.
Σε όλες τις χώρες, ανάλογα με το μέγεθος τους, υπάρχουν μερικοί δισεκατομμυριούχοι που επηρεάζουν τα πάντα – μεταξύ άλλων τα ΜΜΕ που χειραγωγούν τις μάζες, κατευθύνοντας τες όπου θέλουν. Δυστυχώς, ίσως το χειρότερο, οι οπαδοί του φιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς με ίσες ευκαιρίες για όλους, με την ταυτόχρονη φροντίδα όμως αυτών που δεν τα καταφέρνουν, δεν κατανοούν πως το σύστημα που έχει επικρατήσει σήμερα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το φιλελευθερισμό. Συνεχίζουν λοιπόν να το υπηρετούν, έχοντας την ψευδαίσθηση πως πρόκειται για αυτό που πιστεύουν. Στην πραγματικότητα όμως υπηρετούν την αφόρητη δύναμη μία μικρής μειονότητας που είναι απίστευτα αχόρταγη για συνεχώς μεγαλύτερα πλούτη, για έλεγχο και για εξουσία – το ληστρικό και εποπτικό καπιταλισμό που, εάν δεν καταπολεμηθεί, θα οδηγήσει σε πείνα, σε εξαθλίωση, σε ασθένειες, σε μία ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, σε πολέμους και σε απίστευτα μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές
.
Άποψη
Παραδόξως, αντί να επιλύονται τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν, όπως τα υπέρογκα δημόσια και ιδιωτικά χρέη, η μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων, οι διαστρεβλώσεις που έχουν δημιουργήσει οι κεντρικές τράπεζες στις αγορές παγίων με τις τεράστιες φούσκες που μεγαλώνουν συνεχώς, οι ανισορροπίες στην Ευρωζώνη (ανάλυση), η αποκεφαλαιοποίηση της μεσαίας τάξης (πηγή) κοκ., συσσωρεύονται ακόμη περισσότερα – όπως η μετατροπή πολλών δυτικών χωρών σε αυτοκρατορίες παρακολούθησης, στην προσπάθεια τους να ανταγωνιστούν τον κινεζικό ολοκληρωτισμό, όπου τη θέση της κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας θέλουν να αναλάβουν οι ελίτ.
Εν προκειμένω, τείνει να κυριαρχήσει μία νέα μορφή του καπιταλισμού, η οποία έχει ονομασθεί εποπτικός καπιταλισμός – με τη βοήθεια της ψηφιοποίησης που επιβάλλεται με διάφορες δικαιολογίες. Τον τελευταίο χρόνο μέσω του Covid που επιταχύνει τις εξελίξεις – ενώ ο υποχρεωτικός εμβολιασμός με την ταυτότητα που φαίνεται πως θα επιβληθεί, θα διευκολύνει ακόμη περισσότερο την εποπτεία των μαζών από τις ελίτ. Οι εξελίξεις αυτές περιγράφονται ως «επιστημονικό πραξικόπημα», προφανώς αντιδημοκρατικό, από τα παρακάτω:
«Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχω παρατηρήσει τις συνέπειες της εκπληκτικής μεταμόρφωσής μας σε αυτοκρατορίες παρακολούθησης – οι οποίες τροφοδοτούνται από παγκόσμιες αρχιτεκτονικές παρακολούθησης συμπεριφοράς, ανάλυσης, στόχευσης και πρόβλεψης. Τις έχω ονομάσει εποπτικό καπιταλισμό.
Με τη δύναμη των δυνατοτήτων επιτήρησής τους και για χάρη των επιτηρητικών κερδών τους, οι νέες αυτοκρατορίες δημιούργησαν ένα θεμελιωδώς αντιδημοκρατικό επιστημονικό πραξικόπημα – το οποίο χαρακτηρίζεται από πρωτοφανείς συγκεντρώσεις γνώσεων για εμάς και την αναρίθμητη δύναμη που προκύπτει από αυτές τις γνώσεις.
…. Η αυξανόμενη αναγνώριση αυτού του άλλου πραξικοπήματος, θα μας αναγκάσει επιτέλους να υπολογίσουμε την άβολη αλήθεια που έχει εκδηλωθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες: Μπορεί να έχουμε δημοκρατία ή να έχουμε κοινωνία εποπτείας, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και τα δύο. Πρέπει να κάνουμε την επιλογή μας. Μπορεί να έχουμε δημοκρατία ή να έχουμε συγκεντρωμένο πλούτο στα χέρια μερικών, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και τα δύο» (πηγή).
Όπως διαπιστώνεται από το μικρό κείμενο, το επόμενο θύμα θα είναι η δημοκρατία, όση τουλάχιστον έχει απομείνει – αφού δεν διενεργούνται καν ελεύθερες εκλογές, με κριτήριο τη μαζική χειραγώγηση των ανθρώπων από τα ΜΜΕ που υπηρετούν ξεκάθαρα τις ελίτ, μη έχοντας άλλο τρόπο να επιβιώσουν.
Φυσικά δεν αποτελούν πλέον μονοπώλιο, αφού τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αυξήσει σε τεράστιο βαθμό την επιρροή τους – «κλέβοντας» επί πλέον τα έσοδα τους από τις διαφημίσεις, με τις μεθόδους που κατάφεραν να εξελίξουν. Ως εκ τούτου, αποτελούν το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα – ειδικά λόγω της ευκολίας που έχουν να τιμωρούν/αποκλείουν τους χρήστες τους, για παραβατικές συμπεριφορές που τα ίδια κρίνουν ως τέτοιες.
Αρκετοί υποστηρίζουν βέβαια με αφέλεια πως είναι παράνομες οι μεθοδεύσεις τους – μη αντιλαμβανόμενοι πως πρόκειται για ιδιωτικές πλατφόρμες που δεν είναι δυνατόν να τους επιβληθούν «ηθικοί κανονισμοί» από τα κράτη. Αυτή άλλωστε είναι η μεγάλη διαφορά του ιδιωτικού με το δημόσιο τομέα – όπου απέναντι στον τελευταίο μπορεί να διαμαρτυρηθεί κανείς, να διαδηλώσει, να τον αλλάξει κοκ., ενώ με τους ιδιώτες δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο.
Πόσο μάλλον όταν δεν έχουν μία σταθερή έδρα, όπως τα εργοστάσια, η οποία να επιτρέπει το συνδικαλισμό, τις απεργίες κλπ., ενώ μπορούν να μεταφερθούν σε χρόνο μηδέν από τη μία χώρα στην άλλη – δημιουργώντας επί πλέον πανίσχυρα μονοπώλια, αφενός μεν εκμεταλλευόμενα όλους τους φορολογικούς παραδείσους, αφετέρου μιμούμενα επιτυχημένες μεθόδους από το παρελθόν, όπως το Facebook παρακάτω:
«Η στρατηγική του Facebook ήταν και είναι παρόμοια με αυτήν του J.D. Rockefeller της Standard Oil κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1880. Και οι δύο εταιρείες σάρωσαν τον ορίζοντα της αγοράς, αναζητώντας πιθανούς ανταγωνιστές και, στη συνέχεια, τους αγόρασαν ή τους έθαψαν. Αυτό ακριβώς το επιχειρηματικό μοντέλο απαγόρευσε το Κογκρέσο το 1890, με το νόμο Sherman Antitrust Act» (πηγή).
Υπενθυμίζουμε εδώ ότι, πολλοί άνθρωποι κατακρίνουν σωστά την επιρροή του «φιλάνθρωπου» Bill Gates τόσο στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όσο στην έρευνα και εμπορία νέων εμβολίων – άλλωστε το έχει κάνει επίσης ο Robert Kennedy (πηγή), αλλά και εμείς (άρθρο). Το γεγονός αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τις ανόητες θεωρίες συνωμοσίας – σύμφωνα με τις οποίες ο Αμερικανός θέλει να εξοντώσει την ανθρωπότητα και να μειώσει τον πληθυσμό της! Αυτοί που τις πιστεύουν ή/και που τις διαδίδουν, βλάπτουν την αναγκαία συζήτηση – σε σχέση με το ότι, η δημοκρατία σήμερα καταστρέφεται, ενώ ο πλανήτης, η Ελλάδα επίσης, κυβερνάται από μία διεφθαρμένη Ολιγαρχία.
Βέβαια, οι πρόγονοι μας γνώριζαν ανέκαθεν πως τα χρήματα κυβερνούν τον κόσμο – ενώ το ότι μόλις 26 άνθρωποι κατέχουν όσο το 50% παγκοσμίου πληθυσμού, όσο δηλαδή περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, αποδεικνύει ξεκάθαρα πως το οικονομικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο. Ακόμη χειρότερα πως μας οδηγεί σε κρίσεις, σε κραχ, σε πολέμους, σε κοινωνικές αναταραχές και σε μία περιβαλλοντική καταστροφή. Για το θέμα αυτό δεν μπορεί βέβαια να κατηγορήσει κανείς τον Bill Gates, ούτε τη σύζυγο του Melinda – με περιουσία της τάξης των 98 δις $.
Ο Eisenhower τώρα, πρόεδρος των Η.Π.Α. από το 1953 έως το 1961, προειδοποίησε από τότε για την υπερβολική επιρροή του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της χώρας που προφανώς ελέγχει τα πάντα – λέγοντας πως υπήρχε κίνδυνος η ανεξέλεγκτη ισχύς του να έχει καταστροφικές συνέπειες. Όπως είχε δηλώσει, «δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε αυτό το συγκρότημα να απειλήσει την ελευθερία και τη δημοκρατία μας». Διορατικός; Σίγουρα, όπως πολλοί άλλοι στον πλανήτη που όμως ποτέ δεν εισακούγονται – ενώ είναι τυχεροί εάν δεν τους πετροβολήσουν οι μάζες.
Η αμυντική βιομηχανία των Η.Π.Α. σήμερα έχει την ίδια επιρροή στην πολιτική, με αυτήν του Bill Gates και των άλλων δισεκατομμυριούχων του διαδικτύου – όπως του Jeff Bezos (Amazon), του Marc Zuckerberg (Facebook), του Steve Ballmer (Microsoft), του Larry Page (Google) ή του Sergey Brin (Google). Αμέσως μετά ακολουθούν οι αμερικανικές ενεργειακές εταιρείες, οι οποίες ευρίσκονταν ανέκαθεν πίσω από τους πολέμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε ολόκληρη την υφήλιο – χωρίς να ξεχνάμε τις μεγάλες τράπεζες, ιδιοκτήτριες της Fed και του δολαρίου, επάνω στο οποίο στηρίζεται το παγκόσμιο σύστημα του χρέους (πηγή) που προϋποθέτει επίσης τη διεξαγωγή πολέμων (πηγή).
Το μέγεθος των καταστροφικών ενεργειών των δισεκατομμυριούχων του διαδικτύου, όχι μόνο του Bill Gates, δεν γίνεται αισθητό ακόμη σήμερα – όπως στο παράδειγμα του Facebook που ελέγχει τη συμπεριφορά εκατομμυρίων ανθρώπων, καταστρέφοντας τη δημοκρατία. Πολύ χειρότερα, προκαλεί καταστροφικές αλλαγές στον εγκέφαλο μας, οπότε στην κοινωνία μας – ενώ η συνεργασία όλων των γιγάντων του διαδικτύου με την NSA και με τη CIA, οδηγεί στην παρακολούθηση μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας. Στην πλήρη απαλλοτρίωση της ιδιωτικής μας ζωής σε έναν βαθμό που ακόμη και ο Orwell, στο Μεγάλο Αδελφό, δεν μπόρεσε να φαντασθεί.
Σε όλες τις χώρες, ανάλογα με το μέγεθος τους, υπάρχουν μερικοί δισεκατομμυριούχοι που επηρεάζουν τα πάντα – μεταξύ άλλων τα ΜΜΕ που χειραγωγούν τις μάζες, κατευθύνοντας τες όπου θέλουν. Δυστυχώς, ίσως το χειρότερο, οι οπαδοί του φιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς με ίσες ευκαιρίες για όλους, με την ταυτόχρονη φροντίδα όμως αυτών που δεν τα καταφέρνουν, δεν κατανοούν πως το σύστημα που έχει επικρατήσει σήμερα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το φιλελευθερισμό. Συνεχίζουν λοιπόν να το υπηρετούν, έχοντας την ψευδαίσθηση πως πρόκειται για αυτό που πιστεύουν.
Στην πραγματικότητα όμως υπηρετούν την αφόρητη δύναμη μία μικρής μειονότητας που είναι απίστευτα αχόρταγη για συνεχώς μεγαλύτερα πλούτη, για έλεγχο και για εξουσία – το ληστρικό καπιταλισμό που, εάν δεν καταπολεμηθεί, θα οδηγήσει σε πείνα, σε εξαθλίωση, σε ασθένειες, σε μία ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, σε πολέμους και σε απίστευτα μεγάλες περιβαλλοντικές καταστροφές.
