Οι εξαγωγές της Πορτογαλίας, οι οποίες επικεντρώθηκαν σε προϊόντα όλο και καλύτερης ποιότητας (όπως, για παράδειγμα, στα υποδήματα, όπου κατέφερε να ξεπεράσει τις χώρες φτηνού εργατικού δυναμικού, προσφέροντας ακριβότερα αλλά καλύτερα παπούτσια), στηρίχθηκαν στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της – ενώ στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας (Doing Business), κατέλαβε την 31η θέση, όταν η Ελλάδα ευρίσκεται στην 72η.
Ποσοστιαία, οι εξαγωγές της χώρας έφτασαν στο 42,1% του ΑΕΠ της, από 31,3% το 2001, όταν στην Ελλάδα μετά βίας ξεπερνούν το 11% του ΑΕΠ – κάτι που δεν θα έπρεπε να μας κάνει καθόλου υπερήφανους, ενώ δεν δικαιολογείται από τίποτα.
.
Πορτογαλία – ποσοστιαία αύξηση των εξαγωγών
.
Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας θεωρεί πως ένας ρυθμός αύξησης των εξαγωγών της τάξης του 5% ετησίως είναι απολύτως εφικτός – γεγονός που θα βοηθήσει σημαντικά την αύξηση του ΑΕΠ (υπολογίζεται στο 1,2% για το 2014), καθώς επίσης τον περαιτέρω περιορισμό της ανεργίας (15,3% από 17,5% περίπου στο ανώτατο σημείο του).
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας πάντως συνεχίζει να είναι το δημόσιο χρέος – το οποίο έχει φτάσει στο 129% του ΑΕΠ της (γράφημα), όταν η Ελλάδα αναγκάσθηκε ή εκβιάσθηκε με πολύ χαμηλότερο χρέος να υπαχθεί στο ΔΝΤ.
.
Πορτογαλία – δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ της χώρας
.
Βέβαια, οι καταστροφές που προκλήθηκαν στην Πορτογαλία, από την πολιτική άγριας λιτότητας που της επιβλήθηκε, είναι τεράστιες – μεταξύ των οποίων η φτωχοποίηση του πληθυσμού σε όλη την έκταση της χώρας, ο θάνατος της μεσαίας τάξης, η κατάρρευση του συστήματος υγείας κοκ. Ακριβώς για το λόγο αυτό έχει μειωθεί σημαντικά η δημοτικότητα του πρωθυπουργού της, με το 61% να μην είναι ικανοποιημένοι από την πολιτική του (από 47% προηγουμένως).
Παρά το ότι λοιπόν οι Πολίτες της δεν έχουν ουσιαστικά αντιδράσει εναντίον των μέτρων, αποδεχόμενοι τις μειώσεις μισθών, τις λιγότερες κοινωνικές παροχές κοκ., η κατάσταση θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς ξαφνικά – αν και οι πιθανότητες δεν είναι μεγάλες, επειδή η πράξη απέδειξε πως οι εργαζόμενοι συμβιβάζονται πια ευκολότερα, ενώ οι «κυρίαρχοι του σύμπαντος» έχουν μάθει καλύτερα πως να επιβάλλουν τις απαιτήσεις τους.
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να σημειώσουμε πως η συγκριτική θέση της Ελλάδας, η οποία είναι η μοναδική χώρα που διαγράφηκαν δύο φορές χρέη της (άρθρο), η μοναδική χώρα που ζητάει μία επόμενη διαγραφή, η μοναδική χώρα που επικαλείται την ύπαρξη επαχθών χρεών χωρίς να έχει προηγούμενο δικτατορικής διακυβέρνησης (άρθρο), δεν είναι καθόλου ευχάριστη – ειδικά επειδή, σε σχέση με την Πορτογαλία, οι δυνατότητες της Ελλάδας στον τουρισμό είναι κατά πολύ μεγαλύτερες, διαθέτει την πρώτη ναυτιλία στον πλανήτη, έχει μεγαλύτερη δημόσια περιουσία, τεράστιο υπόγειο πλούτο κοκ.
Θεωρούμε λοιπόν πως κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει η πολιτική των υποκλίσεων, η διεθνής επαιτεία, η μιζέρια, η ηττοπάθεια, καθώς επίσης η απίστευτη δημαγωγία εκείνων των κομμάτων, τα οποία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ευχαρίστηση που προκαλεί στους Πολίτες το άκουσμα της λέξης «διαγραφή επονείδιστου χρέους». Θα ήταν καλύτερα για όλους μας να είναι ρεαλιστικά, ειλικρινή, συναινετικά και να μην διασπείρουν ψευδείς ελπίδες – οι οποίες δυστυχώς οδηγούν στην «εσαεί» υποδούλωση της πατρίδας μας.
