάσματα καπνού; Από την άλλη πλευρά, ποιος παραγωγός αγοράζει με τιμές spot φυσικό αέριο ή πετρέλαιο, οπότε είναι υποχρεωμένος να τις αυξάνει άμεσα; Όλοι έχουν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και απλά κερδοσκοπούν – ενώ δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει η κυβέρνηση. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τον Ισολογισμό της Motor Oil το πρώτο τρίμηνο, με τον υπερτριπλασιασμό των κερδών της, για να το διαπιστώσει – ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει με όλες τις άλλες μεγάλες εταιρίες.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από τη χθεσινή δήλωση του υπουργού, σύμφωνα με την οποία το δημόσιο θα στηρίζει τους καταναλωτές οριζόντια, με το 90% του λογαριασμού του ηλεκτρικού – παρά το ότι οι πάροχοι θα χρεώνουν πανάκριβα, μεταξύ 0,48 και 0,53.
Όταν τον ρωτήσαμε πού θα βρει τα χρήματα, η απάντηση του μας θύμισε το «λεφτά υπάρχουν» – όταν όλοι μας γνωρίζουμε πως το κράτος μας δεν παράγει τίποτα άλλο, παρά μόνο ελλείμματα, ζημίες δηλαδή και χρέη.
Επομένως, όλα αυτά τα χρήματα που βρίσκει η κυβέρνηση, όπως τα 43 δις € για τα αχρείαστα lockdowns, είναι με δανεικά – ενώ τα δανεικά μάλλον δεν χαρίζονται.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα επιδόματα που θα πληρώνει το δημόσιο δεν θα είναι οι αυριανοί φόροι, εκτός από εκείνα που θα προέλθουν από την αισχροκέρδεια του κράτους, με τον ίδιο ΦΠΑ στις αυξημένες τιμές; Στην ουσία δεν στηρίζεται έμμεσα το ενεργειακό καρτέλ, από τα χρήματα των φορολογουμένων;
Πιστεύουμε βέβαια πως σε τελική ανάλυση η κυβέρνηση θα κοροϊδέψει ξανά τους Έλληνες και θα πληρώσει πολύ λιγότερα – όπως με τα 600 € που ανακοίνωσε και τελικά ήταν 18 € για πάρα πολλούς. Βρίσκει όμως και τα κάνει, δυστυχώς.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό του, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχει καρτέλ αφού οι τιμές που προσφέρονται δεν είναι οι ίδιες, σε ανόητους απευθύνεται; Πάντοτε με αυτόν τον τρόπο δεν λειτουργούν τα καρτέλ; Με τέτοιου είδους προπετάσματα καπνού;
Από την άλλη πλευρά, ποιος παραγωγός αγοράζει με τιμές spot φυσικό αέριο ή πετρέλαιο, οπότε είναι υποχρεωμένος να τις αυξάνει άμεσα; Όλοι έχουν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και απλά κερδοσκοπούν – ενώ δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει η κυβέρνηση.
Αρκεί να κοιτάξει κανείς τον Ισολογισμό της Motor Oil το πρώτο τρίμηνο, με τον υπερτριπλασιασμό των κερδών της, για να το διαπιστώσει – ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει με όλες τις άλλες μεγάλες εταιρίες.
Συνεχίζοντας τώρα επί των άρθρων, επί ορισμένων βέβαια αφού δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν όλα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος που ακολουθείται, ενώ αφορούν πολλούς διαφορετικούς τομείς, στο 3 η εξαίρεση των έργων πολιτικής προστασίας και εθνικής άμυνας είναι εύλογη.
Γιατί όμως χρειάζεται τώρα; Πόσο μάλλον όταν παραπέμπει σε μία κοινοτική οδηγία άνω των δέκα ετών παλαιά; Υπάρχουν κάποια έργα εθνικής άμυνας ή πολιτικής προστασίας που υπαγορεύουν τη ρύθμιση; Εάν ναι, ποια είναι;
Με το άρθρο 6 ορίζεται ότι, οι ιδιώτες ελεγκτές μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, θα πληρώνονται απευθείας από τον ιδιώτη που θα ελέγχουν.
Η ρύθμιση αυτή είναι προφανώς προβληματική, επεκτείνοντας την ήδη προβληματική ιδέα περί ιδιωτών ελεγκτών περιβαλλοντικών μελετών – με το κράτος να απεκδύεται συνεχώς τον ελεγκτικό του ρόλο και να επιτρέπει την απευθείας συναλλαγή μεταξύ ελεγκτή και ελεγχομένου.
Προφανώς είμαστε αντίθετοι με αυτήν τη ρύθμιση – επειδή προκαλεί σύγκρουση συμφερόντων, μεταξύ των ιδιωτών και των συμφερόντων της χώρας, της φύσης, καθώς επίσης των πολιτών.
Με το άρθρο 7, αφαιρείται η αναφορά στο Εποπτικό Συμβούλιο Περιβαλλοντικών Ελεγκτών – σε σχέση με τους ελέγχους. Όχι μόνο δεν γίνονται βήματα για την ενδυνάμωση του θεσμού και την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του, αλλά επιδιώκεται η συνεχής υποβάθμισή του – οπότε του όλου πλαισίου. Γιατί αλήθεια;
Το άρθρο 11, με το άνοιγμα των NATURA σε πολλές χρήσεις, είναι το πιο προβληματικό και πρέπει να αποσυρθεί αμέσως. Συμφωνούμε φυσικά σχετικά με το ότι, οι περιοχές NATURA είναι μεγάλης έκτασης – της τάξης του 25%, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητάει, εάν δεν κάνουμε λάθος, από τα κράτη μέλη της να εντάξουν τουλάχιστον το 10% της επικράτειας τους.
Μπορεί βέβαια να είναι δυνατόν να επανακαθοριστούν, αλλά το θεωρούμε απαράδεκτο εάν δρομολογείται για να εξυπηρετήσει την καταστροφή από τα ορυχεία στις Σκουριές – ή από τις ανεμογεννήτριες στην Πίνδο.
Από την άλλη πλευρά, συμφωνούμε σχετικά με το ότι, μπορούν να επιτρέπονται για κάποιες ήπιες χρήσεις, όπως είναι κτηνοτροφία με τις σύνοδες εγκαταστάσεις – κάτι που γινόταν πάντοτε, μεταξύ άλλων για λόγους διαχείρισης του περιβάλλοντος.
Σημειώνουμε όμως πως προβλέπονται εξορυκτικές δραστηριότητες, στις Ζώνες Διατήρησης Οικοτόπων, στην παρ. 3 και στο σημείο 25, αλλά όχι στις Ζώνες Προστασίας της Φύσης στην παρ. 2 – ενώ και στις δυο επιτρέπονται ΑΠΕ οι οποίες, εάν είναι τοξικές, μπορεί να υποβαθμίσουν το περιβάλλον.
Το θέμα βέβαια είναι πώς θα χωροθετηθούν αυτές οι ζώνες – ενώ οι εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι σημαντικές για την Ελλάδα και πρέπει να επιταχυνθούν, τονίζοντας πως διενεργούνται πολλά χρόνια στην Καβάλα χωρίς κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα.
Περαιτέρω στο άρθρο 13, εν μέσω μίας διαδικασίας ήδη προβληματικής και εξαιρετικά καθυστερημένης, όσον αφορά την εκπόνηση των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών που υποτίθεται ότι θα θωρακίσουν στο μέλλον την περιβαλλοντική μας προστασία, εισάγονται νέοι όροι – προκαλώντας αρκετές άνευ προηγουμένου σκόπιμες ασάφειες, οι οποίες κυριολεκτικά θα διαλύσουν την ήδη προβληματική πορεία εκπόνησης των Μελετών.
Είναι δυνατόν να μην είμαστε καχύποπτοι, σχετικά με το γιατί δρομολογούνται τώρα; Ανήκουν στα προαπαιτούμενα των δανειστών που θέλουν να εκμεταλλευτούν τη χώρα μας όσο περισσότερο γίνεται;
Με το άρθρο 14, αλλά στην ουσία με ολόκληρο το νομοσχέδιο, στην πραγματικότητα καταλύεται το θεσμικό πλαίσιο των περιοχών NATURA 2000 – οι οποίες καθορίζονται ως Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης.
Ο λόγος είναι το ότι, θα υπάρχει δυνατότητα να γίνουν στον πυρήνα τους έργα ήπιας μορφής, όπως είναι οι δρόμοι κυκλοφορίας, οι ποδηλατόδρομοι, τα μονοπάτια βόσκησης και η ερασιτεχνική αλιεία, αλλά από την άλλη θα επιτρέπονται εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας – επί πλέον σταθμών μέτρησης ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τηλεπικοινωνιών και γιγαντιαίων ανεμογεννητριών που είναι τοξικές, καθώς επίσης παρεμβατικές στην άγρια φύση.
Στο άρθρο 15, θα θέλαμε να ρωτήσουμε εάν περιλαμβάνονται κατοικίες, για όσους εργάζονται στις αγροτικές παραγωγικές εγκαταστάσεις που προβλέπονται στις γενικές χρήσεις του άρθρου 1 του Π.Δ. 59/2018.
Με δεδομένο πάντως το ότι, απαλείφεται η προϋπόθεση να είναι κύρια κατοικία, θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος – έτσι ώστε να μην λειτουργήσουν ως παραθυράκι για την ανάπτυξη κατοικιών ως εξοχικά σε NATURA ή/και να ενοικιάζονται με Airbnb.
Με το άρθρο 21 τώρα, αφαιρείται η δικαιοδοσία του Πράσινου Ταμείου, να αποφασίζει μόνο του για έργα κάτω των 50.000 € με την παρ. 2β – πλην των έργων της δήθεν Δίκαιης Μετάβασης, όπου παραμένει σε ισχύ εάν δεν κάνουμε λάθος.
Ποιος είναι ο λόγος; Ελπίζουμε να μη θέλει η κυβέρνηση να περιορίσει τα χρήματα το Ταμείου που συγκεντρώνονται, μέσω της αυξημένης τιμής για την απολιγνιτοποίηση – αφού έτσι θα πλήρωναν δύο φορές οι καταναλωτές.
Συνεχίζοντας με το κεφάλαιο για την προστασία των δασών, περιλαμβάνονται διάφορα διαδικαστικά για την εξέταση των δασικών χαρτών – όπου η φύση των τροπολογιών τεκμηριώνει ότι, υπάρχει αρκετή δουλειά και η κυβέρνηση θέλει να επιταχύνει την εξέταση περιπτώσεων, καθώς επίσης να ελέγξει τις ενστάσεις σε πιο υψηλό επίπεδο, όσον αφορά τις αλλαγές των χαρτών.
Στο άρθρο 30, είναι αδιανόητη η πρόβλεψη για τη δυνατότητα «Επέκτασης εγκαταστάσεων τουριστικού χαρακτήρα» – με την έννοια πως πρόκειται για άλλον ένα τρόπο καταπάτησης του φυσικού περιβάλλοντος, από μια προσχηματικά πράσινη κυβέρνηση.
Με το άρθρο 32, δρομολογείται η κάλυψη μιας προφανούς ανάγκης πρόσληψης προσωπικού, με εξάμηνες συμβάσεις ΙΔΟΧ – για την αντιπυρική περίοδο από το δασαρχείο.
Από την άλλη πλευρά όμως ορίζεται ότι, η αμοιβή τους καλύπτεται από τα έσοδα πώλησης δικαιωμάτων ρύπων. Γιατί αλήθεια; Πως σχετίζονται αυτά τα δύο;
Δημιουργεί η κυβέρνηση έσοδα από την πώληση δικαιωμάτων ρύπων που έχει πάρει δωρεάν και θα μπορούσαν να καλύψουν κάποιες ενεργοβόρες μονάδες, για παράδειγμα, διασφαλίζοντας θέσεις εργασίας και καλύπτει με αυτά ανάγκες που θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό;
Περαιτέρω, γιατί μεταφέρεται με το άρθρο 35 η αρμοδιότητα για το χάρτη κινδύνου πυρκαγιάς στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, ειδικά αυτή τη στιγμή; Υπάρχει κάποια αδυναμία;
Τι προσόντα θα έχουν τα στελέχη της και γιατί η σύσταση της Ομάδας γίνεται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας; Γιατί οι κατηγορίες κινδύνου ρυθμίζονται με αποφάσεις του Γενικού Γραμματέα; Πρόκειται ασφαλώς για περίεργες αλλαγές εν μέσω αντιπυρικής περιόδου.
Όσον αφορά το άρθρο 38, πρόκειται για μία διάταξη τιμής ένεκεν πρόσληψης συγγενών αυτών που απεβίωσαν σε πυρκαγιές – εκτός των άλλων και για θέματα βιοπορισμού της οικογένειας. Πάρα πολύ καλή ενέργεια.
Στο άρθρο 39, δεν έχουμε αντίρρηση στην υπερωριακή απασχόληση. Μήπως όμως είναι ένδειξη ότι υπάρχουν ελλείψεις και είναι καλύτερο να γίνουν προσλήψεις; Ποιες είναι αυτές οι ανάγκες;
Συνεχίζοντας με το 7ο κεφάλαιο για τα υπεράκτια αιολικά, αφού ασφαλώς δεν θα προλάβουμε να αναφερθούμε σε όλα, στο άρθρο 71 το μεγάλο πρόβλημα είναι πού θα τοποθετηθούν – ενώ είναι θετική η παρεμβολή της ΕΔΕΥ ΑΕ που μετονομάζεται σε Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων Α.Ε.» ή «ΕΔΕΥΕΠ Α.Ε.», κατά το Νορβηγικό παράδειγμα.
Εδώ θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη, έτσι ώστε οι περιοχές αυτές να μην εμποδίζουν τις υφιστάμενες δραστηριότητες στη ναυσιπλοΐα, στον τουρισμό, στην αλιεία και στις εξορύξεις – αν και στο εξωτερικό υπάρχουν ανεμογεννήτριες, δίπλα σε πλατφόρμες εξόρυξης.
Ο υπουργός όμως οφείλει να μας ενημερώσει για τις προδιαγραφές αυτών των περιοχών – δηλαδή για την απόσταση από ακτή, για το βάθος κλπ.
Φυσικά δεν συμφωνούμε με την εξουσιοδοτική διάταξη προς τον Υπ. Ενέργειας – με το ότι του παρέχεται απόλυτη εξουσία, όσον αφορά την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης Έργων ΥΑΠ.
Το αποτέλεσμα αυτής της ρύθμισης θα είναι να καθίσταται ο εκάστοτε υπουργός έρμαιο των πιέσεων για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, όσων εκμεταλλεύονται ΥΑΠ – εις βάρος του Δημοσίου Συμφέροντος.
Θα έπρεπε να είναι όλη η κυβέρνηση υπεύθυνη και να μην απομονώνεται η ευθύνη σε έναν υπουργό που θα αποφασίζει κατά το δοκούν – ή που θα τιμωρείται μόνο αυτός για συλλογικές προφανώς αποφάσεις, όσον αφορά τον τόπο εγκατάστασης των έργων που μπορούν να πλήξουν πολλούς άλλους κλάδους της οικονομίας και της κοινωνίας.
Στο άρθρο 74, είναι εύλογη η εξασφάλιση οικονομικής και τεχνικής ικανότητας – κάτι που όμως προϋποθέτει τη συμμετοχή ξένων εταιριών και γενικότερα μεγάλων, με τις εξής «προδιαγραφές» με κριτήριο τη διεθνή εμπειρία:
α) Με εμπειρία κατά τα τελευταία 10 έτη στην ανάπτυξη και λειτουργία Έργων ΥΑΠ, ενός άνω των 100 MW.
β) Με εμπειρία λειτουργίας και συντήρησης έργων ΥΑΠ, ισχύος μεγαλύτερης των 25 MW.
γ) Με ετήσιο κύκλο εργασιών του φυσικού ή νομικού προσώπου ή των μετόχων αθροιστικά, μεγαλύτερο των δύο δισεκατομμυρίων ευρώ.
δ) Με αναλογία ιδίων προς ξένα κεφάλαια, μεγαλύτερη του 20%.
Με το άρθρο 75 ορίζεται ότι, η άδεια δεν δίνεται εάν διαπιστωθεί πως θίγεται η εθνική ασφάλεια, η δημόσια υγεία και ασφάλεια του Πολίτη με την παρ. 1α – χωρίς όμως να αναφέρεται ποιος το κρίνει και με ποια κριτήρια.
Όλα τα εγκλήματα πάντως στο όνομα της εθνικής ασφάλειας έχουν γίνει – όπως τα μνημόνια.
Το άρθρο 77 είναι πολύ σημαντικό, αφού καθορίζει το κόστος των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΥΑΠ). Δυστυχώς όμως, δεν έχει δοθεί κάποια ένδειξη. Πρέπει πάντως να αποκλειστούν από το χρηματιστήριο Χατζηδάκη – ή να τοποθετηθούν ρήτρες, για τη διάθεση της παραγωγής με διμερή συμβόλαια.
Στο άρθρο 78 είναι θετικό το ότι, το κόστος της διασύνδεσης καλύπτεται από το διαχειριστή ΗΥΑΠ – όχι όπως με τα αιολικά της Κρήτης που προορίζονται για την υπόλοιπη χώρα, ενώ το δημόσιο μαζί με την ΕΕ καλύπτουν το 40% ή και περισσότερο, εάν προστεθεί το 20% της ΕΤΕΠ.
Στο άρθρο 80, το τέλος για ΥΑΠ ορίζεται σε 2% αντί 1% στον Ν3468/2006 – το οποίο δεν είναι μικρότερο από δύο ευρώ ανά παραγόμενη MWh. Πως ορίστηκε; Για να καλύψει το κόστος; Αν είναι έτσι, δεν θα πρέπει να γίνει αναλυτική μελέτη;
Με το άρθρο 83, καταρχήν με απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών είναι δυνατή η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, παραλίας και όχθης – για την εγκατάσταση μετεωρολογικών ιστών.
Δεν γνωρίζουμε κατά πόσον είναι αναγκαίο – αλλά σίγουρα είναι προβληματικό να παραχωρείται αιγιαλός.
Από την άλλη πλευρά, παραβιάζεται μια θεμελιώδης αρχή του Διοικητικού Δικαίου – σύμφωνα με την οποία η σιωπηρή παρέλευση προθεσμίας, συνεπάγεται άρνηση της Διοίκησης.
Εδώ όμως προβλέπεται ότι, η πάροδος 30 ημερών από την ημερομηνία αποστολής της αίτησης στις υπηρεσίες αυτές, συνεπάγεται αποδοχή – ενώ η αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία, ενεργεί για την έκδοση της απόφασης παραχώρησης. Προφανώς πρόκειται για κάτι άκρως σκανδαλώδες.
Στο άρθρο 84, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εξουσιοδοτικών διατάξεων, με τις οποίες ούτως ή άλλως δεν συμφωνούμε επί της αρχής. Εν τούτοις, εδώ καθιστούν άνευ αντικειμένου την όλη νομοθέτηση – εάν δεν τη γελοιοποιούν.
Η αποτυχημένη ΡΑΕ θα αποφασίζει για βασικά θέματα, όπως η θέση των πάρκων, η διάρκεια, η τιμή Μεγαβατώρας κλπ. – καθώς επίσης για κάθε άλλο ζήτημα στην παρ. 4η. Αν είναι δυνατόν!
