Οι υπεύθυνοι της τραγωδίας
Πρέπει αλήθεια να παραμείνει ατιμώρητος ένας συμπλεγματικός, αμετροεπής, αλαζονικός και ιδιοτελής υπουργός οικονομικών, ο οποίος οδήγησε την πατρίδα του στο γκρεμό; Πόσο μάλλον όταν η αλαζονεία του οφείλεται στην τεκμηριωμένη ανικανότητα του, ενώ την ίδια στιγμή που η πατρίδα του κινδυνεύει να σβηστεί από το χάρτη των ελεύθερων κρατών, ο ίδιος απέχει από την κρισιμότερη συνεδρίαση της Βουλής, διασκεδάζοντας στο εξοχικό του;
Είναι λογικό να μείνει στο απυρόβλητο ή να λυπηθεί κανείς έναν υποταγμένο πρωθυπουργό, όταν κυριευμένος από τις φιλοδοξίες του, έβαλε στην άκρη την πολιτική του ανεπάρκεια και οδήγησε τη χώρα στις καταστροφικές πρόωρες εκλογές; Όταν εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό με χιλιάδες ψέματα προεκλογικά και μετεκλογικά, ενώ γκρέμισε σε μία απύθμενη παγίδα το 61% των υπερήφανων Ελλήνων που ψήφισαν «ΟΧΙ», για να εισπράξουν ένα απίστευτα δουλοπρεπές αν και αναγκαστικό «ΝΑΙ»;
Δεν ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός για τη χώρα μας, η εκδίωξη του πρωθυπουργού από τη θέση του στο τραπέζι της συνόδου κορυφής, όπου τοποθετήθηκε σαν τον άτακτο μαθητή στη γωνία, εντελώς απομονωμένος από όλους τους άλλους; Δεν είναι ο ίδιος αυτός που το προκάλεσε, αρνούμενος να τιμήσει την υπογραφή του υπουργού οικονομικών του στις 20 Φεβρουαρίου ή ανακοινώνοντας το δημοψήφισμα της ντροπής, χωρίς να προειδοποιήσει κανέναν; Γιατί θα πρέπει να πληρώσει μία ολόκληρη χώρα πανάκριβα τα τερατώδη σφάλματα, καθώς επίσης τις λανθασμένες επιλογές του;
Από την άλλη πλευρά, φταίει η καγκελάριος και ο υπουργός οικονομικών της ή οι Γερμανοί ως έθνος για την άθλια αντιμετώπιση της Ελλάδας, η οποία είχε την ατυχία να κυβερνάται από ανίκανους σήμερα και διεφθαρμένους στο παρελθόν πολιτικούς; Έφταιγαν ο Χίτλερ και ο Μένγκελε για τις θηριωδίες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και για το ολοκαύτωμα ή οι Γερμανοί που αφενός μεν τους ψήφισαν, αφετέρου τους στήριξαν;
Αν έφταιγαν οι Γερμανοί Πολίτες τότε, σωστά τιμωρούμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες σήμερα. Εάν όχι, τότε η Γερμανία θέλει να επαναλάβει τα «κατορθώματα» του σκοτεινού παρελθόντος της, όπως φοβούνται πολύ περισσότερο από εμάς οι ίδιοι οι Πολίτες της – γεγονός που μάλλον συμπεραίνεται από την καρικατούρα που ακολουθεί και η οποία δημοσιεύθηκε σε γερμανικό περιοδικό.
.
.
Περαιτέρω, είναι καλύτερα να μην χαρακτηρίσει κανείς τη στάση της προέδρου της Βουλής, καθώς επίσης των δύο υπουργών της κυβέρνησης που αρνήθηκαν να στηρίξουν τον πρωθυπουργό – προτιμώντας προφανώς τη «θυσία στην πυρά» των Ελλήνων Πολιτών, οι οποίοι θα επέλεγαν ίσως μαζί τους την έξοδο από το ευρώ και την απόλυτη καταστροφή, εμπιστευόμενοι τη διαχείριση του χάους στα ανεπαρκή χέρια τους.
Αφού δηλαδή διέπραξαν χιλιάδες λάθη, θεωρώντας πως είναι συνδικαλιστές με εργοδότη τη Γερμανία, αναγκάζοντας τελικά την Ελλάδα να χάσει εντελώς την εθνική της ανεξαρτησία, είχαν το θράσος να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους στον πρωθυπουργό – με αποτέλεσμα να απαιτήσουν οι Ευρωπαίοι μία ακόμη πιο φρικαλέα πολιτική, με το πρόσχημα πως δεν μπορούν να εμπιστευθούν μία κυβέρνηση που καταψηφίσθηκε από μία μεγάλη μερίδα των δικών της βουλευτών, από την πρόεδρο της Βουλής, καθώς επίσης από δύο υπουργούς.
.
Οι δικές μας ευθύνες
Συνεχίζοντας, δεν είμαστε ασφαλώς «άμοιροι ευθυνών» όλοι εμείς οι Έλληνες, μεταξύ άλλων επειδή εμπιστευθήκαμε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μία τέτοια ομάδα ανθρώπων – απλά και μόνο επειδή επανέλαβαν τις κενές υποσχέσεις του πρωθυπουργού που μας οδήγησε το 2010 στην καταστροφή. Εκτός αυτού, αρκετοί από εμάς συνέβαλαν προσωπικά στο σημερινό όνειδος – αποσύροντας τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, μεταφέροντας τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό, αρνούμενοι να πληρώσουν αυτά που μπορούσαν κοκ.
Είμαστε λοιπόν επίσης υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη εθνική ταπείνωση στην ιστορία μας, οπότε δεν δικαιούμαστε να ισχυριζόμαστε πως πρόκειται για ένα υπερήφανο λαό – ειδικά επειδή μπορούσαμε και μπορούμε ακόμη να τα καταφέρουμε μόνοι μας, χωρίς καμία βοήθεια, αρκεί να το τοποθετούσαμε ως απαρέγκλιτο στόχο μας.
Δεν το κάνουμε όμως, επικαλούμενοι διάφορες ανυπόστατες δικαιολογίες, οι οποίες δεν χαρακτηρίζουν δυστυχώς μία υπερήφανη χώρα – ενώ οι πολιτικοί μας παραπλανούν, μένουν ατιμώρητοι, ζουν και βασιλεύουν, επειδή εμείς τους το επιτρέπουμε, αρνούμενοι έμμεσα να αναλάβουμε τις ευθύνες των λανθασμένων πράξεων και επιλογών μας.
Λυπάμαι ειλικρινά που το λέω, ντρέπομαι, με πονάει, αλλά αν δεν πάψω να λέω ψέματα στον εαυτό μου ή να επιδιώκω ασυνείδητα τη θετική κριτική των άλλων, κατηγορώντας συνέχεια τους ξένους, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στη χώρα μας.
Οι ξένοι έχουν άδικο, οι Γερμανοί είναι ανηλεείς και δεν έχουν διδαχτεί απολύτως τίποτα από την ιστορία τους. Αυτό που μπορώ όμως να αλλάξω δεν είναι τους άλλους λαούς, αλλά τον εαυτό μου – ενώ είναι κάτι περισσότερο από ανόητο να ισχυρίζεται κανείς πως θέλει να αλλάξει την Ευρώπη, να επαναφέρει τη Δημοκρατία, καθώς επίσης την κοινωνική Δικαιοσύνη, όταν είναι αθεράπευτα υπερχρεωμένος, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να διορθώσει τα λάθη του, ενώ συνεχίζει να εκλιπαρεί την ελεημοσύνη των άλλων.
.
Επιμύθιο
Ολοκληρώνοντας, επαναλαμβάνω πως η Ελλάδα, μετά την παγίδα στην οποία οδηγήθηκε, αφού προηγήθηκαν τα τερατώδη λάθη της κυβέρνησης της, δεν έχει καμία άλλη επιλογή, από το να τηρήσει με ευλάβεια τη συμφωνία της ντροπής.
Δεν είναι όμως αυτή η μοναδική χαμένη του βρώμικου παιχνιδιού, αφού πιστεύω πως η ηγεσία της Ευρώπης, ειδικά η Γερμανία, έκανε επίσης ασυγχώρητα λάθη – αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο σε όλους τους Ευρωπαίους Πολίτες.
Το πρόσωπο αυτό είναι τόσο αποκρουστικό, όσο κανένας μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να φαντασθεί – γεγονός που αποτελεί τη μοναδική επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία όμως θα κοστίσει κάτι περισσότερο από πανάκριβα σε όλους εμάς. Πρόκειται λοιπόν για την αρχή του τέλους της ΕΕ – η οποία δεν θα αργήσει πολύ, ενώ θα είναι εκκωφαντική.
