Εάν ισχύει η δέσμευση της ΕΚΤ απέναντι στη Γερμανία, σύμφωνα με την οποία οι εθνικές κεντρικές τράπεζες θα αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών, με δική τους ευθύνη, εξαιρώντας την Ελλάδα, τότε θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για την Ευρωζώνη
.
Τα σημερινά χρήματα χωρίς αντίκρισμα (Fiat money) στηρίζονται στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων – σε έναν εντελώς ασταθή παράγοντα δηλαδή ο οποίος, εάν τυχόν χαθεί, οδηγεί στην κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στα πλαίσια αυτά, η αποδέσμευση του ελβετικού φράγκου από το ευρώ, ειδικά ο τρόπος με τον οποίο δρομολογήθηκε, χωρίς να προειδοποιηθεί κανένας παγκόσμιος οργανισμός, μείωσε σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη των αγορών – εν πρώτοις απέναντι στις κεντρικές τράπεζες.
Όσον αφορά το ίδιο το ευρώ, ένα νόμισμα εξαιρετικά ευαίσθητο, αφού δεν στηρίζεται ουσιαστικά από καμία οικονομία, αποτελώντας ξένο συνάλλαγμα για όλες τις χώρες που το έχουν υιοθετήσει, η στάση της Ελβετίας θεωρείται ως ένα μεγάλο πλήγμα στην αξιοπιστία του – γεγονός που φάνηκε από τη πτώση της ισοτιμίας του απέναντι σε πολλά άλλα νομίσματα (γράφημα).
Περαιτέρω, φαίνεται όλο και πιο καθαρά πως ο διοικητής της ΕΚΤ, παρά τα μεγάλα λόγια του, καθώς επίσης τους εξαιρετικούς χειρισμούς του, μέσω των οποίων μειώθηκαν τα επιτόκια δανεισμού όλων των χωρών της Ευρωζώνης σε «επίπεδα φούσκας» (ομόλογα με ελάχιστη απόδοση), δύσκολα θα καταφέρει να πείσει τις αγορές, σχετικά με την αξία του νομίσματος σε μακροπρόθεσμη βάση – ειδικά όταν έχει απέναντι του τόσο την κυβέρνηση, όσο και την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, οι οποίες υπονομεύουν διαρκώς τις προσπάθειες του.
Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελλάδα, παρά το ότι η χώρα μας δικαιολογημένα αντιδράει στα μέτρα που της επιβάλλονται από την Τρόικα – με την έννοια πως η πολιτική αβεβαιότητα που επικρατεί, καθώς επίσης η διαφαινόμενη αδυναμία της να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος, σε συνδυασμό με τα προβλήματα των τραπεζών της, δεν συμβάλλει καθόλου στην αύξηση της εμπιστοσύνης απέναντι στο ευρώ.
Εάν τώρα οι εκλογές της επόμενης Κυριακής δεν αναδείξουν κυβέρνηση, εάν συμβεί δηλαδή το χειρότερο σενάριο, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα σε μία δεύτερη αναμέτρηση, τα δημόσια έσοδα θα συνεχίσουν να καταρρέουν και οι επιθέσεις εναντίον των τραπεζών (Bank runs) θα ενταθούν σε μεγάλο βαθμό – ένα τρομακτικό ενδεχόμενο για την ΕΚΤ, η οποία θα έπρεπε να λειτουργήσει ξανά «πυροσβεστικά», σε μία καθόλου εύκολη χρονική συγκυρία για την ίδια.
Ακόμη και αν υποθέσουμε δε πως θα προκύψει μία αδύναμη κυβέρνηση συνεργασίας 152 εδρών (Σύριζα, ΑΝΕΛ), ετερόκλητων μεταξύ τους κομμάτων, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, η βιωσιμότητα της θα τεθεί υπό αμφισβήτηση – οπότε τα προβλήματα θα συνεχιστούν. Κατά την άποψη μου βέβαια, μόνο μία κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων παρατάξεων θα μπορούσε να πείσει τις αγορές – κάτι που όμως δεν φαίνεται καθόλου πιθανό, αλλά ούτε και επιθυμητό από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι επιζητούν την τιμωρία όλων όσων τους οδήγησαν σε αλλεπάλληλες, επαναλαμβανόμενες χρεοκοπίες.
.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση) – (Πηγή: Public Issue)
.
Περαιτέρω, η ΕΚΤ θα πρέπει να πάρει προκαταβολικά σημαντικές πρωτοβουλίες, όσον αφορά την Ελλάδα, την Τετάρτη – όπου θα αποφασίσει εάν θα συμπεριλάβει τη χώρα μας στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων που θα αναγγείλει ή θα την εξαιρέσει. Εάν συμβεί το τελευταίο, ένα ενδεχόμενο που δεν είναι καθόλου απίθανο, τότε θα σημαίνει πως η Ελλάδα απομονώνεται από όλες τις άλλες χώρες – όπως ένας ασθενής που έχει προσβληθεί από έναν επικίνδυνο ιό και τοποθετείται στην καραντίνα, για να μην μολυνθούν οι υπόλοιποι.
Από την άλλη πλευρά, εάν ισχύει η δέσμευση της ΕΚΤ απέναντι στη Γερμανία, σύμφωνα με την οποία οι εθνικές κεντρικές τράπεζες θα αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών τους, με δική τους ευθύνη, τότε η νομισματική ένωση θα αποκτήσει μία εντελώς διαφορετική μορφή – ενώ οι αγορές θα πάψουν να την αντιμετωπίζουν ως ένα σύνολο, αξιολογώντας ξανά τις χώρες μέλη της σαν να ήταν επί μέρους «οντότητες».
Επειδή δε η κατάσταση αυτή θα έμοιαζε σαν την προετοιμασία μίας ελεγχόμενης επιστροφής στα εθνικά νομίσματα, καθώς επίσης στα εθνικά κράτη, οι πιέσεις στο ευρώ θα αυξάνονταν – επί πλέον σε αυτές που θα προκληθούν από το νέο πακέτο ποσοτικής διευκόλυνσης που έχει ήδη αναγγείλει η ΕΚΤ.
Πόσο μάλλον όταν η «επανάσταση» στο εσωτερικό της Ευρωζώνης έχει ήδη ξεκινήσει, με κυριότερους εκφραστές της το «Σύριζα» στην Ελλάδα, τους «Podemos» στην Ισπανία και το «Εθνικό Μέτωπο» στη Γαλλία – παράλληλα με τον εμφύλιο πόλεμο, όπου από τη μία πλευρά ευρίσκονται χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φιλανδία, ενώ από την άλλη ο Ευρωπαϊκός Νότος.
Κάτω από αυτές της προϋποθέσεις δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να θεωρήσει κανείς πως το ευρώ είναι πλέον εκτός ελέγχου, προβλέποντας το τέλος της νομισματικής ένωσης – ένα ενδεχόμενο που θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα σε όλες τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες, οδηγώντας το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα στην κατάρρευση.
