Η Ελλάδα είναι σε θέση να απαιτήσει μία έντιμη αντιμετώπιση της, όπως το τέλος της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων και την εκδίωξη του ΔΝΤ – ενώ τυχόν έξοδος της από την Ευρωζώνη, θα άνοιγε ίσως τους ασκούς του Αιόλου για τη Δύση.
(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)
.
“Η γερμανική κυβέρνηση εγκαινιάζει μία ριζική αλλαγή στην πολιτική της – σύμφωνα με την οποία, επειδή δεν υπάρχει πλέον κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν πια πραγματοποιήσιμη.
Αντίθετα λοιπόν με τη μέχρι σήμερα κυβερνητική γραμμή, η Γερμανία είναι πρόθυμη να «επιτρέψει» (εν ανάγκη) στην Ελλάδα την έξοδο από την Ευρωζώνη – ενώ τόσο ο υπουργός οικονομικών της χώρας, όσο και η καγκελάριος, θεωρούν πως η έξοδος της Ελλάδας είναι δυνατόν να διαχειρισθεί. Η αιτία είναι η πρόοδος της νομισματικής ένωσης μετά το κρίσιμο 2012, καθώς επίσης η εξυγίανση τόσο της Πορτογαλίας, όσο και της Ιρλανδίας!
Επίσης η ύπαρξη ενός ισχυρού μηχανισμού διάσωσης, του ESM, ο οποίος έχει πλέον την ικανότητα να βοηθάει τις χώρες, όταν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα – όπως και της τραπεζικής ένωσης που μπορεί να ενισχύει τις τράπεζες, σε περίπτωση ανάγκης.
Αν και δεν υπάρχει λοιπόν τρόπος εξόδου μίας χώρας από την Ευρωζώνη, με την παραμονή της στην ΕΕ, οι νομικοί θα μπορούσαν να «εφεύρουν» τις κατάλληλες λύσεις – ενώ η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί πως η έξοδος της Ελλάδας θα ήταν αναπόφευκτη, εάν αποφασιζόταν η κατάργηση της πολιτικής λιτότητας, καθώς επίσης η μη εξυπηρέτηση των χρεών της χώρας” (Spiegel).
.
Ανάλυση
Είναι προφανές πως η Ελλάδα απέτυχε να καταπολεμήσει την κρίση, στην οποία βυθίστηκε μετά το 2008, παρά το ότι οι τράπεζες της δεν ήταν καθόλου εκτεθειμένες σε εσωτερικούς ή εξωτερικούς πιστωτικούς κινδύνους, όπως οι περισσότερες άλλες στη Δύση. Επίσης, παρά το ότι το συνολικό χρέος της, δημόσιο και ιδιωτικό, ήταν από τα χαμηλότερα στην Ευρωζώνη, ενώ της Ιρλανδίας το υψηλότερο στον πλανήτη.
Οι ευθύνες όμως της αποτυχίας της δεν βαρύνουν τόσο τις έκτοτε κυβερνήσεις της, αφού καμία από αυτές δεν διοικούσε τη χώρα, όσο στην πολιτική που της επιβλήθηκε από την πραγματική της κυβέρνηση: από το ΔΝΤ, στο οποίο οφείλεται η υπερβολική διόγκωση των ελλειμμάτων του 2009, καθώς επίσης η συκοφαντική δυσφήμιση της Ελλάδας διεθνώς, έτσι ώστε να αποκοπεί από τις αγορές, οπότε να υποχρεωθεί να καταφύγει στη «δικαιοδοσία» του (για να αποτελέσει το Δούρειο Ίππο της εισβολής του στην Ευρωζώνη).
Περαιτέρω, όλοι πλέον γνωρίζουν πως η ελληνική κρίση έφερε στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα της Ευρωζώνης, τα οποία «ελλόχευαν» για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα – τις ευρωπαϊκές ασυμμετρίες δηλαδή (ανάλυση), οι οποίες έτρεφαν και συνεχίζουν να τρέφουν τη Γερμανία, εις βάρος όλων των εταίρων της.
Τα προβλήματα αυτά φυσικά δεν έχουν επιλυθεί, όπως ισχυρίζεται η γερμανική κυβέρνηση σύμφωνα με το παραπάνω περιοδικό αλλά, αντίθετα, έχουν επιδεινωθεί – ενώ η νομισματική ένωση θα καταρρεύσει εάν συνεχισθεί η ίδια πολιτική, όχι βέβαια λόγω της Ελλάδας, αλλά επειδή τα προβλήματα συνεχίζουν να «κρύβονται κάτω από το χαλί».
Η μοναδική λύση άλλωστε δεν είναι άλλη από την τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης – η οποία όμως, κατά το γερμανό υπουργό οικονομικών, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βοήθεια της κρίσης.
Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνεται από τη συνέντευξη του στους NYT (πηγή) το Νοέμβριο του 2011, όπου ανέφερε ολοκάθαρα ότι, μόνο με τη βοήθεια της κρίσης μπορεί να ενωθεί πολιτικά η Ευρωζώνη – με την έννοια της «παράδοσης» μεγάλου μέρους της εθνικής ανεξαρτησίας των κρατών σε μία κεντρική ευρωπαϊκή κυβέρνηση, η οποία όμως θα ελέγχεται πλήρως από τη Γερμανία!
Η Ελλάδα τώρα, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως το πειραματόζωο της όλης διαδικασίας, έχοντας δυστυχώς εγκλωβιστεί στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια (ανάλυση), είναι ίσως η μοναδική χώρα που θα έθετε σήμερα σε κίνδυνο το γερμανικό «εγχείρημα» – το οποίο φυσικά προωθείται με τη βοήθεια της υπερδύναμης, σε μία περιοχή που θεωρείται προτεκτοράτο της.
Όλα όσα ισχυρίζεται λοιπόν η γερμανική κυβέρνηση παραπάνω, όπως το ότι η ελληνική κρίση δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα για τη διατήρηση της Ευρωζώνης, ενώ η Ελλάδα θα μπορούσε να «αποσχισθεί» χωρίς σοβαρά επακόλουθα για τις υπόλοιπες χώρες, καθώς επίσης για το εξαιρετικά ευάλωτο χρηματοπιστωτικό σύστημα της ηπείρου μας, είναι απλά προπαγάνδα – η οποία δεν γίνεται πιστευτή από κανέναν σοβαρό οικονομολόγο, πόσο μάλλον από τις αγορές.
Μεταξύ άλλων, αυτό συμπεραίνεται από ορισμένους αμερικανούς οικονομολόγους, οι οποίοι θεωρούν πως τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα προκαλούσε μία καταστροφική αναταραχή στις αγορές – κατά πολύ χειρότερη από τη χρεοκοπία της Lehman Brothers (πηγή). Πόσο μάλλον όταν η κατάρρευση της αγοράς εμπορευμάτων, η οποία συνήθως προηγείται της κατακόρυφης πτώσης των χρηματιστηριακών δεικτών, είναι ήδη δεδομένη – γεγονός που τεκμηριώνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
.
.
Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)
Φυσικά η έξοδος της Ελλάδας θα οδηγούσε σε τραπεζικές επιθέσεις (Bank runs), σε επιβολές ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων, σε περιορισμούς αναλήψεων, στην κατάρρευση του χρηματιστηρίου κοκ. – ενώ πιθανότατα δεν θα διαχεόταν μόνο στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση (Η.Π.Α., Ιαπωνία), η οποία είναι απελπιστικά υπερχρεωμένη, καθώς επίσης εξαιρετικά αδύναμη οικονομικά.
Αυτό που θεωρείται άλλωστε δεδομένο είναι το ότι, η Ευρωζώνη διατηρείται στη ζωή τεχνητά, με πολύ μεγάλο κόστος, επειδή το κόστος της διάλυσης της θα ήταν εκθετικά υψηλότερο – οπότε θα ήταν ανόητος να διακινδυνεύσει κανείς να συμβεί το μοιραίο, από μία πολύ μικρή χώρα, το χρέος της οποίας, σε απόλυτο μέγεθος, είναι σχετικά μηδαμινό, οπότε πολύ εύκολο να διαχειρισθεί.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά ότι πρέπει η Ελλάδα να εκβιάσει την Ευρώπη, αρνούμενη να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στα άλλα κράτη – ή πως μπορεί να κοιμούνται ήσυχοι οι Έλληνες, πεπεισμένοι ότι δεν είναι δυνατόν να αναγκασθεί η χώρα τους να εξέλθει από την Ευρωζώνη.
Σημαίνουν όμως πως είναι σε θέση η χώρα να απαιτήσει μία έντιμη αντιμετώπιση της, μεταξύ άλλων το τέλος της καταστροφικής πολιτικής λιτότητας, καθώς επίσης την εκδίωξη του ΔΝΤ – παράλληλα με τη λογική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των υποχρεώσεων της, με επιτόκια ανάλογα με το βασικό της ΕΚΤ (όπως αναφέρουμε από το 2010).
Επίσης, το σταμάτημα της εκποίησης της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, τουλάχιστον έως εκείνη τη χρονική στιγμή που θα επανέλθουν οι αξίες των παγίων (ακίνητα, επιχειρήσεις, μετοχές κλπ.) σε φυσιολογικά επίπεδα – όπως και την υιοθέτηση αναπτυξιακών προγραμμάτων, τα οποία οφείλει να χρηματοδοτήσει η ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων, σε συνεργασία με τις ελληνικές τράπεζες.
Δυστυχώς, η εναλλακτική λύση δεν είναι άλλη από τη χρεοκοπία – η οποία, επειδή δεν είναι δυνατόν να αποφευχθεί, εάν η Ελλάδα συνεχίσει να εφαρμόζει τα εγκληματικά προγράμματα που της επιβάλλονται, είναι καλύτερα να συμβεί προτού εξαθλιωθούν περαιτέρω οι Έλληνες, χάνοντας εντελώς τη δημόσια και την ιδιωτική τους περιουσία.
Φυσικά εντός του ευρώ, αφού δεν είναι καθόλου εύκολο να μας επιβληθεί η έξοδος, όσα και αν ισχυρίζονται οι Γερμανοί – λόγω του ότι η Ευρωζώνη διέπεται από κανόνες, ο μη σεβασμός των οποίων θα την οδηγούσε στην κατάρρευση, σε χρόνο μηδέν (ανάλυση).
.
Ο εκφοβισμός των Ελλήνων
Είναι προφανές πως η γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους Έλληνες, μεταξύ άλλων «λανσάροντας» ειδήσεις, μέσω του διατεταγμένου περιοδικού της – με έναν τρόπο ανόητο, παιδαριώδη, ο οποίος επιτυγχάνει τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα. Πόσο μάλλον όταν όλοι γνωρίζουν πως τυχόν αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι δική της απόφαση, αλλά των Η.Π.Α. – απέναντι στις οποίες δεν θα είχαμε καμία απολύτως δυνατότητα να αντισταθούμε, κρίνοντας και από το παράδειγμα της Ρωσίας.
Αυτό δεν σημαίνει πως «συγχωρούμε» την αξιωματική αντιπολίτευση για το πραξικόπημα της – για τον εκβιασμό των πρόωρων εκλογών δηλαδή, σε μία από τις δυσκολότερες στιγμές της χώρας μας. Ούτε φυσικά την κυβέρνηση, η οποία δεν σεβάσθηκε καν τις γιορτές, επιταχύνοντας τόσο την εκλογή προέδρου, όσο και τις εθνικές εκλογές.
Από την άλλη πλευρά όμως έχουμε την άποψη ότι, η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από το εάν εκλεγεί το ένα ή το άλλο κόμμα – αλλά από την ανεπάρκεια και την ανικανότητα γενικά του «πολιτικού της προσωπικού», το οποίο είναι δυστυχώς το πιο «αδύναμο» των τελευταίων δεκαετιών, δυσκολεύοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επιλογές των Ελλήνων.
Κρίνοντας δε από την εξέλιξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Τουρκίας, σε σχέση με την Ελλάδα (γράφημα), έχουμε την άποψη πως το πολιτικό πρόβλημα της χώρας μας είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το νομισματικό – από την παραμονή ή μη δηλαδή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη (εάν φυσικά δεν υπήρχε το τεράστιο δημόσιο χρέος), αφού η Τουρκία, παρά τα τεράστια οικονομικά της προβλήματα, αναπτύχθηκε καλύτερα με το δικό της νόμισμα και καταπολέμησε πιο αποτελεσματικά την κρίση του 2008.
.
.
Περαιτέρω, θεωρούμε πως τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα έμοιαζε με το άνοιγμα των ασκών του Αιόλου για τον πλανήτη – ενώ ο ισχυρισμός των Γερμανών, σύμφωνα με τον οποίο οι άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, έχουν εξυγιανθεί, είναι μάλλον αστείος.
Αντίθετα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, καθώς επίσης μία σειρά άλλων κρατών, μεταξύ των οποίων οι Η.Π.Α. και, κυρίως, η Ιαπωνία, ευρίσκονται σε μία τόσο άσχημη θέση που δεν θα διακινδύνευαν τη σπίθα – η οποία δεν θα ήταν απίθανο να προκαλέσει μία παγκόσμια πυρκαγιά.
Πολύ περισσότερο, όταν ευρίσκεται σε εξέλιξη ένας τρομακτικός ενεργειακός πόλεμος, παράλληλα με έναν συναλλαγματικό, ο οποίος έχει στείλει το ευρώ στο 1,20 σε χρόνο μηδέν – ενώ οι Η.Π.Α. έχουν προβληματισθεί σε μεγάλο βαθμό με την οικονομία της Ευρώπης η οποία, εάν βυθιστεί τελικά στον αποπληθωρισμό, θα συμπαρασύρει ολόκληρο τον πλανήτη.
.
Η ΕΚΤ
Συνεχίζοντας, η Ελλάδα είναι πολύ εύκολο να εξέλθει στις αγορές, εάν η ΕΚΤ αποφασίσει την αγορά ομολόγων της – όπως συμβαίνει ήδη με την Ιταλία, η οποία διατηρείται στη ζωή μόνο με τη βοήθεια της κεντρικής τράπεζας. Άλλωστε κάτι τέτοιο έχει σχεδιαστεί για ολόκληρη την Ευρωζώνη, με αφετηρία τις 22 Ιανουαρίου – οπότε είναι αδύνατον να μην συμπεριληφθεί και η χώρα μας.
Φυσικά υπάρχει ο κίνδυνος να μην συμφωνήσει η Γερμανία, επιλέγοντας ενδεχομένως ένα παράλληλο ευρώ για το εσωτερικό της (άρθρο) – κάτι που όμως μάλλον απαιτεί την έγκριση των Η.Π.Α., την οποία δεν είναι τόσο εύκολο να επιτύχει, ειδικά λόγω της σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Συνεχίστε στη 3η σελίδα (…)
Οι περισσότεροι όμως θεωρούν δεδομένη την αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ, η οποία είναι ουσιαστικά συνώνυμη με την εκτύπωση νέων χρημάτων, κατά το παράδειγμα της Fed – με την ελπίδα πως θα επιλυθεί η κρίση χρέους, με τη βοήθεια του πληθωρισμού.
Από την άλλη πλευρά, η όλη διαδικασία και ειδικά η ελληνική «υποτροπή», έχει σαν αποτέλεσμα τον ακόμη πιο φτηνό δανεισμό της Γερμανίας – η οποία πουλάει πλέον τα ομόλογα της με αρνητικά επιτόκια (δηλαδή, οι επενδυτές πληρώνουν τόκο για να τα αγοράσουν, αντί να εισπράττουν τόκο).
Επομένως η κρίση, η οποία πυροδοτήθηκε ξανά από την Ελλάδα, την εξυπηρετεί σε μεγάλο βαθμό – αφού εξοικονομεί πολύ μεγαλύτερα ποσά, από αυτά που διαθέτει, εάν, για τη χώρα μας. Πρόκειται λοιπόν για μία απίστευτη υποκρισία εκ μέρους της – ειδικά όταν συνεχίζει να κατηγορεί την πατρίδα μας, απειλώντας την με ακόμη μεγαλύτερες κυρώσεις.
.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Στις 14 Ιανουαρίου θα αποφασίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σχετικά με το πρόγραμμα αγοράς της ΕΚΤ (ΟΜΤ) – όπου όλοι περιμένουν τη θετική του ετυμηγορία, αφού κάθε τι άλλο θα αποτελούσε μεγάλη έκπληξη, ενώ θα ήταν αντίθετο με της βασικές αρχές του δικαστηρίου.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρείται αυτονόητη η στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την ΕΚΤ, έτσι ώστε να είναι οχυρωμένο απέναντι στο ενδεχόμενο τραπεζικών επιθέσεων (Bank runs), ενόψει των εκλογών – γεγονός που κρίθηκε αναγκαίο, μεταξύ άλλων λόγω της τρομοκράτησης των Ελλήνων για τα «δεινά» που θα προξενούσε στη χώρα τυχόν επιλογή μίας αριστερής κυβέρνησης (καθώς επίσης των προηγουμένων εμπειριών του 2012).
Σε κάθε περίπτωση, οι αναλήψεις χρημάτων από τις ελληνικές τράπεζες, καθώς επίσης οι εκροές στο εξωτερικό, λέγεται πως έχουν αυξηθεί σημαντικά – γεγονός που οδήγησε την κυβέρνηση να επαναλάβει πως οι καταθέσεις είναι εγγυημένες. Δεν θα έκανε έκπληξη δε τυχόν ενίσχυση του πρωθυπουργού από τη Γερμανία, με τη συμφωνία μίας μικρής διαγραφής του δημοσίου χρέους, πριν από τις εκλογές.
.
Επίλογος
Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση πως οι δικές μας ευθύνες (ανάλυση), όσον αφορά τις συνθήκες που οδήγησαν στη χρεοκοπία της χώρας μας το 2010, είναι μικρές – ούτε φυσικά πως πρέπει να εκβιάσουμε την Ευρώπη, απειλώντας την ανόητα, εάν δεν συμφωνήσει στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους μας, με περίοδο χάριτος με ρήτρες ανάπτυξης και με την περαιτέρω παροχή δανείων.
Θεωρούμε όμως πως, από ένα σημείο και μετά, από την εισβολή δηλαδή του ΔΝΤ στην πατρίδα μας το 2010 μέχρι σήμερα, οι ευθύνες δεν είναι δικές μας – αφού η Ελλάδα δεν διοικήθηκε ποτέ έκτοτε από δικές της κυβερνήσεις, ενώ οι Έλληνες Πολίτες αποδέχθηκαν τα πάντα, χωρίς να αρνηθούν τις ευθύνες τους και χωρίς να επαναστατήσουν.
Επομένως, η σημερινή αποτυχία της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της δεν οφείλεται στην ίδια, αλλά στην ανίκανη κυβέρνηση που εγκατέστησαν οι δανειστές της: στην Τρόικα. Η κατάσταση αυτή πρέπει λοιπόν να αλλάξει με κάθε θυσία και η Ελλάδα οφείλει να απελευθερωθεί από τα δεσμά της – ενώ έχει φυσικά την ικανότητα να καταφέρει να εξέλθει από την κρίση, εάν εφαρμοσθεί μία σωστή οικονομική πολιτική, η οποία να μην «στραγγαλίζει» την ανάπτυξη.
Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν οι δανειστές μας, παύοντας να μας επιβάλλουν μέτρα που μας οδηγούν σε μία επόμενη, πολύ πιο επώδυνη χρεοκοπία – ενώ όλοι εμείς οι Έλληνες πρέπει να έχουμε το θάρρος να το απαιτήσουμε, πρόθυμοι να υποστούμε κάθε θυσία για να το επιτύχουμε, χωρίς να επιτρέψουμε την περαιτέρω λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας, το διεθνή εξευτελισμό και την εξαθλίωση μας
Η δε Γερμανία πρέπει να καταλάβει πως η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά δεν οδήγησε τον πλανήτη σε δύο αιματηρούς πολέμους, όπως η ναζιστές της πρόγονοι – για τους οποίους τελικά δεν τιμωρήθηκε από την διεθνή κοινότητα, η οποία τη βοήθησε να επιβιώσει αξιοπρεπώς με τη γνωστή διαγραφή του χρέους της το 1953, καθώς επίσης με όλα τα υπόλοιπα.
.