Τη στιγμή που οι υποστηρικτές της πιστωτικής επέκτασης θα παραδεχτούν το λάθος τους, θα χάσουν την αξιοπιστία τους – οι μεγάλες τράπεζες θα χάσουν τους δανειστές τους και οι κυβερνήσεις θα χάσουν το μεγαλύτερο χρηματοδότη τους.
(To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες)
.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο οικονομικός δημοσιογράφος Henry Hazlitt, προειδοποίησε, τάχθηκε δηλαδή κατά των προσπαθειών για τη δημιουργία ενός διεθνούς συστήματος, το οποίο θα είχε σκοπό την παροχή διευκολύνσεων, όσον αφορά την ομαλή «μεταφορά» συναλλάγματος.
Εκείνη την εποχή, οι αντιπρόσωποι των μεγαλυτέρων κρατών του κόσμου, προσπαθούσαν να αυξήσουν τη ρευστότητα στις παγκόσμιες αγορές. Θέλησαν να βεβαιωθούν λοιπόν πως το τραπεζικό σύστημα και τα κράτη, δεν θα υπέφεραν ποτέ από έλλειψη κεφαλαίων.
Ο Hazlitt όμως δεν ξεγελάστηκε. Με απλά λόγια, έγραψε τα εξής: “Πιέζουν για περισσότερο παγκόσμιο πληθωρισμό“. Τα λόγια του, μολονότι σωστά, έπεσαν στο κενό. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο ιδρύθηκε δεκαετίες νωρίτερα, είχε αναλάβει ως ρόλο του τη διευκόλυνση της «εξαγωγής πληθωρισμού».
Μισό αιώνα αργότερα, το ΔΝΤ είχε υπό την επίβλεψη του έναν ταραχώδη οικονομικό κύκλο, ο οποίος κατέληξε σε ένα οδυνηρό αδιέξοδο το 2008.
Μεγάλες υπερχρεωμένες τράπεζες ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τις δουλειές και τα σπίτια τους. Οι κυβερνήσεις ξόδεψαν δισεκατομμύρια, στη προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα «δίχτυα ασφαλείας» της κοινωνικής πρόνοιας.
Το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο ευρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, είναι η στάσιμη οικονομική ανάπτυξη, με ισχνές προοπτικές για ανάκαμψη.
Το ΔΝΤ όχι μόνο απέτυχε να σταματήσει την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης, αλλά ενθάρρυνε επίσης τη συντονισμένη πιστωτική επέκταση, η οποία προκάλεσε την εμφάνιση στεγαστικών υπερβολών (φούσκες) ανά το κόσμο.
Πρόσφατα όμως, ο παγκόσμιος χρηματοπιστωτικός γίγαντας, το τέρας των αγορών, εμφανίστηκε μετανιωμένος. Σε μια πρόσφατη εξαμηνιαία έκθεση του, το Ταμείο προειδοποιεί πως η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, τοποθετεί ουσιαστικά τα θεμέλια για μια νέα αποτυχία του συστήματος.
Σύμφωνα με την Guardian, το ΔΝΤ αναφέρει πως “η πάνω από μία δεκαετία διατήρηση των επιτοκίων σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα, έχει ενθαρρύνει περισσότερο την κερδοσκοπία, παρά την αναμενόμενη ανάκαμψη των επενδύσεων“.
.
Η ξεχασμένοι οικονομολόγοι
Οι οικονομικοί παρατηρητές της Αυστριακής σχολής, μας έχουν προειδοποιήσει για το ίδιο πρόβλημα, εδώ και πολλά χρόνια. Στην πορεία προς την κατάρρευση της Lehman Brothers, οι δημοφιλείς (mainstream) σχολιαστές υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές της νέας ευημερίας. Πίστευαν πως οι καλές εποχές ήλθαν εδώ για να μείνουν.
Ο ειδικός στις επενδύσεις Peter Schiff, υπήρξε θύμα δημόσιου «χλευασμού» στην κρατική τηλεόραση, όταν είπε πως το επίπεδο των τιμών των ακινήτων στις ΗΠΑ ήταν υπερβολικό, «μη βιώσιμο».
Ήταν ελάχιστοι εκείνοι οι οικονομολόγοι, οι οποίοι διαισθάνθηκαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, ακόμη και την περίοδο που ο δείκτης Dow Jones Industrial Average «χτύπησε» νέα ιστορικά υψηλά. Όλοι τους ήταν πεπεισμένοι σχετικά με το ότι, η αγορά δεν θα διολίσθαινε, αλλά θα συνέχιζε σταθερά την ανοδική της πορεία.
Οι φούσκες ακινήτων φυσικά, ήρθαν και παρήλθαν. Οι Αυστριακοί που είχαν προβλέψει την εξέλιξη τους, αγνοήθηκαν απερίφραστα από τους περισσότερους του χώρου.
.
Τα βασικότερα μέλη της Αυστριακής οικονομικής σχολής.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
.
To άρθρο αποτελείται από 2 Σελίδες (…)
