Σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι εισοδηματικές ανισορροπίες οφείλονται κυρίως στην αδυναμία των εργατικών συνδικάτων – ενώ αυτές τροφοδοτούν το βουνό των 200 τρις $ του παγκόσμιου χρέους, μειώνοντας το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
“Παραδόξως, όταν κάτι εκπέμπεται ή/και δημοσιεύεται από τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ, συνήθως με τη βοήθεια ορισμένων «διατεταγμένων» ειδικών που τα υπηρετούν έμμισθα ή για λόγους επαγγελματικής αυτοπροβολής, γίνεται αμέσως πιστευτό από την κοινή γνώμη – παρά το ότι τα κατηγορεί και θεωρητικά δεν τα εμπιστεύεται.
Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από το παράδειγμα της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δημοσίου χρέους, την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση – θεωρώντας πως, εάν το επιτύχει, θα πάρει «άφεση αμαρτιών» από τους Έλληνες, για την επιβολή του χειρότερου μνημονίου όλων των εποχών (με κριτήριο τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που δρομολογεί).
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται λοιπόν, συνεπικουρούμενη από τους ειδικούς οικονομολόγους των ΜΜΕ ότι, η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής είναι δήθεν παρόμοια με την ονομαστική διαγραφή! Εν τούτοις, ακόμη και ο πιο ανόητος συνειδητοποιεί εύκολα το αυτονόητο:
Πως η επιμήκυνση αυξάνει το χρέος μεταφέροντας το αθέμιτα στο μέλλον, στα παιδιά μας δηλαδή, ακόμη και όταν τα επιτόκια είναι της τάξης του 1% – αφού αυτό που μετράει είναι τα πραγματικά επιτόκια.
Όταν δε μία χώρα είναι βυθισμένη σε έναν αποπληθωρισμό της τάξης του -2%, όπως η Ελλάδα σήμερα, ακόμη και το 1% ονομαστικό επιτόκιο (2,3% είναι το μέσο επιτόκιο δανεισμού μας) είναι 3% πραγματικό – με βάση την εξίσωση «Πραγματικό επιτόκιο = ονομαστικό + αποπληθωρισμός»
Προφανώς λοιπόν οι δανειστές δεν θα φέρουν αντίρρηση, αφού βέβαια προσποιηθούν στην αρχή πως δεν πρόκειται να το κάνουν, όπως άλλωστε ήδη συμβαίνει – συνδέοντας τον μετέπειτα δήθεν συμβιβασμό τους, με νέους αποικιοκρατικούς όρους.
Όσον αφορά δε τους Πολίτες, μάλλον δεν θα αποφύγουν ούτε αυτήν την παγίδα – ενώ η επιμήκυνση δεν θα ωφελήσει καθόλου τη βιώσιμη ανάκτηση της πιστοληπτικής ικανότητας του δημοσίου, τη διαγραφή μέρους των ιδιωτικών χρεών, την εξυγίανση των τραπεζών, την απεξάρτηση από τα δάνεια της Ευρώπης, την αποφυγή ενός τέταρτου μνημονίου κοκ.”
.
Άρθρο
Τα τεράστιας αξίας ενεργειακά κοιτάσματα της Ελλάδας, λόγω των οποίων θεωρείται πως έχει τοποθετηθεί στο στόχαστρο της Γερμανίας και των Η.Π.Α., μέσω της χρεοκοπίας της, ίσως είναι ένας μεγάλος μύθος – μία θεωρεία συνωμοσίας, όπου οι «κακοί ξένοι» επιβουλεύονται τα πλούτη μίας μικρής χώρας, έχοντας την οδηγήσει στην παγίδα του χρέους και των μνημονίων.
Εν τούτοις, είναι τόσο πολλοί εκείνοι οι ειδικοί επιστήμονες που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους, ώστε πολύ δύσκολα τα αμφισβητεί κανείς – ιδιαίτερα όταν δημοσιεύονται αναλυτικοί χάρτες (γράφημα). Παράλληλα διαπιστώνεται ότι, σε όσες θυσίες και να υποβληθούν οι Έλληνες, δεν πρόκειται να αποφύγουν τη λεηλασία του υπόγειου πλούτου τους, της δημόσιας, καθώς επίσης της ιδιωτικής περιουσίας τους – έτσι όπως αυτά επιβάλλονται από το τρίτο μνημόνιο.
.
.
Περαιτέρω, θεωρείται πως οι Έλληνες έχουν πάψει πια να αμύνονται απέναντι στις σφοδρές επιθέσεις των «δανειστών» τους, με στόχο την πλήρη υποδούλωση της πατρίδας τους, επειδή χειραγωγούνται συστηματικά από τα ΜΜΕ (άρθρο) – αφού διαφορετικά δεν μπορεί να ερμηνευθεί η εκκωφαντική σιωπή τους, η οποία δείχνει πλήρη αδιαφορία για τον εαυτό τους, για τα παιδιά τους, κυρίως δε για την πατρίδα τους (άρθρο).
Ίσως βέβαια να είναι υπερβολικές αυτού του είδους οι αναφορές, ειδικά για όλους αυτούς που πιστεύουν ότι, δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την Ελλάδα – πως εάν θέλει να παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης, η πιστή τήρηση των μνημονίων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση.
Όταν όμως τα μνημόνια αυτά συνεχίζουν να την εγκλωβίζουν στον καθοδικό σπειροειδή κύκλο της ύφεσης, της μείωσης δηλαδή των εσόδων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε νέα μέτρα για να καλυφθούν τα μειωμένα έσοδα, οπότε ξανά σε ύφεση κοκ., δύσκολα μπορεί να πεισθεί κανείς ότι πρόκειται πράγματι για τη σωστή συνταγή – ότι τους προσφέρεται ένα πικρό μεν αλλά αναγκαίο φάρμακο και όχι ένα δηλητήριο.
Καταλήγει δε εύλογα στο συμπέρασμα ότι, ο στόχος των «δανειστών» της Ελλάδας είναι να οδηγηθεί στη χρεοκοπία, αφού προηγουμένως θα έχει χάσει όλα της τα περιουσιακά στοιχεία – όπως συμβαίνει με εκείνες τις επιχειρήσεις που αναγκάζονται να εκποιήσουν τα πάγια τους σε εξευτελιστικές τιμές για να επιβιώσουν, καθυστερώντας απλά το μοιραίο, χωρίς τελικά να το αποφεύγουν.
Δυστυχώς η χειραγώγηση των Ελλήνων είναι τέτοια, ώστε να πείθονται με ιδιαίτερη ευκολία για τα πάντα – όπως στο παράδειγμα που αναφέραμε στην εισαγωγή του κειμένου. Αδυνατούν δε να κατανοήσουν πως είναι κατά πολύ χειρότερο να οδηγηθούν εξαθλιωμένοι στη χρεοκοπία, χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης, από το να την επιλέξουν διαθέτοντας ακόμη τα μέσα για να ανταπεξέλθουν με τα προβλήματα που ασφαλώς δημιουργεί.
