«Όσον αφορά αυτό που κρύβεται πίσω από το επιχειρησιακό σχέδιο των κυρώσεων, η Δύση δείχνει πως δεν θέλει να μετακινήσει τη Ρωσία προς μία αλλαγή της πολιτικής της, αλλά πως επιδιώκει μία αλλαγή της κυβέρνησης της»
(Sergey Lavrov, υπουργός εξωτ. της Ρωσίας)
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Η «ανταπόκριση» των αναγνωστών στο άρθρο μου που αφορούσε την ήττα της Ρωσίας στο οικονομικό πεδίο ήταν κυριολεκτικά εντυπωσιακή – με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος να τάσσεται υπέρ του Ρώσου προέδρου, αμφισβητώντας τα δυσμενή αποτελέσματα των τελευταίων χειρισμών του (τα λάθη του δηλαδή, τα οποία με προβλημάτισαν, όταν ανάλυσα τους αριθμούς και κατέληξα στα συμπεράσματα του κειμένου).
Συμπεραίνεται επομένως πως το «αφήγημα» του αδύναμου Δαβίδ που πολεμάει με θάρρος, κερδίζοντας τελικά τη μάχη με τον πανίσχυρο αντίπαλο του, το Γολιάθ, συνεχίζει να επηρεάζει τους ανθρώπους. Ακόμη κι αυτούς που, όπως εγώ, κάθονται ήρεμοι στους καναπέδες τους, παρακολουθώντας χωρίς να αντιδρούν την καταστροφή της χώρας τους (θαυμάζοντας «εκ του ασφαλούς» εκείνους τους ήρωες, οι οποίοι τολμούν να επαναστατήσουν, αψηφώντας τους κινδύνους).
Συνεχίζοντας, το ότι η Ρωσία είναι ο Δαβίδ απέναντι στο δυτικό Γολιάθ, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους αριθμούς – σύμφωνα με τους οποίους το ΑΕΠ της είναι μόλις 2,1 τρις $, έναντι 16,8 τρις $ των Η.Π.Α. (6.923 $ κατά κεφαλήν, έναντι 45.863 $ των Η.Π.Α. και 18.146 $ της Ελλάδας), 12,75 τρις $ μόνο της Ευρωζώνης (3,64 τρις $ της κατά πολύ μικρότερης σε έκταση και πληθυσμό Γερμανίας), καθώς επίσης 4,9 τρις $ της Ιαπωνίας.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται το μερίδιο των κρατών στο παγκόσμιο ΑΕΠ το 2011, σε όρους αγοραστικής αξίας (επάνω αναφέρονται τα πιο πρόσφατα μεγέθη, σε απόλυτους αριθμούς). Όλοι γνωρίζουν δε πως ακόμη και οι συμβατικοί πόλεμοι κερδίζονται από τις οικονομικά ισχυρότερες χώρες, όπως ήταν οι Η.Π.Α. στο 2ο Παγκόσμιο, αφού κοστίζουν τεράστια ποσά.
.
Κόσμος, ΑΕΠ – το μερίδιο των κρατών στο παγκόσμιο ΑΕΠ το 2011, σε όρους αγοραστικής αξίας.
.
Περαιτέρω, δεν μπορούν επίσης να αμφισβητηθούν οι ικανότητες και το θάρρος του προέδρου της Ρωσίας, χωρίς τον οποίο δεν θα είχε καταφέρει η χώρα να αναρριχηθεί στη σημερινή της θέση – να θεωρείται ως ένα από τα ελάχιστα κράτη που τοποθετούνται πλέον ανοιχτά εναντίον της παγκόσμιας ηγεμονίας των Η.Π.Α., παρά το ότι δεν έχει καν τα μέσα να αντιπαρατεθεί με επιτυχία.
Με δεδομένο δε το ότι, κανένας δεν συμπαθεί τα μονοπώλια, ούτε στην οικονομία αλλά ούτε και στην πολιτική, είναι εύλογη η αντίθεση της πλειοψηφίας στην «μονοπολική τάξη πραγμάτων» που έχει επιβληθεί δικτατορικά στον πλανήτη από τις Η.Π.Α. – με τη βοήθεια τόσο της θηριώδους «πολεμικής μηχανής» που διαθέτουν, όσο και του πανίσχυρου χρηματοπιστωτικού τέρατος που εδρεύει στη χώρα, σε συνδυασμό με τις ηγεμονικές πολυεθνικές (οι οποίες, με τις μεθόδους της νόμιμης φοροδιαφυγής, αυξάνουν συνεχώς τη δύναμη τους).
Από την άλλη πλευρά όμως, εμείς οι Έλληνες δεν συμπαθούσαμε ποτέ τους δικτάτορες – ενώ όλοι γνωρίζουν πως ο Ρώσος πρόεδρος έχει τέτοιου είδους τάσεις, κρίνοντας από τον τρόπο που διευθύνει την αχανή χώρα του. Αυτό δεν σημαίνει πως τον κατηγορούμε, αφού η συγκεκριμένη μορφή διακυβέρνησης ίσως ταιριάζει στη Ρωσία – αλλά πως οφείλουμε να διατηρούμε κάποιες επιφυλάξεις, με την έννοια πως τέτοια «πολιτεύματα» θέτουν συνήθως σε κίνδυνο την ειρήνη στον πλανήτη, η οποία είναι μάλλον ότι σημαντικότερο έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα.
Συνεχίζοντας, όσον αφορά την οικονομική κατάσταση της Ρωσίας, πιθανολογούμε πως θα επιδεινωθεί εάν παραμείνουν ή ενταθούν οι κυρώσεις εκ μέρους της ΕΕ, εάν κλιμακώσουν τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις τους οι Η.Π.Α. (ήδη στις τράπεζες της διακρίνονται προβλήματα χρηματοδότησης, έχοντας απομονωθεί από το δυτικό σύστημα), καθώς επίσης εάν καταρρεύσει η τιμή του πετρελαίου – ενώ την ίδια στιγμή η χώρα αυξάνει τις στρατιωτικές της δαπάνες, προσπαθώντας να διατηρήσει κάποιες ισορροπίες απέναντι στην πανίσχυρη Νατοϊκή συμμαχία.
