Από την άλλη πλευρά όλοι μαζί οι «πολιτικοί», ανεξαρτήτως παρατάξεων, επιμένουν κάθε φορά πως δεν πρέπει να απέχει κανένας από τις εκλογές επειδή, εάν το κάνει, τότε αφήνει στους άλλους την επιλογή αυτών που θα κυβερνήσουν. Αμέσως μετά βέβαια, αφού εκλεγούν δηλαδή, η πρώτη τους λέξη είναι: «Αφού εσείς μας ψηφίσατε, γιατί διαμαρτύρεστε;».
Την ίδια στιγμή έχουν υιοθετήσει όλα μαζί τα κόμματα έναν νόμο, μοναδικό στην Ευρώπη: την κατάργηση της λευκής ψήφου*, η οποία δεν προσμετρείται στο εκλογικό αποτέλεσμα, έτσι ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα μίας «καταγεγραμμένης διαμαρτυρίας» των Πολιτών!
Οι εκλογείς βέβαια αναρωτούνται με τη σειρά τους τι νόημα έχει η υποστήριξη της μίας ή της άλλης πολιτικής «συμμορίας», όταν οι εμπειρίες τους τα τελευταία σαράντα τουλάχιστον χρόνια τεκμηριώνουν πως η ψήφος τους «υπεξαιρείται».
Προφανώς με τη βοήθεια «κενών προεκλογικών δεσμεύσεων» τύπου «Μαυρογιαλούρου», καθώς επίσης με την υπογραφή γραμματίων χωρίς αντίκρισμα, τα οποία δεν σκέφτεται ποτέ να εξαργυρώσει το κόμμα που υφαρπάζει την εξουσία.
Ειδικά όσον αφορά τις Ευρωεκλογές, κανένας λογικός Έλληνας δεν πείθεται πως «έχει καθήκον» να ψηφίσει, όπως προσπαθούν να του «εμφυσήσουν» οι πολιτικοί σωτήρες, με τη βοήθεια των χειραγωγημένων ΜΜΕ.
Άλλωστε, εάν χάσει ακόμη και αυτήν την ευκαιρία να διαμαρτυρηθεί εναντίον της πολιτικής που ασκείται όπου, μεταξύ άλλων, από τη μία πλευρά του αφαιρούν 60 δις € για να του χαρίσουν 500 εκ. € με τη μέθοδο της «ελεημοσύνης», ενώ από την άλλη συνεχίζουν να ληστεύουν με θράσος την ιδιωτική και τη δημόσια περιουσία του, αφήνοντας ατιμώρητη ή συμμετέχοντας στη διαφθορά, πότε θα το κάνει;
Εάν δεν απέχει δηλαδή εκκωφαντικά από τις Ευρωεκλογές, τότε με ποιόν άλλο τρόπο θα εκφράσει την αντίθεση του στα εγκλήματα που έχουν διαπραχτεί εναντίον του, προ και μετά του μνημονίου της ντροπής και της υποτέλειας;
Εάν συμμετέχει στο «πολιτικό πανηγύρι» των παρατάξεων, γνωρίζοντας πως ο μοναδικός σκοπός τους είναι να μοιράσουν πλουσιοπάροχες ευρωπαϊκές καρέκλες στον κομματικό τους μηχανισμό (μηνιαίες μικτές αποδοχές ευρωβουλευτών μαζί με τις παροχές έως και 40.000 €), έναντι «αδρών» ανταλλαγμάτων φυσικά, τότε με ποιό δικαίωμα θα διαμαρτύρεται αργότερα, όταν τα εκλογικά φώτα σβήσουν;
Ποιό μήνυμα είναι ηχηρότερο, αποτελεσματικότερο καλύτερα στο εσωτερικό και διεθνώς, από την αποχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων από τις ευρωεκλογές; Όσον αφορά τα επακόλουθα, πιστεύει αλήθεια κανείς ότι, ο συμβιβασμός με την ανοησία, η δουλική αποδοχή δηλαδή της «συνομωσίας των ηλιθίων», μπορεί πραγματικά να σώσει τη χώρα, η οποία διαφορετικά θα βυθιζόταν στο χάος; Πόσο μάλλον όταν πράγματι ο ηλίθιος άνθρωπος** είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό;
Τέλος, φυσικά και δεν μπορεί να υποδείξει κανείς σε κανέναν εάν θα ψηφίσει, ποιόν θα ψηφίσει εάν αποφασίσει να μην απέχει, καθώς επίσης τι είναι σωστό και τι όχι. Μπορεί μόνο να αναφέρει πως η «κατ’ επίφαση τάξη» και η δήθεν δημοκρατία που βιώνουμε, είναι κατά πολύ χειρότερα από το χάος.
Η αιτία είναι πως το χάος διαρκεί ελάχιστα, αποτελώντας συνήθως μία καινούργια αφετηρία, ενώ η σημερινή «αταξία» και η κοινοβουλευτική δικτατορία συνιστούν μία «εξελεγκτική διαδικασία», η οποία θα μας βυθίζει όλο και περισσότερο στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Απλούστερα, «όσο σκύβει κανείς το κεφάλι, τόσο περισσότερες καρπαζιές εισπράττει», είτε το συνειδητοποιεί, είτε όχι.
Χριστός Ανέστη!
.
* Σημείωση κειμένου: Η λευκή ψήφος ή απλώς λευκό (γνωστή και ως ψήφος διαμαρτυρίας) είναι η ψήφος που συχνά εξασκείται με τη χρήση λευκού (κενού) ψηφοδελτίου (εξ ου και η έννοια λευκό) και αποτελεί μορφή διαμαρτυρίας κατά του πολιτικού συστήματος ή των κομμάτων που υπάρχουν, χωρίς συνήθως να θεωρείται και άκυρη ψήφος ή κίνηση αποχής από το εκλογικό δικαίωμα.
Στην Ελλάδα η λευκή ψήφος αποκλείστηκε από το σύστημα κοινοβουλευτικής κατανομής (δεν προσμετρείται στο σύνολο και μπαίνει στην ίδια κατηγορία με την άκυρη κατά τον υπολογισμό), με τον νόμο 3434 του 2006, πιθανόν για την διευκόλυνση του σχηματισμού κυβέρνησης πλειοψηφίας.
Προηγούμενα, το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο είχε κρίνει αντισυνταγματική μια τέτοια κίνηση με την απόφαση 12/2005, θεωρώντας ότι η ρίψη λευκής ψήφου είναι εξάσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Η απόφαση αυτή ήρθε πάντως σε αντίθεση με αποφάσεις του ίδιου του ΑΕΔ αλλά και του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες η μη προσμέτρηση των λευκών κατά την εξεύρεση του εκλογικού μέτρου είχε κριθεί συνταγματική.
Συνεπώς, προς το παρόν η λευκή ψήφος δεν προσμετρείται και αντιμετωπίζεται παρόμοια με την άκυρη κατά την κατανομή κοινοβουλευτικών εδρών (πηγή).
.
** Σημείωση κειμένου 2: Ηλίθιο μπορεί να είναι ένα άτομο άσχετα με την οικογενειακή του καταγωγή, με τις σπουδές του, με τα λεφτά του, καθώς επίσης με τα πόστα στα οποία αναρριχήθηκε. Η ηλιθιότητα πιστεύει ότι μπορεί να καταργεί την πραγματικότητα, πως έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί ένα φανταστικό, ουτοπικό, παράλληλο κόσμο, στον οποίο να ζει και να βασιλεύει, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν.
Ο ηλίθιος διευθυντής ή το ηλίθιο στέλεχος, ακόμη και σε μία επιχείρηση, πόσο μάλλον σε ένα κράτος, είναι κατά πολύ πιο επικίνδυνος από έναν πονηρό απατεώνα, επειδή δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός όπως ο δεύτερος, οπότε παραμένει στη θέση του, καταστρέφοντας αργά αλλά σταθερά την εταιρία. Τέλος, σε μία εταιρία δεν βάζεις κάποιον διευθυντή, με κριτήριο το ότι δεν διεύθυνε ποτέ μέχρι σήμερα άλλη επιχείρηση και δεν «έκλεψε», παρά το ότι είναι εξόφθαλμη η αδυναμία του, η έλλειψη προγράμματος, στόχων, σαφήνειας κοκ.
