.
Τώρα δεν υπάρχει ελευθερία. Γιατί πολλοί Έλληνες εργάζονται στο εξωτερικό και οι καρποί της προσπάθειας τους βελτιώνουν τη θέση ξένων κρατών. Η δε προσπάθεια των Ελλήνων εντός Ελλάδας ισοδυναμεί απλά με την εργασία των δούλων στην αρχαιότητα. Όλοι οι καρποί της προσπάθειας τους, καταλήγουν στα κόμματα και τους δανειστές.
.
Άποψη
– του Γεωργίου Μιχαήλ[1]
Συμφωνώ με οτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει ξανά στην μεγαλοσύνη του Ελληνικού Έθνους. Απορρίπτω οτιδήποτε σταδιακά οδηγεί στην δολοφονία του Έθνους μας. Για εμάς δεν υπάρχουν λοιπόν παρά μόνο δυο πιθανότητες. Να παραμείνουμε Έλληνες, ή να νικηθούμε από αυτούς που εμφανίζονται σαν σωτήρες μας.
Δεν πρέπει ωστόσο να επιτρέψουμε στην δεύτερη πιθανότητα να συμβεί. Εάν όσων η καρδιά ραγίζει με την διάλυση της Ελλάδας μείνουμε ενωμένοι, οργανωθούμε σωστά και μεγαλώσουμε σε αριθμό, τότε όσο δυνατός και εάν είναι ο αντίπαλος, δεν θα μπορέσει να μας νικήσει.
Αυτή τη στιγμή όλα τα κόμματα τα όποια κυβέρνησαν την Ελλάδα έχουν σχηματίσει έναν αόρατο συνασπισμό για να μπορούν να εναλλάσσονται στην εξουσία. Την ίδια στιγμή, ο κυρίαρχος λαός όπως τον αποκαλούν, εργάζεται χωρίς να αποταμιεύει πλέον τίποτα, γιατί όλος ο κόπος της εργασίας του καταλήγει στα ταμεία, όχι του κράτους, αλλά των κόμματων.
Γιατί τα κόμματα έχουν αντικαταστήσει το κράτος. Όλοι οι Έλληνες στερούνται κάτι, είτε χρήματα, είτε παιδιά που έχουν μεταναστεύσει. Οι πολιτικοί και τα κομματικά στελέχη όμως δεν στερούνται τίποτα. Αντίθετα, από το σώμα και την ψυχή της Ελλάδας, χτίζουν μέρα με την μέρα την δική τους αυτοκρατορία.
Πώς; Εφαρμόζοντας, σε πρώτο στάδιο, την αρχή της βουλευτικής πλειοψηφίας για κάθε απόφαση που αφορά το μέλλον της Ελλάδας, ώστε ο κάθε Πρωθυπουργός να μην ευθύνεται για τίποτα. Με αυτόν τον τρόπο απέκτησαν περισσότερη δύναμη τα κόμματα.
Στη συνέχεια αλλάζοντας την βάση της παιδείας, ώστε να σταματήσει η δημιουργία ανθρώπων με χαρακτήρα. Έπειτα, σιγά σιγά άρχισαν να δηλητηριάζουν τον εσωτερικό κόσμο των Ελλήνων. Για να το καταφέρουν αυτό χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα: κινηματογράφος, θέατρο, τέχνη, ραδιόφωνο και φυσικά τηλεόραση. Όλα τα στοιχεία τα οποία είχαν μαζί ενωθεί και δημιουργήσει μια συμπαγή εθνική ψυχή, άρχισαν σιγά σιγά να σβήνονται από το υποσυνείδητο των Ελλήνων.
Και όταν η Ελλάδα δεν μπορούσε πλέον να αντισταθεί, σαν την «τερατόμορφη χίμαιρα» εμφανίστηκε η διεθνής κοινότητα για να την χρηματοδοτήσει και «δήθεν» να την σώσει. Κανένας δεν μας ρώτησε εάν θέλαμε να πετάξουμε στον κάδο το δικό μας νόμισμα και να κληρονομήσουμε έναν ξένο. Κανείς επίσης δεν μας εξήγησε τότε πως ένα νόμισμα που είναι ξένο, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να το ελέγξουμε. Έτσι αυτό το ξένο νόμισμα, μετατράπηκε από σωτήρας «σε δεσμώτη μας».
Κανείς επίσης δεν μας εξήγησε τότε πως στον βωμό του χαμηλού κόστους θα έπρεπε να κλείσουμε και την τελευταία μας βιοτεχνία και ας λειτουργούσε για πάνω από 100 χρόνια.
Έτσι, σε μια Ελλάδα με σοσιαλιστική κυβέρνηση και νοοτροπία, η εισβολή αυτή των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών ήταν εύκολη και φθηνή σε κόστος. Δέκα χρόνια αργότερα κατηγόρησαν την Ελλάδα για την χρεωκοπία της. Την οποία φυσικά ολοκλήρωσαν με το σχέδιο της πλήρους επιβολής τους μέσω των δανεικών, τα οποία τα κόμματα για να εισπράξουν, ήταν και είναι, έτοιμα να συντρίψουν όλους τους πύργους που στηρίζουν ακόμα ένα Έθνος, το οποίο μέχρι σήμερα ονομάζεται Ελλάδα.
Η σωτηρία λοιπόν της Ελλάδας, δεν πρόκειται να έλθει από τα υπάρχοντα κόμματα, γιατί ο σκοπός τους είναι, μόνο η δική τους επικράτηση. Όχι αυτή της Ελλάδας. Η Ελλάδα χρειάζεται πάνω από όλα μια ισχυρή ηγεσία. Μόνο ένας ισχυρός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος θα εκλέγεται από τον λαό και όχι από τα κόμματα, μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα το δυνατό χέρι το οποίο χρειάζεται.
Ο φιλελευθερισμός πρέπει να μετατραπεί σε πίστη, την οποία τυφλά πρέπει να ακολουθήσουμε. Έχουμε πολύ περισσότερες δυνατότητες από τους Άγγλους και τους Γερμανούς που επικρατήσαν βασιζόμενοι σε αυτήν την ιδέα. Την οποία ασφαλώς, εδώ στην Ελλάδα σκόπιμα τα κόμματα προσπαθούν να την αποσπάσουν από την ψυχή μας.
Φιλελευθερισμός σημαίνει: ιδιωτική πρωτοβουλία, συνένωση των τάξεων σαν μια γροθιά, αλληλεγγύη και κοινός αγώνας με μοναδικό σκοπό την μεγαλοσύνη της Ελλάδας. Η Ελλάδα είναι ο συνδετικός κρίκος όλως αυτών των στοιχείων. Η ιδέα του Έθνους είναι η πηγή της δύναμης της Ελλάδας. Χωρίς την ιδέα αυτή βαθιά φυτεμένη μέσα στις καρδίες μας, δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία.
Όπως δυο χιλιάδες χρόνια πριν ο Χριστός έδιωξε τους εμπόρους από τον ναό του Σολομώντα, έτσι και εμείς δεν πρέπει να ξεγελαστούμε άλλο από τους πολιτικούς. Πρέπει λοιπόν να τους εκτοπίσουμε. Πρέπει από την εξαπάτηση μας να προτιμήσουμε τον αγώνα με φανατισμό και δύναμη. Δεν πρόκειται να αποκτήσουμε ξανά έδαφος κάτω από τα πόδια μας εάν δεν θέσουμε ένα ξεκάθαρο στόχο. Πάνω από όλα και όλους η Ελλάδα.
Η λεγόμενη έξοδος από τα μνημόνια αποτελεί άλλη μια απάτη επάνω στην πλάτη μας. Γιατί όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα, δεν θα είναι σε θέση να δανειστεί ξανά και ελεύθερα τα χρήματα, τα οποία χρειάζεται για να συντηρήσει τα κόμματα και το κράτος τους. Νέες θυσίες θα ζητηθούν και πάλι από τους Έλληνες. Νέες παραχωρήσεις θα συμφωνηθούν από τους πολιτικούς, οι οποίοι θα κάνουν τα πάντα για να είναι αυτοί που θα μας κυβερνούν.
Εγώ λέω πως καμιά θυσία δεν αξίζει για αυτούς. Η μόνη θυσία η οποία αξίζει είναι η θυσία για την πατρίδα. Γιατί στο χώμα της Ελλάδας που είναι ιερό, έχει γεννηθεί ο κάθε Έλληνας. Σαν Έλληνες και σαν Χριστιανοί πρέπει να παλέψουμε για το σωστό και το δίκαιο. Το σωστό και το δίκαιο είναι η Ελλάδα να επιστρέψει στις βάσεις πάνω στις οποίες χρίστηκε.
Γιατί η Ελλάδα δεν οικοδομήθηκε πάνω στη διαφθορά και το χρήμα, αλλά πάνω σε άλλες πολύ ανώτερες αρχές. Αυτές τις αρχές κάποια στιγμή πρέπει να τις «ανασύρουμε από μέσα μας». Αυτή η στιγμή πλησιάζει!
Γατί οι καταστροφές που τις προκάλεσε το τωρινό σύστημα και τα κόμματα έχουν συσσωρευτεί επάνω μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε η αποτίναξη τους να αποτελεί τον μόνο ανοιχτό για εμάς δρόμο. Δεν θα αποκτήσουμε πότε ελευθερία εάν δεν ενωθούμε σαν μια γροθιά όλοι μαζί. Ελευθερία σημαίνει να στηρίζεται κάποιος στις δίκες του δυνάμεις. Οι δε καρποί της προσπάθειας του, να βελτιώνουν την δική του θέση αλλά και αυτήν της πατρίδας του.
Τώρα δεν υπάρχει ελευθερία. Γιατί πολλοί Έλληνες εργάζονται στο εξωτερικό και οι καρποί της προσπάθειας τους βελτιώνουν τη θέση ξένων κρατών. Η δε προσπάθεια των Ελλήνων εντός Ελλάδας ισοδυναμεί απλά με την εργασία των δούλων στην αρχαιότητα. Όλοι οι καρποί της προσπάθειας τους, καταλήγουν στα κόμματα και τους δανειστές.
Η Ελλάδα χρειάζεται σαφώς ένα νέο κόμμα και έναν νέο ηγέτη. Η αποστολή του ηγέτη αυτού πρέπει να είναι η δημιουργία μιας νέας πίστης και η επαναφορά της θέλησης στις ψυχές των Ελλήνων. Ούτως ώστε να διαλυθούν μια για πάντα «τα σύννεφα και η σύγχυση που φωλιάζουν μέσα στις καρδιές τους αυτή την στιγμή».
Όποιος πιστεύει πως κατέχει το χρίσμα του Θεού για να φέρει εις πέρας την ιερή αυτή αποστολή ας προσπαθήσει. Γιατί ας μην ξεχνάμε υπάρχει και μια προφητεία, η οποία κάποια στιγμή πρέπει να εκπληρωθεί. Να είστε σίγουροι λοιπόν ότι, «καμιά χίμαιρα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε αυτήν την προσπάθεια». Γιατί από την αρχή αυτού του κόσμου όσο δυνατά και εάν ήταν τα θηρία και όσο ανίκητοι και εάν φάνταζαν οι τύραννοι, πάντα ερχόταν η στιγμή του τέλους τους.
[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, στέλεχος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, εκδόσεις Κύπρης, 2017.
