A. ΠΡΟΣ: Τον κ. Μ. Χρυσοχοϊδη, Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
– κ. Β. Κικίλια, Υπουργό Υγείας
Θέμα: Προσομοίωση Τρομοκρατικής Επίθεσης σε Συνέδριο Υγείας στην Μονή Λαζαριστών Θεσσαλονίκης
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έξαρση τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη, από φονταμεταλιστές μεταξύ των μειονοτήτων και των μεταναστών – για παράδειγμα Μπατακλάν στο Παρίσι το 2015, επίθεση στην Χριστουγεννιάτικη αγορά στο Βερολίνο το 2016 κοκ. Πρόσφατα, στις 7/10/19, υπήρξε επίθεση από Σύρο «πρόσφυγα» στο Λίμπουργκ της Γερμανίας – όπου οδηγώντας φορτηγό παρέσυρε αυτοκίνητα τραυματίζοντας οκτώ άτομα (πηγή).
Την ίδια ημέρα, σε Ιατρικό Συνέδριο στην Μονή Λαζαριστών στην Θεσσαλονίκη, στο 16ο Πανελλήνιο Συνέδριο Χειρουργικών Λοιμώξεων & 8o Πανελλήνιο Συνέδριο Τραύματος & Επείγουσας Χειρουργικής με θέμα: «Τραύμα – Λοίμωξη – Σήψη», οι διοργανωτές προχώρησαν σε προσομοίωση αποτελεσμάτων τρομοκρατικής επίθεσης – όπου ένοπλος εισβάλλει στον κλειστό χώρο και τραυματίζει εβδομήντα άτομα, από τους οποίους τριάντα σοβαρά (πηγή).
Είχαν προσκληθεί στην άσκηση μέσα μαζικής ενημέρωσης που φωτογράφισαν σοκαριστικές εικόνες ξαπλωμένων ατόμων με μακιγιαρισμένες πληγές – οι οποίες δημοσιεύτηκαν ευρέως! Σε περιπτώσεις πραγματικών συνθηκών, νομίζουμε ότι τέτοιου είδους δημοσιοποιήσεις αποφεύγονται – ειδικά για να προφυλαχτούν μικρά παιδιά. Η άσκηση πραγματοποιήθηκε μετά από πρόσκληση της Ελληνικής Χειρουργικής εταιρείας, σε συνεργασία με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Διαχείριση κρίσεων υγείας & Διεθνής Ιατρική» του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Φαίνεται δε ότι στην άσκηση συμμετείχε η Πολιτική Προστασία και η Αστυνομία.
Διερωτόμαστε, πέρα από την εύλογη ανάγκη εξάσκησης των Σωμάτων Ασφαλείας και Πολιτικής Προστασίας σχετικά με τέτοια φαινόμενα, η οποία μπορεί να γίνει κεκλεισμένων των θυρών σε δικές τους εγκαταστάσεις, τι σκοπό εξυπηρετεί η δημόσια προβολή του θέματος. Μάλιστα ο Πρόεδρος του Συνεδρίου κ. Απόστολος Καμπαρούδης, διευθυντής Ε’ χειρουργικής του Ιπποκράτειου νοσοκομείου που παρευρισκόταν, φέρεται να δήλωσε τα εξής: «Κάναμε την άσκηση μαζικών καταστροφών με το επεισόδιο στη μόνη Λαζαριστών με πολλαπλούς νεκρούς, γιατί πιθανόν τέτοια επεισόδια με νεκρούς και τραυματίες θα έχουμε και στη χώρα μας»!!!
Δεν γνωρίζουμε αν υποστήριξαν την άσκηση οι χορηγοί του συνεδρίου, οι οποίοι ήταν οι παρακάτω εταιρίες: ETHICON (μέλος του Ομίλου Johnson & Johnson, Traumacare/B.Braun, Βιανεξ, Baxter, BD Bard, Armonia Κέντρο Αποκατάστασης, Επιστημονικές Εκδόσεις Α.Ε. (πηγή)
Τέτοιες ασκήσεις πάντως, με αληθοφανείς συνθήκες, έχει αναφερθεί ότι οργανώνονται στα πλαίσια των στρατηγικών χειραγώγησης της συλλογικής συνείδησης, σύμφωνα με την πρακτική Predictive Programming (Προληπτικός Προγραμματισμός) – όπου το κοινωνικό σύνολο προετοιμάζεται για φρικτά περιστατικά, έτσι ώστε να εξοικειώνεται με την ιδέα και τα αποτελέσματα, οπότε να μην υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις όταν συμβούν.
Σε περίπτωση τώρα που ο σκοπός της άσκησης ήταν η μείωση των απωλειών, να αναφέρουμε ότι στις ΗΠΑ, όπου υπάρχουν δυστυχώς φαινόμενα ενόπλων επιθέσεων αλλά και νόμιμη οπλοκατοχή, γίνονται ασκήσεις όχι μόνο για την αντιμετώπιση των τραυματιών αλλά και για την προστασία τους με τις λεγόμενες «Ασκήσεις Εγκλεισμού» (Lockdown Drills). Οι «Ασκήσεις Εγκλεισμού» που είναι πλέον συνήθεις, αποσκοπούν στο να προετοιμάσουν ακόμα και μαθητές Δημοτικού με προσομοιώσεις εισόδου οπλισμένου αγνώστου – σχετικά με το πώς να προφυλαχθούν.
ΕΡΩΤΑΣΘΕ:
- Υπάρχει πληροφορία ότι επίκειται ένοπλη τρομοκρατική επίθεση, με στόχο το μαζικό τραυματισμό δεκάδων αθώων ανθρώπων στην χώρα μας και ειδικά στην Θεσσαλονίκη;
- Γιατί είναι πιο μεγάλος σήμερα ο κίνδυνος και η ανάγκη πραγματοποίησης τέτοιων ασκήσεων; Τρομοκρατικές επιθέσεις υπήρχαν στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Τι άλλαξε;
- Τι σκοπό εξυπηρετεί η ευρεία κάλυψη τέτοιων ασκήσεων από τα ΜΜΕ; Έχετε εκτιμήσει τις συνέπειες σε επίπεδο ψυχολογίας της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των ευαίσθητων ομάδων;
- Υπήρξε ενημέρωση στην άσκηση, σχετικά με τους τρόπους προστασίας από τον εισβολέα;
- Προτίθεστε να προβείτε και σε εκτεταμένες Ασκήσεις Εγκλεισμού και Έκτακτης Ανάγκης σε σχολεία και σε άλλους δημόσιους χώρους, για προετοιμασία από ενδεχόμενες τρομοκρατικές επιθέσεις και τυφλή βία;
- Μήπως είναι αναγκαία η τοποθέτηση ενόπλων φρουρών σε δημόσιους χώρους συγκέντρωσης ως μέτρο πρόληψης, εάν υπάρχει τέτοια πιθανότητα εκδήλωσης επιθέσεων που να δικαιολογεί τη διεξαγωγή ασκήσεων όπως στην Μονή Λαζαριστών;
.
B. ΠΡΟΣ: Τον κ. Μ. Βορίδη, Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
κ. Ά. Γεωργιάδη, Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων
τον κ. Χ. Σταϊκούρα, Υπουργό Οικονομικών
Θέμα: Προοπτικές Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης Α.Ε. (ΕΒΖ) ιδρύθηκε το 1960 και για πολλά χρόνια αποτελούσε βασικό «πυλώνα» της πατρίδας μας – όσον αφορά την τροφική επάρκεια της χώρας και την αγροτική οικονομία. Διαθέτει πέντε εργοστάσια σε Λάρισα, Πλατύ, Σέρρες, Ξάνθη και Ορεστιάδα, συνεργάζεται με μεγάλο αριθμό καλλιεργητών, ενώ απασχολεί 220 άτομα μόνιμο προσωπικό και 800 εποχιακούς. Επίσης, το 2003 εξαγόρασε 2 ζαχαρουργεία στη Σερβία.
Στη δεκαετία του 2000 άρχισαν να αλλάζουν τα δεδομένα στην αγορά ζάχαρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρχικά επιτράπηκε η αδασμολόγητη εισαγωγή ζάχαρης από τη Σερβία (έως 180.000 τόνοι https://www.deutsche-melasse.de/wp/wp-content/uploads/Sugar-Market-Serbia.pdf), ενώ από το 2006 δρομολογήθηκε η μείωση της εγγυημένης τιμής ζάχαρης – η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των εσόδων της. Στη συνέχεια, η ΕΒΖ αποποιήθηκε το μισό της εθνικής ποσόστωσης παραγωγής ζάχαρης που δικαιούταν – με επακόλουθο να ανέρχεται πλέον στους 158.702 τόνους από 317.502 προηγουμένως. Παράλληλα, το 2007 έκλεισε δυο από τα εργοστάσιά της στη Λάρισα και στην Ξάνθη – με στόχο να μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής βιοκαυσίμων (βιοαιθανόλης). Τα τεύτλα αλλά και άλλες καλλιέργειες προσφέρονται για τον σκοπό αυτό.
Το 2017 καλλιεργήθηκαν 64.487 στρέμματα 1.919 αγροτών και παρήχθησαν 36.514 τόνοι ζάχαρης – συγκριτικά με 138.479 στρέμματα την περίοδο 2008/2009. Εκείνη την εποχή ο αριθμός των συνεργαζόμενων τευτλοπαραγωγών ξεπερνούσε τους 6.000, καλλιεργούνταν περισσότερα από 200.000 στρέμματα και παράγονταν 150.000 τόνοι ζάχαρης. Πριν δε από τη μείωση της ποσόστωσης, η παραγωγή ήταν σταθερά πολύ περισσότερη από τους 200.000 τόνους – φτάνοντας έως και 360.000 τόνους (π.χ. το 1997-1998).
Επομένως έχει διαπιστωθεί μια τρομακτική μείωση της δραστηριότητας και της απασχόλησης τις τελευταίες δεκαετίες, στο συγκεκριμένο τομέα. Η εταιρία πλέον παρουσιάζει κόστος παραγωγής (729,18 €/τόνο ζάχαρης το 2018) υψηλότερο από την χονδρική τιμή – η οποία κυμαίνεται έως και τις 400 €/τόνο, οπότε συσσωρεύει ζημιές (πηγή) Η εταιρία έχει επίσης υψηλότερο κόστος πρώτης ύλης, σε σχέση με την Ευρώπη. Τέλος, οι παραγωγοί λαμβάνουν ενίσχυση από τον ΟΠΕΚΕΠΕ που το 2017 ανήλθε στα 72€/στρέμμα.
Είναι γεγονός βέβαια ότι, οι περιοχές που βρίσκονται βορειότερα στην Ευρώπη έχουν καλύτερες αποδόσεις παραγωγής ζάχαρης από τεύτλα – όπως όμως έχουν και άλλες καλλιέργειες εκτός ΕΕ (πχ. ζαχαροκάλαμο). Πάντως, παρά τις ποσοστώσεις, οι βόρειες χώρες της ΕΕ έχουν αυξήσει την παραγωγή ζάχαρης – ενώ η Ελλάδα εισάγει. Το 2018 οι εισαγωγές ζάχαρης της χώρας μας έφτασαν τα 170 εκ. € (πηγή). Περαιτέρω, το 2012 ο κύριος μέτοχος της ΕΒΖ, η Αγροτική Τράπεζα, έπαψε να λειτουργεί – διασπάστηκε και το ένα μέρος της πέρασε στο ΤΧΣ, ενώ το άλλο στην Τράπεζα Πειραιώς. Στο μέρος της λεγόμενης «κακής ΑΤΕ» (bad bank) που πέρασε στο ΤΧΣ, συμπεριλαμβανόταν η συμμετοχή στην ΕΒΖ – η οποία όμως ήταν «καλή», δηλαδή με σημαντική θετική αξία. Αντίθετα, τα δάνεια της ΕΒΖ από την ΑΤΕ συμπεριλήφθηκαν στην «καλή ΑΤΕ» που παραχωρήθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς!
Σύμφωνα με τον ισολογισμό της πρώτης χρήσης μετά την υπαγωγή της ΑΤΕ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης, στις 31.12.2013, η αξία της συμμετοχής της υπό εκκαθάριση ΑΤΕ (άρα του ΤΧΣ) στην ΕΒΖ ήταν 16,32 εκ. € για το 82,33% του μετοχικού κεφαλαίου.
Το άνοιγμα στο τμήμα της ΑΤΕ που τέθηκε σε εκκαθάριση και άρα η όποια ζημία προκύψει, θα καλυφθεί από το Ελληνικό Δημόσιο μέσω του ΤΧΣ. Δεδομένου ότι, στον ισολογισμό της ΑΤΕ για τη χρήση που έληγε στις 31.12.2016 η αξία της συμμετοχής είχε πλέον μηδενιστεί, σημαίνει ότι η ζημιά για το Δημόσιο έχει αυξηθεί. Η δε συμμετοχή της ΑΤΕ (ΤΧΣ) στην ΕΒΖ έχει απαξιωθεί. Το ίδιο έχει συμβεί προφανώς με τις μετοχές που ήταν εισηγμένες στο Χρηματιστήριο – ενώ το Μάρτιο του 2016 ανεστάλη η διαπραγματευτή τους. Ειδικός εκκαθαριστής για την ΑΤΕ έχει αναλάβει η ιδιωτική εταιρία PQH, η οποία διαχειρίζεται επί πλέον την τύχη της ΕΒΖ – κάτι που σημαίνει πως βαρύνεται για τις παραπάνω εξελίξεις.
Για την χρήση που έληγε στις 30.6.2018 σε ενοποιημένο επίπεδο, η ΕΒΖ παρουσίασε πωλήσεις 103,9 εκ. € από 176,7 εκ. € την προηγούμενη χρήση – με ζημίες 35,6 εκ. € από 2,5 εκ. € κέρδη. Η καθαρή θέση της, δηλαδή τα Ίδια Κεφάλαια της ήταν αρνητικά (-111,8 εκ. €) – με συσσωρευμένες ζημιές 261,5 εκ. €. Το σύνολο των υποχρεώσεων της ανήλθε σε 260,9 εκ. € – από τα οποία 174,4 εκ. € σε βραχυπρόθεσμα δάνεια και 23,0 εκ. € σε προμηθευτές. Να σημειωθεί ότι έχουν ασκηθεί και διώξεις σε στελέχη της ΕΒΖ για την οικονομική διαχείριση της περιόδου 2007-2015.
Συνεχίζοντας, η PQH έχει προχωρήσει σε πλειστηριασμούς μη παραγωγικών παγίων της ΕΒΖ – ενώ έχει αποπειραθεί να πουλήσει και τα εργοστάσια στην Ξάνθη και στη Λάρισα. Επί πλέον, πολύ πρόσφατα, ξεκίνησε η διαδικασία πώλησης των εργοστασίων της Σερβίας – αν και δεν υπήρξε ικανοποιητική πρόταση. Εύλογα, αφού υπάρχει υπερπαραγωγή ζάχαρης στην ΕΕ και υψηλό κόστος, σε σχέση με τις εισαγωγές – γεγονός που περιορίζει το αγοραστικό ενδιαφέρον. Τα εργοστάσια αυτά είναι καταχωρημένα με λογιστική αξία 20 εκ. € συνολικά στα βιβλία της ΕΒΖ, παράγουν σημαντικές ποσότητες ζάχαρης (150.000 τόνους το 2011) κατέχουν περίπου το 40% της τοπικής αγοράς τους και είναι κερδοφόρα (τα κέρδη τους ήταν περίπου 25 εκατ. ευρώ το 2017, πηγή)
Η ΕΒΖ έχει αιτηθεί την υπαγωγή της στο άρθρου 106 του Πτωχευτικού Κώδικα – η οποία συζητείται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Η Τράπεζα Πειραιώς έχει επίσης εκπονήσει σχέδιο εξυγίανσης που προβλέπει διάσπαση της ΕΒΖ σε παραγωγικά και μη πάγια, μετάταξη ή συνταξιοδότηση των 220 υπαλλήλων της και επαναλειτουργία σταδιακά με λιγότερο προσωπικό. Είναι όμως αβέβαιο, εάν στην περίπτωση αυτή η τιμή πώλησης θα υπερβαίνει ή μη το κόστος παραγωγής. Κατά άλλα δημοσιεύματα, υπάρχουν φήμες για ολοκληρωτική παύση παραγωγής και δραστηριοποίηση πλέον της ΕΒΖ μόνο στο χονδρεμπόριο (πηγή). Από τις συνολικές υποχρεώσεις της ΕΒΖ ύψους 246,7 εκ. € υπολογίζεται ότι, σε περίπτωση εξυγίανσης, θα αποπληρωθούν από 65 έως 69 εκ. €. Ενδεικτικά τα εναπομείναντα πάγια (ακίνητα γραφείων) δεν ξεπερνούν τα 3 εκ. €, ενώ τα δυο εργοστάσια σε Πλατύ και Λάρισα συνολικά είχαν αποτιμηθεί με μία ελάχιστη αξία 15 εκ. €.
Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι, όσον αφορά το σχέδιο μετάβασης στην παραγωγή βιοκαυσίμων, δεν έχει αναφερθεί κάτι στην ειδησεογραφία τελευταία – φαίνεται σαν να μην γίνεται τίποτα σχετικά. Σημειώνεται δε ότι η χώρα μας υστερεί ως προς τους στόχους παραγωγής βιοκαυσίμων που έχει θέσει η ΕΕ – της τάξης του 10% των υγρών καυσίμων. Στην Ελλάδα, η ποσότητα του παραγομένου βιοντίζελ δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 130.000 χιλιόλιτρα σύμφωνα με στοιχεία έτους 2017 – η οποία, σε σχέση με τις αντίστοιχες καταναλώσεις ντίζελ και βενζίνης, αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 3%. Συνεπώς η Ελλάδα υστερεί των στόχων της ΕΕ κατά πολύ.
Σύμφωνα τώρα με στοιχεία του ΤΕΕ Κεντρικής-Δυτικής Θεσσαλίας, η δυναμικότητα των δύο εργοστασίων της ΕΒΖ στη Λάρισα και στην Ξάνθη θα μπορούσε να είναι 150.000 m3 ετησίως (120.000 τόνοι) και άρα να διπλασιάσει την παραγωγή http://library.tee.gr/digital/kdth/kdth_3460/kdth_3460_lois.pdf
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ενδοιασμοί διεθνώς ως προς το σκεπτικό καλλιέργειας φυτών για βιοκαύσιμα. Από την άλλη πλευρά όμως, αυτή τη στιγμή αποτελούν το μόνο ίσως «πράσινο» καύσιμο για αεροσκάφη – ενώ, καλώς ή κακώς, η παραγωγή τους υποστηρίζεται. Όμως η χρήση τους στην αεροπορική βιομηχανία διεθνώς είναι κάτω από 1%. Η EASA (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ασφάλειας Πτήσεων) έχει προτείνει την άνοδο της χρήσης τους στο 15% στην Ευρώπη – αν και θα απαιτηθούν σημαντικές επενδύσεις στην παραγωγή, έως και ο τετραπλασιασμός της παρούσας δυναμικότητας (2,3 εκ. τόνοι, πηγή. Είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρξει σημαντικό κίνητρο για την αύξηση της χρήσης των βιοκαυσίμων – δεδομένου επί πλέον ότι συζητούνται τέλη επί των πτήσεων, λόγω της ρύπανσης (η Γαλλία τα έχει ήδη επιβάλλει).
ΕΡΩΤΑΣΘΕ:
- Τι πρόκειται να κάνετε για την ΕΒΖ και τους τευτλοπαραγωγούς; Προκρίνεται η τροφική επάρκεια της χώρας και η απασχόληση ή το κόστος της ζάχαρης;
- Υπάρχουν προγράμματα υποστήριξης των τευτλοπαραγωγών λόγω της μείωσης της παραγωγής τα τελευταία χρόνια, ενδεχομένως για μετάβαση σε άλλες καλλιέργειες;
- Δεδομένου ότι η αξία της συμμετοχής της ΕΒΖ στους ισολογισμούς της ΑΤΕ και ΤΧΣ είναι μηδενική, θα μπορούσε να παραχωρηθεί στο Δημόσιο με ανάληψη των σχετικών υποχρεώσεων της;
- Πως κρίνετε την επάρκεια της PQH όσο αφορά την ειδική εκκαθάριση σε επιχειρηματικές συμμετοχές της ΑΤΕ, δεδομένης της απαξίωσης της ΕΒΖ; Μήπως πρέπει να προσληφθεί άλλος σύμβουλος;
- Θεωρείτε θεμιτό να αποφασίζει για το μέλλον της ΕΒΖ η Τράπεζα Πειραιώς (μια τράπεζα που ανακεφαλαιοποιήθηκε με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων που δεν επεστράφησαν), ενώ επιλεκτικά απορρόφησε μόνο τις απαιτήσεις από την ΕΒΖ και όχι την ιδιοκτησία της; Επομένως όχι και τις υποχρεώσεις σε προμηθευτές;
- Είναι θεμιτό να αποφασίζει μια τράπεζα και ένας ιδιώτης εκκαθαριστής, ενδεχομένως με τα ατομικά τους τεχνικοοικονομικά κριτήρια επί ενός θέματος που άπτεται της γεωργικής και κοινωνικής πολιτικής της Ελλάδας; Τυχόν διάσπαση της ΕΒΖ και πώληση της «σε κομμάτια», μπορεί μεν να καλύπτει κάποιο μέρος των δανείων αλλά αυτό θα έχει σημαντικές συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες που θα πρέπει να καλύψει το δημόσιο – αλλά και για την αγροδιατροφική πολιτική της χώρας.
- Σε ποιο στάδιο βρίσκεται το σχέδιο μετάβασης της ΕΒΖ στην παραγωγή βιοκαυσίμων, ειδικά λόγω της υστέρησης της Ελλάδας στον τομέα αυτό, σε σχέση με τους στόχους της ΕΕ; Υπάρχουν λόγοι ή συμφέροντα που αποτρέπουν την αύξηση της παραγωγής και χρήσης βιοκαυσίμων;
- Μήπως προωθείται η πώληση των εργοστασίων σε Λάρισα και Ξάνθη ή άλλων εργοστασίων της ΕΒΖ, δηλαδή της περιουσίας του Ελληνικού λαού, ως παλιοσίδερα, έτσι ώστε κάποιος αγοραστής να τα αποκτήσει έναντι πινακίου φακής και να δραστηριοποιηθεί εκ νέου στον χώρο των βιοκαυσίμων ή σε άλλο τομέα, με μικρό κόστος;
